Ήταν νόμος;

Η κα Διαμαντοπούλου, αφού πρώτα προσπάθησε να εφαρμόσει έναν νόμο που μετέτρεπε τα ΑΕΙ σε ιδιωτικά ιδρύματα και οδήγησε σε κρίση τα πανεπιστήμια, τώρα διαμαρτύρεται διότι λέει αυτός ο νόμος είχε ψηφιστεί από τη Βουλή με μεγάλη πλειοψηφία και επομένως έπρεπε να εφαρμοστεί!

Προφανώς κάτι ξεχνούμε εδώ: αν δεν απατώμαι η Βουλή άλλαξε. Άπαξ και άλλαξε ψηφίζει όποιον νόμο θέλει. Σωστά; Σωστά. Το νόμο της παλαιάς βουλής έπρεπε να εφαρμόσει η τότε κυβέρνηση, δηλαδή η κα Διαματοπούλου. Άυτή ήταν η δουλειά της. Τον εφάρμοσε; Όχι. Άρα αυτός που πρέπει να κατηγορηθεί είναι η ίδια. Ας τον εφάρμοζε.

Είναι εντελώς παράδοξο να εγκαλείς μία νέα κυβέρνηση για τον νόμο που μια παλαιότερη κυβέρνηση ψήφισε. Θα μου πείτε ότι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ που και τώρα κυβερνούν, είχαν ψηφίσει τον νόμο τότε. Και λοιπόν; Η βουλή άλλαξε και άλλαξαν γνώμη και τα κόμματα. Απλό.

Γιατί άλλαξαν γνώμη; Διότι, πολύ απλά, αυτός ο νόμος δεν ήταν δυνατόν να εφαρμοστεί, επειδή το 80% των εμπλεκομένων στην ανώτατη εκπαίδευση δεν τον ήθελαν. Τα γιατί δεν τον ήθελαν δεν είναι της παρούσης. Δεν τον ήθελαν. Τέλος. Κάθε προσπάθεια μεταφοράς της διοίκησής τους σε όργανα εκτός πανεπιστημίου- όπως προέβλεπε ο νόμος Διαμαντοπούλου, κατά το πρότυπο της Αμερικής- οδηγεί στην μετατροπή των δημοσίων πανεπιστημίων σε ιδιωτικές επιχειρήσεις. Το μοντέλο αυτό πιθανόν να λειτουργεί με κάποια μορφή στις ΗΠΑ, αλλά αυτό είναι εντελώς άλλη κατάσταση, σε άλλη κοινωνία, με άλλους κανόνες, με άλλη οικονομία, με άλλη νοοτροπία. Στις ΗΠΑ, επί παραδείγματι, δεν υπάρχει κρατικό νοσομοκομείο. Τι θα κάνουμε τώρα; Θα τα κλείσουμε κι αυτά;

Όταν λοιπόν η βουλή ψηφίζει νόμους, πρέπει πρωτίστως να έχει την κοινωνική νομιμοποίηση, κοινώς να ρωτάει. Διότι εάν δεν ρωτάει δεν μιλάμε για Βουλή, μιλάμε για συμβούλιο στέμματος.

Επομένως, όταν η κα Διαμαντοπούλου λέει πως οι νόμοι πρέπει να εφαρμόζονται, γενικώς και αορίστως, τότε παρακάμπτει το προφανές: οι ψηφιζόμενοι νόμοι δεν εφαρμόζονται ασυζητητί. Ελέγχονται από επιτροπές για την συνταγματικότητά τους και επίσης προϋποθέτουν κοινωνική αποδοχή. Εάν δεν την έχουν τότε, πολύ απλά, η ψήφιση ενός νόμου μένει στον αέρα και η Βουλή υποχρεώνεται να τον τροποποιήσει. Καλή ώρα δηλαδή.

Αυτά τα υπόλοιπα, περί συντεχνίας στα ΑΕΙ δηλαδή είναι δικαιολογίες. Διότι μία είναι η βασική συντεχνία στην Ελλάδα, από την οποία προκύπτουν και οι υπόλοιπες. Η συντεχνία των πολιτικών. Αυτή οδήγησε την Ελλάδα εδώ που την οδήγησε. Οι πολιτικοί και κυρίως οι πρώην υπουργοί, πρέπει να σταματήσουν να κατηγορούν τις διάφορες επαγγελματικές ομάδες και να περιμένουν ήρεμα την κρίση της ιστορίας.

Όσο για τα Πανεπιστήμια, ήταν από τον μεσαίωνα ακόμα, από την ίδρυσή τους δηλαδή και μέχρι σήμερα, ελεύθερες κοινότητες καθηγητών και φοιτητών, οι οποίες αυτοδιοικούνται. Κανείς δεν πρέπει να παρεμβαίνει στη διοίκησή τους, παρά μόνον ο ποινικός νόμος.


*Ο Απόστολος Διαμαντής είναι Πανεπιστημιακός και συγγραφέας.




protagon