Σήμερα το πρωί εξεπλάγην, σήμερα που αποφασίστηκαν, με την ολονύχτια σύσκεψη που πιο πολύ παρέπεμπε στο μυστηριώδες θρίλερ «Ψυχώ» παρά σε διαβουλεύσεις, τα πιο αιματηρά μέτρα που σφαγιάζουν ελπίδες, όνειρα και αξιοπρέπεια ενός λαού και καθηλώνουν στο κρεβάτι του Προκρούστη τη γενιά μας ένας εκλεκτός και αγαπητός συνάδελφος με αιφνιδίασε… Πως; Τον τελευταίο καιρό σκέφτομαι έντονα -όπως και πολλοί από εμάς- να εγκαταλείψω τη στείρα μαμά Ελλάδα και αναζητήσω το δικαίωμα στο όνειρο σε μια άλλη χώρα. Από χθες το βράδυ με τις διαβουλεύσεις και το θεατράκι των πολιτικών αρχηγών η σκέψη αυτή μου είχε καρφωθεί στο μυαλό.
Όπως συζητούσα λοιπόν με τον Πάνο σήμερα το πρωί του εξέφρασε -για ακόμη μια φορά- τις σκέψεις μου, να φύγω από το κρατίδιο όπως το κατάντησαν οι απόγονοι Τσολάκογλου που μας κυβερνάνε. Εκείνος μου απάντησε, «καλά δε διάβασες το editorial που ενέπνευσες να γράψω για σένα και τα παιδιά της ηλικίας σου;».
Μόλις το είδα συγκινήθηκα, γιατί ο άνθρωπος που κάθεται απέναντι μου έχει καταλάβει όλο αυτό τον καιρό τις πιο απόκρυφες σκέψεις μου και τους λόγους που με οδήγησαν σε αυτές. Σας το παραθέτω λοιπόν…
ΥΓ: Προς Πάνο, ξέρω πως έχω κάνει λάθη στον Πρόλογο, αλλά μη τα διορθώσεις αυτή τη φορά…
ΥΓ2: Το editorial του Πάνου Γιαννάκαινα δημοσιεύτηκε πρώτα στο http://www.hbnews.gr/
Του Πάνου Γιαννάκαινα
Με κοίταζε προσπαθώντας να καταλάβει αν αστειευόμουν. Άλλωστε επρόκειτο για έναν παλιό καναπέ, τριμμένο και κατά περιοχές λεκιασμένο. Κι αν ο Λευτέρης ήθελε να τον πάρει μαζί του στην ξενιτιά, ήταν γιατί τον στένευε η τσέπη του και μετρούσε τις δεκαρίτσες μέχρι την τελευταία.
Άλλωστε, αν οι τσέπες του φιλαράκου μου ήταν παραφουσκωμένες, δεν θα είχε λόγο να τραβηχτεί στην Σουηδία να δουλέψει ταξί. Με πίκρα άφηνε την Ελλάδα ο Λευτεράκης, ένεκα που η κρίση και η ανεργία του 'κατσαν στον σβέρκο και δεν τον αφήνουν να σηκώσει κεφάλι. Ντρέπεται και να τον ταΐζουν οι γονείς του -να πεις κιόλας πως τους περίσσευαν εκείνων τα μπικικίνια, χαλάλι, θα 'κανε την ντροπή φιλότιμο και την οργή καρτέρι... Διαβάστε την συνέχεια εδώ, εμπιστευτείτε με αξίζει http://www.hbnews.gr/permalink/124211.html
Όπως συζητούσα λοιπόν με τον Πάνο σήμερα το πρωί του εξέφρασε -για ακόμη μια φορά- τις σκέψεις μου, να φύγω από το κρατίδιο όπως το κατάντησαν οι απόγονοι Τσολάκογλου που μας κυβερνάνε. Εκείνος μου απάντησε, «καλά δε διάβασες το editorial που ενέπνευσες να γράψω για σένα και τα παιδιά της ηλικίας σου;».
Μόλις το είδα συγκινήθηκα, γιατί ο άνθρωπος που κάθεται απέναντι μου έχει καταλάβει όλο αυτό τον καιρό τις πιο απόκρυφες σκέψεις μου και τους λόγους που με οδήγησαν σε αυτές. Σας το παραθέτω λοιπόν…
ΥΓ: Προς Πάνο, ξέρω πως έχω κάνει λάθη στον Πρόλογο, αλλά μη τα διορθώσεις αυτή τη φορά…
ΥΓ2: Το editorial του Πάνου Γιαννάκαινα δημοσιεύτηκε πρώτα στο http://www.hbnews.gr/
Του Πάνου Γιαννάκαινα
Με κοίταζε προσπαθώντας να καταλάβει αν αστειευόμουν. Άλλωστε επρόκειτο για έναν παλιό καναπέ, τριμμένο και κατά περιοχές λεκιασμένο. Κι αν ο Λευτέρης ήθελε να τον πάρει μαζί του στην ξενιτιά, ήταν γιατί τον στένευε η τσέπη του και μετρούσε τις δεκαρίτσες μέχρι την τελευταία.
Άλλωστε, αν οι τσέπες του φιλαράκου μου ήταν παραφουσκωμένες, δεν θα είχε λόγο να τραβηχτεί στην Σουηδία να δουλέψει ταξί. Με πίκρα άφηνε την Ελλάδα ο Λευτεράκης, ένεκα που η κρίση και η ανεργία του 'κατσαν στον σβέρκο και δεν τον αφήνουν να σηκώσει κεφάλι. Ντρέπεται και να τον ταΐζουν οι γονείς του -να πεις κιόλας πως τους περίσσευαν εκείνων τα μπικικίνια, χαλάλι, θα 'κανε την ντροπή φιλότιμο και την οργή καρτέρι... Διαβάστε την συνέχεια εδώ, εμπιστευτείτε με αξίζει http://www.hbnews.gr/permalink/124211.html
pinakio
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου