Άγνωστοι Έλληνες: Το μυστικό των Ίνκας

Εδώ και χρόνια προσπαθούν μερικοί εντός και εκτός συνόρων να εξαφανίσουν καθετί Ελληνικό είτε στοχοποιώντας όσους τολμούν να ξεστομίσουν κάτι αληθινό είτε βάζοντας ιδεολογικές ταμπέλες σε ανθρώπους που πρεσβεύουν ακόμη τις ιερές αξίες του Ελληνισμού, είτε διαστρεβλώνοντας την ιστορία μας σιγά σταδιακά και μεθοδικά.

 

Στόχος τους είναι η άγνοια, η λήθη. Να ξεχάσουμε το παρελθόν μας ώστε να μην μπορούμε να ανορθώσουμε ξανά τον Ελληνισμό. Γιατί γνωρίζοντας το «κάποτε» δεν φτάνει κανείς στο «ποτέ». Έχει την δύναμη να στέκεται όρθιος και να ανταπεξέρχεται στις δύσκολες συνθήκες και περιστάσεις.

 

Παρά τις προσπάθειές τους όμως η αλήθεια πάντα θα υπάρχει. Ο «χάρτης» για την ανακάλυψή της είναι η έρευνα. Εμείς θα συνεχίσουμε να σας τροφοδοτούμε με πληροφορίες ως εφαλτήριο για περαιτέρω αναζήτηση.

 

Έτσι και στο παρόν άρθρο, συνεχίζοντας την παρουσίαση του άγνωστου Ελληνισμού, θα σας παρουσιάσουμε την παρουσία ή καλύτερα επιρροή ελληνικού στοιχείου στην Νότια Αμερική.

 

Ας μην ξεχνάμε την έρευνα του διακεκριμένου καθηγητή του Πανεπιστημίου του Ρίο Ντε Τζανέιρο, Enrico Mattievich, ο οποίος παρουσίασε ισχυρότατες ενδείξεις σχετικά όχι μόνο με την αποικία των Ελλήνων στην Αμερική αλλά και την συνακόλουθη κυριαρχία τους εκεί.

 

Κτήριο Ίνκας με εμφανή την Ελληνική τεχνοτροπία και τα ελληνικά σύμβολα

 

 

Πιο συγκεκριμένα στην Ν. Αμερική και κυρίως στο Περού έζησαν οι Ίνκα περί το 1.200π.Χ., τουλάχιστον σύμφωνα με την επίσημη ιστορία. Σύμφωνα με μαρτυρίες των Ισπανών, όταν έφτασαν σε εκείνα τα μέρη, η άρχουσα τάξη των Ίνκας ήταν ανοιχτού χρώματος, στοιχείο που πιθανόν μας οδηγεί σε κάποια σχέση με τους Έλληνες. Θα σκεφτείτε γιατί απαραίτητα με τους Έλληνες; Απάντηση θα σας δώσουν τα ακόλουθα.

 

Πρώτα απ’ όλα οι Έλληνες είχαν ταξιδέψει στην Αμερική πολλά χρόνια πριν τους Ίνκας, όπως αναφέρει σε έρευνα της και η Αμερικανίδα ιστορικός ερευνητής Henriette Mertz.

 

Σύμφωνα μάλιστα με τα όσα διαβάζουμε στα «Αργοναυτικά» του Απολλώνιου του Ρόδιου αλλά και ο Όμηρος στην Οδύσσεια οι αρχαίοι Έλληνες διέθεταν πλοία για ανοιχτές θάλασσες.

 

Αγγεία ελληνικής τεχνοτροπίας, μούμιες λευκών ανθρώπων, λαβύρινθοι, αμφορείς (Ρίο ντε λα Πλάτα, 1978), οικοδομήματα απολλώνιας αισθητικής, διπλοί πελέκεις (μινωϊκό σύμβολο)είναι μερικά από τα στοιχεία που θα συναντήσει κανείς σε αυτές τις περιοχές.

 

Αλλά και η γλώσσα τους (Κέτσουα) «φωνάζει» Ελλάδα!

 

Churi < κούρη: Δωρικά το «κόρη»

 

Jana < Ίων: Ινδιάνος < Ίων+Δαναός

 

Αchnacara< αχνός + κάρα (λευκή κεφαλή)

 

Arka (=εμποδίζω)< αρκεείν (= αποκρούω)

 

Munay (=θέλω)< μένος (= σφοδρή επιθυμία)

 

Array (=καταραμένος)< αρά (=κατάρα)

 

Αpulu< Απόλλων

 

Hatana< χιτών

 

Τheo< θεός

 

Τρίαινα ύψους 185μ.!

 

 

Αλλά και η φράση «Κόνξ ομ Πάξ», την οποία έλεγαν οι ιερείς στα Ελευσίνια Μυστήρια, προκειμένου να απομακρύνουν τους ανεπιθύμητους, απαντά και στους Αμερινδείς με την μορφή «Κόνεξ Όμον Πάνεξ».

 

Αλλά και πολλά τοπωνύμια έχουν την ρίζα τους στην Ελληνική:

 

Στην Βολιβία υπήρχε φυλή με την ονομασία Αϋμαρά, η οποία μόλις κατακτήθηκε από τους Ίνκας μετονομάστηκε σε Colla (Κόλ-χ-οι) και ο τόπος τους πήρε από αυτούς το όνομα Qollasuyo (<Κολχίδα).

 

Fedra: κοντά στο Paramaribο. <Φαίδρα,  κόρη του Μίνωα.

 

Filadelphia: σύνορα μεταξύ Βολιβίας και Περού< Άτταλος ο Φιλάδελφος.

 

Armonia: <Αρμονία, σύζυγος του Κάδμου.

 

Thetis: < Θέτις, η μητέρα του Αχιλλέα, σύζυγος του Πηλέα ενός εκ των Αργοναυτών, που όπως έχει συμπεράνει η Henriette Mertz, ταξίδεψαν και αποίκησαν στην Ν. Αμερική.

 

Μόξο: < Μόξος, ένας εκ των Αργοναυτών.

 

 

Ένα ακόμη χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το ότι οι Ίνκας πιστεύουν πως οι θεοί ήρθαν από την Ανατολή, την οποία και ονόμαζαν Ούρος και έτσι ονόμασαν μία φυλή Ούρο. Λέξη που παραπέμπει στον ουρανό. Άλλωστε οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν τα βουνά ούρεα.

 

Πολλά εύρηματα ακόμη, πιστοποιούν την ελληνική παρουσία. Ανάμεσα σε αυτά μία τρίαινα 185μ.(σύμβολο Ποσειδώνα) στον κόλπο Παράκας του Περού. Επίσης χρυσές νεκρικές μάσκες στο Περού, ανάλογες με αυτές των Μυκηνών και της Μακεδονίας.

 

Τέλος πολλά από τα οικοδομήματά τους είναι μεγαλιθικά και Ελληνικής τεχνοτροπίας με αρχαία Ελληνικά σύμβολα.

 

Η φυλή των Ίνκας σήμερα έχει αφανιστεί. Παρόλ’ αυτά οι πέτρες μένουν ακόμη «ζωντανές» για να μας βοηθούν να μάθουμε αλλά και να μην ξεχνάμε. Στο χέρι μας είναι αν «θα τις ακούσουμε».

 

πηγή

 

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr