Το παρακάτω απόσπασμα μας το έστειλε ο συναγωνιστής Θ. τον οποίο και ευχαριστούμε θερμά.
Στα 1982 κυκλοφόρησε στην ελληνική γλώσσα το "πράσινο βιβλίο" με την υπογραφή του πανίσχυρου και "λαοπρόβλητου" τότε Μουαμάρ Αλ Καντάφι.
Καλαίσθητη έκδοση 144 σελίδων από την οποία το όνομα του εκδότη απουσιάζει διακριτικά.
Θα ήταν εποικοδομητικό πιστεύω, αν κυρίως οι νέοι άνθρωποι , ανεξάρτητα με το θεό που πιστεύουν, και το κόμμα που ψηφίζουν μπορούσαν να έχουν στη διάθεση τους ένα δείγμα γραφής όχι για να εκτιμήσουν τη ποιότητα του πολιτικού λόγου του Λίβυου Ηγέτη αλλά για να κατανοήσουν τον κίνδυνο που γιγαντώνεται όταν η ιδεολογία και η πολιτική της έκφραση χάνουν τη μεταξύ τους επαφή.
Καλαίσθητη έκδοση 144 σελίδων από την οποία το όνομα του εκδότη απουσιάζει διακριτικά.
Θα ήταν εποικοδομητικό πιστεύω, αν κυρίως οι νέοι άνθρωποι , ανεξάρτητα με το θεό που πιστεύουν, και το κόμμα που ψηφίζουν μπορούσαν να έχουν στη διάθεση τους ένα δείγμα γραφής όχι για να εκτιμήσουν τη ποιότητα του πολιτικού λόγου του Λίβυου Ηγέτη αλλά για να κατανοήσουν τον κίνδυνο που γιγαντώνεται όταν η ιδεολογία και η πολιτική της έκφραση χάνουν τη μεταξύ τους επαφή.
" ... Τα κοινοβούλια είναι η σπονδυλική στήλη της παραδοσιακής δημοκρατίας όπως αυτή υπάρχει σήμερα. Ένα κοινοβούλιο είναι μια παραπλανητική περιγραφή του λαού και οι κοινοβουλευτικές κυβερνήσεις είναι μια παραπλανητική λύση στο πρόβλημα της δημοκρατίας.
Ένα κοινοβούλιο ιδρύεται αρχικά για να αντιπροσωπεύει το λαό, αλλά αυτό από μόνο του δεν είναι δημοκρατικό αφού δημοκρατία σημαίνει η εξουσία του λαού και όχι μια εξουσία που ενεργεί για λογαριασμό του.
Η απλή ύπαρξη ενός κοινοβουλίου σημαίνει την απουσία του λαού, αλλά αληθινή δημοκρατία υπάρχει μόνο μέσα από τη συμμετοχή του λαού, όχι μέσα από τη δραστηριότητα των αντιπροσώπων του.
Τα κοινοβούλια είναι ένας νομικός φραγμός ανάμεσα στους λαούς και την άσκηση της εξουσίας, αποκλείοντας τις μάζες από την εξουσία ενώ σφετερίζονται την κυριαρχία τους. Στους λαούς αφήνεται μόνο η ψεύτικη εξωτερική εμφάνιση της δημοκρατίας που εκφράζεται στις μεγάλες ουρές για να ρίξουν τις ψήφους τους στις κάλπες.
Για να αποκαλύψουμε το χαρακτήρα του κοινοβουλίου, πρέπει να δούμε την προέλευση ενός τέτοιου κοινοβουλίου. Το κοινοβούλιο είτε εκλέγεται από εκλογικές περιφέρειες ή από κόμμα ή από συνασπισμό κομμάτων, ή σχηματίζεται με κάποια μέθοδο διορισμού.
Αλλά όλες αυτές οι διαδικασίες δεν είναι δημοκρατικές, γιατί χωρίζοντας τον πληθυσμό σε εκλογικές περιφέρειες σημαίνει ότι ένα μέλος του κοινοβουλίου αντιπροσωπεύει χιλιάδες, εκατοντάδες χιλιάδες ή εκατομμύρια λαού, ανάλογα με το μέγεθος του πληθυσμού.
Σημαίνει επίσης ότι το μέλος δεν διατηρεί λαϊκό οργανωτικό δεσμό με τους εκλογείς αφού αυτός, όπως και τα άλλα μέλη, θεωρείται σαν αντιπρόσωπος ολόκληρου του λαού. Αυτό απαιτεί η κυρίαρχη παραδοσιακή δημοκρατία.
Οι μάζες, συνεπώς, είναι τελείως απομονωμένες από τον αντιπρόσωπο και αυτός, με τη σειρά του, είναι τελείως χωρισμένος από αυτές. Γιατί αμέσως αφού κερδίσει τις ψήφους τους αυτός ο ίδιος αρπάζει την κυριαρχία τους και ενεργεί αντί γι' αυτές.
Η κυρίαρχη παραδοσιακή δημοκρατία προικίζει το μέλος ενός κοινοβουλίου με μια ιερότητα και ασυλία που την αρνείται σε άλλα ξεχωριστά μέλη του λαού. Αυτό σημαίνει ότι τα κοινοβούλια έχουν γίνει ένα μέσο λεηλασίας και σφετερισμού της εξουσίας του λαού.
Από εδώ πηγάζει και το δικαίωμα του λαού να αγωνιστεί, μέσα από τη λαϊκή επανάσταση για να καταστρέψει τα όργανα που σφετερίζονται τη δημοκρατία και την κυριαρχία και στερούν τις μάζες από αυτά.
Έχει επίσης το δικαίωμα να διατυπώσει τη νέα αρχή, όχι αντιπροσώπευση στην θέση του λαού ..."
Ένα κοινοβούλιο ιδρύεται αρχικά για να αντιπροσωπεύει το λαό, αλλά αυτό από μόνο του δεν είναι δημοκρατικό αφού δημοκρατία σημαίνει η εξουσία του λαού και όχι μια εξουσία που ενεργεί για λογαριασμό του.
Η απλή ύπαρξη ενός κοινοβουλίου σημαίνει την απουσία του λαού, αλλά αληθινή δημοκρατία υπάρχει μόνο μέσα από τη συμμετοχή του λαού, όχι μέσα από τη δραστηριότητα των αντιπροσώπων του.
Τα κοινοβούλια είναι ένας νομικός φραγμός ανάμεσα στους λαούς και την άσκηση της εξουσίας, αποκλείοντας τις μάζες από την εξουσία ενώ σφετερίζονται την κυριαρχία τους. Στους λαούς αφήνεται μόνο η ψεύτικη εξωτερική εμφάνιση της δημοκρατίας που εκφράζεται στις μεγάλες ουρές για να ρίξουν τις ψήφους τους στις κάλπες.
Για να αποκαλύψουμε το χαρακτήρα του κοινοβουλίου, πρέπει να δούμε την προέλευση ενός τέτοιου κοινοβουλίου. Το κοινοβούλιο είτε εκλέγεται από εκλογικές περιφέρειες ή από κόμμα ή από συνασπισμό κομμάτων, ή σχηματίζεται με κάποια μέθοδο διορισμού.
Αλλά όλες αυτές οι διαδικασίες δεν είναι δημοκρατικές, γιατί χωρίζοντας τον πληθυσμό σε εκλογικές περιφέρειες σημαίνει ότι ένα μέλος του κοινοβουλίου αντιπροσωπεύει χιλιάδες, εκατοντάδες χιλιάδες ή εκατομμύρια λαού, ανάλογα με το μέγεθος του πληθυσμού.
Σημαίνει επίσης ότι το μέλος δεν διατηρεί λαϊκό οργανωτικό δεσμό με τους εκλογείς αφού αυτός, όπως και τα άλλα μέλη, θεωρείται σαν αντιπρόσωπος ολόκληρου του λαού. Αυτό απαιτεί η κυρίαρχη παραδοσιακή δημοκρατία.
Οι μάζες, συνεπώς, είναι τελείως απομονωμένες από τον αντιπρόσωπο και αυτός, με τη σειρά του, είναι τελείως χωρισμένος από αυτές. Γιατί αμέσως αφού κερδίσει τις ψήφους τους αυτός ο ίδιος αρπάζει την κυριαρχία τους και ενεργεί αντί γι' αυτές.
Η κυρίαρχη παραδοσιακή δημοκρατία προικίζει το μέλος ενός κοινοβουλίου με μια ιερότητα και ασυλία που την αρνείται σε άλλα ξεχωριστά μέλη του λαού. Αυτό σημαίνει ότι τα κοινοβούλια έχουν γίνει ένα μέσο λεηλασίας και σφετερισμού της εξουσίας του λαού.
Από εδώ πηγάζει και το δικαίωμα του λαού να αγωνιστεί, μέσα από τη λαϊκή επανάσταση για να καταστρέψει τα όργανα που σφετερίζονται τη δημοκρατία και την κυριαρχία και στερούν τις μάζες από αυτά.
Έχει επίσης το δικαίωμα να διατυπώσει τη νέα αρχή, όχι αντιπροσώπευση στην θέση του λαού ..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου