Στο χθεσινό μου άρθρο, που αφορούσε την νοοτροπία του δούλου, όπου έβγαλα όλα μου τα απωθημένα για την νοοτροπία του ωχαδελφισμού που έχουν εμφυσήσει εδώ και αιώνες τα λαμόγια πάνω στην Ελλάδα μας, είδα ότι έδωσε την ευκαιρία σε πολλούς και πολλές να βγάλουν τα δικά τους απωθημένα.
Ξέρετε, όταν κάποιος ανοίγεται και μιλάει σχετικά ελεύθερα, τότε η εμφανιζόμενη διαφορετικότητα της έκφρασης αλλά και της σκέψης, είναι δυνατόν τον καθένα από εμάς να τον "ταράξει", έστω και προσωρινά, γιατί ανακαλύπτουμε, ότι κάποια από τα πιστεύω μας που μας καθυσηχάζουν και που μας δίνουν την ψευδαίσθηση της αποδοχής από το περιβάλλον μας, δεν είναι αυτά που αποδέχονται και οι γύρω μας.
Ταυτόχρονα όμως, με τον τρόπο αυτό, συνειδητοποιούμε πόσο σημαντικά είναι εκείνα που μας ενώνουν και μας βοηθούν να έχουμε την ελάχιστη δυνατή σύμπνοια, απέναντι σε εκείνους που με τρόπο οργανωμένο και άψογα σχεδιασμένο, επιτίθενται στην καθημερινότητά μας.
Το ότι επιτίθενται όμως, είναι δεδομένο, όπως δεδομένοι είναι και οι εκπρόσωποί τους, που βρίσκονται όλοι μέσα στην βουλή καθώς και στις θέσεις των κρατικών λειτουργών που εκ των πραγμάτων προωθούν τις εντολές που έρχονται έξωθεν.
Η νοοτροπία ωστόσο του δούλου, για να επανέλθω στο χθες, είναι εκείνη που βοηθά τα λαμόγια να πετύχουν τους στόχους τους εύκολα.
Μπερδεύτηκαν πολλοί χθές, πάνω στην λεπτή γραμμή που διαχωρίζει το να είσαι δούλος και το να έχεις την νοοτροπία του δούλου.
Μπορεί να είσαι δούλος, εφόσον οι συγκυρίες της ζωής το επέβαλαν αλλά να έχεις ελεύθερη σκέψη. Μπορεί ομοίως να είσαι θεωρητικά ελεύθερος και να σκέφτεσαι δουλικά.
Το θέμα είναι το τι θέλεις. Το τι επιζητάς. Το τι θα ήθελες να κάνεις, άσχετα αν δεν μπορείς να το κάνεις.
Θέλεις να μπορείς να έχεις την δυνατότητα να ορίζεις κατά το δυνατόν τα εισοδήματά σου; Θέλεις να μην υπάρχει όριο στο πόσα θα βγάλεις, ώστε να έχεις την δυνατότητα ελευθερίας των επιλογών; Θέλεις να μην εξαρτάται από τους άλλους το αν θα έχεις δουλειά ή όχι; Θέλεις να μην μπορεί να σου πει κανείς απολύεσαι;
Τότε επιδιώκεις την οικονομική ανεξαρτησία και είσαι ελεύθερος στη σκέψη.
Αν όμως διακατέχεσαι από το σκεπτικό "δεν θέλω ευθύνες, δώστε μου ένα σταθερό μισθό και αφείστε με έξω από τις σκοτούρες και την ευθύνη αποφάσεων", τότε, είσαι δούλος. Αυτή είναι και η νοοτροπία που ο κομμουνισμός επέβαλε στην ανθρωπότητα.
Ξαναλέω, δεν έχει σημασία το αν είσαι υπάλληλος ή ελεύθερος επαγγελματίας. Το θέμα είναι το τι θα ήθελες να είσαι.
Έχω γνωρίσει δεκάδες ελεύθερους επαγγελματίες, που μετά τις επιθέσεις τις νέας τάξης εναντίον των επιχειρήσεων, έχουν κατ΄επανάληψη πει, ότι θα προτιμούσαν να είναι κάπου υπάλληλοι, να παίρνουν ένα μισθό και να "ξενοιάσουν". Αυτοί, έχουν υποδουλωθεί, έχουν αποκτήσει νοοτροπία δούλου.
Από την άλλη πλευρά, έχω γνωρίσει ακόμη περισσότερα άτομα, που ενώ είναι κάπου μισθωτοί, αναζητούν και επιδιώκουν την ευκαιρία να κάνουν μία δική τους δουλειά, άσχετα αν δεν το έχουν πετύχει ακόμη, ίσως και να μην το πετύχουν ποτέ.
Αυτοί όμως είναι ελεύθεροι στο πνεύμα και δεν αποδέχονται την κατάσταση στην οποία βρίσκονται.
Πιστεύω με τα σημερινά μου γραφόμενα να εξήγησα τι θα πει να έχεις την νοοτροπία του ελεύθερου ή του δούλου.
Ούτως ή άλλως στο χώρο των ιδεών και των απόψεων, ακόμη και αν σε έχουν κλεισμένο σε ένα βαθύ μπουντρούμι, μπορείς να είσαι ελεύθερος στο πνεύμα.
Στην πράξη όμως, κατά την διάρκεια των χιλιετιών της ανθρώπινης ιστορίας, η ελευθερία είναι συνυφασμένη
1. Με την ελευθερία μετακίνησης.
2. Με την ελευθερία οικονομικής διαχείρησης.
Τα δύο παραπάνω συνοδεύονται με την ελευθερία του λόγου και την ανεξιθρησκεία.
Στην εποχή μας, η ελευθερία συνδέεται άμεσα με την ελευθερία οικονομικής διαχείρησης σε επίπεδο τόσο κρατικό, όσο και ατομικό.
Για να πετύχει ωστόσο κανείς την ελευθερία οικονομικής διαχείρησης, πρέπει πρωτίστως να πετύχει την απεξάρτηση από τις φοβίες που τα παγκόσμια λαμόγια προσπαθούν σε καθημερινή βάση να περάσουν, μέσα από τα ελεγχόμενα ΜΜΕ.
Μην αποδέχεστε τις ειδήσεις. Αν τις παρακολουθείτε, κάντε σκέψεις για το τι κρύβεται πίσω από κάθε μία από αυτές.
Αμφισβητείστε οτιδήποτε πάει να μπει στο μυαλό σας. Τότε θα είστε η αντίσταση.
Και εκείνοι που αντιστέκονται, είναι ελεύθεροι, ακόμη και σιδεροδέσμιοι.
Μετά τιμής
Λιακόπουλος Δημοσθένης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου