ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ & ΨΕΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟΥΣ του Μιχάλη Ραμπίδη

Ο ΟΗΕ το 1990 υιοθέτησε την 1^η Οκτωβρίου κάθε έτους ως ημέρα των ηλικιωμένων.

Οι ηλικιωμένοι στον ανεπτυγμένο κόσμο, καταλαμβάνουν όλο και μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού. Η Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία προβλέπει ότι το 2020 στην πατρίδα μας θα πλησιάζουν το 24%! Δυστυχώς η πολιτεία τελευταία όχι μόνον δεν έδειξε την ευαισθησία της, αλλά ούτε και τον απαιτούμενο σεβασμό για την προσφορά τους.

                                                       Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΩΝ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΩΝ

Η συμμετοχή τους στην οικονομική ζωή, τις ημέρες που η ανεργία ξεπέρασε κάθε όριο, είναι καθοριστική. Με την ισχνή τους πλέον σύνταξη συντηρούν οικογένειες, σπουδάζουν και χαρτζιλικώνουν παιδιά &   εγγόνια, φιλοξενούν τις οικογένειες των παιδιών τους. Σύμφωνα με τελευταίες έρευνες, τα νοικοκυριά που η κύρια πηγή εισοδήματος είναι η «σύνταξη του παππού & της γιαγιάς» ξεπερνούν το 50% στην Ελλάδα

Μέσα από τον παππού και τη γιαγιά περνούσαν για αιώνες σ’ όλο τον κόσμο ήθη, έθιμα, παραδόσεις, επαγγέλματα. Με τα παραμύθια και τις ιστορίες τους μεγαλώσαμε οι περισσότεροι.

Στις μέρες μας η συμβολή τους στην εργασία, επικουρικά κυρίως είναι καθοριστική. Σε βοηθητικές εργασίες και όχι μόνον (φύλαξη χώρων, επίβλεψη σε χώρους στάθμευσης, καθαρισμοί αυτοκινήτων, κατοικιών κ.α.). Επέστρεψαν στα πατρικά τους για να καλλιεργήσουν κηπευτικά & αγροτικά προϊόντα, να θρέψουν ζωντανά για να παρέχουν στις οικογένειές τους αυγά, γάλα, κρέας  και ότι αγαθό παράγει η μητέρα γη.

Έναν δυνατό βραχίονα στήριξης των νεώτερων αποτελεί η ηθική συμπαράσταση των ηλικιωμένων στα παιδιά, στα εγγόνια, αλλά και σ’ όλους τους νέους. Είναι πάντα εκεί, δίπλα τους να παρηγορήσουν, να ενθαρρύνουν, να δώσουν ελπίδα.

Οι πολιτικές των μνημονιακών κυρίως κυβερνήσεων στην Ελλάδα, τους ανθρώπους αυτούς τους έβαλαν στο περιθώριο, αντί ευγνωμοσύνης τους χάρισαν απλόχερα περιφρόνηση, ταπείνωση και κατάθλιψη. Εκεί κατάντησαν το επίπεδο πολιτισμού μας, τέτοιες ήταν οι ευαισθησίες τους.

                                                                        ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Οι παλιοί δεν πρέπει να ξεχνούν και οι νεώτεροι οφείλουν να γνωρίζουν, ότι τα όμορφα τα λόγια τα μεγάλα δεν τα πιστεύουν  εκπρόσωποι φορέων που ισοπέδωσαν  και εξαθλίωσαν τους (συνταξιούχους) ηλικιωμένους, που δεν έδειξαν καμιά ευαισθησία απέναντί τους. Δεν μπορούν να μας κοροϊδέψουν, αλλού ….     Ευχές για αξιοπρεπή ζωή στους ηλικιωμένους,  για το καλύτερο σ’ όλους, στις οικογένειές τους και τον καθένα ξεχωριστά.