Ζητάνε χρήματα και από κατοίκους της Θεσπρωτίας! Μαζεύουν λεφτά με έρανο σε Αλβανία, Ελλάδα, Κόσοβο και Σκόπια! Δικαίωμά τους τους είναι, λένε οι Αλβανοί! Οι αυτοαποκαλούμενοι Τσάμηδες μάλλον έχουν ξεπεράσει κάθε όριο πρόκλησης σε βάρος της Ελλάδας. Ανεξάρτητα από το αν οι διεκδικήσεις τους είναι ιστορικά ανεδαφικές, ωστόσο στον διεθνή παράγοντα δημιουργούνται εσφαλμένες εντυπώσεις. Ξεκινούν τη διαδικασία για να στήσουν μνημείο της "γενοκτονίας" τους από τους Έλληνες στο χωριό Κλογκέρι των Αγίων Σαράντα. Χρειάζονται 1 εκ. ευρώ, αφού το μνημείο, όπως τονίζουν, θα είναι μεγαλοπρεπές, και άρχισαν να μαζεύουν λεφτά. Μάλιστα τέτοιο είναι το θράσος τους, γιατί περί θράσους πρόκειται, που ζητάνε χρήματα και από κατοίκους της Θεσπρωτίας, της "Τσαμουριάς", όπως αυτοί την αποκαλούν! Εκτός από την αλβανική κυβέρνηση, που θα χρηματοδοτήσει την ανέγερση του μνημείου, οι Τσάμηδες αναζητούν οικονομική ενίσχυση στην Ελλάδα, στο Κόσοβο και στα Σκόπια. Πολιτικοί κύκλοι στην Αλβανία, τόσο από το δεξιό κυβερνητικό κόμμα του Σαλί Μπερίσα, όσο και από το σοσιαλιστικό του Έντι Ράμα, σχολιάζουν ότι είναι δικαίωμά τους! Σαφώς και είναι... Όμως όταν ένα μνημείο κατασκευάζεται πάνω σε ψέματα, δεν μπορεί να δημιουργήσει ιστορικό τετελεσμένο. Πότε, πού και από ποιον σφαγιάστηκαν 5.000 Τσάμηδες; Αντίθετα τα εγκλήματα των Τσάμηδων στη Θεσπρωτία κατά την περίοδο της Κατοχής, αλλά και νωρίτερα, αποτελούν ακόμη ανοιχτές πληγές. Παρόλα αυτά θεωρούμε υπερβολικό να μην τους επιτρέπεται η είσοδος στην Ελλάδα, καθώς δεν έχουμε λόγους να τους φοβόμαστε. Ωστόσο και οι ηγέτες τους στην Αλβανία πρέπει να καταλάβουν ότι με απροκάλυπτα εξτρεμιστικές ενέργειες δεν κερδίζουν τίποτε επί της ουσίας, πέρα από κάποιους ψήφους. Το μόνο, δηλαδή, που καταφέρνουν είναι να ενισχύονται στο εσωτερικό κομματικό παιχνίδι της Αλβανίας... Κάτι που φαίνεται ότι τους ενδιαφέρει...
Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΤΣΑΜΗΔΕΣ
Οι Τσάμηδες συνεργάσθηκαν με τους Ιταλούς και τους Γερμανούς κατακτητές. Τον Ιούλιο του 1942, υπό την καθοδήγηση του J. Dino, γαμπρού του τότε Αλβανού πρωθυπουργού S. Verlatsi, οι Τσάμηδες συγκρότησαν την K.S.I.L.I.A. («Αλβανικό Σύστημα Πολιτικής Διοικήσεως») με 14 τάγματα, έχοντας ως κύριο στόχο τους την εξολόθρευση του ελληνικού πληθυσμού στην περιοχή της Θεσπρωτίας, Μετά τη συνθηκολόγηση των Ιταλών το 1943, οι Τσάμηδες πέρασαν στο στρατόπεδο των Γερμανών. Οργανώθηκε ένα ειδικό στρατιωτικό τμήμα των Τσάμηδων με γερμανικές στολές. Στη εφημερίδα των Τιράνων "Bashkimi i Kombit" (14.3.1944) δημοσιεύθηκαν οι κοινές ενέργειες των Τσάμηδων με τους Ναζί το Φεβρουάριο του 1944, που είχαν ως τραγικό αποτέλεσμα την πυρπόληση 25.000 σπιτιών και τη δημιουργία 100.000 προσφύγων. Μετά την αποχώρηση των Γερμανών, οι Τσάμηδες συναισθανόμενοι τις συνέπειες από την συμπεριφορά τους στη διάρκεια της Κατοχής, αναζήτησαν προστασία στην Αλβανία. 18.000 άτομα εγκατέλειψαν την Ελλάδα, ενώ με βάση τα στοιχεία της απογραφής της 7/4/1951, είχαν παραμείνει στην Ελλάδα 123 Τσάμηδες. Μετά την αποχώρησή τους κατηγορήθηκαν για αξιόποινες πράξεις και για συνεργασία με τις κατοχικές δυνάμεις. Το Ειδικό Δικαστήριο Δοσίλογων των Ιωαννίνων, εξέδωσε μέχρι το 1948, χίλιες επτακόσιες και πλέον καταδικαστικές αποφάσεις εις βάρος των Τσάμηδων, με ποινή για πολλούς εξ' αυτών το θάνατο. Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε η απαλλοτρίωση και διανομή των περιουσιών των Τσάμηδων, η οποία επεβλήθη από την ανάγκη εποικισμού των περιοχών, ενώ υλοποιήθηκε και η διαδικασία για την αφαίρεση της ιθαγένειας. Κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης της Αλβανίας από τους Χότζα και Αλία το ζήτημα των Τσάμηδων πέρασε ουσιαστικά στο περιθώριο. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι ο Χότζα αντιμετώπισε στην αρχή τους Τσάμηδες που κατέφυγαν στην Αλβανία με δυσπιστία, αφού θεωρήθηκαν συνεργάτες των Ιταλών και γι΄ αυτό ένα μέρος τους μετακινήθηκε προς τα βόρεια της χώρας, στο Δυρράχιο, στο Φίερι και την Αυλώνα. Μετά από όλο αυτό το διάστημα της σιωπής γύρω από τους Τσάμηδες, με την πτώση του κομμουνισμού στην Αλβανία το 1991, το ζήτημά τους επανήλθε στην επικαιρότητα και παραμένει ένα πρόβλημα, που ανακύπτει συχνά.
[Kάτοψη (με άποψη)]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου