Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2012

Από ποιον πρωθυπουργό της Ελλάδος έγιναν τα παρακάτω ;

1. Καθιερώθηκε το 8ωρο και η πληρωμή των υπερωριών.
2. Καθιερώθηκε η υποχρεωτική αργία της Κυριακής.
3. Απαγορεύθηκε αυστηρά η παιδική εργασία.
4. Καθορίσθηκαν κατώτατα όρια μισθών και ημερομισθίων - το λεγόμενο «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα» και υπογράφονται οι πρώτες συλλογικές συμβάσεις εργασίας.
5. Ιδρύθηκε το ΙΚΑ.
6. Ιδρύθηκε η Εργατική Εστία.
7. Καθιερώθηκε η υποχρεωτική διαιτησία μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων.
8. Καθιερώθηκε η Πρωτομαγιά ως επίσημη εθνική εργατική εορτή.
9. Καθιερώθηκε η άδεια μετ' αποδοχών.
10. Χαρίστηκαν τα αγροτικά δάνεια.
11. Ιδρύθηκαν κρατικοί παιδικοί σταθμοί.
12. Καθιερώθηκε η προικοδότηση των εργατριών.
13. Η ανεργία εξαφανίσθηκε.
14. Για πρώτη φορά στην ιστορία του ελληνικού κράτους, ο προϋπολογισμός έγινε πλεονασματικός.
15. Έγινε ευρεία διανομή της γης, πλήθος αποξηράνσεων και αρδευτικών έργων, με αποτέλεσμα την κατακόρυφη αύξηση της γεωργικής παραγωγής και του εισοδήματος των αγροτών.
16. Ξεκίνησαν, οι πρώτες γεωτρήσεις για άντληση πετρελαίου στο Κατάκολο Ηλείας.
17. Οχύρωσε την Ελλάδα και προετοίμασε άριστα τις Ένοπλες Δυνάμεις τού Έθνους καθιστώντας τες ικανές να αντιμετωπίσουν νικηφόρα δύο αυτοκρατορίες τής εποχής, οι οποίες μέχρι τότε δεν είχαν συναντήσει πουθενά την παραμικρή αντίσταση...
Και το Εθνικόν Καθεστώς τού Ιωάννου Μεταξά, η Ελληνική Νιότη ΤΟΥΣ ΤΑΠΕΙΝΩΣΕ!!!

Και όλα αυτά έγιναν ΜΕΣΑ ΣΕ ΜΙΑ ΤΕΤΡΑΕΤΙΑ....Επί δικτατορίας (;;) Ιωάννου Μεταξά !!!

Τελικά, είναι να λυπάται κανείς για την "Δημοκρατία" μας το 2012, για την κατάντια του πολιτικού μας συστήματος και αυτών που το υπηρετούν ...

Ο Ι. Μεταξάς αναφέρεται στην ιστορία ως δικτάτορας....

Τελικά, έχει σημασία το ταμπελάκι ή το αποτέλεσμα ;


ΥΓ.: Και βέβαια κάπου εδώ κρίνω σκόπιμο να υπενθυμίσω κάτι που όλοι ξέρετε...

Ο Ιωάννης Μεταξάς ήταν ο Πρωθυπουργός που αρνήθηκε να πληρώσει το δάνειο τής Ελλάδος στην Βελγική Societe Commerciale de Belgique, με το επιχείρημα ότι δεν μπορεί να θέση σε κίνδυνο την ζωή τού Ελληνικού Λαού και η Ελλάς δικαιώθηκε από το Διεθνές Δικαστήριο δημιουργώντας νομικό προηγούμενο, στο οποίο μάλιστα το 2003 στηρίχθηκε η Αργεντινή για την μονομερή διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του δημοσίου χρέους της!

Οι σημερινοί ηγέτες τής Δημοκρατικής Ελλάδος τι κάνουν;
Θέτουν σε κίνδυνο την ζωή τού Λαού μας και ξεπουλούν τα κυριαρχικά δικαιώματα τού ΄Εθνους μας!!
 
 
triklopodia
Διαβάστε περισσότερα » »

ΑΥΤΗ ΤΗ ... "ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ" ΕΧΟΥΜΕ! ΑΥΤΗ ΑΠΕΡΓΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ... ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΜΙΣΘΩΝ ΤΗΣ!!!!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΟΛΟ ΚΑΙ ΑΦΗΣΤΕ ΤΗΝ ΟΡΓΗ ΣΑΣ ΝΑ ΞΕΧΕΙΛΙΣΕΙ, ΓΙΑΤΙ ΕΚΕΙ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Η ΡΙΖΑ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ
Ο/Η Ανώνυμος άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "Εγγραφο-σοκ στη Βουλή..Αφορά καθυστέρηση απονομής ...":

Πόπη, αυτή είναι η υπόθεση που λες.
Στη «λαιμητόμο» του παρακράτους η δικαστικός Μαρία Μαργαρίτη, 2007

Στη «λαιμητόμο» του παρακράτους η δικαστικός Μαρία Μαργαρίτη (Η είδηση «πνίγηκε» από τα ΜΜΕ)
Η δικαστής Γρεβενών κα Μαρία Μαργαρίτη, εκδιώχθηκε κακήν κακώς από το δικαστικό σώμα, όταν έβγαλε στην φόρα παρτίδα κονδυλίων που προορίζονταν ως οικονομική ενίσχυση σε σεισμοπαθείς, τα οποία κατασπαράχθηκαν από κρατικούς και παρακρατικούς φορείς.

Παράλληλα, ξεμπρόστιασε ολόκληρο το δικαστικό σώμα, αποκαλύπτοντας τον ΟΙΚΟ ΑΝΟΧΗΣ ΠΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΟΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ.
Εκατοντάδες ανήλικοι έχουν κακοποιηθεί σεξουαλικά (και πολλές φορές έναντι αμοιβής που απολαμβάνουν δικαστικοί και άλλοι μεσάζοντες) σε μυστικό χώρο, ειδικά διαμορφωμένο εντός των δικαστηρίων!

Η κα Μαρία Μαργαρίτη, προέβη σε απεργία πείνας έξω από το Μέγαρο Μαξίμου, ζητώντας την πλήρη αποκατάστασή της και την ανάδειξη των παραπάνω θεμάτων.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το συγκεκριμένο θέμα μέχρι αυτή την στιγμή ΔΕΝ ΠΡΟΒΛΗΘΗΚΕ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑ ΣΧΕΔΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟ ΜΕΣΟ, παρά μόνο από το BBC, ενώ στοYouTube η μαζική διανομή του βίντεο δεν επιτρέπεται (αναγράφεται η ένδειξη ‘Embedding disabled by request’).
Δυστυχώς η τηλεόραση μόνο ρόλο υπνωτισμού παρέχει στην κοινωνία μας. Το μόνο που δείχνουν και το μόνο που μαθαίνουμε είναι το DVD του Μάκη και ποιος θα γίνει παπάς στη θέση του παπά.
Αν μπορούμε να αντιδράσουμε κάπως με τα εφόδια που διαθέτουμε, είναι να ενημερώσουμε όσους περισσότερους μπορούμε μέσω του Internet. Τέτοια mail πρέπει να γίνονται forward.
Παρακαλώ στείλτε το σε όσους μπορείτε.

Αυτή η είδηση ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΘΑΦΤΕΙ επειδή το θέλουν τα συμφέροντα τους.

Κοσμάς Ν. Ζαχαράτος
δικαστής Γρεβενών

πηγή
και ένα από τα σχόλια της Σοφίας του olympia για το θέμα,

Σοφία είπε
Ιουλίου 8, 2011 στο 1:29 μμ
Αυτά αν δεν κάνω λάθος έλαβαν χώρα τον Δεκέμβριο του 07!!!

Η κυρία αυτή υπέστη και επιθέσεις μέσα στο ίδιο της το σπίτι!! Όπου μπήκαν άγνωστοι που ..
αν δεν κάνω λάθος την είχαν δέσει φιμώσει και κουρέψει σε ένα τελετουργικό ιδιωτικής διαπόμπευσης
Και όλο αυτό για να πηδάνε παιδάκια οι δικαστιάρηδες!!!
Οι “θεματοφύλακες του νόμου” που δεν είναι άλλο από παιδεραστές και εγκληματίες.

Να γιατί οι εισαγγελάρες ξύνονται όταν ρημάζεται η χώρα γιατί τα πιάνουν ή γιατί τους εχουν στο χέρι τα κυκλώματα που τους προμήθευαν ανήλικα και τα κυκλώματα προφανώς έχουν την ίδια πηγή από την οποία κατευθύνονται και οι μαριονέτες της βουλής!!!!

Για αυτό βοούν τα πεζορόμια και δεν κουνιέται φύλο. Για αυτό ο φασιστογιωργάρας και τα αδελφάκια του αδιαφορούν που γίνεται γνωστή η δράση τους, γιατί τα διεφθερμένα δικαστούδια τα κρατάνε απ’ τα @@@δια!

Για αυτό τη γυναικούλα που φώναζε την πέταξαν έξω απο το δικαστικό σώμα.
Κι έχεις και το σούπερ νόβα τον παπουτσέλο που εκρήγνυται στο θεατράκι της βουλής γιατί κάποιος απειλεί την κιουρία κοκοβίκου και τα κοκοβικάκια.

Τα παιδάκια που τα πηδάνε οι αντιστασιακοί παιδεραστάδες στους ναούς της πορνείας, γιατί αυτό φαίνεται ότι καταντήσαν τα δικαστήρια, δεν έχουν πατέρα να εκραγεί και να πάρει τα κεφάλια όλων αυτών των λεχριτών που έχουν διατελέσει υπουργοί δικαιοσύνης και προστασίας των προαγωγών και των παιδεραστών.

Και για όσους δεν το έμαθαν Ο δικαστής Καλούσης αθωώθηκε από τους συναδέλφους της κας Μαργαρίτη, ακόμα και για το ανακριβές πόθεν έσχες του, είναι εξω και απολαμβάνει όλες του στις δραστηριότητες….

Να έχετε εμπιστοσύνη στην “ελληνική” “δικαιοσύνη”….
 
 
triklopodia

Διαβάστε περισσότερα » »

Βίντεο ξεβράκωμα!! ''Ο Γλέζος ΔΕΝ υπέγραψε για Γερμανικές αποζημιώσεις''!!!



Αυτός ήταν πάντα ο Γλέζος... Παραμυθάς, ψευτοαντιστασιακός και προδότης... Δυστυχώς κάποια πρόβατα επιμένουν να τον έχουν ως σύμβολο του αγώνα κατά των ναζί...

Ούτε σημαία κατέβασε τότε, ούτε για τις αποζημιώσεις μάχεται τώρα...

Ο ρόλος του ανέκαθεν ήταν να παρουσιάζει την παράταξή του ως πατριωτική -τότε ήταν το ΚΚΕ και σήμερα το μεταλλαγμένο ΚΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ...



http://elnewsgr.blogspot.gr/2012/10/blog-post_7640.html
Διαβάστε περισσότερα » »

Κόφι Ανάν: «Τα Σκόπια ήταν έτοιμα για λύση στο όνομα, η Αθήνα δεν ήταν»

Ο πρώην Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, Κόφι Ανάν, δήλωσε ότι η διαφωνία του ονόματος μεταξύ της FYROM και της Ελλάδας είναι το μοναδικό παράδειγμα στην ιστορία ενός κράτος που ένας γείτονάς του αρνείται το όνομά του και ότι κατά την άποψή του, η Αθήνα δεν ήταν έτοιμη για να δώσει λύση σε αυτό το ζήτημα.

«Είναι λυπηρό το γεγονός ότι το θέμα αυτό έχει καθυστερήσει πάρα πολύ καιρό», δήλωσε ο Ανάν μετά από ερώτηση δημοσιογράφου κατά την εμφάνισή του στο Ιντιτούτο Μπρούκινγς στην Ουάσιγκτον.

Ο Ανάν ήταν επικεφαλής του ΟΗΕ κατά τη διάρκεια των ετών 1997-2006 και επεσήμανε ότι τα Σκόπια και η Ελλάδα ήταν κοντά στην επίλυση της διαφοράς για το όνομα στη διάρκεια της θητείας του, και ότι τα Σκόπια ήταν έτοιμα για μία λύση, αλλά η λύση αυτή δεν άρεσε στην Ελλάδα.

«Οι δύο χώρες ομιλούν πολύ καιρό για τη διαφορά αυτή. Ο ειδικός απεσταλμένος εργάζεται πάνω στο θέμα αυτό επί μεγάλο χρονικό διάστημα. 

Οι δύο χώρες είχαν φθάσει σε κάποιο σημείο πριν τη λύση, αλλά η πρόταση κατέρρευσε.  Δεν είμαι σίγουρος ότι η Ελλάδα θα δεχόταν μια πρόταση για το όνομα στο οποίο θα περιέχονταν το όνομα Μακεδονία, όπως συμφώνησαν τα Σκόπια. 

Οι διαπραγματεύσεις για αυτό το ζήτημα συνεχίζονται, ωστόσο η περιοχή έχει άλλες προτεραιότητες και προκλήσεις. 

Δεν μπορώ να πω ότι αυτές θα βοηθήσουν στην επίλυση της διαφοράς ή θα το περιπλέξουν, γιατί δεν είμαι κοντά σε αυτά τα γεγονότα», δήλωσε ο πρώην Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Κόφι Ανάν, σύμφωνα με το αλβανικό πρακτορείο ‘Ιλλυρία’ των Σκοπίων.
 


Διαβάστε περισσότερα » »

Νόβα Μακεντόνια: «Στον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο έγινε ο διαχωρισμός της Μακεδονίας»

Σκόπια.

«Ο Α’ Βαλκανικός πόλεμος έγινε για το διαχωρισμό της Μακεδονίας», γράφει ο συγγραφέας Μπλάζε Μινέφσκι σε κείμενο του που δημοσιεύθηκε στη σλαβική εφημερίδα των Σκοπίων «Νόβα Μακεντόνια».

«Πριν από εκατό χρόνια μια τέτοια μέρα  του φθινοπώρου, όπως σήμερα, η Οθωμανική Αυτοκρατορία είχε ήδη διαλυθεί, προσφέροντας έτσι στη Μακεδονία να γίνει ένα ανεξάρτητο κράτος με  την ευρωπαϊκή συναίνεση των Μεγάλων Δυνάμεων, αλλά η Σερβία, η Βουλγαρία και η Ελλάδα, απέρριψαν την πρόταση, δίνοντας την εξήγηση ότι είναι πολύ αργά για κάτι τέτοιο.»

«Στην πραγματικότητα όμως δεν ήταν αργά- ήταν πολύ αργά για αυτούς, που είχαν αποφασίσει να χωρίσουν τη Μακεδονία», γράφει  ο Μινέφσκι.

«Λίγες ημέρες αργότερα άρχισε ο λεγόμενος Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος που στην πραγματικότητα ήταν για το διαχωρισμό της Μακεδονίας».

«Η Βουλγαρία, η Σερβία και η Ελλάδα, σε αντίθεση με τις μακεδονικές φιλοδοξίες για ανεξαρτησία, ήρθαν από κοινού τον Οκτώβριο του 1912 για να καταλάβουν τη Μακεδονία από την Τουρκία και να την διανέμουν  μεταξύ τους», γράφει ο Μινέφσκι.

Μέσα σε δύο μήνες  εκστρατείας εκδιώχθηκαν  οι τουρκικές αρχές από τη Μακεδονία.
Μετά τη νίκη του Α’ Βαλκανικού Πολέμου στη Μακεδονία στις 19 Οκτωβρίου του 1912,  οι Βαλκάνιοι σύμμαχοι έδιωξαν τους Τούρκους από τη Μακεδονία αλλά δεν την απελευθέρωσαν, την κατέκτησαν.

Λίγους μήνες μετά την αποχώρηση των Τούρκων ξεκίνησε ένας νέος πόλεμος μεταξύ τους για τον τελικό διαχωρισμό της Μακεδονίας, γράφει ο συγγραφέας.

 (Μάλλον ο Μινέφσκι  ξέχασε ότι ο παππούς του πολέμησε στο πλευρό των Βουλγάρων και τότε προσδιόριζε τον εαυτό του ως «Βούλγαρο της  Μακεδονίας»,  ενώ ο γιος του αυτοπροσδιορίστηκε ως  «Σλάβος της Μακεδονίας» και ο εγγονός (αυτός δηλαδή)  μετά μερικές δεκαετίες ξεφύτρωσε ως  «Μακεδόνας»… για να μην ξεχνάμε και τις ρίζες μας Μινέφσκι…)



Διαβάστε περισσότερα » »

Μήνυση για τους αεροψεκασμούς


Μήνυση για τους αεροψεκασμούς... Το πρώτο βήμα έγινε..
ΠΗΓΗ
Διαβάστε περισσότερα » »

"Φρούριο" η Βουλή μετά από απόπειρα αυτοκτονίας!

Τα πάνω κάτω φέρνει στην στρατηγική ασφαλείας του Κοινοβουλίου ένα απίστευτο περιστατικό, που έμεινε μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας επειδή έγινε νυχτερινές ώρες. Συνέβη πριν από λίγες μέρες στον χώρο του Άγνωστου Στρατιώτη, κάτω ακριβώς από τη Βουλή και προκάλεσε σοκ στους
αρμόδιους, που αποφάσισαν ότι είναι προτεραιότητα η «στεγανοποίηση» του συστήματος για παν ενδεχόμενο.

Σύμφωνα με πληροφορίες της εφημερίδας «Παραπολιτικά», αστυνομικοί από τη Βουλή κατέβηκαν τα σκαλιά που βρίσκονται πάνω από το Μνημείο και πλησίασαν τον άντρα, προσπαθώντας να τον ηρεμήσουν και να τον αποτρέψουν από το απονενοημένο διάβημα.

Ο ένας από αυτούς άνοιξε κουβέντα μαζί του και έφτασε κοντά του περισσότερο από τους υπολοίπους, φροντίζοντας να μην τον εκνευρίσει. Οι αστυνομικοί παρακολουθούσαν με κομμένη την ανάσα... Ύστερα από λίγα λεπτά κουβέντας, ο αξιωματικός της Βουλής έφτασε δίπλα του και του πήρε το όπλο από τα χέρια, αποτρέποντας τον από την αυτοκτονία ή από οποιαδήποτε άλλη ενέργεια που ενδεχομένως είχε στο μυαλό του. Ο άντρας συνελήφθη και οδηγήθηκε για τα περαιτέρω στο Αστυνομικό Τμήμα Συντάγματος.

Με αφορμή το περιστατικό αυτό, έμπειροι αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ. επεξεργάζονται σχέδιο με το οποίο θα διασφαλιστεί ότι το κοινοβούλιο θα αποτελεί απόρθητο φρούριο, αρχίζοντας από τα υπόγεια και φτάνοντας έως τους ορόφους και τα γραφεία αλλά και το προαύλιο του ιστορικού κτιρίου. Στη σχετική οδηγία, που θα δοθεί τις επόμενες ημέρες, θα προβλέπονται ακόμα και οι δυνατότητες κίνησης των πεζών στο προαύλιο του κοινοβουλίου.

Η φρουρά της Βουλής, που αριθμούσε μέχρι πρόσφατα 300 αστυνομικούς, θα μειωθεί αριθμητικά, αλλά θα αναβαθμιστεί ποιοτικά τις επόμενες εβδομάδες.

Εξειδικευμένα σεμινάρια έχουν ήδη ξεκινήσει από εκπαιδευμένους αξιωματικούς της ΕΛ.ΑΣ. για όλους τους ένστολους που φρουρούν την Εθνική Αντιπροσωπία. Δεν αποκλείεται μάλιστα να υπάρξουν εκ νέου σημαντικοί περιορισμοί, όπως στο παρελθόν, επί προεδρίας Κακλαμάνη, όταν απαγορεύθηκε η λειτουργία των κινητών τηλεφώνων και οι επισκέπτες είχαν πρόσβαση σε ελάχιστους χώρους ή με τη συνοδεία υπαλλήλου της Βουλής.

Ειδική μέριμνα θα υπάρξει για την ασφάλεια στους πέντε υπόγειους ορόφους που καταλαμβάνει το γκαράζ της Βουλής, όπου σταθμεύουν καθημερινά περίπου 800 αυτοκίνητα. Από αυτά, τα 300-350 ανήκουν σε βουλευτές αλλά και πρώην βουλευτές, τα 110 σε δημοσιογράφους και τα υπόλοιπα σε υπαλλήλους του Κοινοβουλίου. Το γενναίο «ξεκαθάρισμα» που θα γίνει θα αφορά όσους έχουν ατύπως άδεια στάθμευσης σε έναν άνετο και φυλασσόμενο χώρο στην καρδιά της Αθήνας, και μάλιστα εντελώς δωρεάν χωρίςπραγματικά να τη δικαιούνται.

Ανάμεσά τους βρίσκονται πρόσωπα που έχουν πολλά χρόνια να εκλεγούν, αλλά και οι συνεργάτες τους δημοσιογράφοι, οι οποίοι δεν είναι μάχιμοι κοινοβουλευτικοί πολιτικοί συντάκτες, παλιοί εργαζόμενοι στη Βουλή και άλλα γοητευτικά και μη «ρουσφέτια», που έχουν τη δυνατότητα να μπαίνουν στο υπόγειο γκαράζ με άδεια από τη... σημαία.

Παράλληλα, θα ενταθούν οι έλεγχοι στα οχήματα που μπαινοβγαίνουν στο Κοινοβούλιο, ώστε να αποτραπεί η πιθανότητα να μεταφέρουν πρόσωπα που δεν έχουν άδεια εισόδου.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Διαβάστε περισσότερα » »

Ομοιότητες «Ελλάδας και Βατερλώ»...

 Γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος

Το Βατερλώ (ως Ιστορικό Πολεμικό δίδαγμα) είναι εφάμιλλο της «βαριάς ήττας».
Αυτό που δεν είναι όμως ευρύτερα γνωστό είναι το ότι σε κείνη τη σημαντική, καθοριστική μάχη, ο Ναπολέων, αν και βαρύτατα ασθενής, αν και με απειροπόλεμο στράτευμα (μόνον οι ελάχιστοι της «Παλαιάς Φρουράς» ήταν βετεράνοι), αν και χωρίς το εξαίρετο Επιτελείο που είχε κάποτε,  κόντεψε κάμποσες φορές να κερδίσει τη μάχη, σκορπώντας ξανά και ξανά τον τρόμο στα αντίπαλα στρατεύματα με τις επιτυχείς καταδρομικές του.

Μας κάνει να θυμόμαστε τα λόγια του Μεγάλου Αλεξάνδρου:

«Δεν φοβάμαι ένα στρατό λιονταριών που τα διοικεί ένα πρόβατο, αλλά ένα στρατό προβάτων  που τα διοικεί ένα λιοντάρι»....

Έτσι έγινε και τότε...το λιοντάρι, ο Ναπολέων, κατάφερε να μετατρέψει ένα «στρατό προβάτων» σε λιοντάρια...Δεν στάθηκε αρκετό για τη νίκη...έδειξε όμως «έναν Δρόμο»...
Έδειξε ότι είναι εφικτή η «ανατροπή» όταν τα πάντα υποστηρίζουν το «αντίθετο».
Η Ελλάδα, θυμίζει σε πολλά αυτή τη στιγμή την «θέση του Γαλλικού Στρατού» σ’ εκείνη την Μεγάλη Μάχη.
Όλα δείχνουν ότι κρέμεται στην κυριολεξία – πλέον – από το να «βρεθεί ο δικός μας Ναπολέων»...ο Έλληνας Λέοντας...που θα κατορθώσει να «μεταλλάξει» μια «κατάσταση προβάτων» σε «κατάσταση Λεόντων»....όλα...Κράτος, Στρατό, ανθρώπους και υποδομές, τα πάντα...
Κι όλα αυτά, εν ριπή οφθαλμού....
Υπάρχει; Θα αναδειχθεί έγκαιρα; Θα κατορθώσει το ακατόρθωτο;
Άγνωστο.
Οι «Τίτλοι Τέλους» του «Έργου Ελλάδα» - που πλησιάζει ταχύτατα δυστυχώς – θα δείξουν...
Ας δούμε εμείς, για την ώρα, τις απίστευτες λεπτομέρειες του χρονικού εκείνης της εξίσου απίστευτης Μεγάλης Μάχης.

Παραξενιές της Ιστορίας….Ναπολέων και Βατερλώ

Πως ένας «σοβαρά (πολυ)ασθενής σχεδόν ετοιμοθάνατος Ναπολέων», με απειροπόλεμο στράτευμα νεοσυλλέκτων κι ανεπαρκές ποιοτικά Επιτελείο, εναντίον εξαιρετικά ισχυροτέρων αντιπάλων κόντεψε επανειλημμένα να νικήσει στο Βατερλώ…

Ή άλλως παραφραζόμενο σε όρους μικρών Δυνάμεων, πως ακόμη και μια μικρή χώρα ή ένας μικρός στρατός μπορεί να κάνει θαύματα έναντι υπέρτερων δυνάμεων αρκεί να έχει τους κατάλληλους ικανούς ηγέτες. Αυτό άλλωστε το γνωρίζει καλά η Ελλάδα.
Όταν ο Στρατηγικός Νους του Ηγέτη συνδυάζεται με την δύναμη της Θέλησής του τότε μπορούν να γίνουν θαύματα. Ακόμη κι όταν είναι «βαριά ασθενής». Και τότε, ολόκληρο το Σύμπαν συνωμοτεί για να τον ενισχύσει στους σκοπούς του. Τότε είναι που η «Βάση γίνεται ατσάλι για να στηρίξει την Κορυφή».
Κλασσικό παράδειγμα ο «δικός μας» Καραϊσκάκης που ακόμη και φτύνοντας αίμα από προχωρημένη φυματίωση αποδείχτηκε άξιος της Αρχιστρατηγίας των Ελληνικών Επαναστατικών Δυνάμεων πολεμώντας ξανά και ξανά αυτός ο ίδιος στην Πρώτη Γραμμή.


Το Πολεμικό Ιστορικό του «Αυτοκράτορα»

     Ο Ναπολέων ήταν ένας ηγέτης που διαρκώς κέρδιζε τις μάχες που έδινε.
    Το μεγαλύτερό του λάθος ήταν η απερίσκεπτη επίθεσή του στη Ρωσία. Απο εκεί ξεκινάει η Μεγάλη Πτώση. Αν την είχε αποφύγει, ίσως σήμερα να μιλούσαμε για Γαλλική Ευρώπη, Γαλλική Αφρική, Γαλλική πρώην Οθωμανική Αυτοκρατορία.
 Έκανε όμως το λάθος και ανάλωσε τις Δυνάμεις του στο Ρωσικό Χειμώνα…
Από εκεί και πέρα η τραγική πορεία του ήταν προδιαγεγραμμένη...
Στους "αγαπημένους" της όμως η "Πολεμική Ειμαρμένη" ενίοτε δίνει και δεύτερη ευκαιρία.
Μετά την ήττα και την καθαίρεσή του από την Ηγεσία της Γαλλικής Αυτοκρατορίας, θα περίμενε κανείς ότι οι αντίπαλοί του θα τον εξόντωναν και δη με φριχτό βασανιστικό και εκδικητικό θάνατο όπως συνηθιζόταν ιστορικά. Αντ’ αυτού, τον εξόρισαν στη Νήσο Έλβα.
    27 Φεβρουαρίου 1815 ο αυτοκράτωρ Ναπολέων απέδρασε από τη νήσο Έλβα. Τον ακολούθησαν αμέσως στην επιστροφή του μία χούφτα πιστοί άνδρες του της Παλαιάς Φρουράς και στην πορεία προς το Παρίσι συνεχώς ενώνονταν μαζί τους στρατιωτικές μονάδες ζητωκραυγάζοντας τον «Αυτοκράτορα». Τα πλήθη και ο στρατός  έλκονταν σαν σε ερωτικό παροξυσμό από τον Ηγέτη τους και έδειχναν έτοιμοι να πέσουν στη φωτιά γι’ αυτόν. Κατέκτησε και πάλι το Παρίσι χωρίς ούτε μια τουφεκιά. Με ένα απλό βηματισμό. Η υπέρτατη κατάκτηση όπως λέει και ο Σουν Τζου: η νίκη χωρίς Μάχη.
     Όπως ήταν επόμενο, όλες οι κυβερνήσεις των αυτοκρατοριών της Ευρώπης ταράχτηκαν. Όλοι ήξεραν τι θα συνέβαινε.
     Και όντως, το πρώτο πράγμα που έκανε ο Ναπολέων μόλις επέστρεψε στο Παρίσι, ήταν να οργανώσει έναν νέο στρατό. Δυστυχώς γι’ αυτόν, από άπειρους νεοσύλλεκτους Γάλλους – εφόσον εκατοντάδες χιλιάδες εμπειροπόλεμοι Γάλλοι χάθηκαν στην Ρωσική Εκστρατεία. Ξέροντας ταυτόχρονα ότι πλέον θα είχε να αντιμετωπίσει έναν συνασπισμένο κι εμπειροπόλεμο εχθρικό στρατό.
Ο Ναπολέων γνώριζε καλά ότι δεν προλάβαινε  να εκπαιδεύσει επαρκώς τον νεοσύστατο Στρατό του και να τον μετατρέψει σε «εμπειροπόλεμο» μέσα από σειρά «προετοιμαστικών μικρότερων μαχών» πριν την «Μεγάλη Μάχη».
(Κατάσταση που θυμίζει έντονα την Ελλάδα/Στρατό του σήμερα).
Κι αυτό είναι το πρώτο «παράδοξο» για έναν «έμπειρο Πολέμαρχο». Ο Ναπολέων είχε πλήρη συνείδηση ότι δεν είχε πια μαζί του τον παλιό εμπειροπόλεμο στρατό του. Ούτε τους παλιούς άριστους επιτελείς του. Παράδοξο, διότι θα περίμενε κανείς να ασκήσει "παρελκυστική πολιτική" προκειμένου να "κερδίσει χρόνο". Ήξερε όμως προφανώς ότι ούτε χρόνο θα του έδιναν οι αντίπαλοί του, ούτε πολύ περισσότερο την "πολυτέλεια των πολλών μικρών μαχών" που θα "σφυρηλατούσαν" το στράτευμά του.
(Άλλη μια κατάσταση που θυμίζει έντονα Ελλάδα του σήμερα). 

Έπρεπε συνεπώς σε μηδέν χρόνο να δημιουργήσει ένα αξιόλογο στράτευμα. Έτσι, αναγκάστηκε να κάνει τα στραβά μάτια ακόμη και προς εξοργιστικά γεγονότα. Όπως αυτό πχ του Νεϊ που ήταν στρατηγός ιππικού του Ναπολέοντος κατά την ένδοξη περίοδο των Ναπολεόντειων πολέμων, κατόπιν πήγε στο βασιλικό στρατόπεδο δίνοντας την υπόσχεση στο Λουδοβίκο ΙΗ’ να του παραδώσει τον «Ναπολέοντα σε σιδερένιο κλουβί» και τρεις μήνες μετά την υπόσχεση, στις 12 Ιουνίου 1815 επανεντάχθηκε στο Ναπολεόντειο στρατόπεδο αναλαμβάνοντας το ρόλο του Στρατάρχη πλέον. Ατυχής επιλογή όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια.     
     Ούτε όμως ο ίδιος ο Ναπολέων ήταν αυτός που ήταν στο Αούστερλιτς και στην Ιένα.

Ένας Πολέμαρχος με….τεράστιο «Ιατρικό Φάκελο»….

    Ο Αυτοκράτορας ήταν ένας ήρωας της ανθρώπινης αντοχής και του πείσματος.
      Τον καιρό της μάχης του Βατερλό, ο Ναπολέων ήταν 46 ετών. Παρ’ ότι όμως τόσο νέος, υπέφερε σιωπηλά από σωρεία ασθενειών. Χίλιες δυο ενοχλήσεις και πόνοι πάλευαν να του αποσπάσουν την προσοχή και να του τσακίσουν το ηθικό.
     Ήταν ήδη υπέρβαρος, εξαιτίας μιας σπάνιας ορμονικής ασθένειας που τον ταλαιπωρούσε.
     Είκοσι ετών κιόλας, υπέφερε από τριήμερο πυρετό, ενώ ενοχλήσεις στη διούρηση και στα νεφρά του εμφανίσθηκαν και επιδεινώθηκαν μετά τις μάχες του Μποροντίνο, της Μόσχας και της Δρέσδης.
      Υπέφερε επίσης από πρησμένες γάμπες, γρήγορη κόπωση, ενίοτε έλλειψη πρωτοβουλίας (όπως δυστυχώς στο Βατερλό – ας όψονται  οι παρενέργειες των ανεπαρκών φαρμάκων της εποχής).
       Είχε επίσης προβλήματα και ενοχλήσεις στο συκώτι. Προβλήματα που τον Οκτώβριο του 1817 εξελίχθηκαν σε ηπατίτιδα. Οι πόνοι αυτοί τον χτυπούσαν μέχρι και στην πλάτη.
       Προβλήματα στο στομάχι που του προκαλούσαν ενίοτε εμετούς με αίμα και αναιμία. Ήταν γαστρικό έλκος που εξελίχθηκε σε καρκίνο και φυσικά, του προκαλούσε φριχτούς πόνους (έτσι εξηγείται η εμμονή του να κρατά το δεξί χέρι πάνω στο στομάχι του μέσα από το χιτώνιο. Συνήθης ανακλαστική κίνηση κάθε ανθρώπου με παρόμοιο πρόβλημα που πιθανότατα το «επικοινωνιακό του επιτελείο» το «στυλιζάρισε για να το καμουφλάρει»).
      Ήδη υπέφερε χρόνια ολόκληρα από αιμορροΐδες σε οξεία μορφή που του προξενούσαν οξύτατους και διαρκείς πόνους. Δεν μπορούσε ούτε να ιππεύσει καλά καλά.    
       Υπέφερε επίσης από χρόνια διάρροια και δυσεντερία.      
        Μα το χειρότερο όλων ήταν ότι το μοναδικό κατασταλτικό για τους πόνους που χρησιμοποιούσαν εκείνη την εποχή ήταν το λάβδανο, δηλαδή το όπιο. Και δυστυχώς, οι πόνοι του αυτοκράτορα ήταν τόσο οξείς, που οι γιατροί του το χορηγούσαν σε υψηλές ποσότητες. Το οποίο αυτό φάρμακο, φυσικά, τον νάρκωνε και του μείωνε τη διαύγεια και την παροιμιώδη του ετοιμότητα πολύπλοκης σκέψης και αντίδρασης.
       Με όλα αυτά τα  «υπέρογκα προβλήματα» στην πλάτη ο αυτοκράτορας πολεμούσε στα ευρωπαϊκά μέτωπα και νικούσε επί χρόνια. Έξι χρόνια αργότερα, 5 Μαΐου του 1821, στην οριστική του εξορία πλέον,  λύγισε οριστικά από κάποια από αυτά τα προβλήματα υγείας.


Προετοιμάζοντας την Μεγάλη Μάχη

       Την 18η Ιουνίου του 1815 όμως, υπό το οδυνηρό βάρος όλων αυτών των προβλημάτων υγείας και χωρίς το πάλαι ποτέ ικανό στράτευμα που είχε κάποτε, έδωσε την τελευταία μεγάλη μάχη του στο Βατερλό εναντίον αριθμητικά υπέρτερων εχθρών και  λίγο έλειψε να νικήσει. Όχι μια αλλά αρκετές φορές δε.
      Ο Ναπολέων γνώριζε ότι είχε απέναντί του δύο ηχηρά πολεμικά ονόματα της εποχής: τον Δούκα του Ουέλινγκτον, ήρωα του πολέμου της Ιβηρικής και τον Στρατάρχη Μπλίχερ τον ισχυρό Πρώσο πολέμαρχο.
     Γνώριζε επίσης, ότι, τα κυριότερα όπλα που διέθετε εναντίον τους ήταν το «όνομά» του, το «υψηλότατο φρόνημα του στρατού», η «ταχύτητα» και ο «αιφνιδιασμός».
   Ο «Αυτοκράτωρ» ποτέ δε θεώρησε τους αντιπάλους του ανώτερους στρατηγικά. Τις γαλλικές ήττες στην Ιβηρική τις χρέωσε στην ανεπάρκεια των αξιωματικών του και όχι στην υψηλότερη τακτική ικανότητα του Ουέλινγκτον.
   Έτσι, διέπραξε το τρίτο μεγάλο λάθος της συνολικής πορείας του (εφόσον το μεγαλύτερο και καθοριστικότερο ήταν η επίθεση στη Μόσχα και η ατυχής επιλογή ηγετών του γαλλικού στρατού στην Ιβηρική) και το πρώτο όσον αφορά το Βατερλό.
   Την υποτίμηση του εχθρού!!!
   Από εκεί κι έπειτα, τα προβλήματα που προέκυψαν στο Γαλλικό στρατό στο Βατερλό οφειλόντουσαν τόσο στην ανεπάρκεια των αξιωματικών του όσο και του αυτοκράτορα λόγω ασθενειών.
  Λόγω των προβλημάτων υγείας του αλλά και του λάβδανου που αναγκαζόταν να παίρνει για τους πόνους, έκανε  λάθη, κουραζόταν γρήγορα, δεν μπορούσε πλέον να διαχειρίζεται πολλά «μέτωπα» προβλημάτων ταυτόχρονα κι έτσι αναγκαζόταν να αφήνει την επίλυσή τους σε άλλους. Δυστυχώς όμως δεν είχε πλέον γύρω του τους ικανότατους στρατηγούς του παρελθόντος. Άλλοι ήταν νεκροί κι άλλοι τον είχαν εγκαταλείψει.
  Πάνω απ’ όλα όμως του έλειπε ο Μπερτιέ, ο άριστος εκείνος επιτελάρχης του παρελθόντος που αναγκαστικά αντικαταστάθηκε από τον Σουλτ που δεν ήταν ότι καλύτερο στρατηγικά.
  Την αριστερή πτέρυγα του Στρατεύματος ο Αυτοκράτωρ την ανέθεσε στον Νεϊ, ομολογουμένως ανδρείο ηγέτη ιππικού αλλά εγκληματικά ανίκανο στρατηγικά για οτιδήποτε παραπάνω.  
  Την δεξιά πτέρυγα και τις εφεδρείες ανέθεσε στον Γκρουσί, έναν γέρο απόστρατο στρατηγό που αποδείχτηκε επίσης εγκληματικά αφελής – αν όχι «κάτι άλλο χειρότερο» εφόσον «ξεγελάστηκε τόσο εύκολα από τους Πρώσους».


Εξαπολύοντας το Πρώτο Χτύπημα

  Ο Ναπολέων αμέσως εντόπισε την κυριότερη αδυναμία των Συμμάχων:
 Οι δυνάμεις τους ήταν χωρισμένες.
 Αποφάσισε να τους παραπλανήσει και να τους χτυπήσει χωριστά, προτού ενωθούν. Κατεύθυνε λοιπόν το στρατό του προς τα βόρεια και ξαφνικά εισέβαλε στο Βέλγιο όπου χτύπησε αιφνιδιαστικά τους Πρώσους. Αυτοί υποχώρησαν στο Λινί.
  Εδώ τον χτύπησε το αμέσως επόμενο πρόβλημα όμως. Ένας Γάλλος στρατηγός αυτομόλησε στους Πρώσους στους οποίους και ανέφερε την στρατηγική του Ναπολέοντα.
  Μαθαίνοντας τη λιποταξία ο Ναπολέων έστειλε αμέσως τον Νεϊ να καλύψει το κενό ανάμεσα στους Πρώσους και τους Άγγλους για να μην ενωθούν. Ο Νεϊ όμως δεν τα κατάφερε.
  Ο παλιός Ναπολέων θα επιτίθονταν, αστραπιαία, νύχτα στις γραμμές των Πρώσων προτού οργανώσουν την άμυνά τους. Δυστυχώς όμως εκείνη τη βραδιά ο Ναπολέων, υποφέροντας από τρομερούς πόνους, έλαβε ισχυρή ποσότητα λάβδανου που τον κοίμισε κι έτσι η γαλλική προέλαση ανακόπηκε άδοξα. Το πρωί που ξύπνησε ο Ναπολέων, οι Πρώσοι είχαν ήδη οργανώσει την άμυνά τους στο Λινί.
  Ήδη ο Ουέλινγκτον είχε κατανοήσει την στρατηγική σημασία της θέσης που προσπαθούσε να καταλάβει ο Νεϊ κι έστειλε αγγλικές ενισχύσεις.
  Ο Ναπολέων έστειλε επίσης ενισχύσεις στον Νεϊ, αλλά μια κακογραμμένη διαταγή του αυτοκράτορα που παρανοήθηκε από τον Νεϊ τον έκανε να απομακρύνει τις ενισχύσεις μακριά, τόσο από τον ίδιο, όσο και από τον αυτοκράτορα που εκείνη την ώρα επιτίθονταν στον Μπλίχερ. Αυτό στέρησε από τον αυτοκράτορα το ένα τρίτο της στρατιωτικής του δύναμης.
  Παρ’ όλα αυτά, ο ενθουσιασμός του γαλλικού στρατού καθήλωσε τους Πρώσους.
 Εάν ο Νεϊ δεν είχε παρανοήσει τις διαταγές και χτυπούσε τους Πρώσους στα πλευρά, ο πόλεμος θα είχε τελειώσει με νίκη του Ναπολέοντα και η Πρωσία θα έπαυε να είναι πλέον Μεγάλη Δύναμη.
 Το μέλλον της Ευρώπης και του κόσμου ολόκληρου θα ήταν διαφορετικό σήμερα. Μα ο Νεϊ δεν χτύπησε.
   Κράτησε όμως το αγγλικό μέτωπο μακριά. Έτσι, δεν ενώθηκαν με τους Πρώσους. Δυστυχώς όμως, από παρανόηση είχε διώξει τις ενισχύσεις μακριά αντί να τις ρίξει στο πλευρό των Πρώσων ή να τις χρησιμοποιήσει για να καταβάλλει τους Άγγλους.
  Παρ’ όλα αυτά, οι δυνάμεις του αυτοκράτορα επικράτησαν.
  Το άλογο του ίδιου του Πρώσου Ηγέτη Μπλίχερ χτυπήθηκε από σφαίρα και μόνο από τύχη σώθηκε κι ο ίδιος από την προέλαση του γαλλικού ιππικού. Οι Πρώσοι θεωρώντας τον νεκρό, ήδη υποχωρούσαν προς τη Λιέγη. Μόνο αφού τους ξαναβρήκε μετά από ώρες ο Μπλίχερ τους οδήγησε ξανά προς την ένωση με τους Άγγλους. Τους οδήγησε προς το χωριό Βατερλό.
     Ο Ναπολέων, για να βεβαιωθεί για την οριστική ήττα των Πρώσων έστειλε τον Γερο – Γκρουσί με 33.000 άνδρες να τους καταδιώξουν πέρα από το Ρήνο. Ο Μπλίχερ, πονηρά σκεπτόμενος, έστειλε κάποιες μεραρχίες να παίξουν το ρόλο του καταδιωκόμενου και ο ανίκανος Γκρουσί «έπεσε στην παγίδα» και άρχισε να τους καταδιώκει.
  Μόλις ο Ουέλινγκτον έμαθε την ήττα των Πρώσων αμέσως υποχώρησε προς το χωριό Βατερλό. Δυστυχώς ο Νεϊ – φερόμενος απερίσκεπτα – δεν τους καταδίωξε.
 Και πάλι θα μπορούσε να έχει τελειώσει ο πόλεμος αμέσως με νίκη του Ναπολέοντα.


Με τον καιρό στην «πλώρη»….

   Έξαλλος ο Ναπολέων από την κακή εκτίμηση του Στρατάρχη του διέταξε άγριες κι επίμονες επιθέσεις. Και θα είχε καταστρέψει τον στρατό του Ουέλινγκτον εάν δεν άρχιζε μια καταιγίδα που ανέκοψε την γαλλική προέλαση.
  Έστειλε μήνυμα στον Γκρουσί να πλευροκοπήσει τους Άγγλους χτυπώντας όποιους Πρώσους προσπαθούσαν να ενωθούν μαζί τους. Δυστυχώς όμως ο Γκρουσί απάντησε πως ο Μπλίχερ με το κύριο σώμα υποχωρούσε προς Λιέγη και μόνο μικρές μονάδες κατευθύνονταν προς τους Άγγλους. Στην πραγματικότητα συνέβαινε ακριβώς το αντίθετο. Ενώ και πάλι καταβεβλημένος και ναρκωμένος από τα φάρμακα ο αυτοκράτορας έπεφτε για ύπνο, ο Μπλίχερ με την κύρια δύναμη των Πρώσων βάδιζε ταχύτατα να ενωθεί με τους Άγγλους.
   Η πρωινή νεροποντή της 18 Ιουνίου 1815 άφησε το έδαφος νωπό. Οι εισήγηση των αξιωματικών του Ναπολέοντα ήταν να περιμένουν να στεγνώσει για να μπορούν να κινηθούν άνετα τα ιππήλατα πυροβόλα τους. Ο αυτοκράτωρ, καταβεβλημένος από πόνους και λάβδανο κυριολεκτικά κατέρρευσε για δύο ώρες. Μέσα στην παραζάλη του συμφώνησε μαζί τους και διέταξε να περιμένουν να φτάσει ο Γκρουσί με τις 33.000 στρατό.
    Ο Αυτοκράτωρ δυστυχώς είχε υπόψη του τις λάθος πληροφορίες του Γκρουσί. Δε φανταζόταν ότι κάθε λεπτό που περνούσε, ο Γκρουσί απομακρυνόταν αντί να έρχεται και ο Μπλίχερ με τους Πρώσους πλησίαζαν επικίνδυνα αντί να φεύγει από το μέτωπο. Εάν το ήξερε, θα είχε κάνει τη μία λυσσώδη επίθεση μετά την άλλη μέχρι να τσακίσει τους Άγγλους.
    Αντ’ αυτού, την ώρα που οι Γάλλοι παρέμεναν σε αδράνεια, αγγελιοφόρος των Πρώσων πήγε στον Ουέλινγκτον και τον ενημέρωσε ότι οι Πρώσοι πλησιάζουν προς ενίσχυσή του και να μην εγκαταλείψει το πεδίο της μάχης.
    Και το χειρότερο, ενημέρωσε τον Ουέλινγκτον να μην ανησυχεί για τον ηλίθιο το Γκρουσί ο οποίος κινείται προς Ανατολάς κυνηγώντας φαντάσματα και παίρνοντας μαζί του τις εφεδρείες του Ναπολέοντα.
   Ο Ουέλινγκτον μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν ήταν σίγουρος για το αν θα έπρεπε να μείνει ή να υποχωρήσει.
Μετά από αυτή την πληροφορία αποφάσισε να πολεμήσει. Ήξερε ότι την ώρα που ο Ναπολέων θα του επιτίθονταν, ο Μπλίχερ θα τον πλευροκοπούσε από τα δεξιά. Εάν και εφόσον άντεχαν τα 156 κανόνια του στην Γαλλική επίθεση, φυσικά.
    Τελικά, όταν ο Αυτοκράτωρ είδε ότι ο Γκρουσί δεν έρχεται, και αφού παρέταξε για λόγους επίδειξης ισχύος ολόκληρο το στράτευμα, καταπτοημένος ακόμη από τους πόνους, την ισχυρή αδιαθεσία και το ναρκωτικό φάρμακο, έδωσε τις τελευταίες του οδηγίες και διέταξε επίθεση.
   Πρώτος στόχος τα πλευρικά προπύργια Ουγκουμόν και Λα ε σεντ. Μετά το «καθάρισμα» των δύο πλευρών θα έρχονταν η καθοριστική κεντρική επίθεση. Η διαταγή για την πρώτη επίθεση δόθηκε στον Ρέιγ ο οποίος θα υποστηριζόταν από τον Ζερόμ.
    Το μέτωπο αντήχησε απο τους ήχους των  120 κανονιών της Γαλλικής κεντρικής συστοιχίας. Αλλά και γέμισε από τα χιλιάδες πτώματα των γενναίων Γάλλων πεζικάριων που έπεσαν άδικα από ηλιθιότητα των στρατηγών τους. Οι απερίσκεπτοι Γάλλοι στρατηγοί, από κακώς εννοούμενη γενναιότητα προφανώς, προτίμησαν να χρησιμοποιήσουν το πεζικό για να καταλάβουν τα εχθρικά οχυρά, αντί να χρησιμοποιήσουν συγκεντρωτικά πυρά από το ικανότατο και ευέλικτο πυροβολικό τους. Τα αποτελέσματα φυσικά ήταν ολέθρια για το Γαλλικό πεζικό.


Περιμένοντας τον Γκρουσί

    Κάποια στιγμή, στο βάθος του ορίζοντα παρατηρήθηκε κουρνιαχτός. Κάποιο σώμα στρατού πλησίαζε. Ο Αυτοκράτωρ κοίταξε με τα κιάλια και θεώρησε ότι ήταν ο Γκρουσί που επιτίθονταν στον Ουέλινγκτον. Δεν πρόλαβε να χαρεί όμως και οι πληροφορίες ήρθαν ανελέητες από το μέτωπο. Ήταν ο Μπλίχερ με περίπου 70.000 Πρώσους που πλησίαζαν αργά αλλά σταθερά για να ενωθούν με τους 60.000 περίπου Άγγλους. Ο αυτοκράτωρ έστειλε αγγελιοφόρο στον Γκρουσί με εντολή να επιτεθεί στους Πρώσους.
   Ο ανίκανος (ή τι άλλο (;) Γκρουσί),  όμως, αν και είδε τους Πρώσους να περνάνε από μπροστά του και να κατευθύνονται προς το μέτωπο του Ναπολέοντα, τους άφησε να περάσουν ανενόχλητοι χωρίς να επιτεθεί.
   Ο Ναπολέων, ακόμη και μέσα στη παραζάλη του φέρθηκε ως Στρατηλάτης. Κατάλαβε ότι θα έπρεπε να τσακίσει τους Άγγλους προτού φτάσουν οι Πρώσοι στο μέτωπο.
   Το Γαλλικό πυροβολικό άρχισε να σφυροκοπά τις γραμμές των Άγγλων στο Μον Σεν Ζαν. Ακολούθησε ο Ντερλόν με το πεζικό του σε απερίσκεπτο σχηματισμό τετραγώνων εικοσιτεσσάρων (!!) σειρών βάθος.
   Ο Ναπολέων έγινε έξαλλος μόλις το είδε αυτό. Τόσο πυκνός σχηματισμός μάχης θα ήταν έρμαιο στα Αγγλικά κανόνια. Δεν υπήρχε χρόνος να στείλει διαταγές στον Ντερλόν για αναδιάταξη δυνάμεων σε πλήρη σχηματισμό επίθεσης μόνο τριών στίχων βάθος.
      Εάν ο Αυτοκράτωρ είχε πλήρη διαύγεια, δεν θα είχε αναθέσει ποτέ εν λευκώ την επίθεση σε έναν στρατηγό του ακόμη και στον πιο ταλαντούχο. Θα του είχε καθορίσει πλήρες σχέδιο μάχης προτού τον εξαπολύσει με τις μεραρχίες του. Αντ’ αυτού τώρα, ο Ντερλόν, από ανεπάρκεια, βάδιζε με τέσσερις πυκνοσχηματισμένες μεραρχίες κατά πάνω στα κανόνια του εχθρού.
   Και το χειρότερο, χωρίς κάλυψη ιππικού. Η πρώτη εντολή για κάλυψη του Ντερλόν από το ιππικό του Μιλό, κάπου χάθηκε στο λαβύρινθο της προβληματικής επικοινωνίας του Γαλλικού επιτελείου.  Ο Νεϊ ήταν αδύνατο να σταλεί εφόσον ήταν μπλοκαρισμένος στο Λα ε Σεντ. Ο αγγελιαφόρος που στάλθηκε στον Κελερμάν δεν έφτασε ποτέ. Οι 3.678 ιππείς του έμειναν άπρακτοι ενώ το πεζικό έφτανε στην πρώτη γραμμή άμυνας των Άγγλων.
   Ανέλπιστα, αν και χωρίς την υποστήριξη του ιππικού, η νίκη έμοιαζε να χαμογελά στους Γάλλους.
    Βάδιζαν όμως σε καλοστημένη παγίδα των Άγγλων του στρατηγού Πίκτον. Κάποια στιγμή τους πλευροκόπησε το Αγγλικό πεζικό και τους διέλυσε, χάνοντας όμως τον Στρατηγό τους.
  Τα υπολείμματα των τεσσάρων Γαλλικών μεραρχιών άρχισαν να υποχωρούν άτακτα και πίσω τους έσπευδε  να επιτεθεί το Αγγλικό ιππικό του Λόρδου Άξμπριτζ. Οι έφιππες μεραρχίες των Σόμερσετ και Πόνσονμπι από υπερβάλλοντα ζήλο προσπέρασαν τους υποχωρούντες Γάλλους πεζικάριους και απερίσκεπτα έφτασαν μέχρι και τις παρυφές των γαλλικών οχυρών.
  Οι έφιπποι Γάλλοι Λογχοφόροι υπό τον συνταγματάρχη Μαρτίγκ εφόρμησαν με μανία επάνω τους, τρέποντάς τους σε άτακτη υποχώρηση και σκοτώνοντας μάλιστα τον Πόνσονμπι και 1.058 από τους 2.407 ιππείς τους.


Και ο Νεί «τρελλάθηκε»…

  Και τότε επήλθε το στρατηγικό δράμα…ο Νεϊ "φούντωσε" απο πολεμικό εγωϊσμό και αποφάσισε να προσπεράσει τον αυτοκράτορα. Νομίζοντας πως είναι ακόμη αρχηγός μόνο του ιππικού πήρε αυθαίρετα τους 5.000 θωρακοφόρους ιππείς του 4ου Σώματος Ιππικού, λες και ήταν ασκέρι του κι επιτέθηκε σε όλο το μέτωπο, μην και του πάρει άλλος τη δόξα.
  Ξέχασε πως πλέον ήταν Στρατάρχης και πως ένα ολόκληρο Σώμα στρατού περίμενε συνολικό σχεδιασμό και κατευθύνσεις από αυτόν.
  Ξέχασε πως επίθεση ιππικού χωρίς υποστήριξη πεζικού ήταν πάντα ότι πιο ολέθριο στρατηγικά στην παγκόσμια ιστορία των μαχών.
   Τα δώδεκα τάγματα πεζικού του Ρέιγ έμειναν αχρησιμοποίητα την κρίσιμη αυτή ώρα εφόσον ποτέ δεν πήραν την εντολή του ανεγκέφαλου Νεϊ.
   Η εντολή επίθεσης δόθηκε από το Νεϊ και 5.000 θωρακοφόροι με τις λόγχες προτεταμένες κάλυψαν όλο το μέτωπο από το Ουγκουμόν μέχρι το Λα ε Σεντ, σε βάθος δύο σειρών. Ο ανόητος, πλην όμως γενναίος Νεϊ κάλπαζε μπροστά απ’ όλους. Τα βολιδοφόρα βλήματα εκτοξεύονταν από τα αγγλικά κανόνια και κομμάτιαζαν ιππείς και άλογα.
 Οι Άγγλοι όμως πρόλαβαν να ρίξουν δύο – τρεις βολές το πολύ. Μετά, όταν πλέον οι Γάλλοι ιππείς διαπέρασαν τις γραμμές των κανονιών οι Άγγλοι πυροβολητές εγκατέλειψαν τα κανόνια τους και αναζήτησαν προστασία μέσα στα αμυντικά τετράγωνα του πεζικού.
    Η τρελή, αλλά παραδόξως, επιτυχημένη επέλαση του ιππικού του Νεϊ κράτησε όλο κι όλο πέντε λεπτά.
   Οι ιππείς του βρίσκονταν πλέον όχι μόνο μέσα στις Αγγλικές γραμμές αλλά ανάμεσα στα αγγλικά κανόνια και τα αγγλικά αμυντικά τετράγωνα. Η μεραρχία του στρατηγού Όλτεν απωθήθηκε. Οι άνδρες του Μέτλαντ ήταν πλήρως αποδιοργανωμένοι.
    Ο Αυτοκράτωρ ήταν έξαλλος από την τρελή ενέργεια του Νεϊ να ξεκινήσει επίθεση χωρίς στήριξη του πεζικού. Το Γαλλικό ιππικό είχε καταλάβει τις Αγγλικές  πυροβολαρχίες και έκανε μανιασμένους κύκλους γύρω από τα είκοσι περίπου αμυντικά τετράγωνα των Άγγλων πεζικάριων. Ανώφελο όμως.
   Ο μόνος τρόπος να εξοντωθούν τα τετράγωνα θα ήταν η επίθεση πεζικού με μουσκέτα ή η  επίθεση με βολές κανονιών. Γαλλικό Πεζικό όμως δεν υπήρχε – εξαιτίας της απρονοησίας του Νεϊ. Κανόνια όμως υπήρχαν. Τα αγγλικά κανόνια που είχαν καταλάβει. Ποιος θα τα χειριζόταν όμως; Πεζικό δεν υπήρχε.
   Δυστυχώς, οι διοικητές των Γάλλων ιππέων δεν ανέθεσαν σε κάποιους ιππείς να στρέψουν τα αγγλικά κανόνια προς τα τετράγωνα των Άγγλων και να ρίξουν. Οι διοικητές των Γάλλων ιππέων – και κυρίως ο Νεϊ -  ακολούθησαν ακόμη κι εκείνη τη στιγμή τον κανόνα που ορίζει ότι ένας ιππέας δεν κατεβαίνει από το άλογό του παρά μόνο νικητής ή νεκρός.
   Έτσι, κανείς δε φρόντισε να τα χρησιμοποιήσει εναντίον των Άγγλων ή να τα σύρει έστω προς το Γαλλικό στρατόπεδο.
   Αλλά εκεί που η απρονοησία και η ανοησία των Γάλλων διοικητών - και κατά κύριο λόγο του κατ' όνομα Γάλλου Στρατάρχη, του Νεϊ, έφτασε στο αποκορύφωμα ήταν όταν δεν βρέθηκε στη σέλα κανενός Γάλλου ιππέα σφυρί και καρφιά για να αχρηστέψουν τα αγγλικά κανόνια. Πάντα μετέφεραν μαζί τους γι’ αυτό τον σκοπό, αλλά εκείνη την κρίσιμη στιγμή διαπίστωσαν ότι αυτοί που τα μετέφεραν είχαν σκοτωθεί όλοι!!!

Η Μεγάλη Μεταστροφή…

    Ο Ουέλινγκτον κατάλαβε ότι έπρεπε να ξαναπάρει πίσω τα κανόνια του πριν προλάβει να καταφτάσει το Γαλλικό πεζικό. Κι έτσι έδωσε εντολή στον Άξμπριτζ να στείλει όλο το διαθέσιμο ιππικό του, κοντά στους 5.000 ιππείς. Και ήρθε η καταστροφή. Οι Γάλλοι ιππείς όντας κουρασμένοι από την προηγούμενη έφοδο, λύγισαν κάτω από την επίθεση των ξεκούραστων Βρετανών ιππέων. Μετά από μια σφοδρή συμπλοκή, το Γαλλικό ιππικό υποχώρησε. Και το χειρότερο…το Αγγλικό πυροβολικό άρχισε πάλι τις βολές του και κατακρεούργησε τους υποχωρούντες Γάλλους ιππείς.
     Ο αυτοκράτωρ έστειλε ενισχύσεις τον Κελερμάν με το ιππικό του για να περισώσει ότι μπορούσε – περισσότερο το ηθικό του στρατού - , αλλά και πάλι έκαναν τα ίδια λάθη. Επιτέθηκαν χωρίς σχέδιο, χωρίς συνοχή και το χειρότερο απ’ όλα σε πυκνή παράταξη. Και υπέστησαν μια τρομακτική σφαγή από τα 156 κανόνια των Άγγλων. Αυτά που λίγη ώρα πριν θα μπορούσαν – το λιγότερο - να τα είχαν αχρηστεύσει εφόσον ήταν κοντά μια ώρα στην κατοχή των Γάλλων.
    Την ώρα που έμπαιναν στο μέτωπο οι Πρώσοι, ο Νεϊ με το πεζικό του κατάφερε να καταλάβει τα περιφερειακά κτίρια του Λα ε Σεντ και κλόνισε σοβαρά το Αγγλικό Μέτωπο. Εάν είχε κάποιες ενισχύσεις πεζικού θα κατάφερνε να πάρει τον καταραμένο λόφο, να περικυκλώσει έτσι τους Άγγλους και να τους εξολοθρεύσει. Τις ζήτησε από τον Ναπολέοντα αλλά ο Αυτοκράτωρ δεν τις έστειλε, παρ’ ότι είχε έτοιμα τα 14 επίλεκτα Τάγματα της Παλαιάς και της Μέσης Φρουράς.
   Αντιμετώπιζε δυστυχώς ισχυρές Πρωσικές επιθέσεις σε δύο μέτωπα, οι οποίες είχαν τραβήξει τις περισσότερες εφεδρείες του. Δυστυχώς όμως αυτή ήταν και η τελευταία ευκαιρία του Αυτοκράτορα. Αμέσως μετά εμφανίστηκε ο κύριος  όγκος στρατού των Πρώσων κι έπεσε με ορμή στην ακάλυπτη Γαλλική πτέρυγα  στο Μπελ Αλιάνς.

    Ο αυτοκράτωρ – καθυστερημένα - αντιλήφθηκε το λάθος του να μη στείλει πεζικό στον Νεϊ και διέταξε να του στείλουν την Παλιά Φρουρά. Έπαιξε το καλύτερο χαρτί του. Την πήγε μάλιστα ο ίδιος στο Νεϊ. Πίστευε ότι μπορούσε ακόμη να νικήσει. Αρκεί να έπαιρναν αυτόν τον άτιμο λόφο του Λα ε Σεντ.
    Και οι πέντε μεραρχίες της αήττητης Παλιάς Φρουράς, 6.000 γρεναδιέροι, ξεκίνησαν την επίθεση μόνοι αυτοί ενάντια σε ότι είχε απομείνει από τον αποδεκατισμένο Αγγλικό στρατό. Και πάλι όμως, τα κανόνια που δεν αχρήστευσαν οι Γάλλοι ιππείς , ξέσκιζαν τις σάρκες του πιο επίλεκτου πεζικού των Γάλλων.
   Και το χειρότερο ήταν ότι και πάλι βρέθηκε ένας προδότης Γάλλος αξιωματικός που λιποτάκτησε και αποκάλυψε στον Ουέλινγκτον το σχέδιο ελιγμών του Ναπολέοντα. Και κει τελείωσαν όλα. Η πάλαι ποτέ ανίκητη Παλιά Φρουρά εξολοθρεύτηκε. Μαζί με όλους τους διοικητές της πλην του Νεϊ!!! Πέντε άλογα χάθηκαν κάτω από τα πόδια αυτού του γενναίου πλην όμως ανίκανου για υψηλά αξιώματα Στρατάρχη!!! Και ούτε μια σφαίρα δεν χτύπησε αυτόν.  
     Παράξενες οι βουλές της Θεάς Τύχης. Αν αντί να του δώσει Χάρη ο Ναπολέων και να του αναθέσει τον στρατό του τον είχε εκτελέσει ως Προδότη ίσως είχαν γλιτώσει από πολλά δεινά και ίσως να είχαν κερδίσει και την μάχη.
    Αντ' αυτού, οι Γάλλοι έχασαν τη μάχη και τον Πόλεμο. Και ο Ναπολέων, μία απο τις μεγαλύτερες στρατιωτικές ιδιοφυίες όλων των εποχών,  βρέθηκε για δεύτερη φορά εξόριστος χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά απο την Ευρώπη, μέχρις ότου ταπεινωμένος πέθανε μέσα σε φριχτούς πόνους.

Τι θα κάνει άραγε η Ελληνική Συλλογική Ψυχή μπροστά στο ταχύτατα επερχόμενο δικό της Βατερλώ;
Έτσι κι αυτή, όπως ο Ναπολέων τότε, δεν θα έχει το χρόνο να προετοιμάσει έναν εμπειροπόλεμο Στρατό.
Θα αναγκαστεί να δώσει την «Μεγάλη Μάχη» απροετοίμαστη.

Θα αναδειχτεί τουλάχιστον έγκαιρα ο δικός της προικισμένος Ύπατος Στρατιωτικός Ηγέτης;

Γιώργος Λ. Ανεστόπουλος
Διαβάστε περισσότερα » »

ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΥΜΕ:Σενάρια διαμελισμού της χώρας – Με σκοτεινά σχέδια στήνουν νέο Κόσοβο

Αν κατά την αρχαιότητα την Αίγυπτο τη «χτύπησαν» οι «Επτά πληγές του Φαραώ», στη σύγχρονη Ελλάδα δεν είναι λίγοι εκείνοι που επιμένουν να δημιουργήσουν τις «Τέσσερις πληγές του διαμελισμού», καθώς από την εποχή που σχηματίστηκε σε κράτος δεν χάνουν ευκαιρία να τις…
πετσοκόψουν την εδαφική της ακεραιότητα είτε με «σχέδια επί χάρτου» είτε με μεθοδεύσεις που αποσκοπούν στο διαμελισμό της.

Και μπορεί στην καθημερινότητα των Ελλήνων να μην έχουν σχηματιστεί τέτοιου είδους «απειλές», εντούτοις, αν σκύψουμε με προσοχή στα επιμέρους εθνικά μας προβλήματα, θα δούμε να κρέμονται απειλητικά πάνω από το κεφάλι μας τα… κεφάλια της ΛερναίαςΎδρας, που το καθένα θέλει να κατασπαράξει τη Θράκη, τη Μακεδονία, την ‘Ηπειρο, την Κρήτη, όπως και μερικά νησιά ακόμη. Και μπορεί, επίσης, όλα αυτά να προέρχονται από τη «βουλιμία» ξένων παραγόντων, αλλά είμαστε πια σε θέση να μετρήσουμε κι εμείς σύγχρονους Εφιάλτες που συνηγορούν, για τη δική τους σκοπιμότητα, στο διαμελισμό των εδαφών της πατρίδας μας.

Και μπορεί κατά το παρελθόν να έχουν υποστηριχτεί αποσπάσεις ελληνικών εδαφών πριν καν αυτές περιέλθουν στην κυριαρχία της Ελλάδας, όπως η δημιουργία της Μεγάλης Βουλγαρίας, ως επακόλουθο της Συνθήκης του Αγίου Στεφάνου το 1878. η οποία και δεν εφαρμόστηκε ποτέ. καθώς διήρκεσε μόνο 120 ημέρες, προκάλεσε όμως επίσημα τη «βουλιμία» των Βουλγάρων, με αποτέλεσμα τις βιαιότητες σε βάρος του ελληνικού στοιχείου της Μακεδονίας και της Θράκης.

Και αν η λήξη του Μακεδονικού Αγώνα, το 1908, αποτέλεσε και το τέλος αυτής της επί 30 χρόνια γενοκτονίας του ελληνικού στοιχείου, η εμμονή των Βουλγάρων για κατάκτηση των ελληνικών εδαφών συνεχίστηκε και με την κατοχή τμημάτωντης Μακεδονίας και της Θράκης, ως επακόλουθο της «συμμαχίας» τους με τους Γερμανούς κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, αλλά ως «απώτερη επιδίωξη» τερματίστηκε οριστικά πριν από λίγα χρόνια με την επίσημη ανακοίνωση από τη βουλγαρική πλευρά πως δεν συντρέχει πλέον λόγος επιβουλής ελληνικών εδαφών.

Την περίοδο της Κατοχής

Οι Γερμανοί, αμέσως μετά την κατάληψη και της Κρήτης (Μάιος 1941). τότε που ολόκληρη ή ελληνική επικράτεια βρέθηκε κάτω από την κατοχή των δυνάμεωντου Άξονα, διαίρεσαν την Ελλάδα σε τρία βασικά μέρη. Έτσι. η Ιταλία κατέλαβε τα Επτάνησα, ενώ στη Βουλγαρία παραχωρήθηκε αρχικά η ζώνη ανάμεσα στο Στρυμόνα και στο Νέστο, καθώς και τα νησιά Θάσος και Σαμοθράκη. Το τμήμα αυτό επεκτάθηκε αργότερα σχεδόν μέχρι την Αλεξανδρούπολη. Τόσο οι Ιταλοί στα Επτάνησα όσο και οι Βούλγαροι στην Ανατολική Μακεδονία και τη Θράκη επιχείρησαν να εφαρμόσουν πολιτική αφελληνισμού. Η υπόλοιπη χώρα διαιρέθηκε σε δύο ζώνες κατοχής, μία γερμανική και μία ιταλική. Η γερμανική ζώνη περιλάμβανε τα 2/3 του νομούΈβρου, την κεντρική και δυτική Μακεδονία, όλα τα νησιά του βόρειου Αιγαίου, εκτός από τη Θάσο και τη Σαμοθράκη, την Αττική, την Κρήτη (εκτός από το νομό Λασιθίου, που ήταν υπό ιταλική διοίκηση) και από τις Κυκλάδες… τη Μήλο. Η ιταλική ζώνη περιλάμβανε όλη την υπόλοιπη Ελλάδα.

Το «Σχέδιο Κίσινγκερ»
Για 20 σχεδόν χρόνια (δεκαετίες 70 και ’80) εκείνος που μεσουράνησε στη διεθνή πολιτική σκηνή δεν ήταν άλλος από τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, ΧάιντςΆλφρεντ Κίσινγκερ (Heinz Alfred Kissinger). Γεννημένος στη Γερμανία το 1923 από γονείς εβραϊκής καταγωγής, οι οποίοι το 1938 διέφυγαν στην Αμερική υπό την απειλή του ναζιστικού καθεστώτος, ακολούθησε αρχικά ακαδημαϊκή καριέρα στο Χάρβαρντ, αλλά παράλληλα συμμετείχε σε διάφορες κυβερνητικές υπηρεσίες και επιτροπές που αφορούσαν την εξωτερική πολιτική και ασφάλεια των Ηνωμένων Πολιτειών. Έτσι, το 1969 διορίστηκε Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας για τον Πρόεδρο Νίξον και ύστερα, κατά τη διάρκεια της Προεδρίας Φορντ, διετέλεσε και υπουργός Εξωτερικών, ενώ, μετά την εκλογή του Κάρτερ στην Προεδρία, ίδρυσε εταιρεία παροχής συμβουλών και συνέχισε τη σταδιοδρομία του ως ειδικός σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και βραβεύτηκε με το Νόμπελ Ειρήνης το 1993.Μόνο που για την Ελλάδα αποτέλεσε έναν από τους πιο βασικούς διαμορφωτές της «όρεξης» των γειτόνων μας για επιβουλή ελληνικών εδαφών, καθώς το «σχέδιο» του προέβλεπε το διαμελισμό της Ελλάδας. Το ένα κρατίδιο ξεκινά από την Άρτα και πάνω, με την ονομασία Μεγάλη Αλβανία. Το δεύτερο κρατίδιο έχει να κάνει με τα Σκόπια, όπου δημιουργείται το κράτος της Μακεδονίας, που φτάνει έως τη Λάρισα. Το τρίτο κρατίδιο είναι η Θράκη. Και όλα αυτά θα γίνουν σταδιακά με την «άλωση» των πολιτιστικών στοιχείων των Ελλήνων, καθώς ο Κίσινγκερ είχε δηλώσει ότι: «Ο λαός των Γκρεκών είναι αναρχικός και δύσκολος να τιθασευθεί. Γι αυτό πρέπει να τον χτυπήσουμε βαθιά στις πολιτιστικές του ρίζες. Τότε ίσως αναγκασθεί να συμμορφωθεί. Εννοώ να πλήξουμε τη γλώσσα του, τη θρησκεία του, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε τη δυνατότητα του να αναπτυχθεί, να διακριθεί, να επικρατήσει, ώστε να μη μας παρενοχλεί στα Βαλκάνια, στην ανατολική Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή, σε όλη αυτή τη νευραλγική περιοχή στρατηγικής σημασίας για μας».

Από τότε, είτε η δήλωση είναι αληθινή είτε όχι, τα όσα περιέγραψε τότε τα βλέπουμε έκτοτε να γίνονται σταδιακά πραγματικότητα από Σκοπιανούς, Αλβανούς και Τούρκους, ενώ τροφοδότησε και το «σχέδιο» του για αναπροσαρμογή των εδαφών των βαλκανικών χωρών. Περιληπτικά, το επονομαζόμενο «Σχέδιο Κίσινγκερ» προβλέπει τη λύση των προβλημάτων της Μέσης Ανατολής, της ανατολικής Μεσογείου και των Βαλκανίων, με τη δημιουργία μιας συνομοσπονδίας κρατών, των ε πονομαζομένων « Ηνωμένων Πολιτειών της Ανατολικής Μεσογείου» (ΗΠΑΜ). Συγχρόνως, ένα κομμάτι της Ε.Ε. που είναι ήδη ενταγμένο σε αυτή ή θεωρείται πεδίο μελλοντικής διεύρυνσης (Βαλκάνια), θα αποκοπεί ή θα αποτελέσει τμήμα μιας «χαλαρά συνδεόμενης» με αυτή πτέρυγας που θα εκτείνεται προς Ανατολάς.

Σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες, το «σχέδιο» άρχισε να εφαρμόζεται το 1989. Τότε προέβλεπε αρχικά το διακανονισμό του προβλήματος Ισραήλ-Παλαισπνίων, με τη «διάσπαση» του Ισραήλ, στόχος που παραλίγο να πραγματοποιηθεί πρόσφατα. Η δεύτερη φάση προέβλεπε διάσπαση της Γιουγκοσλαβίας, στόχος που έχει ήδη επιτευχθεί. Η τρίτη φάση θεωρείται ότι προωθεί την ομοσπονδοποίηση της Κύπρου (αφού πρώτα έχει διασπαστεί σε δύο «κρατίδια»), φάση που πραγματοποιείται αυτή τη στιγμή.Εδώ όμως αρχίζουν τα πράγματα να γίνονται περισσότερο ενδιαφέροντα. Σύμφωνα με κάποιες εκτιμήσεις, το «Σχέδιο» στην αρχική του μορφή προέβλεπε ακόμη:

■ Αυτονόμηση Κρήτης. Δωδεκανήσων, νήσων του ανατολικού Αιγαίου και δυτικής Μικράς Ασίας.

■ Αυτονόμηση της ανατολικής, της δυτικής Θράκης καιτηςνοτίου Βουλγαρίας.

■ Αύξηση των εδαφών του κράτους των Σκοπίων με προσάρτηση της Μακεδονίας και της Θεσσαλίας.

■ Αύξηση των αλβανικών εδαφών προς Νότο μέχρι καιτην Πρέβεζα.

Ήδη, από το 1989, είχε αποκαλυφθεί ότι η άμβλυνση των ελληνοτουρκικών διαφορών θα έχει ως μακροπρόθεσμους στόχους:

• Την αποστρατιωτικοποίηση των νήσων του Αιγαίου.

• Την αποστρατιωτικοποίηση των τουρκικών ακτών της Μικράς Ασίας, μέχρι εκεί που, όπως λένε. δεν φτάνει πιο πέρα.

• Την ίδρυση ελληνοτουρκικών επιχειρήσεων (τουριστικών, πετρελαϊκών, εμπορικών, βιομηχανικών) και την ίδρυση ζώνης ελεύθερου εμπορίου στο Αιγαίο και στις μικρασιατικές ακτές μεταξύ των δύο κρατών, στο πλαίσιο μιας «μεικτής ζώνης κυριαρχίας», που θα εξελιχθεί σε αυτόνομο «κρατίδιο-μαξιλάρι» των τοπικών διενέξεων, διεθνούς επιρροής και ελεγχόμενο από τον ΟΗΕ.


Ανθελληνικές ΜΚΟ και Σόρος
Έτσι, από τότε βλέπουμε τη δημιουργία εκείνων των φορέων που επιχειρούν την εφαρμογή του «Σχεδίου Κίσινγκερ». Κι αυτές δεν είναι παρά μια «συνομοταξία» Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ), οι οποίες δρουν με την οικονομική στήριξη του Τζορτζ Σόρος.

Στην ουσία, πρόκειται για εκείνες τις ΜΚΟ που δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να συντάσσουν εκθέσεις περί ύπαρξης «τουρκικής», «μακεδονικής», «τσάμικης» και «βλάχικης» μειονότητας σε διάφορες περιοχές κυρίως της βόρειας Ελλάδας. Σε αρκετές περιπτώσεις, δεν διστάζουν επίσης να κατηγορήσουν το ελληνικό κράτος για παραβίαση «των δικαιωμάτων των μειονοτήτων», κάνοντας λόγο στα κείμενα τους για ελληνικό σοβινισμό, εθνικιστική υστερία και απάνθρωπη μεταχείριση των λαθρομεταναστών.Τα ερωτήματα, για ορισμένες από αυτές τις ΜΚΟ, πολλαπλασιάζονται τα τελευταία χρόνια δημιουργώντας εύλογες υπόνοιες και απορίες, τόσο για τις πηγές χρηματοδότησης τους όσο και για τους σκοπούς που εξυπηρετούν. Ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τη χρηματοδότηση τους, αρκετές από αυτές εξασφαλίζουν τη βιωσιμότητα τους χάρη στη «γαλαντομία» του γνωστού μεγαλοχρηματιστή, κερδοσκόπου και «παγκόσμιου πολίτη», όπως αρέσκεται να αυτοαποκαλείται, Τζορτζ Σόρος.

Και ποιος είναι ο Τζορτζ Σόρος, ο φίλος και συνδαιτυμόναςτου Κώστα Σημίτη και συνομιλητής του Γιώργου Παπανδρέου; Είναι ένας 80χρονος σήμερα Ουγγροαμερικανός επενδυτής, εβραϊκής καταγωγής, ο οποίος ονομαζόταν αρχικά Γκιόργκι Σβαρτς, που δραστηριοποιείται σε περίπου 40 χώρες, με πολλές από αυτές να τον έχουν κατηγορήσει ότι προκαλεί και εκμεταλλεύεται την αποσταθεροποίηση κρατών για να αυξάνει την ήδη αμύθητη περιουσία του. Παρά το γεγονός ότι «αυτοσυστήνεται» ως «πολιτικός ακτιβιστής» και υπέρμαχος της «ανοικτής κοινωνίας» και του φιλελευθερισμού, κατά τα πρότυπα του «πνευματικού του πατέρα», φιλοσόφου Καρλ Πόπερ στο London School of Economics, πολλά είναι τα κράτη που ένιωσαν «στο πετσί τους» τις προθέσεις του μεγάλου κερδοσκόπου.

Ενδεικτικά, ο πρώην Πρόεδρος της Γεωργίας, Έντβαρντ Σεβαρνάτζε, τον κατηγόρησε ότι βρίσκεται πίσω από την αποσταθεροποίηση της Γεωργίας, δραστηριοποιήθηκε στη Σερβία πριν και μετά την εισβολή των Αμερικανών και έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην εκλογή της νέας κυβέρνησης, ενώ το ίδιο έκανε και στην Ουκρανία. Για τις τέσσερις χώρες της νοτιοανατολικής Ασίας, τη Μαλαισία, την Ινδονησία, την Ταϊλάνδη και τις Φιλιππίνες, ο Σόρος αποτελείτο «δαίμονα» και την ενσάρκωση του κακού: «Αυτός είναι που προκάλεσε την κρίση μας», φώναζαν ενδεικτικά οι εφημερίδες της Κουάλα Λουμπούρ.

Σε κάποιες περιπτώσεις πάντως, δεν πέτυχε τους σκοπούς του, όπως στη Ρωσία, στη Λευκορωσία και στο Αζερμπαϊτζάν και εκδιώχθηκε ως αποσταθεροποιητικός παράγοντας.

Να σημειώσουμε ότι ο ΤζορτζΣόρος, γνωστός για τις εξαιρετικά ανθελληνικές του θέσεις, μέσω του ιδρύματός του «Soros Fund Management, έχει καταφέρει να στήσει ένα διεθνές οικοδόμημα με την εμπλοκή ακαδημαϊκών, επιχειρηματιών και οργανώσεων που δραστηριοποιούνται σε όλο τον κόσμο. Λειτουργώντας μάλιστα στα πρότυπα μιας πολυεθνικής εταιρείας, το ίδρυμα του έχει προχωρήσει στη δημιουργία ενός παγκόσμιου δικτύου ΜΚΟ οι οποίες λειτουργούν ως «θυγατρικές».

Οι οργανώσεις αυτές δραστηριοποιούνται σε πάνω από 40 χώρες, ενώ σε αρκετές περιπτώσεις χρηματοδοτούνται και από τα κράτη που τις φιλοξενούν. Το ίδρυμα Σόρος είναι επίσης βασικός χρηματοδότης του «Παρατηρητήριου του Ελσίνκι», το οποίο έχει καταδικάσει αρκετές φορέςτη χώρα μας για παραβίαση των δικαιωμάτων των «μειονοτήτων» της. Επίσης χρηματοδοτεί και το «Κέντρο για τη Συμφιλίωση και τη Δημοκρατία στη Νοτιανατολική Ευρώπη», που προωθεί την αλλαγή των σχολικών εγχειριδίων της Ιστορίας. Ανάλογα αντεθνική είναι και η δράση άλλων ΜΚΟ, όπως είναι η Ελληνική Ομάδα για τα Δικαιώματα των Μειονοτήτων (ΕΟΔΜ), καθώς και το Κέντρο Έρευνας Μειονοτικών Ομάδων (ΚΕΜΟ). Μια ματιά στις ιστοσελίδες των οργανώσεων αυτών είναι εξόχως αποκαλυπτική: υπερασπίζονται με αξιοθαύμαστο σθένος «Μακεδόνες», «Τσάμηδες» και «Τούρκους» της Ελλάδας, που υποτίθεται ότι καταπιέζονται βάναυσα.Ορισμένες από τις παραπάνω οργανώσεις συγκαταλέγονται, μάλιστα, μεταξύ των μεγαλύτερων κατηγόρων της χώρας μας σε διάφορα φόρουμ του εξωτερικού, πετυχαίνοντας αρκετές καταδίκες σε βάρος της για θέματα «προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» και «καταπάτησης των δικαιωμάτων των μειονοτήτων».

Ο αριθμός των ΜΚΟ που έχουν ξεκάθαρες πολιτικές κατευθύνσεις και δραστηριοποιούνται στη χώρα μας είναι εντυπωσιακός. Ανάλογα εντυπωσιακό είναι όμως και το λεξιλόγιο που επιλέγουν κάθε φορά να χρησιμοποιούν καιτο οποίο απέχει αρκετά από τις θέσεις της χώρας μας. Ενδεικτικά να σημειώσουμε ότι, σε αναφορές που γίνονται στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, δεν είναι λίγες οι φορές που το Αιγαίο αναφέρεται ως «κοινή θάλασσα».

Στην περίπτωση της χώρας μας, το ίδρυμα του Τζορτζ Σόρος έχει αποτελέσει χρηματοδότης της ΜΚΟ «Ανοιχτή Κοινωνία», μέλος της οποίας το Ελληνικό Παρατηρητήριο Συμφωνιών του Ελσίνκι του Παναγιώτη Δημητρά, ενός ένθερμου υποστηρικτή της φιλοσκοπιανής οργάνωσης «Ουράνιο Τόξο» και της ύπαρξης «μακεδόνικης μειονότητας» στην Ελλάδα.

Εξάλλου, επισκεπτόμενος κανείς την ιστοσελίδα του Ελληνικού Παρατηρητηρίου Συμφωνιών του Ελσίνκι και αυτήντου «Balkan Human Rights» (Βαλκανικά Ανθρώπινα Δικαιώματα) μπορεί να πάρει μια ιδέα σχετικά με τις σχέσεις του συγκεκριμένου φορέα τόσο με εγχώριους όσο και με διεθνείς φορείς και ΜΚΟ. Μπορεί, επίσης, να διαπιστώσει ότι το Παρατηρητήριο του Ελσίνκι του Παναγιώτη Δημητρά, καθώς και η Ελληνική Ομάδα για τα Δικαιώματα των Μειονοτήτων, της συζύγου του, Ναυσικάς Παπανικολάτου, έχουν ανακοινώσει επισήμως ως χορηγούς τους το κεντρικό όργανο του Τζορτζ Σόρος στην Ευρώπη, δηλαδή το «Ινστιτούτο Ανοικτής Κοινωνίας» που εδρεύει στη Βουδαπέστη. Επίσης, χορηγίες έχουν λάβει από την Ε.Ε., από την αυστριακή κυβέρνηση, από τοΊδρυμα «Άρτος Ζωής», το Ευρωπαϊκό Κέντρο Δικαιωμάτων των Ρομά, το Ίδρυμα Μπέρκχοφ για τη Διερεύνηση Συγκρούσεων, το Δίκτυο Εναλλακτικής Πληροφόρησης, το ΙνστιτούτοΆσπεν του Βερολίνου, τη Διεθνή Ομοσπονδία του Ελσίνκι, την Κοινωνία για την Επικοινωνία και την Πολιτική Έρευνα και… τη Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς!

Εν συνεχεία, μπορεί κανείς να δει ένα σημαντικό αριθμό προσώπων που έχουν κατά καιρούς βοηθήσει τον κ. Δημητρά στο «έργο» του για τα ανθρώπινα δικαιώματα και δη αυτά των αθίγγανων, των «Μακεδόνων» και των Αλβανών. Το κυριότερο, ωστόσο, συμπέρασμα, στο οποίο μπορεί κανείς να οδηγηθεί, ακολουθώντας το μονοπάτι των συνεργαζομένων φορέων και χορηγών του Ελληνικού Παρατηρητηρίου Συμφωνιών του Ελσίνκι είναι ότι πρόκειται για έναν «κύκλο» καλοστημένων ειδήσεων, φημών και γνώμης που έχει σαν επίκεντρο του τις οργανώσεις, των οποίων ηγείται ο «φιλάνθρωπος» δισεκατομμυριούχος Τζορτζ Σόρος, μέσω του δικού του «Ινστιτούτου Ανοικτής Κοινωνίας» της Βουδαπέστης και του επίσης δικού του Κεντρικού Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου (CEU).

Ο ύπουλος ρόλος του υπέρ των Σκοπιανών
Ενδιαφέρον, πάντως, παρουσιάζει και ο ρόλος του Σόρος στο ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων, με τη διείσδυση του στο εκπαιδευτικό σύστημα των βαλκανικών χωρών, μέσω των ΜΚΟ του. Γενικά, σε κάθε χώρα, προωθούνται οι ΜΚΟ που χρηματοδοτούνται από το Σόρος, από πολυεθνικές και από το εκάστοτε υπουργείο Εξωτερικών.

Στην Ελλάδα, στο ίδιο μήκος κύματος, γίνεται μια προσπάθεια αλλαγής των σχολικών βιβλίων και της Ιστορίας, ενώ στα Σκόπια οι ανθελληνικές θέσεις ακούγονται δυνατά και ας μην απορούν κάποιοι γιατί το ίδρυμα Σόρος χρηματοδότησε το βιβλίο της Μαρίας Ρεπούση και άλλα σχετικού περιεχομένου βιβλία. Πρόσφατο παράδειγμα, η έκδοση του σύγχρονου «Μακεδονικού-Ελληνικού Λεξικού», υπό την αιγίδα του Center Mauritius Coppieters στις Βρυξέλλες, που λειτουργεί με την οικονομική υποστήριξη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, αλλά και της «Στέγης Μακεδόνικου Πολιτισμού» στη Φλώρινα, ως του πολιτιστικού κέντρου της οργάνωσης «Ουράνιο Τόξο», που αφειδώς χρηματοδοτείται από το ίδρυμα Σόρος.Σημειώνεται ότι στην Αλβανία τα σχολικά βιβλία γράφουν ότι χρηματοδοτούνται από τον αμφιλεγόμενο Ουγγροαμερικανό επενδυτή και δεν μας προξενεί πλέον καμιά απορία που ξαφνικά οι Αλβανοί «θυμήθηκαν» κι αυτοί ότι ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν… Αλβανός, αφού η μητέρα του, Ολυμπιάδα, καταγόταν από την ‘Ηπειρο, όπως και ο Πύρρος!

Παράλληλα, άνθρωποι όπως ο Σόρος έχουν χαρίσει πολλά εκατομμύρια δολάρια στα Σκόπια φτιάχνοντας ΜΚΟ και πανεπιστήμια στα οποία οι Σκοπιανοί μαθαίνουν ότι προγονοί τους ήταν ο Φίλιππος, ο Αλέξανδρος, ο Αριστοτέλης, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το σήμα της Βεργίνας πάνω στο πτυχίο του Πανεπιστημίου του Στιπ.

Μάλιστα, ξένοι παρατηρητές έχουν επισημάνει ότι χωρίς τη συνεχή και τεράστια οικονομική ενίσχυση από ιδρύματα και οργανώσεις, όπως του Τζορτζ Σόρος, τα Σκόπια ίσως να μην υπήρχαν σαν κράτος σήμερα… Βέβαια, όλα αυτά συμβαίνουν με την ανοχή των ελληνικών κυβερνήσεων.

Και είναι απορίας άξιο το πώς η ελληνική πλευρά έχει αφήσει, σχεδόν εδώ και μισό αιώνα, το εθνικό αυτό θέμα να «παίζεται» από την «επιθετική γραμμή» των Σκοπιανών, που ήδη έχουν καταφέρει να «περάσουν» την αναγνώριση της ονομασίας «Δημοκρατία της Μακεδονίας» στα περισσότερα κράτη της οικουμένης, την ίδια ώρα που εμείς ακόμη βαυκαλιζόμαστε στο αν θα παραχωρήσουμε «γεωγραφικό προσδιορισμό» ή όχι στην ονομασία του κράτους των Σκοπίων.

Η απορία αυτή φτάνει ακόμη και σε υποθέσεις «προδοσίας», αν αναλογιστεί κανείς ότι δεν υπήρχε καμιά αντίδραση από ελληνικής πλευράς ούτε κατά την εποχή που η επαρχία «Vardaska» μετονομάστηκε de facto από τον Τίτο, το 1944, σε «Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας». Εξάλλου, το 1991 και το 1992 (κυβέρνηση Κωνσταντίνου Μητσοτάκη) δεν «χάσαμε» μέσα από τα χέρια μας τις ευκαιρίες τις ευκαιρίες να είχε λυθεί οριστικά το θέμα, αλλά δώσαμε και τη δυνατότητα στους Σκοπιανούς να αναπτύξουν ανενόχλητοι αλλοτριωτικές διεκδικήσεις σε βάρος της Μακεδονίας.

Και σύμφωνα με την άποψη του Στέλιου Παπαθεμελή «το πολιτικό μας προσωπικό και η διανόηση του Κολωνακίου έχουν από καιρό παραδώσει το ζήτημα των Σκοπίων στον… αυτόματο πιλότο»! Κι αυτό, γιατί αφήσαμε παντελώς ανεκμετάλλευτη τη ευκαιρία που μας δόθηκε στις 3 Οκτωβρίου του 1992, όταν ο Μπιλ Κλίντον δήλωνε: «Στηρίζω την πρόσφατη απόφαση της Ε.Ε., σύμφωνα με την οποία η νοτιότερη πρώην γιουγκοσλαβική δημοκρατία αναγνωρίζεται ως ανεξάρτητο κράτος υπό τον όρο να μην περιλαμβάνεται στην ονομασία της η λέξη “Μακεδονία”».

Από κει και πέρα η Μακεδονία αφέθηκε στην τύχη της και η Αμερική ήταν από τις πρώτες που αναγνώρισαν το κράτος των Σκοπίων σαν Μακεδονία, σε σημείο που η σημερινή υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Χίλαρι Κλίντον, σύζυγος του άλλοτε πλανητάρχη Μπιλ Κλίντον, μόλις προχθές δήλωσε την «αγανάκτηση» της για τα εμπόδια που βάζει η Ελλάδα στην ένταξη των Σκοπίων στο NATO.
Μόνο που το θέμα της ονομασίας μπορεί να φαίνεται στους πολλούς σαν κάτι το επουσιώδες, εντούτοις έχει δημιουργήσει μια σειρά ανθελληνικών ενεργειών, εντός και εκτός των συνόρων μας, με απώτερο σκοπό τη δημιουργία ενός μεγάλου «Μακεδόνικου Κράτους» που θα ικανοποιεί μεν τις επεκτατικές τάσεις των Σκοπιανών, αλλά να ευνοεί και τα συμφέροντα των Αμερικανών στα Βαλκάνια. Και η λειτουργία ΜΚΟ, με έδρα τη Φλώρινα (εξάλλου από χωριά της περιοχής κατάγεται και ο Μιλόσοσκι και ο Γκρούεφσκι!), όπως το «Ουράνιο Τόξο» που επιδιώκει τη «Μακεδονία του Αιγαίου» στηριγμένη στο «Σχέδιο Κίσινγκερ», αλλά και η ανθελληνική προπαγάνδα των Σκοπιανών που έχει απλωθεί στα πέρατα της Οικουμένης, αποσκοπούν στη δημιουργία ενός μεγάλου μακεδόνικου αυτόνομου κράτους με κέντρο τα Σκόπια. Και η τελευταία απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης είναι ένα «πρώτο βήμα» στις διεκδικήσεις των βορείων γειτόνων μας.

Το «όνειρο» των Αλβανών με το θέμα της Τσαμουριάς
Και αν οι Σκοπιανοί «ονειρεύονται» τη Μεγάλη Μακεδονία, οι Αλβανοί έχουν εμμονή με τη Μεγάλη Αλβανία των χιτλερικών και του «Σχεδίου Κίσινγκερ», οπότε το θέμα της διεκδίκησης της Τσαμουριάς τους έρχεται… γάντι, αν και μετά την ίδρυση του αλβανικού κράτους, το 1913, αλλά κυρίως στη δεκαετία του 1920, οι Τσάμηδες κατέστησαν «σημείο αναφοράς» για την αλβανική πλευρά, η οποία άρχισε να καταβάλλει κάθε προσπάθεια για να δημιουργήσει ζήτημα!Και Τσαμουριά ονομάζεται η περιοχή εκείνη της Ηπείρου που εκτείνεται κατά μήκος της ακτής ανάμεσα στις εκβολές του ποταμού Αχέροντα και μέχρι το Βουθρωτό και ανατολικά μέχρι τους πρόποδες του όρους Τόμαρος, μια περιοχή που ταυτίζεται με τη Θεσπρωτία και ένα μικρό της τμήμα ανήκει σήμερα στην Αλβανία με κέντρο την κωμόπολη Κονίσπολη.

Στις διατάξεις της Συνθήκης της Λωζάνης (24 Ιουλίου 1923) δεν γίνεται λόγος για Έλληνες και Τούρκους, αλλά για μουσουλμάνους και χριστιανούς, θα έπρεπε τότε όλοι οι μουσουλμάνοι, μεταξύ των οποίων και οι μουσουλμάνοι Τσάμηδες, να ανταλλαγούν με τους Έλληνες. Όμως, οι Τσάμηδες. οι οποίοι ήταν περίπου 20.000, εξαιρέθηκαν. Μια άλλη πτυχή αυτού του ζητήματος συνιστούν οι περιουσίες των Τσάμηδων. Ένα τμήμα των περιουσιών κατασχέθηκε με βάση τη Συνθήκη της Λωζάνης και ύστερα από συμφωνία με τους ιδιοκτήτες για να καλυφθούν οι ανάγκες των προσφύγων που εγκαταστάθηκαν την Ήπειρο, ωστόσο το ζήτημα επανήλθε πολλές φορές στην επικαιρότητα με τις ενέργειες των Αλβανών και τις αντίστοιχες του Βενιζέλου, όπως και πριν από την εισβολή των ιταλικών στρατευμάτων στην Ελλάδα, το 1940.

Είναι γεγονός ότι οι Τσάμηδες, αισθανόμενοι αδικημένοι με την εξέλιξη του θέματος των περιουσιών τους, οδηγήθηκαν στο να συνεργαστούν με τους Ιταλούς και τους Γερμανούς και τον Ιούλιο του 1942 συγκροτούν το «Αλβανικό Σύστημα Πολιτικής Διοικήσεως», με 14 Τάγματα, έχοντας ως κύριο στόχο τους την εξολόθρευση του ελληνικού πληθυσμού στην περιοχή της Θεσπρωτίας. Μετά τη συνθηκολόγηση των Ιταλών το 1943 οι Τσάμηδες πέρασαν στο στρατόπεδο των Γερμανών. Όμως, μετά την αποχώρηση των Γερμανών, οιΤσάμηδες, συναισθανόμενοι τις συνέπειες από τη συμπεριφορά τους στη διάρκεια της Κατοχής, αναζήτησαν προστασία στην Αλβανία και 18.000 άτομα εγκατέλειψαν την Ελλάδα. Μετά από όλο αυτό το διάστημα της σιωπής γύρω από τους Τσάμηδες, με την πτώση του κομμουνισμού στην Αλβανία, το 1991, το ζήτημα τους επανήλθε στην επικαιρότητα και παραμένει ένα ζήτημα που ανακύπτει μετά σε κάθε φάση έντασης στις σχέσεις Ελλάδας – Αλβανίας και δεν είναι τα περιστατικά που σημειώνονται κάθε τόσο στα συνοριακά φυλάκια από την προκλητικότητα των λεγόμενων Τσάμηδων. Όπως το τελευταίο επεισόδιο με Αλβανό βουλευτή, τον περασμένο Αύγουστο, που ήθελε να περάσει τη χώρα μας με ένδειξη εθνικότητα «Τσάμης»! Αλλά και στις αρχές της δεκαετίας του 2000 είχαν προκληθεί επεισόδια, όπως η οργανωμένη συγκέντρωση διαμαρτυρίας που πραγματοποίησαν στις 25 Ιουνίου 2006 δεκάδες Αλβανοί Τσάμηδες κοντά στο Τελωνείο Μαυροματίου της ελληνοαλβανικής μεθορίου, επί του αλβανικού εδάφους, όπου οι μετέχοντες στη συγκέντρωση, περιστοιχιζόμενοι από γνωστούς εξτρεμιστές από το Κόσοβο και από άλλες περιοχές, φώναζαν συνθήματα υπέρ της επιστροφής των περιουσίων που υποστηρίζουν ότι είχαν στην Τσαμουριά, σημειώνοντας μάλιστα ότι η ημέρα της συγκέντρωσης αυτή ήταν η επέτειος, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς τους, του «ξεκληρίσματος» των Τσάμηδων της Θεσπρωτίας. Έφεραν μάλιστα αμερικανικές σημαίες υποδηλώνοντας ότι έχουν την υποστήριξη των ΗΠΑ. Ανάλογη εκδήλωση-διαδήλωση είχε πραγματοποιηθεί προ ολίγων μηνών και την 1η Νοεμβρίου 2005 και στους Αγίους Σαράντα, η οποία μάλιστα είχε ως επακόλουθο να ματαιωθεί η τότε προγραμματισμένη επίσημη επίσκεψη του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια στην περιοχή αυτή.

Δεν μπορούμε να αφήσουμε απαρατήρητο το γεγονός ότι το «Αλβανικό Λόμπι» στις ΗΠΑ μετέρχεται «παν μέσον» θεμικό και αθέμιτο για να διευκολύνει την υλοποίηση της ιδέας της Μεγάλης Αλβανίας, η οποία σημειωτέον στηρίζεται στον εθνικιστικό εξτρεμισμό και στο οργανωμένο έγκλημα.Ήδη η αλβανική Βουλή στις 30 Ιουνίου 1994 έχει καθιερώσει και μάλιστα ομόφωνα την 27 Ιουνίου ως ημέρα γενοκτονίας των Τσάμηδων, ο δε προ ετών ιδρυθείς σύνδεσμος «Τσαμουριά» στην Αλβανία έχει αναλάβει το προπαγανδιστικό μέρος της προσπάθειας των Τσάμηδων, θέτοντας ως κεντρικό πολιτικό στόχο την αναγνώριση κάποιας «δήθεν» γενοκτονίας των Τσάμηδων. Η οργάνωση αυτή (Τσαμουριά – Cameria), μέλη της οποίας πρωτοστάτησαν στις εκδηλώσεις του 2006, αποτελείτο αμιγώς πολιτικό τμήμα του αυτού συστήματος που προβάλ-λειτην ιδέα της Μεγάλης Αλβανίας αναφορικά με την επέκταση της στην Ήπειρο μέχρι την Πρέβεζα, συμπεριλαμβανομένων και των νομών Καστοριάς και Φλώρινας.Παράλληλα, το ένα από τα τρία βασικά συμμαχικά κόμματα του Σάλι Μπερίσα, το PDIU των Τσάμηδων, το πλέον ανθελληνικό κόμμα της Αλβανίας, «άνοιξε την αυλαία» της προεκλογικής του εκστρατείας με βασικό σύνθημα «Θα επιστρέψουμε στηνΤσαμουριά» και ο πρόεδρος του κόμματος Σπετίμ Ιντρίζι, σε ένα παραλήρημα εθνικισμού, δήλωνε ότι «Ο αετός έχει ανάγκη και τα δυο φτερά για να πετάξει. Έχει ανάγκη για το Κόσοβο και την Τσαμουριά»!


Στο έλεος των… Τούρκων η ελληνική Θράκη

Ωστόσο, αν για το θέμα της Μακεδονίας και της Ηπείρου θα πρέπει να αναζητήσουμε σε άλλους την κινητήρια «δύναμη» που σπρώχνει τις κυβερνήσεις των Σκοπίων και της Αλβανίας, αντίστοιχα, στο να δημιουργούν ανθελληνικές κινήσεις, διεκδικώντας ελληνικά εδάφη, για το θέμα της Θράκης πίσω κρύβεται η τουρκική κυβέρνηση, με την έντονη δραστηριότητα του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής και τη Μουφτία, που δρα καθαρά ανθελληνικά, υπό την ανοχή του ελληνικού κράτους, χωρίς φυσικά να παραβλέπουμε σήμερα και κάποιο «ιδιαίτερο ενδιαφέρον» και της γερμανικής πλευράς.

Και δεν θα ήταν άστοχο το να επισημάνουμε εδώ την άποψη που διατύπωσε προ ημερών (12 Σεπτεμβρίου 2012) σε άρθρο του στο CNN ο καθηγητής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Γιάννης Βαρουφάκης, για τη σημασία των επικείμενων αμερικανικών εκλογών, μεταφέροντας την εντύπωση ότι «το Βερολίνο καθυστερεί ενδεχόμενο “ακρωτηριασμού” της Ελλάδας αναμένοντας το αποτέλεσμα των εκλογών στις ΗΠΑ».

Αν και το όλο θέμα, χρονολογικά, είναι παλαιότερο από τα άλλα, καθώς μπορεί να αναχθεί από το 1922, εντούτοις, το θέμα της αυτονομίας έχει να κάνει κυρίως μετά τα χιτλερικά «σχέδια», αλλά κυρίως μετά το «Σχέδιο Κίσινγκερ», ενώ και η πλήρης αδράνεια του ελληνικού κράτους άφησε ανενόχλητουςτουςΤούρκουςνα αλωνίζουν στην περιοχή. Και από το σημείο που κάποτε στρατεύαμε μουσουλμάνους με γνήσιο ελληνικό φρόνημα από τη Θράκη μας,τώρα όλοι τους να νιώθουν καθαρά Τούρκοι, σε σημείο που να το διατυμπανίζουν ακόμη και οι υποψήφιοι βουλευτές των διαφόρων ελληνικών πολιτικών σχηματισμών. Και δεν είναι άστοχο να αναφέρουμε ότι υποψήφιος μουσουλμάνος βουλευτής της Θράκης, σε συνέντευξη του, δήλωνε ότΐ: «Όλοι μας εδώ κάνουμε πολιτική και στην πολιτική πρέπει να υπάρχουν ανοίγματα. Διότι, αν κοιτάξουμε τη μητέρα πατρίδα μας, την Τουρκία, βλέπουμε πως πραγματοποίησε αλλαγές σε πολλά θέματα και, με πρώτα τα θέματα των μειονοτήτων, πήρε σημαντικές αποφάσεις. Και εγώ πιστεύω πως και στην πατρίδα μας, την Ελλάδα, έχει έρθει το τέλος, όποιο κόμμα και να έρθει στην εξουσία είναι υποχρεωμένο να κάνει αυτά τα βήματα. Δεν θα πρέπει να αρνούνται την τουρκική μας ταυτότητα».

Εξάλλου, δεν θα πρέπει να σχολιαστεί σαν άστοχο και το γεγονός ότι στις 3 Μαΐου, τρεις μέρες πριν από τις εθνικές εκλογές, η Συμβουλευτική Επιτροπή τηςΤουρκικής Μειονότητας Δυτικής Θράκης (δηλαδή το τυπικά ανώτατο -αν και νομικά ανυπόστατο- και πάντα άκρως προκλητικό όργανο των τουρκοφρόνωντης Θράκης) εξέδωσε ανακοίνωση, μετην οποία καλεί όλα τα μέλη της… τουρκικής μειονότητας να ψηφίσουν, χωρίς να παίρνει περαιτέρω θέση υπέρ κάποιου κόμματος (αν και οι προξενικοί κύκλοι δίνουν υπογείως γραμμή), τονίζει μεταξύ άλλων την ανάγκη ο μειονοτικός κόσμος να ενωθεί και πάλι εκλογικά γύρω από τους Τούρκους υποψηφίους εντός των πολιτικών κομμάτων και έτσι «να εκλεγεί ο μεγαλύτερος δυνατός αριθμός Τούρκων υποψηφίων στην ελληνική Βουλή».

Πέραν τούτων, όμως, την όλη προσπάθεια για αυτονόμηση της δυτικής Θράκης, με την υποστήριξη της Τουρκίας, τη μεθοδεύουν εδώ και χρόνια οργανώσεις, όπως η Τουρκική Ένωση Ξάνθης, η Τουρκική Νεολαία Κομοτηνής, η Ένωση Τούρκων Δασκάλων, που ιδρύθηκαν με την οικονομική υποστήριξη του Τουρκικού Προξενείου της Κομοτηνής και τις «ευλογίες» των δύο μουφτήδων, Κομοτηνής και Ξάνθης, τη δράση των οποίων «συντονίζει» το «Τουρκικό Πολυεθνικό Ίδρυμα», στο οποίο προεδρεύει ο από την Κομοτηνή καταγόμενος Χαλίτ Ερέν, δημιουργώντας ένα «πλέγμα» τουρκικού φρονήματος.Μάλιστα, η Ελλάδα είχε καταδικαστεί το 2008 από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, καθώς, απαγορεύοντας τη λειτουργία συλλόγων που ανήκουν στην τουρκική μειονότητα, παραβιάζειτο άρθρο 110 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, σχετικά με το δικαίωμα του «συνέρχεσθαι και συνεταιρίζεσθαι». Το Μάρτιο, όμως, του 2012 ο Αρειος Πάγος αποφάνθηκε ότι η συγκεκριμένη απόφαση δεν έχει δεσμευτικό χαρακτήρα για τα ελληνικά δικαστήρια, γεγονός που προκάλεσε την έντονη αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ που με ανακοίνωση του είχε χαρακτηρίσει την απόφαση «λυπηρή».

Μόνο που, πρόσφατα, η ελληνική Θράκη γέμισε αφίσες με το «χάρτη» της «Αυτόνομης Δημοκρατίας της Θράκης», την ώρα, φυσικά, που η σημαία του κρατιδίου έχει από καιρό «κυκλοφορήσει» ευρέως! Αξίζει δε να επισημανθεί ότι δημοσιογράφος Τζεγκίζ Ομέρ της τουρκόφωνης εφημερίδας «Μιλιέτ», που κυκλοφορεί στην Ξάνθη, «ανέβασε» στο Facebook αυτή την αφίσα, προκαλώντας οργή ακόμη και μέσα στους μουσουλμανικούς -και όχι τόσο… τουρκικούς- κύκλουςτης Θράκης.

Πάντως, στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου Εθνικών Μειονοτήτων, το «Europeada 2012», που διεξήχθη από τις 16 έως τις 24 Ιουνίου στη Γερμανία, συμμετείχε, με κάθε επισημότητα και λαμπρότητα, η ομάδα της «Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Τούρκων Δυτικής Θράκης» (ABTTF). Οι ποδοσφαιριστές της εμφανίστηκαν με τα «εθνικά» τους χρώματα, όπως τα αποκαλούν οι ίδιοι, τωνΤούρκων της δυτικής Θράκης, το πράσινο και το μαύρο, τα χρώματα δηλαδή της σημαίας τους! Μάλιστα, στην τελετή έναρξης της διοργάνωσης οι εκπρόσωποι της ομάδας δεν παρέλειψαν να αναφερθούν στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι «Τούρκοι της Δυτικής Θράκης», ενώ, κατά την είσοδο της ομάδας στο γήπεδο, ακούστηκε και ο εθνικός ύμνος της «δυτικής Θράκης», με τίτλο «My Western Thrace» (Η Δυτική μου Θράκη).

Η αυτονόμηση της Κρήτης
Ωστόσο, η υπόθεση της αυτονόμησης της Κρήτης έχει αρχίσει να καλλιεργείται εδώ και χρόνια και κάποιοι, με πολύ μεθοδικό τρόπο, προσπαθούν να φορτώσουν τους Κρητικούς με αγανάκτηση και αίσθημα εγκατάλειψης από την Αθήνα, πράγμα πολύ εύκολο δηλαδή, αν λάβει κανείς υπόψη ότι όλοι έχουν παράπονα από το «κέντρο». Επιπλέον, η διαφαινόμενη ύπαρξη υδρογοναθράκων σε πεδία νότια της Κρήτης έφερε στην επιφάνεια και σειρά από ισχυρά ξένα συμφέροντα που επιβουλεύονται την εθνική κυριαρχία στον ευρύτερο χώρο, συχνά αμφισβητώντας την ελληνικότητα της Κρήτης.

Μια παρόμοια άποψη εμφανίστηκε πρόσφατα σε συζήτηση του δικτύου Linkendin, όταν κάποιος ξένος ξεναγός, που διαμένει στα Χανιά, προέβαλλε απόψεις περί της «μη ελληνικότητας της Κρήτης», του «δανεισμού» της στην Ελλάδα για μια εκατονταετία (που λήγει το 2013) κ.ά. Αυτή η «λογική» μπορεί να φαίνεται εκ πρώτης όψεως αστεία, αλλά δημιουργεί σοβαρά ζητήματα σε βάθος χρόνου, ενώ (αν τη χρησιμοποιεί και σε επίπεδο τουριστικών ομάδων που ξεναγεί) συγκροτεί μια ομάδα κοινής γνώμης που θα μεταφέρει τις απόψεις στο εξωτερικό, δημιουργώντας σύγχυση και απορίες.

Στο παρελθόν και ειδικότερα τη δεκαετία του ’90 είχε πάλι οργανωθεί μια προσπάθεια απόσπασης της Κρήτης από την Ελλάδα, φτάνοντας στο σημείο να προκαλέσει την επέμβαση των ελληνικών αρχών. Από τότε συχνά εμφανίζονται η «σημαία της Κρήτης», σύλλογοι-φαντάσματα και άλλου είδους «φρούτα» που πολλαπλασιάζονται ίσως σήμερα, την περίοδο της κρίσης, καθώς καλλιεργούν ευκολότερα μύθους, στη βάση «η Κρήτη δεν έχει ανάγκη κανέναν» ή «η Κρήτη είναι αυτάρκης», μαζί με τη νέα άποψη «έχουμε πετρέλαια και μπορούμε μόνοι μας».

Στην προσπάθεια αυτή μπορούμε να εντάξουμε και τη δημιουργία, πριν από λίγες μέρες, ειδικής σελίδας στο Facebook, που τιτλοφορείται «Ανεξάρτητη Κρήτη εδώ και τώρα», με κεντρικό της σύνθημα το «Έξω οιΈλληνες από την Κρήτη». Το πρώτο πράγμα που διαβάζει κανείς, μπαίνοντας στο προφίλ της σελίδας, είναι μια γνωστή μαντινάδα: «Θέλω να ζω ανεξάρτητος, μόνο με νόμους Κρήτης / να μη λογούμεΈλληνας, μα Κρητικός πολίτης».

Χρησιμοποιώντας, μάλιστα, αποσπάσματα από Κρητικούς που έκαναν περήφανη την Κρήτη, όπως ο Ελευθέριος Βενιζέλος και ο Νίκος Καζαντζάκης, προσπαθούν να στηρίξουν επιχειρήματα περί ανεξαρτησίας του νησιού και περί «ιδιαιτερότητας της κρητικής φυλής».

Μάλιστα, κάτω απ’ αυτό το σκεπτικό, κάποιοι «επιτήδειοι» εκμεταλλεύθηκαν τη δίκαιη αγανάκτηση των αγροτών της Κρήτης και μοίρασαν αυτοκόλλητα σημαιάκια με τη σημαία της ανεξαρτησίας της Κρήτης, που υποτίθεται θα έχει το δικαίωμα το 2012 να κάνει δημοψήφισμα για να αποσχιστεί από την Ελλάδα καινά γίνει ανεξάρτητο κράτος.

Στην υπόθεση αυτή οι «υποκινητές» μιας τέτοιας προσπάθειας θέλουν να ελπίζουν πως έχει υπάρξει ευαισθητοποίηση των αρχών και πως δεν τη θεωρούν σαν ένα ακόμη σύμπτωμα της κρίσης, που δεν απαιτείται να αντιμετωπιστεί άμεσα και σοβαρά. Απλώς, ας θυμηθούν ότι μέχρι πριν από λίγα χρόνια επίσημοι χάρτες της Συρίας, του Ισραήλ ή άλλων χωρών νοτιότερα έδειχναν την Κρήτη σαν τμήμα της επικράτειας τους.


του Γιώργου Ανδρουτσόπουλου

Από το περιοδικό CRASH Σεπτεμβρίου 2012

sakis24

Διαβάστε περισσότερα » »