Ο Νίκος Μπογιόπουλος, ένας από τα ελάχιστα αξιόλογα στελέχη του ΚΚΕ και της ενεργής πολιτικής γενικότερα αποκαλύπτει, για...άλλη μια φορά, πικρές αλήθειες σε όσους ακόμη βλακωδώς πιστεύουν ότι η υποταγή στα γεράκια-τοκογλύφους του ΔΝΤ και της ΕΕ ήταν δυσάρεστη μεν, μονόδρομος δε.
Παραθέτει τα ίδια τα στοιχεία που δίνει το ΔΝΤ για τα οικονομικά της Ελλάδας και ξεσπαθώνει κατά της μισάνθρωπης πολιτικής των Μνημονίων.
Ενδεικτικά, αναφέρει ότι με βάση τα στοιχεία του ΔΝΤ, το Δημόσιο Χρέος το 2012 θα έχει εκτοξευθεί στο 189% του ΑΕΠ, ενώ η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το παρέλαβε στο 120% και σε απόλυτους αριθμούς από 298 δισ. ευρώ θα φτάσει στα 401 δισ. ευρώ με την ολοκλήρωση και του τριετούς Μεσοπρόθεσμου!
Για ποιο λόγο λοιπόν γίνονται όλα αυτά; (τα Μνημόνια κλπ)
Για το Χρέος;;;
Ή μήπως όχι...;;;
Ας βάλουμε λίγο το μυαλό μας να δουλέψει...
Και ο θλιβερός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ και Αντιπρόεδρος της Βουλής, Βαγγέλης Αργύρης κοιτάει σαν χάνος και δεν εξανίσταται για τα φοβερά στοιχεία που αναφέρει ο Μπογιόπουλος για το Χρέος, παρά μόνο για την "προσβολή" που εξαπέλυσε ο Μπογιόπουλος ενάντια στον άθλιο πολιτευτή της Ζακύνθου που εξασφάλισε πλαστά χαρτιά στους 2000 τυφλούς.... ταξιτζήδες του νησιού!
Αυτός ο ελεεινός Καραγκιόζης, που τολμά να αυτοαποκαλείται Αντιπρόεδρος της Βουλής δεν ενοχλείται από τίποτα άλλο, παρά μόνο από την προσβολή για έναν απατεώνα.
Αύτή είναι η Κυβέρνησή μας.
Μια χούφτα ελλεινών Καραγκιόζηδων, που είναι ικανοι να βάλουν την υπογραφή τους ακόμη και σε βομβαρδισμό του ΝΑΤΟ εναντίον της Ελλάδας, αν θεωρήσει η Τρόικα ότι αυτό θα ήταν χρήσιμο και αναγκαίο για τη "σωτηρία της πατρίδος".
Αλλά όλα κι όλα! Μην θίξουμε, με ύφος και λόγο μη πολιτικώς ορθόν, το ποιόν και τις πράξεις των καθεστωτικών απατεώνων-βουλευτάδων!
ΡΕ ΟΥΣΤ ΒΡΩΜΟΣΚΥΛΑ !!!
"ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΗΛΙΘΙΕ -
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια ευγενική απάντηση στους πραιτωριανούς των Μνημονίων"
"Θέλω να πω, δίχως περιττούς προλόγους, ότι το βιβλίο "Είναι ο Καπιταλισμός, ηλίθιε", του Νίκου Μπογιόπουλου, αποτελεί ένα σύνολο εκπλήξεων, από τις οποίες καμμία δεν είναι δυσάρεστη. Η πρώτη έκπληξη έρχεται νωρίς-νωρίς, από το εξώφυλλο όπου υπάρχει το σηματάκι των εκδόσεων "Λιβάνη". Θα περιμέναμε ότι ένας από τους γνωστότερους δημοσιογράφους του "Ριζοσπάστη" (και, μάλιστα, με ξεκάθαρη ιδεολογική και κομματική τοποθέτηση), θα εξέδιδε το βιβλίο του από την "Σύγχρονη Εποχή", τον εκδοτικό οίκο που είναι γνωστός ως "εκδοτικός οίκος του ΚΚΕ". Όμως, ο Μπογιόπουλος δεν γράφει απευθυνόμενος στους ομοϊδεάτες του αλλά για τον κάθε κοινό, απλό πολίτη. Μάλιστα, τολμώ να πω ότι η αίσθηση που αποκόμισα από τούτο το βιβλίο είναι πως ο Μπογιόπουλος απευθύνεται κυρίως στους μη-κομμουνιστές. Έτσι, μπορούμε να πούμε ότι επιτυγχάνει καλύτερα τον στόχο του μέσω του "Λιβάνη".
Αλλά τί πράγμα είναι τούτο το βιβλίο; Δεν είναι εύκολο να κολλήσεις μια ταμπέλλα σε ένα σύγγραμμα κάπου πεντακοσίων σελίδων, αλλά μπορούμε ανώδυνα να πούμε ότι το "Είναι ο Καπιταλισμός, ηλίθιε" αποτελεί το εγκόλπιο της οικονομικής κρίσης για κάθε κοινό νου. Το βιβλίο απευθύνεται στην κοινή λογική του αναγνώστη, όχι με φωνές, συνθήματα και τσιτάτα, αλλά με πειθώ κι επιχειρήματα, προκειμένου να του αποκαλύψει όσα πρέπει -και θέλει- να γνωρίζει για την παγκόσμια οικονομική κρίση.
Η δεύτερη μεγάλη έκπληξη συνίσταται στον τρόπο γραφής. Ο Μπογιόπουλος γράφει ως μαρξιστής (οι αναφορές στα κείμενα των Μαρξ και Λένιν είναι άφθονες) αλλά υποχρεώνει ακόμα και τον αντικομμουνιστή αναγνώστη να παρακολουθήσει με προσήλωση τα λεγόμενά του. Όσοι έχουν μάθει να μέμφονται τον τάχα "ξύλινο λόγο" των κομμουνιστών, σίγουρα θα υποχρεωθούν να αναθεωρήσουν αυτή την άποψη, μιας και η κοινή λογική δεν μπορεί να μείνει ασυγκίνητη στον παρατιθέμενο ορυμαγδό επιχειρημάτων και στοιχείων. Και για να πάω ένα βήμα παραπέρα, το "Είναι ο Καπιταλισμός, ηλίθιε" διαβάζεται ηδονικά ακόμη κι από τον πλέον αμύητο στα πολιτικά ή στα οικονομικά πράγματα αναγνώστη.
Πράγματι, σ' αυτό το βιβλίο ξεδιπλώνεται το πανόραμα της σημερινής κεφαλαιακής κρίσης με όλα τα στοιχεία της. Στο πρώτο μέρος του, ο αναγνώστης εξοικειώνεται με τις διαστάσεις της παγκόσμιας κρίσης του καπιταλισμού. Στο δεύτερο μέρος εξετάζεται η εκδήλωση της κρίσης σε Ελλάδα και ευρωζώνη. Και στο τρίτο -και τελευταίο- μέρος, ο συγγραφέας προσπαθεί να σκιαγραφήσει τα πολιτικά προτάγματα που αποτελούν λογική απόρροια της κρίσης. Επαναλαμβάνω ότι το "Είναι ο Καπιταλισμός, ηλίθιε" απευθύνεται στον απλό αναγνώστη. Επομένως, εδώ δεν πρόκειται να βρείτε βαθυστόχαστες μαρξιστικές αναλύσεις. Εδώ θα αφεθείτε στην απόλαυση της ανάγνωσης και, τελειώνοντας, θα αισθανθείτε πράγματι σοφώτεροι.
Ελπίζω ότι, με όλα όσα αράδιασα παραπάνω, σας έπεισα ότι αξίζει να θυσιάσετε κάπου 15 ευρώ για να αποκτήσετε αυτό το βιβλίο και να "τεστάρετε" την σιγουριά σας ότι έχετε μάθει τα πάντα για την κρίση από τους "αναλυτές" των καναλιών και των "έγκυρων" κυριακάτικων φυλλάδων. Οι δυο εκπλήξεις, στις οποίες αναφέρθηκα πρωτύτερα, δεν είναι τίποτε μπροστά στις αλλεπάλληλες εκπλήξεις που σας περιμένουν σελίδα με σελίδα και θα σας κάνουν να απορείτε πως "αλλοιώς μας τα έχουν πει"...
(Από το Cogito ergo sum)