Σάββατο 30 Απριλίου 2011

Ποιος βουλευτής πέταξε τα λεφτά του …στα σκουπίδια;


 Ποιος βουλευτής πέταξε τα λεφτά του ...στα σκουπίδια;
Ο βουλευτής αν και κυβερνητικός δεν φαίνεται να είχε πειστεί από τις καθησυχαστικές διαβεβαιώσεις του πρωθυπουργού και του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης ότι «όλα πάνε καλά» και δεν πάμε για αναδιάρθρωση.
Γι΄ αυτό και απέσυρε τις καταθέσεις του από τη τράπεζα. Έβαλε τα χρήματα…
σε μαύρη σακκούλα σκουπιδιών αλλά επιστρέφοντας σπίτι δεν τα «τακτοποίησε» σε ασφαλές μέρος.
Η οικιακή βοηθός που ήρθε για να αναλάβει υπηρεσία στο σπίτι,θεώρησε ότι οι μαύρες σακκούλες είναι σκουπίδια και τις πέταξε στο κάδο!
Καταλαβαίνετε τι έπαθε ο βουλευτής! Του κόπηκαν τα πόδια! Μέχρι να φτάσει στο κάδο σκουπιδιών για να δει αν είχε περάσει στο μεταξύ το απορριματοφόρο…τα είδε όλα! Ευτυχώς βρήκε τη σακκούλα και ηρέμησε.
Η ιστορία είναι πέρα για πέρα αληθινή.
Διαβάστε περισσότερα » »

Ρωσία: Βρήκαν τμήματα αρχαίας ελληνικής πόλης του 6 αιώνα π.Χ. (τυχαίο;)


Ρεπορτάζ από το κρατικό κανάλι 1 της Ρώσσικης Κρατικής Τηλεόρασης προβλήθηκε στις 15/4/2011 με τίτλο : Κάλεσμα σε εθελοντές για συμμετοχή σε μοναδικές ανασκαφές !!

Στο ρεπορτάζ η δημοσιογράφος αναφέρει οτι :


Στην περιοχή ΤΑΜΑΝ (σ.σ. κοντά στην πόλη Ανάπα, δημοφιλές θέρετρο στο Νότιο Ρωσία, και η οποία βρίσκεται στο Κράι Κρασνοντάρ, στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας) οι αρχαιολόγοι βρέθηκαν μπροστά σε μοναδική ανακάλυψη που μπορεί να αλλάξει εξ ολοκλήρου την άποψη που έχουμε για την αρχαία ιστορία.

Οι αρχαιολόγοι έχουν μείνει έκπληκτοι από την κατάσταση και το πλήθος των ευρημάτων και στην παρούσα φάση φωτογραφίζουν επίπεδο επίπεδο πολύ προσεκτικά προκειμένου να μην καταστρέψουν τα αρχαία τείχη.


Υποθέτουν οτι στο σημείο της ανασκαφής βρισκόταν αρχαίος ελληνικός ναός της θεάς Δήμητρας, θεάς της καρποφορίας και της γεωργίας και οι ιστορικοί που παρευρέθηκαν προσδιόρισαν ακριβώς το σημείο του βωμού. Ομως από το πλήθος των ευρημάτων μιλούν για ολόκληρη πόλη.

Το ρεπορτάζ στη συνέχεια αναφέρει οτι οι συνθήκες των ανασκαφών είναι αντίξοες γιατί το σημείο είναι απομακρυσμένο, δεν υπάρχει τρεχούμενο νερό και κάνει κρύο (μέχρι -26 βαθμούς το βράδυ). Επιπλέον, επειδή δεν υπάρχουν χρήματα ο ρόλος των εθελοντών είναι πρωταρχικός.
Διαβάστε περισσότερα » »

Έφοδος «Μακεδόνων» των Σκοπίων στη Βόρεια Ελλάδα…

Του Κώστα Χαρδαβέλλα


Ομαδική και οργανωμένη κάθοδος «Μακεδόνων» (όπως αυτοαποκαλούνται) από τα Σκόπια έγινε τις ημέρες του Πάσχα στην περιοχή της Έδεσσας για να κάνουν Ανάσταση στην αποκαλούμενη από τους ίδιους «Μακεδονική Εκκλησία» Σφέτα Σλάτα (Αγία Χρυσή), που είναι......
αφιερωμένη στην ομώνυμη Βουλγάρα Αγία Σλάτα, που μαρτύρησε από τους Τούρκους το 1797 στο χωριό Σλάτινα (Χρυσή) της περιοχής Αλμωπίας.

Η εκκλησία είναι χτισμένη στην περιοχή Αριδαία Πέλλας με χρήματα Σκοπιανών οργανώσεων του Καναδά και της Αυστραλίας και του ιδρύματος Σόρος που εδρεύει στα Σκόπια. Κάθε χρόνο από το 1999, που θεμελιώθηκε η εκκλησία των «Μακεδόνων» από τον πρώην αρχιμανδρίτη της ελληνικής Εκκλησίας Νικόδημο Τσαρκνιά κατακλύζεται το Πάσχα από Σκοπιανούς, οι οποίοι με την παρουσία τους θέλουν να δείξουν ότι η περιοχή Έδεσσας, Νάουσας, Καστοριάς, Κοζάνης και Φλώρινας είναι κομμάτι της «Σλαβικής Μακεδονίας» και κατοικείται από μια μειονότητα των «Μακεδόνων».


Σε όλα αυτά τα επικίνδυνα και απαράδεκτα δεν υπάρχει επίσημη ελληνική αντίδραση, ενώ στα σχέδια των «Μακεδόνων» των Σκοπίων είναι η δημιουργία στην Μακεδονία πολλών τέτοιων εκκλησιών που θα αποτελέσουν εστίες των διεκδικήσεων των Σκοπιανών στην ελληνική Μακεδονία.

Ήδη ο Τσαρκνιάς έχει αναγορευτεί σε αρχιεπίσκοπο Αιγιακής Μακεδονίας και έχει προσφύγει σε διεθνείς οργανώσεις για την επίσημη αποδοχή από την πλευρά της Ελλάδας Μακεδονικής Μειονότητας στη Βόρεια Ελλάδα.

Για όλα αυτά το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών βρίσκεται σε βαθύ ύπνο και έχει αφήσει την σκοπιανή προπαγάνδα να οργιάζει στη Βόρεια Ελλάδα.
Διαβάστε περισσότερα » »

Όταν οι Τούρκοι μετατρέπουν τα βυζαντινά μοναστήρια σε ξενοδοχεία εμείς τους χτίζουμε τζαμί.

Το Μοναστήρι που ήκμασε για πέντε αιώνες έγινε τώρα «Gamirasu». Οι σκήτες των μοναχών, λαξευμένες σε ηφαιστειογενή βράχο, έγιναν σουίτες με υδρομασάζ και υποδαπέδιους φωτισμούς. Το κόστος διαμονής είναι € 1.200 την ημέρα. Ο ιδιοκτήτης του, πρώην αγωγιάτης, έχει κάθε λόγο να περηφανεύεται καθώς οι πλέον γνωστοί τουριστικοί οδηγοί το προτείνουν για «διαμονή με πνευματική αναζήτηση».
«Ζήστε όπως οι ερημίτες - μοναχοί πριν από χίλια χρόνια, αν θα είχαν στη διάθεση τους υπηρεσίες δωματίου και τζακούζι».
 Η ισοπεδωτική περιγραφή σε αμερικανικό τουριστικό οδηγό προκαλεί την ενστικτώδη αντίδραση, ακόμα και κάποιου που δεν διακατέχεται από έντονα θρησκευτικό συναισθήματα. Η γρήγορη αναζήτηση οδηγεί στην ιστοσελίδα πολυτελούς Ξενοδοχείου το οποίο, σύμφωνα με τη διαφήμιση, λειτουργεί στη θέση ενός βυζαντινού μοναστηριού, με τις άλλοτε σκήτες να έχουν διαμορφωθεί σε σουίτες!

Το «Gamirasu Cave Hotel» βρίσκεται στα βάθη της Ανατολίας, στην ευρύτερη περιοχή της Καππαδοκίας, πολύ κοντά στο Προκόπιο (ή Urgup στα τουρκικά), την πόλη όπου μαρτύρησε ο Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος και μέχρι σήμερα σώζεται η εκκλησία με το όνομά του. Από εκεί και σε απόσταση λίγων χιλιομέτρων ο επισκέπτης συναντά το χωριό Αϊβαλί Κογιού - πρόκειται για συνωνυμία με το ιστορικό Αϊβαλί ή Κυδωνίες στα παράλια της Μικράς Ασίας που τα τελευταία χρόνια έχει μπει στον χάρτη των τουριστικών προορισμών της Τουρκίας λόγω της ύπαρξης του ιδιόμορφου αυτού Ξενοδοχείου.
Φαινομενικά είναι μία από τις δεκάδες Ξενοδοχειακές μονάδες με υπόσκαφες εγκαταστάσεις που έχουν αναπτυχθεί στην ηφαιστειογενή περιοχή της Καππαδοκίας. Μόνο που αυτή ξεχωρίζει ακριβώς επειδή βρίσκεται στη θέση όπου για περίπου πέντε αιώνες λειτουργούσε βυζαντινό μοναστήρι, γύρω από μια εκκλησία με αγιογραφίες του 8ου αιώνα μ.Χ.

Περιοχή που χαρακτηρίζεται από τους Τούρκους κοιτίδα των πολιτισμών, η Καππαδοκία έχει να επιδείξει, εκτός των άλλων, σημαντικά θρησκευτικά μνημεία, με τις υπόγειες και επίγειες εκκλησίες, τις μοναστικές πολιτείες και τη λαϊκή αγιογραφία που καλλιεργήθηκε στις σκήτες από την εικονοκλαστική περίοδο. Μια πολυπολιτισμική κληρονομιά την οποία οι γείτονες σπεύδουν τα τελευταία χρόνια να αγιοποιήσουν, προσελκύοντας εκατομμύρια τουριστών, μεταξύ των οποίων και πολλές χιλιάδες Έλληνες.

Η περίπτωση βέβαια της συγκεκριμένης επιχείρησης απέχει από την ανάδειξη των εκατοντάδων μνημείων της Καππαδοκίας στην οποία επενδύει τουριστικά η Τουρκία. Ένα βυζαντινό μοναστήρι έχει μετατραπεί σε Ξενοδοχείο και τα κελιά των μοναχών έχουν διαμορφωθεί σε σουίτες με υδρομασάζ και υποδαπέδιους led φωτισμούς σε αποχρώσεις του κόκκινου και του μπλε. Η εικόνα από τη «βυζαντινή βασιλική σουίτα» του «Gamirasu» παραπέμπει σε δωμάτιο Ξενοδοχείου ημιδιαμονής. Μόνο που εδώ η διανυκτέρευση τιμάται στα 1.200 ευρώ. Οι αλμυρές για τα δεδομένα της περιοχής χρεώσεις που ξεκινούν από τα 150 ευρώ για ένα απλό δίκλινο σε συνδυασμό με τη μοναδικότητα των χώρων που για αιώνες φιλοξενούσαν ασκητές - μοναχούς είναι, καθώς φαίνεται, τα διαπιστευτήρια της εν λόγω τουριστικής μονάδας προς τις σελίδες των εγκυρότερων και πολυδιαβασμένων τουριστικών οδηγών.

Εκδόσεις όπως το «Traveller» του Conde Nast, το «Forbes», οι «Financial Times», η γερμανική «Bild» και πολλά άλλα έντυπα ειδικού και γενικότερου ενδιαφέροντος το έχουν συμπεριλάβει τα τελευταία χρόνια στα αφιερώματά τους, προτείνοντας το για την πνευματική ανάταση που προσφέρουν οι δαιδαλώδεις χώροι του, σκαμμένοι εδώ και δέκα αιώνες μέσα στον ηφαιστειογενή βράχο. Σύμφωνα με ένα από τα αφιερώματα, το συγκεκριμένο Ξενοδοχείο αφορά γερμανικών συμφερόντων επένδυση μέσω κάποιων ντόπιων. Μάλιστα, σε άλλο άρθρο, αναφέρεται ότι ο ιδιοκτήτης του, άλλοτε πάμφτωχος αγωγιάτης, έχει κάθε λόγο να περηφανεύεται για την επιχείρηση που σήμερα απασχολεί αρκετούς συγχωριανούς του και έβαλε στον χάρτη το μικρό Αϊβαλί.

Το «Gamirasu Cave Hotel» λειτούργησε για πρώτη φορά πριν από περίπου δέκα χρόνια και ανακαινίστηκε πρόσφατα, διαθέτοντας πλέον περισσότερα δωμάτια και σουίτες στις λαξευμένες θέσεις που κάποτε χρησιμοποιούνταν ως σκήτες. Βυζαντινές Αγιογραφίες αιώνων - κάποιες κακότεχνα συντηρημένες - κοσμούν αρκετά από τα σημερινά δωμάτια με τα κιλίμια, τα αραχνοΰφαντα σκεπάσματα και τα βαριά ξύλινα έπιπλα.

Η εκκλησία του 8ου αιώνα, γύρω από την οποία είχε διαμορφωθεί τότε το μοναστήρι, βρίσκεται σε κατάσταση κατάρρευσης, σχεδόν απογυμνωμένη από τις αγιογραφίες, με μοναδικό στοιχείο «διακόσμησης» ένα σαμάρι... Παράλληλα, οι σύγχρονες κτιριακές προσθήκες και οι βοηθητικές εγκαταστάσεις, όπως τα σκιάδια, τα ηλιακά πάνελ και τα δορυφορικά πιάτα, έχουν αλλοιώσει τη φυσιογνωμία του τοπίου, κάτι που μάλλον περνά απαρατήρητο για τους Τούρκους, όχι όμως και για τους ειδικούς των ταξιδιωτικών εντύπων, οι οποίοι επισημαίνουν σε πολλά από τα δημοσιεύματά τους ότι στο σύνολο του το Ξενοδοχείο δεν διακρίνεται για την ιδιαίτερη καλαισθησία των χώρων του. Η παρατήρηση αυτή πάντως δεν δρα ανασταλτικά για πολλά νεαρά ζευγάρια τα οποία παρουσία του δημάρχου και με φόντο τις άλλοτε σκήτες των μοναχών επιλέγουν να πραγματοποιήσουν εκεί τη γαμήλια τελετή τους.

Στο μοναστήρι - ξενοδοχείο μπορεί κάποιος να κάνει κράτηση και μέσω ελληνικής δικτυακής πύλης η οποία συνεργάζεται με μεγάλο διεθνή ιστότοπο κρατήσεων. Μόνο που στην παρουσίασή του δεν γίνεται η οποιαδήποτε αναφορά στην ιστορικότητά του, αλλά περιγράφεται ως «πολυτελώς ανακαινισμένο Ξενοδοχείο - σπήλαιο, που διαθέτει δωμάτια χτισμένα με παραδοσιακές, ηφαιστειακές πέτρες, θολωτές οροφές και διακόσμηση σε παραδοσιακό τουρκικό στυλ».

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ
2,2 εκατομμύρια επισκέπτεs μέσα στο 2010!
Αναδεικνύοντας τα τελευταία χρόνια το πλήθος των ιστορικών μνημείων της Καππαδοκίας και επενδύοντας με ευλάβεια στον θρησκευτικό τουρισμό, οι Τούρκοι έχουν καταφέρει την ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής, με τις αφίξεις τουριστών να σημειώνουν χρόνο με τον χρόνο σημαντικά ποσοστά αύξησης. Έτσι, την ώρα που ο ελληνικός τουρισμός μετρά τις πληγές του και μεγάλα ξενοδοχειακά συγκροτήματα σε φημισμένα νησιά του νοτίου Αιγαίου έχουν βγει στο σφυρί, στα ενδότερα της Τουρκίας ολοκαίνουρια πολυτελή ξενοδοχεία με υπηρεσίες SPA και τα φημισμένα ανατολίτικα χαμάμ περιμένουν τους επισκέπτες.

Το 2010 περισσότεροι από 2 εκατομμύρια τουρίστες επισκέφτηκαν την Καππαδοκία, σύμφωνα με τα στοιχεία των τοπικών αρχών. Οι αφίξεις έφτασαν τις 2,18 εκατομμύρια, εκ των οποίων περίπου 1,5 εκατομμύριο ήταν τουρίστες από το εξωτερικό, σημειώνοντας αύξηση κατά 30%.

Ενδεικτική της προσπάθειας αξιοποίησης της ενδοχώρας τους που καταβάλλουν οι Τούρκοι είναι η συστηματική προώθηση των πτήσεων με αερόστατο που γίνονται στις ηφαιστειογενείς κοιλάδες. Πριν ακόμη ξημερώσει, οπότε οι καιρικές συνθήκες είναι συνήθως ευνοϊκότερες όσον αφορά στην ένταση του αέρα, δεκάδες υπερμεγέθη μπαλόνια ανεβάζουν στα ύψη το καλάθια με τους επίδοξους κατακτητές των αιθέρων σε πτήσεις μέσα στις χαράδρες και γύρω από τους φυσικούς τρούλους που πριν από εκατομμύρια χρόνια δημιούργησε η καυτή λάβα από τα ηφαίστεια.

ΟΙ ΑΙΩΝΕΣ ΤΗΣ ΑΚΜΗΣ
Στα πρώτα χριστιανικά χρόνια η περιοχή της Καππαδοκίας αποτέλεσε ένα από τα βασικά επίκεντρα εξάπλωσης της νέας θρησκείας. Εκεί εμφανίστηκαν αξιόλογοι θρησκευτικοί ηγέτες κατά την εποχή του Αγίου Γρηγορίου και του Αγίου Βασιλείου. Ο χριστιανισμός διαδόθηκε γρήγορα σε ολόκληρη την κεντρική Ανατολία. Οι πρώτοι τόποι προσευχής ήταν εν γένει μικρά μοναστήρια και τόποι απομόνωσης, που δεν παρουσίαζαν ιδιαίτερο οικοδομικό σχήμα. Οι τόποι αυτοί βρίσκονταν κοντά σε χαράδρες και σε δυσπρόσιτους τόπους και αυτό διότι οι χριστιανοί ήταν ακόμα υπό διωγμό.

Όταν ο Μέγας Κωνσταντίνος στις αρχές του 4ου αιώνα θέσπισε την ανεξιθρησκία και μετέφερε την πρωτεύουσα της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας στην Κωνσταντινούπολη, ο χριστιανισμός διαδόθηκε πολύ γρήγορα στην Καππαδοκία. Έτσι εντάθηκε η ανέγερση εκκλησιών, μοναστηριών και άλλων χριστιανικών μνημείων. Η περίοδος της εικονομαχίας (τον 8ο αιώνα μ.Χ.) περιόρισε την επιρροή των εκκλησιών και των μοναστηριών, όμως μετά το 843 μ.Χ., οπότε η αυτοκράτειρα Θεοδώρα αποκατέστησε και αναστήλωσε τις εικόνες, ιδρύθηκαν νέες εκκλησίες, το εσωτερικό των οποίων διακοσμήθηκε με τοιχογραφίες και εικόνες. Οι ωραιότερες αγιογραφίες και εικόνες της βυζαντινής εποχής δημιουργήθηκαν τους αιώνες που ακολούθησαν.
Διαβάστε περισσότερα » »

Δεν θα το πιστεύετε ! ! ! Δείτε μόνοι σας

Φέτος έχουμε μια σειρά περίεργων συμπτώσεων καταρχήν έχουμε μια σειρά τεσσάρων ασυνήθιστων ημερομηνιών. 1/1/11, 1/11/11, 11/1/11, 11/11/11 και συνεχίζουμε.
Πάρτε τα δύο τελευταία ψηφία του έτους που γεννηθήκατε και προσθέστε την ηλικία που θα έχετε φέτος το αποτέλεσμα για όλους θα είναι.... το ίδιο 111. πχ αν γεννηθήκατε το.....
1957 είστε σήμερα 54 ετών άρα 57+54=111 !!!!!!
Αυτό το έτος είναι το έτος των χρημάτων και αυτό γιατί .....Φέτος τον Οκτώβριο θα έχουμε 5 Κυριακές, 5 Δευτέρες και 5 Σάββατα. Αυτό συμβαίνει μόνο κάθε 823 χρόνια. Αυτά τα έτη είναι γνωστά και ως "Moneybags" (Σακούλες Λεφτά).
Τώρα με την σημερινή κατάσταση αν θα πάρουμε η θα δώσουμε, δεν διευκρινίζετε, παραμένει όμως μια χρονιά που πρωταρχικό ρόλο θα παίξουν τα χρήματα.




 
Διαβάστε περισσότερα » »

Σταύρος (Στήβ) Λάλας: Με πρόδωσαν οι Έλληνες πολιτικοί

Lalas.jpgΟι Αμερικανοί σχεδίαζαν μία προβοκάτσια που θα οδηγούσε σε εμπλοκή της χώρας με τα Σκόπια. Ο Λάλας το γνώριζε. Όμως το έμαθαν και λάθος άνθρωποι. Για τη CIA, ο Στηβ Λάλας, πρώην υπάλληλός της σε εμπιστευτικές θέσεις, είναι ένας προδότης. Για τους Έλληνες, ένας πατριώτης που κατάφερε να κατασκοπεύει την πιο ισχυρή μυστική υπηρεσία του κόσμου. Η ιστορία του Λάλα δεν είναι μια ιστορία κατασκοπίας μόνο. Είναι αυταπάρνησης, πατριωτισμού και μαζί ντροπής και προδοσίας. Τα δύο πρώτα ανήκουν αποκλειστικά στον ΣΤΑΥΡΟ. Τα υπόλοιπα ανήκουν σε μια χούφτα Κυπατζήδων, πολιτικών και επαγγελματιών της υποτέλειας. Το τραγικό για τον Σταύρο Λάλα είναι πως πλήρωσε για όλα.
Το 1993, είδα για πρώτη φορά το πρόσωπο του Σταύρου Λάλα. Η εκδικητική αμερικανική κρατική μηχανή, για παραδειγματισμό, άφησε να κάνουν το γύρο του κόσμου τα πλάνα με ένα μικρόσωμο άντρα, δεμένο με αλυσίδες, ανάμεσα σε πράκτορες του FBI.
Ο Λάλας είχε συλληφθεί για κατασκοπία υπέρ της Ελλάδας. Οι αμερικανικές Αρχές, στο κατηγορητήριό τους, του χρέωναν πάνω από 700 απόρρητα σήματα που είχε διοχετεύσει στις ελληνικές μυστικές υπηρεσίες. Αν η τραγική φυσιογνωμία του αλυσοδεμένου Σταύρου δεν ήταν τόσο πραγματικά συγκλονιστική, η είδηση της σύλληψής του θα έμοιαζε απλώς με ανέκδοτο: «Ένας Έλληνας πράκτορας στην καρδιά της CIA». Ο Σταύρος έμεινε 12 χρόνια και 4 μήνες σε φυλακές υψίστης ασφαλείας. Αρκετά για να γίνω από νεαρός δημοσιογράφος, που έβλεπε απλώς με απορία εκείνες τις σκληρές εικόνες, ένας δημοσιογράφος που προσπαθούσε να απαντήσει στις απορίες για τη σύλληψή του. Πριν από χρόνια κατάφερα να έχω μια τηλεφωνική επικοινωνία μαζί του, όταν ήταν υπό κράτηση. Δεν έλυσα πολλές από τις απορίες μου τότε, αλλά έμαθα πως υπάρχουν άνθρωποι σαν τον Σταύρο, που μέσα από τη φυλακή, σε ομηρία, τολμούν να λένε: «Πες στους Έλληνες πως θα το ξανάκανα. Όπως όλοι σας». Όταν το Νοέμβριο του 2007 η αμερικανική κυβέρνηση επέτρεψε στον Λάλα να πετάξει προς την ελευθερία και την Ελλάδα, συναντηθήκαμε στη Χρυσούπολη. Ο Σταύρος για πρώτη φορά έβλεπε το γιο του, μετά τη γέννησή του, έφηβο. Και τον άλλο του γιο, με ειδικές ανάγκες, και τη γυναίκα του Μαρία μετά από 15 χρόνια. Ο Σταύρος προσπαθεί ακόμη να συνειδητοποιήσει την αγάπη του κόσμου. Ψάχνει όλα όσα του έχουν διαφύγει, και κυρίως τη ζωή. Πατέρας, σύζυγος, ελεύθερος άνθρωπος, με καθυστέρηση. Έζησε 30 χρόνια περισσότερο με τις αποφάσεις του παρά με τους συνανθρώπους του. Ανησυχεί για πολλά, αλλά είναι σίγουρος για ένα: «Με πρόδωσαν αυτοί που εξυπηρετήθηκαν από μένα και μετά με εγκατέλειψαν. Αλλά αν χρειαζόταν θα έκανα και πάλι τα ίδια».
Η στρατολόγηση από Έλληνα πράκτορα
Ο Σταύρος γεννήθηκε στην Αμερική. Γιος μετανάστη, μετά τον ελληνικό Εμφύλιο. Μεγάλωσε με την ένταση της πατρικής νοσταλγίας για την πατρίδα και τις διηγήσεις για τη Μικρασιατική Καταστροφή. Η πατρίδα ήταν γι’ αυτόν Κολοκοτρώνηδες, κατορθώματα, νικηφόρες μάχες με τους Γερμανούς και μια γλυκιά προσμονή. Αργότερα θα ανακάλυπτε πως ήταν και προδότες.
«Μεγάλωσα σε μια παραδοσιακή ελληνική οικογένεια, πώς να σου πω. Πειθαρχία, θα σέβεσαι, θα ακούς… Ο πατέρας μου ήταν αυστηρός, Θεός σχωρέσ’ τον. Ήρθε στην Ελλάδα 8 χρονών από τη Μικρά Ασία, με την καταστροφή εκεί πέρα, στη Σμύρνη, και πήγε στην Κρήτη. Και ήταν στο στρατό εδώ πέρα, στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, και πάλι, στον πόλεμο, στο αντάρτικο, τον Εμφύλιο Πόλεμο, δυστυχώς, που είχαμε. Ύστερα, τέλη ’49-’50, πήγε Αμερική. Εκεί πέρα γεννήθηκα εγώ και ο αδερφός μου και ξέραμε: σχολείο, εκκλησία… Ωραία χρόνια. Ο πατέρας μου, και πιο πολύ ο παππούς μου, που έχω και το όνομά του, Σταύρο τον λέγανε, μου έλεγε για τη Μικρά Ασία. Μου έλεγε για το χωριό μας, λεγόταν Κάτω Παναγία. Ύστερα, οι Τούρκοι, που πήρανε τα μέρη, Αλάτσικα το βγάλανε. Και μου έλεγε. Μας λέγανε για την Ελλάδα πάντοτε. Συγγενείς που είχαμε, φωτογραφίες. Και μικρός, 16 χρονών, με έστειλε ο πατέρας μου στην Ελλάδα. Και γνώρισα συγγενείς μου και από του πατέρα μου το σόι και από της μητέρας μου την οικογένεια. Ήταν πολύ όμορφο αυτό το ταξίδι, είχα άγχος γιατί δεν ήξερα κανέναν, αλλά οι συγγενείς με έκαναν και αισθάνθηκα όμορφα. Μετά έφυγα στον πόλεμο, στο Βιετνάμ. Είχα μείνει πίσω στα μαθήματα και θα με παίρνανε φαντάρο, γιατί παίρνανε με κλήρους τότε. Και εγώ άργησα. Θα με παίρνανε. Αποφάσισα και ο πατέρας μου λέει, τότε ήταν και πόλεμος, φασαρίες… Η μητέρα μου ήθελε να με στείλει εδώ πέρα, αλλά ο πατέρας μου είπε όχι, γιατί θα ήμουν λιποτάκτης. Δεν θα μπορώ να ξαναγυρίσω. Πήγα στο στρατό, παιδεύτηκα και από εκεί και πέρα…»
«ΕΚΑΝΑ Ο,ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ»
Ο Σταύρος υπηρέτησε στο Βιετνάμ, στο Λάος και στην Καμπότζη την εποχή των μυστικών επιχειρήσεων των ΗΠΑ. Τραυματίστηκε στο Λάος. Από κει στρατολογήθηκε στη CIA, στάλθηκε στο αρχηγείο του ΝΑΤΟ στη Σμύρνη. Και στις παλιές διηγήσεις του παππού για τη Μικρά Ασία. Εκεί γνωρίστηκε με κάποιον Έλληνα που δούλευε στην ελληνική πρεσβεία. Στην πραγματικότητα, ήταν πράκτορας των ελληνικών μυστικών υπηρεσιών με διπλωματική κάλυψη. Ο Σταύρος θυμάται μάλλον ρομαντικά εκείνη την επαφή που οδήγησε στη στρατολόγησή του το 1977.
«Αυτός ο άνθρωπος ζει ακόμη και θα ήθελα πολύ να τον συναντήσω. Με είχε πλησιάσει τότε και μου λέει: “Είσαι Έλληνας, θέλουμε να μας βοηθήσεις, δεν βλέπεις τι έχει γίνει στην Κύπρο; Θέλουμε να μας δώσεις πληροφορίες”. Ήθελα και εγώ να βοηθήσω την πατρίδα μου και άρχισα να δίνω πληροφορίες για τις τουρκικές δυνάμεις. Δεν έβλαπτα την Αμερική, απλώς υπηρετούσα τη χώρα μου».
Ο Σταύρος Λάλας δεν θέλει να επεκταθεί σε λεπτομέρειες για τις πληροφορίες που έδωσε. Τα κατηγορητήρια εναντίον του στις ΗΠΑ είναι ακόμη ανοιχτά. Στελέχη των ελληνικών μυστικών υπηρεσιών υποστηρίζουν πως ο Λάλας υπήρξε ο σημαντικότερος Έλληνας πράκτορας μετά τον πόλεμο. Έδωσε πληροφορίες για τη διάταξη του τουρκικού στρατού, τις αποβατικές δυνάμεις, τον εξοπλισμό από το ΝΑΤΟ. Όσα δεν μπορούσε να δώσει ένα ολόκληρο δίκτυο πρακτόρων. Το επόμενο πόστο του Σταύρου Λάλα θα είναι στην αμερικανική πρεσβεία στο Βελιγράδι. Είναι λίγο πριν τη δίνη του πολέμου στα Βαλκάνια, αλλά και την προσωπική του. Εκεί θα ζήσει στη δίνη του έρωτα με μια Ελληνίδα φοιτήτρια τη Μαρία Μαιδανού την οποία και θα παντρευτεί.
Επόμενο πόστο, η Κωνσταντινούπολη. «Έκανα ό,τι μπορούσα για την πατρίδα. Περνούσα κρυφά τον Έβρο και έδινα πληροφορίες σε κάποιον που τον έλεγαν Γιώργο. Όσους συναντούσα τους έλεγαν Γιώργο. Ήταν σε εξέλιξη τότε μεγάλα γεγονότα και χρειαζόταν η πατρίδα αυτές τις πληροφορίες».
Η συμβολή του Λάλα ήταν μεγάλη στην υπόθεση της ελληνοτουρκικής κρίσης το Μάρτιο του 1987. Τα στοιχεία που έδωσε ήταν καθοριστικά για τις ελληνικές διπλωματικές και στρατιωτικές κινήσεις της κυβέρνησης του Ανδρέα Παπανδρέου και στην επιτυχή έκβαση για την Ελλάδα. Το 1989 όμως ο Λάλας παίρνει μετάθεση για Ταϊβάν. Η περίοδος είναι πολύ κρίσιμη για το Σκοπιανό, τα Βαλκάνια και την Ευρώπη. Ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης χρειαζόταν πληροφορίες για τους χειρισμούς στο Σκοπιανό και ο «χρυσός» πράκτορας πιεζόταν να ζητήσει μετάθεση σε πιο χρήσιμο για την Ελλάδα πόστο. Καταφέρνει τελικώς να μετατεθεί στην Αθήνα ως υπεύθυνος για τη μετάδοση σημάτων από τον κλωβό ασφαλείας επικοινωνιών της αμερικανικής πρεσβείας. Όλα τα πολύ σημαντικά σήματα περνούν από τα χέρια του και δίνονται σε Έλληνες πράκτορες.
«Τα σήματα μετά τη μετάδοσή τους έπρεπε να τα καταστρέφω. Εγώ τα έβαζα στην τσέπη μου και τα έδινα σε κάποιον. Τον συναντούσα σε ένα πάρκο και σε μια γκαρσονιέρα. Ήταν σήματα για τα Βαλκάνια. Πάρα πολύ σημαντικά, που βοήθησαν την κυβέρνηση να κάνει διπλωματικούς ελιγμούς. Νόμιζα πως ήμουν προστατευμένος, αλλά δεν ίσχυε. Κάποια στιγμή, τον Απρίλιο του 1993, έφτασε σήμα για να πάω στην Αμερική για κάποια σεμινάρια. Η γυναίκα μου ήταν έγκυος και το χρησιμοποίησα για να μην πάω. Κάτι μου έλεγε το ένστικτό μου. Μου είπαν πως ήταν για τρεις μέρες. Μόλις έφτασα στην Ουάσιγκτον, έμεινα δύο μέρες σε ένα ξενοδοχείο και είχα αντιληφθεί πως κάποιοι με παρακολουθούσαν. Την τρίτη ημέρα με συνέλαβαν. Μου έδειξαν βίντεο και φωτογραφίες την ώρα που έκλεβα τα έγγραφα. Πράκτορες του FBI είχαν παγιδεύσει την πρεσβεία με κάμερες και τα είχαν καταγράψει όλα. Επίσης, με παρακολουθούσαν όταν πήγα να παραδώσω τα έγγραφα. Με πέρασαν από ανιχνευτή ψεύδους. Δεν μπορούσα να αρνηθώ. Πέρασα δεκατρία χρόνια στη φυλακή και άλλα δύο σε περιορισμό. Έμεινα ξεχασμένος στη φυλακή, απέκτησα προβλήματα υγείας και έπρεπε να μάθω να επιβιώνω. Μόνο το 2002 ο Γιώργος Παπανδρέου, ως υπουργός Εξωτερικών, μου έστειλε μέσω ενός άλλου φυλακισμένου, του Λέστερ Μπέλιν, ένα γράμμα συμπαράστασης. Ήξερα πως με είχαν προδώσει και οι προδότες δεν έπαθαν τίποτα από το ελληνικό κράτος. Εγώ, αντιθέτως, σάπιζα στη φυλακή».
Οι προδότες και η παγίδα
Το ερωτήματα που συνοδεύουν την προδοσία δεν μπορεί να τα απαντήσει ο ίδιος ο Σταύρος Λάλας. Μπορεί όμως η έρευνα. Μέχρι το 1989, τον πράκτορα Σταύρο Λάλα είχε στην ευθύνη του αποκλειστικά ο κάθε διοικητής της ΕΥΠ. Όταν στις εκλογές του 1989 δεν μπορούσε να σχηματιστεί κυβέρνηση, ο τότε διοικητής της ΕΥΠ Κώστας Τσίμας παρέδωσε την ευθύνη χειρισμού του πράκτορα σε ένα στέλεχος της κατασκοπίας, με τη συμβουλή να ενημερώσει το διοικητή που θα έμπαινε στην ΕΥΠ μετά τις αλλεπάλληλες εκλογικές μάχες. Αυτός όμως δεν το έκανε. Παρέδωσε το χειρισμό Λάλα στο διευθυντή κατασκοπίας και όχι στο διοικητή. Ο κύκλος όσων γνωρίζουν για τον πολύτιμο πράκτορα διευρύνεται. Οι πληροφορίες για το πώς χειρίστηκαν τον Σταύρο Λάλα είναι συγκλονιστικές. Μετά την επιπολαιότητα θα έρθει και η προδοσία.
Ο χειριστής του Λάλα τον συναντά σε μια γκαρσονιέρα στου Ζωγράφου. Η γκαρσονιέρα δεν είναι και τόσο κρυφή, αφού ο πράκτορας της ΕΥΠ τη χρησιμοποιεί και ως ερωτική φωλιά όπου συναντά μια συνάδελφό του. Είναι τέτοια η επιπολαιότητα, που ο ερωτύλος της ΕΥΠ παραβαίνει κάθε μέτρο ασφάλειας και συναντά τον Λάλα στο σπίτι του!
«Ναι, δεν ξέρω για τα υπόλοιπα, αυτό ισχύει. Όπως ισχύει πως δεν υπήρχε και κανένα μέτρο αντικατασκοπίας για την προστασία μου. Οι πράκτορες του FBI με ακολούθησαν, όταν παρέδιδα έγγραφα, αλλά κανένας δεν τους εντόπισε», λέει με απογοήτευση σήμερα ο Σταύρος Λάλας.
Το χειρότερο θα έρθει αργότερα. Ο πράκτορας της ΕΥΠ, όταν παίρνει ένα πολύ σοβαρό σήμα από τον Λάλα, δεν το πάει στην ΕΥΠ, ώστε αυτό να περάσει από τη διεύθυνση χειρισμού πληροφοριών. Στο τμήμα αυτό, οι πληροφορίες πριν δοθούν για χρήση από την πολιτική ηγεσία φιλτράρονται, ώστε να μην αποκαλυφθεί η πηγή πληροφόρησης και πράγματα που δεν πρέπει να γίνουν γνωστά. Ο πράκτορας όμως θέλει να πουλήσει πολιτική εκδούλευση και το διοχετεύει –χωρίς να πει πως δεν υπάρχει επεξεργασία– στην υφυπουργό Εξωτερικών Βιργινία Τσουδερού. Η υφυπουργός, λόγω της σοβαρότητας του σήματος, ενημερώνει την πρεσβεία στην Ουάσιγκτον να κάνει διάβημα στους Αμερικανούς. Ο Έλληνας πρέσβης το κάνει, αλλά ο συνομιλητής του καταλαβαίνει πως οι Έλληνες μαθαίνουν πληροφορίες από κάποιον στην πρεσβεία στην Αθήνα. Έτσι στέλνουν τους πράκτορες και εντοπίζουν από τις κάμερες τον Λάλα.
Τον έμαθαν μέχρι και οι μεταφραστές

Ένα άλλο σενάριο προδοσίας δίνει υψηλό στέλεχος του υπουργείου Εξωτερικών εκείνη την εποχή. Η επιπολαιότητα με την οποία αντιμετώπισαν τον Λάλα τον αποκάλυψε στους Αμερικανούς, ανεξάρτητα από τη δράση του ερωτύλου πράκτορα. Για κάποιο λόγο που δεν αποκλείεται να ήταν μόνο και μόνο για να αποκαλυφθεί ο Λάλας, ξαφνικά, το 1992, τα σήματά του άρχισαν να μοιράζονται πέραν του πρωθυπουργού και του υπουργού Εξωτερικών. Πέντε έξι ακόμη υπουργοί προστέθηκαν στους αποδέκτες των σημάτων. Κάποιοι απ’ αυτούς δεν ήξεραν αγγλικά. Έτσι ζητούσαν από μεταφραστές να τους μεταφράσουν το περιεχόμενό τους. Έως το 1993 ένας κύκλος 25 ατόμων γνώριζε την ύπαρξη κάποιου υπερπράκτορα στις γραμμές της CIA. Οι Αμερικανοί το έμαθαν και τον παγίδευσαν, στέλνοντας ένα σήμα με αποστολέα τον πρόεδρο Τζορτζ Μπους και αποδέκτη τον Αμερικανό πρέσβη Μάικλ Σωτήρχο. Γνώστες του σήματος, μαζί με τον Λάλα, ήταν τρεις. Έτσι κατάλαβαν ποια ήταν η διαρροή.
Ο Σταύρος Λάλας αποφεύγει να μιλά για την προδοσία του: «Όποιος ή όποιοι το έκαναν έστειλαν έναν Έλληνα πατριώτη στη φυλακή. Η ελληνική κυβέρνηση μπορούσε να βρει ποιοι ήταν. Δεν το έκανε. Εντάξει, εγώ ήμουν απώλεια, αλλά αυτοί που την προκάλεσαν τι έγιναν; Δεν έπαθαν τίποτα. Ποιος λοιπόν να μας σεβαστεί και γιατί ως χώρα;».
ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΩΝ ΗΠΑ ΓΙΑ ΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ
Ο Λάλας δεν απαντά στο ερώτημα ποιο ήταν το περιεχόμενο του σήματος που προκάλεσε υποψίες στους Αμερικανούς και την παγίδευσή του. Κάποιος από τους διπλωμάτες που ασχολήθηκαν με τη διαμαρτυρία προς τους Αμερικανούς μετά το σήμα Λάλα υποστηρίζουν πως ήταν ένα πολύ σοβαρό σήμα που αποκάλυπτε πως οι Αμερικανοί σχεδίαζαν μια προβοκάτσια που θα οδηγούσε σε εμπλοκή μας με τα Σκόπια. Απώτερος σκοπός, η πλήρης αποσταθεροποίηση στην περιοχή και η επαναδιαμόρφωσή της με βάση τους μακροπρόθεσμους αμερικανικούς γεωστρατηγικούς σχεδιασμούς. Το σήμα έλεγε πως έπρεπε να δημιουργηθεί ένταση στις σχέσεις των δύο χωρών μετά από αιματηρή ενέργεια. Αντίστοιχη ενέργεια είχε γίνει στα ελληνοαλβανικά σύνορα με επίθεση μελών της οργάνωσης ΜΑΒΗ σε αλβανικό φυλάκιο και την εκτέλεση στρατιωτών. Δεν αποδείχτηκε κάποια εμπλοκή των Αμερικανών, αλλά δεν αναζητήθηκε στα σοβαρά και ποτέ. Παρότι η τακτική αυτή της CIA είναι αρκετά συνηθισμένη και πολλές φορές εκτός πολιτικού ελέγχου από την επίσημη κυβέρνηση, το θέμα είναι όχι αν αυτό ήταν το περιεχόμενο του τηλεγραφήματος (γιατί επιμένουν πως ήταν), αλλά αν ήταν αληθινό. Δηλαδή, αν δινόταν στ’ αλήθεια μια εντολή προβοκάτσιας ή αν το έκαναν ώστε να αναγκάσουν τον Λάλα, λόγω της σοβαρότητας του θέματος, να κινηθεί για να συναντήσει τους ανθρώπους της ΕΥΠ. Είναι κάτι που ίσως να μάθουμε σε 30 χρόνια, όταν θα ελευθερωθούν τα αμερικανικά αρχεία.
Η ελληνική πλευρά «έριξε» το θέμα για να μην εξοργίσει την αμερικανική πλευρά. Ο Σταύρος Λάλας έμεινε μόνος και απροστάτευτος στις φυλακές. Μοναδικός συμπαραστάτης του, ο φίλος του Μιχάλης Κυπριανού. Τα τελευταία χρόνια, όπως λέει, πριν την αποφυλάκισή του, «ο Γιώργος Παπανδρέου, ο Μητσοτάκης, η Μπακογιάννη, ο Σαμαράς, ο Μολυβιάτης, ο Παπαληγούρας ενδιαφέρθηκαν. Μοναδική ίσως εξαίρεση ο Σημίτης» .
Μαζί με τα χρόνια της φυλακής, ο Σταύρος αφιέρωσε 30 χρόνια σε αυτό που πίστευε. Οι δυσκολίες της κατασκοπευτικής δράσης ίσως δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτές που τον περίμεναν με την επιστροφή του.
«Όταν μπήκα στο αεροπλάνο για την Ελλάδα, ήταν σαν να ξαναγεννιόμουνα. Είχα σηκωθεί όρθιος πριν την προσγείωση και προσπαθούσαν οι αεροσυνοδοί να με πείσουν να κάτσω κάτω. Όταν πάτησα το πόδι μου, ήταν σαν να αγκάλιαζα τη μάνα μου. Τους αγκάλιασα όλους, είχα ξεχάσει πώς είναι. Έπρεπε να μιλήσω στο γιο που δεν είχα γνωρίσει. Έλεγε η μαμά του πως όταν τους έβαλε η δασκάλα να ζωγραφίσουν το επάγγελμα του μπαμπά τα παιδιά, ο Παναγιώτης με ζωγράφισε πίσω απ’ τα κάγκελα. Δεν καταλάβαινε. Έπρεπε να ξαναμάθω να ζω με μια γυναίκα που πέρασε τα πάνδεινα. Προσπάθησαν να τη φέρουν στην Αμερική ως συνεργάτρια. Στην πρεσβεία την πέρασαν από τον ανιχνευτή ψεύδους. Την τελευταία στιγμή πήγε στο αεροδρόμιο και, αντί να πετάξει για Αμερική, ήρθε στην Καβάλα. Ανέθρεψε δουλεύοντας δυο βάρδιες τα παιδιά. Το μεγάλο έχει προβλήματα. Προσπαθούμε να χτίσουμε ένα σπίτι, μας βοηθά και ο δήμαρχος ο Σάββας Μιχαηλίδης και ο νομάρχης ο Θεόφιλος Καλατζής. Δεν λέω, με συγκινούν πολλοί άνθρωποι απλοί. Και άνθρωποι όπως ο Εμφιετζόγλου που μοιάζει πολύ με τον παππού μου. Οι γιατροί στη Θεσσαλονίκη που ανάλαβαν να με ξανακάνουν άνθρωπο. Τους ευχαριστώ. Λέω πως ό,τι έκανα δεν πήγε χαμένο. Μου αρέσει στην πατρίδα. Είμαστε λίγο κακομαθημένοι, αλλά είναι η πατρίδα και ανησυχώ γι’ αυτή. Και για την Κύπρο και για τη Θράκη. Ακούω αυτά που λένε για τη Θράκη. Μακάρι να ζούσαν παντού έτσι οι μειονότητες. Και στην Κύπρο πρέπει να δώσουν λύση. Δεν λέω για τους Τούρκους που γεννήθηκαν στο νησί, αυτοί είναι Κύπριοι. Λέω για τα στρατεύματα κατοχής, πρέπει να φύγουν. Αυτό είναι πολιτισμός».
Ο Σταύρος Λάλας ανησυχεί για όλα. Για τη χώρα, για την οικογένειά του, ακόμη και για να μην ξεχάσει να ευχαριστήσει κάποιον που τον βοήθησε. Με έναν τρόπο που μοιάζουν να μπερδεύονται η υπευθυνότητά του με τη φύση του. Αυτή η φύση του ανθρώπου που έμαθε να κρύβει μια πλευρά του στο σκοτάδι και να ανησυχεί. Ίσως αυτοί που τον πρόδωσαν (πλούσιοι πια, λένε οι πληροφορίες) να τον θεωρούν παράπλευρη απώλεια στο σκοτεινό κόσμο των μυστικών υπηρεσιών. Μπορεί να τον αποκαλούν θύμα που πίστεψε πως μπορεί η σύγχρονη Ελλάδα να είναι απέναντί του όπως ίδιος ήθελε και φανταζόταν. Η αλήθεια είναι πως η ιστορία έχει τα θύματά της. Δεν μπορεί όμως κάποιος που γράφει ιστορία να είναι θύμα.


 
Διαβάστε περισσότερα » »