typologies.gr
Τρίτη 3 Ιανουαρίου 2012
Αγωγή 2 εκατ. ευρώ στην “Παρασκευή & 13″ από τον Πάγκαλο..
typologies.gr
υπόθεση πετρελαίων νήσου Ζακύνθου (Απαντες Προδότες,διαβάστε και θα καταλάβετε)
Η υπόθεση "Πετρελαίων Νήσου Ζακύνθου" αποτελεί μόνη της επαρκές αποδεικτικό στοιχείο των κατά συρροή και κατ'επάγγελμα κακουργημάτων των μελών της Ελληνικής Νομοθετικής - Εκτελεστικής - Δικαστικής εξουσίας ΟΛΩΝ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ, ως τελεσθέντων και ΔΙΑΡΚΩΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΦΩΡΩΣ ΤΕΛΟΥΜΕΝΩΝ ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑΤΩΝ "ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ" και "ΕΣΧΑΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ", ποιν.κωδ. 134 - 152 και άρθρο συντάγματος 62/δ:
"Δεν απαιτείται άδεια της Βουλής δια τα αυτόφωρα κακουργήματα των βουλευτών", και επειδή το συγκεκριμένο κακούργημα τελέσθηκε και τελείται αυτοφώρως και διαρκώς ΚΑΙ από τους 300 προδότες της ελληνικής βουλής ΚΑΙ από τους πρώην και νυν πρόεδρο Δημοκρατίας ελληνοεβραίο Κάρολο Παπούλια, ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ Η ΒΟΥΛΗ ως "Συλλήβδην ένοχη τελέσεως αυτόφωρων κακουργημάτων δόλιας καταστροφής ελληνικών πετρελαιοπηγών νήσου Ζακύνθου με τον βεβαιωμένο δόλο της καταστροφής της ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗΣ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, της ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ της ελληνικής οικονομίας και της προκλήσεως γενοκτονίας των ελλήνων μέσω λιμοκτονίας,
ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ << για κατηγορία και παραπομπή του προέδρου Δημοκρατίας σε δίκη>> δια την τέλεση των ως άνω κακουργημάτων δια τα οποία κατηγορείται συλλήβδην όλη η Βουλή, ΟΥΤΕ ΕΧΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ να εφαρμόσει στην Ελληνική επικράτεια "Κατάσταση Πολιορκίας" δια λόγους άμεσου "Απειλής κατά της εθνικής - ενεργειακής ασφάλειας" , συμφώνως με άρθρα Συντάγματος 49/1,2 και 48/1,2,3,4,5,6,7. <την οποία απειλή η ίδια η Βουλή δολίως μαζί με την κυβέρνηση προκάλεσε καταστρέφοντας τις ελληνικές πετρελαιοπηγές Νήσου Ζακύνθου>.
Επομένως εφ'όσον η Βουλή <Νομοθετική Εξουσία> και η Κυβέρνηση - Υπουργεία <εκτελεστική εξουσία> και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας <Νομοθετική και Εκτελεστική εξουσία> συνενέχονται συλλήβδην και άνευ ουδεμίας εξαιρέσεως εις την υπονόμευση και εις την καταστροφή της ενεργειακής και άρα οικονομικής και άρα βιολογικής ασφάλειας επιβιώσεως των Ελλήνων, επομένως απομένει μόνον η Δικαστική εξουσία της Ελλάδος δια να εφαρμόσει τα άρθρα συντάγματος 62/δ, 49/1,2 και 48/1,2,3,4,5,6,7, με την έννοια της επιταγής - διαταγής του άρθρου 120/4, και ειδικώς του άρθρου 120/3 συμφώνως με το οποίο "Ο ΣΦΕΤΕΡΙΣΜΟΣ" <από τα ανώτατα μασωνικά προδοτικά κλιμάκια της νομοθετικής - εκτελεστικής - δικαστικής εξουσίας Ελλάδος>,
ΜΕ ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ ΤΡΟΠΟ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ <ΤΡΙΩΝ> ΕΞΟΥΣΙΩΝ ΠΟΥ ΑΠΟΡΡΕΟΥΝ ΑΠΟ ΑΥΤΗ <ΤΗΝ ΛΑΪΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ>, ΔΙΩΚΕΤΑΙ <ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΩΤΕΡΑ ΚΑΙ ΜΕΣΑΙΑ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΑ ΜΗ ΜΑΣΩΝΙΚΑ ΚΛΙΜΑΚΙΑ ΤΗΣ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗΣ ΕΚΤΟΣ ΒΟΥΛΗΣ (;) - ΤΗΣ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ>, ΜΟΛΙΣ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΘΕΙ Η ΝΟΜΙΜΗ <ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ - ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ - ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ> ΕΞΟΥΣΙΑ
<από την κατώτερη νομοθετική εκτός Βουλής - την κατώτερη εκτελεστική ενόπλων δυνάμεων και ΕΛ.ΑΣ. [Από μη μασώνους, ταξιάρχους, συνταγματάρχες, ταγμ/χες κλπ.] - και την κατώτερη δικαστική εξουσία πρωτοδικειων και εφετείων> ΟΠΟΤΕ ΑΡΧΙΖΕΙ ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ <της δόλιας, προδοτικής δια την Εθνική ασφάλεια και επιβίωση, σκοπίμου καταστροφής των Ελληνικών Πετρελαιοπηγών από τα ανώτατα μασωνικά προδοτικά κλιμάκια της νομοθετικής - εκτελεστικής - δικαστικής εξουσίας Ελλάδος>._
IΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ:
Aπό την αρχαιότητα σε επιφανειακά κοιλώματα της νήσου Ζακύνθου αναβλύζει μαύρο πετρέλαιο <Μαζούτ> το οποίο οι κάτοικοι ονόμαζαν "Νάφθα" και το χρησιμοποιούσαν δια την καύση πυρσών και δι'άλλες εργασίες. Από το 1941 έως το 1945 ο Γερμανικός πολεμικός στόλος έκανε τροφοδοσία καυσίμου πετρελαίου από πετρέλαιοπηγές τις οποίες οι Γερμανοί είχαν διανοίξει στην Ζάκυνθο. Αυτές τις πηγές έκλεισαν οι "σύμμαχοι" Άγγλοι το 1946 με τσιμέντο ταχείας πήξεως, με τη δόλια σκοπιμότητα την καταστροφή της ενεργειακής αυτονομίας των Ελλήνων. Η απόφραξη των πετρελαιοπηγών Ζακύνθου, ήταν προδοσία των Άγγλων εναντίον των Ελλήνων διότι οι Γερμανοί είχαν αποχωρήσει από την Ζάκυνθο και είχαν επισήμως αποδεχθεί την ήττα τους στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο._
IΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ:
Aπό την αρχαιότητα σε επιφανειακά κοιλώματα της νήσου Ζακύνθου αναβλύζει μαύρο πετρέλαιο <Μαζούτ> το οποίο οι κάτοικοι ονόμαζαν "Νάφθα" και το χρησιμοποιούσαν δια την καύση πυρσών και δι'άλλες εργασίες. Από το 1941 έως το 1945 ο Γερμανικός πολεμικός στόλος έκανε τροφοδοσία καυσίμου πετρελαίου από πετρέλαιοπηγές τις οποίες οι Γερμανοί είχαν διανοίξει στην Ζάκυνθο. Αυτές τις πηγές έκλεισαν οι "σύμμαχοι" Άγγλοι το 1946 με τσιμέντο ταχείας πήξεως, με τη δόλια σκοπιμότητα την καταστροφή της ενεργειακής αυτονομίας των Ελλήνων. Η απόφραξη των πετρελαιοπηγών Ζακύνθου, ήταν προδοσία των Άγγλων εναντίον των Ελλήνων διότι οι Γερμανοί είχαν αποχωρήσει από την Ζάκυνθο και είχαν επισήμως αποδεχθεί την ήττα τους στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο._
Το 1967 - 1973, ο Σωτήριος Σοφιανόπουλος, διευθύνων σύμβουλος της "ΧΡΩΠΕΙ", με κεφάλαια της "ΧΡΩΠΕΙ" και με την υποστήριξη του ΠΑΤΡΙΩΤΟΥ πρωθυπουργού της Ελλάδος και της Στρατιωτικής Κυβερνήσεως, έκανε νέες διανοίξεις πετρελαιοπηγών στην Ζάκυνθο όπου και κατασκεύασε ένα μικρό διυλιστήριο δοκιμαστικής παραγωγής το οποίο παρήγαγε άριστης ποιότητος πετρελαιοειδή με ελάχιστα ποσοστά θείου, ενώ είχε εκπονηθεί σχεδιασμός κατασκευής μεγάλου διυλιστηρίου στην Ζάκυνθο. [σημ: Ο ίδιος ο Σοφιανόπουλος ο πρώτος και μοναδικός στην ιστορία Έλληνας ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ που εξόρυξε πετρέλαιο από ελλ.έδαφος, έχει δηλώσει σε εκπομπές ότι ο αρχικός ρυθμός παραγωγής ήταν 40 βαρέλια πετρελαίου ανά ημέρα ! ]
Μετά την «Μεταπολίτευση» των ελληνοεβραίων προδοτών το 1974, ο Ελληνοεβραίος προδότης «Υπουργός <καταστροφής> βιομηχανίας και ενέργειας» του Ελληνοεβραίου «πρωθυπουργού» Kara-Aman-Ali διέταξε την εθνικοποίηση των πετρελαιοπηγών της «ΧΡΩΠΕΙ»¨στην Ζάκυνθο με την αιτιολογία ότι «η εξόρυξη πετρελαίου είναι αρμοδιότητα του <ελληνοεβραϊκού> κράτους, και όχι ιδιωτών». Η «ΧΡΩΠΕΙ», πειθόμενη στην ως άνω αιτιολογία, παρέδωσε τις πετρελαιοπηγές της Ζακύνθου εις το κράτος, και αμέσως μετά ο εβραϊκος πρωτκόσαυρος Έβερτ διέταξε ΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΩΝ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΠΗΓΩΝ ΖΑΚΥΝΘΟΥ. Διαπιστώνοντας την ατιμία – προδοσία κατά της Ελλάδος από τους Εβραίους κοπρίτες Καραμανλή και Έβερτ, αυτοδικαίως το 1975 έθεσε πάλι σε λειτουργία τις πετρελαιοπηγές Ζακύνθου και εκάλεσε τις αρχές να τις παραλάβουν εκ νέου και να τις κρατήσουν σε λειτουργία δια παραγωγή Ελληνικού πετρελαίου.
Εις απάντηση, ο Έβερτ, με την συνεργασία του νεοελληνικού ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΥ ΠΡΟΔΟΤΙΚΟΥ ΚΥΝΑΙΔΑΡΙΟΥ – ΠΟΥΣΤΑΡΙΟΥ ΤΗΣ «ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ» «Ε /\\/ ΗΝΙΚΗΣ – Ε Y ΗΝΙΚΗΣ» αστυνομίας και της δικαιοσύνης, διέταξε το οριστικό κλείσιμο των πετρελαιοπηγών Ζακύνθου, την καταστροφή του εκεί διϋλιστηρίου της «ΧΡΩΠΕΙ» και την σύλληψη και φυλάκιση του Σ.Σοφιανόπουλου στον Κορυδαλλό, δια να αποδειχθεί ότι η Ελλάδα ευρίσκεται υπό κατοχή Ελληνοεβραίων και μασώνων ελλήνων πολιτικών – στρατηγών των ενόπλων δυνάμεων και ΕΛ.ΑΣ. – και ανώτατων δικαστικών, άπαντων ευρύπρωκτων ομοφυλόφιλων, χυδαϊστί: πούστηδων, προδοτών πρακτόρων της πλανητικής υπερστοάς “HONG” Σαγκάης Κίνας, μέσω των υπερστοών δύσεως +/- AOA Y Λονδίνου ή +ORDO ASTRUM ARGENTINUM –Σελήνης [Ασημένιο Άστρο] /\ και –ORDO ADEPTIS ATLANTIS, Ατλαντίδος \/, /\ + \/ = Y ,
οι οποίοι αναμιγνύοντας το «τερπνόν» της πρωκτικής πεοληψίας με το «ωφέλιμον» της οικονομικής και κοινωνικής ανόδου εις τα ανώτατα κλιμάκια των τριών διεθφαρμένων εξουσιών Ελλάδος, φυλακίζουν και δολοφονούν τους Έλληνες Δημιουργούς και Πατριώτες όπως έπραξαν προσφάτως με την βιολογική δολοφονία του αδελφού Σωτήριου Σοφιανόπουλου, ο οποίος το 1974 αγόρασε ένα πλοίο γεμάτο όπλα από τις ΗΠΑ δια να τα μεταφέρει στην προδομένη από τους εβραίους Καραμανλήδες και Έβερτ, Κύπρο, -
και όπως έπραξαν οι πρόγονοι των Έβερτ και των Αβουρήδων, Βαυαροί Μογγόλοι αδελφότουρκοι ακόλουθοι, πρωθυπουργοί και υπουργοί του μογγόλου αδελφότουρκου Βαυαρού «βασιλέως» Όθωνος ή “Ottoman” ή «Οθωμανού» των …ελλήνων, φυλακίζοντας και δολοφονώντας τους Έλληνες οικονομικώς ισχυρούς τροφοδότες πατριώτες Κολοκοτρώνηδες, Πλαπουτες, και λοιπούς μετά την επανάσταση του 1821, κατά την Βαυαροκρατία ή «Β’ Τουρκοκρατία» Βαυαροεβραίων και Τουρκοεβραίων «Ντολμέδων». <Βαυαροί = Τούρκοι = Εβραίοι : ομόφυλοι μογγόλοι>._
από Θ'ΣΗΜΑ εθν.ασφαλείας Ο.Ε.Α.
Σύντομο Βιογραφικό του Έλληνος Δημιουργού Σωτήριου Σοφιανόπουλου.
Ο Σωτήριος Σοφιανόπουλος γεννήθηκε το 1938 στηνΑθήνα. Το 1956 αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Αναβρύτων. Σπούδασε Χημικός στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και στο Πολυτεχνείο Darmstadt της Γερμανίας. Διετέλεσε επί τετραετία Πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων φοιτητών στη Γερμανία.Επί 11 χρόνια διετέλεσε Αντιπρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της εταιρίας ΧΡΩΠΕΙ. Ειδικεύτηκε στην αναπτυξιακή έρευνα και τεχνολογία και μεταξύ άλλων κατασκεύασε τα πρώτα ελληνικά όπλα μετά το 1974.
από Θ'ΣΗΜΑ εθν.ασφαλείας Ο.Ε.Α.
Σύντομο Βιογραφικό του Έλληνος Δημιουργού Σωτήριου Σοφιανόπουλου.
Ο Σωτήριος Σοφιανόπουλος γεννήθηκε το 1938 στηνΑθήνα. Το 1956 αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Αναβρύτων. Σπούδασε Χημικός στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και στο Πολυτεχνείο Darmstadt της Γερμανίας. Διετέλεσε επί τετραετία Πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων φοιτητών στη Γερμανία.Επί 11 χρόνια διετέλεσε Αντιπρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της εταιρίας ΧΡΩΠΕΙ. Ειδικεύτηκε στην αναπτυξιακή έρευνα και τεχνολογία και μεταξύ άλλων κατασκεύασε τα πρώτα ελληνικά όπλα μετά το 1974.
Είχε αρχίσει και την κατασκευή βαλλιστικών πυραύλων αλλά για διαφόρους λόγους η παραγωγή σταμάτησε...Στα εργαστήρια της ΧΡΩΠΕΙ συνέθεσε και το προωθητικό υγρό πυραύλων Υδραζίνη.Στα ναυπηγεία Αυλίδος κατασκεύασε τορπιλακάτους που όμως η προσπάθεια για διαφόρους λόγους δεν συνεχίστηκε...
Προσεκλήθη από τον τότε πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή να υποβάλει "οικονομικό υπόμνημα".Για λογαριασμό του Υπουργείου Εθνικής Αμύνης έφερε σε πέρας υλικό εφαρμοσμένης έρευνας υψηλοτάτης τεχνολογίας με άκρως απόρρητη σύμβαση, το οποίο χαρακτηρίστηκε εθνικό θέμα υψίστης ασφάλειας, αλλά ποτέ δεν προσκλήθηκε στις δοκιμές...
Το 1972 απέδειξε ότι η σόγια ευδοκιμεί στη χώρα μας αλλά ναυάγησαν οι προσπάθειες του για βιομηχανική εκμετάλλευση...Κατασκεύασε το πρώτο εργοστάσιο παρασκευής πρωτεϊνούχων αλεύρων υψηλής περιεκτικότητας σε οξέα. Την τεχνολογία ζήτησε εκτός των άλλων κρατών και η Βουλγαρία με ανταλλαγή τεχνολογίας παραγωγής κιτρικού οξέος, αλλά το κράτος δεν επέτρεψε τη συνεργασία αυτή και διέταξε το κλείσιμο του εργοστασίου.
Το 1977 παρήγαγε το πρώτο ελληνικό πετρέλαιο στο Κερί Ζακύνθου και κατέληξε στα δικαστήρια κατηγορούμενος από την κρατική μηχανή, παρόλο που είχε πάρει δύο άδειες γι' αυτό τον σκοπό...
Κατόπιν όλων αυτών παραιτήθηκε από τη διοίκηση της ΧΡΩΠΕΙ και ασχολείται με τη μελέτη του ελληνικού προβλήματος. Το 1981 αποφάσισε την ίδρυση του Κόμματος του Ελληνισμού.Από το 1990 αφιερώθηκε στο ζήτημα των πανωτοκίων για τα οποία τελικά ο Άρειος Πάγος αποφάνθηκε το 1997 ότι είναι παράνομα.
εικόνα από την πρωτότυπη πετρελαιοπηγή άντλησης <σχεδόν> επιφανειακού αναβλύζοντος (!!) πετρελαίου στο Κερί της Ζακύνθου από τον Σ. Σοφιανόπουλο. Στη φωτο διακρίνονται επίσης ο δημοσιογράφος Τράγκας και ο Γ.Καρατζαφέρης οι οποίοι γνώριζαν από τότε αλλά σήμερα σιωπούν.
Επίσης τα όπλα της ΧΡΩΠΕΙ, απορρίφθηκαν από τον ελλ.στρατό που προτίμησε ξένα...
Το 1977 παρήγαγε το πρώτο ελληνικό πετρέλαιο στο Κερί Ζακύνθου και κατέληξε στα δικαστήρια κατηγορούμενος από την κρατική μηχανή, παρόλο που είχε πάρει δύο άδειες γι' αυτό τον σκοπό...
Κατόπιν όλων αυτών παραιτήθηκε από τη διοίκηση της ΧΡΩΠΕΙ και ασχολείται με τη μελέτη του ελληνικού προβλήματος. Το 1981 αποφάσισε την ίδρυση του Κόμματος του Ελληνισμού.Από το 1990 αφιερώθηκε στο ζήτημα των πανωτοκίων για τα οποία τελικά ο Άρειος Πάγος αποφάνθηκε το 1997 ότι είναι παράνομα.
εικόνα από την πρωτότυπη πετρελαιοπηγή άντλησης <σχεδόν> επιφανειακού αναβλύζοντος (!!) πετρελαίου στο Κερί της Ζακύνθου από τον Σ. Σοφιανόπουλο. Στη φωτο διακρίνονται επίσης ο δημοσιογράφος Τράγκας και ο Γ.Καρατζαφέρης οι οποίοι γνώριζαν από τότε αλλά σήμερα σιωπούν.
Επίσης τα όπλα της ΧΡΩΠΕΙ, απορρίφθηκαν από τον ελλ.στρατό που προτίμησε ξένα...
Μελετήστε οπωσδήποτε και τα παρακάτω άρθρα για τον Σοφιανοπουλο
Ποιοι εισθε σεις Προστυχοι Εγκαθετοι του Εβραιομογγολισμου και θεωρητικοι της λογοκρατιας και της αχρηστοσυνης που θα κρινετε τις πραξεις ενος...Ελληνα Δημιουργου;
http://makelio.blogspot.com/2009/06/blog-post_6264.html
ΟΙ ΞΕΧΑΣΜΕΝΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ ΣΟΦΙΑΝΟΠΟΥΛΟΥ
http://lalei-kairia.blogspot.com/2010/02/blog-post_9944.html
http://lalei-kairia.blogspot.com/2010/02/2.html
ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑ: Το μεγαλύτερο προνόμιο των βουλευτών !!!
Λάζαρος Ελευθεριάδης
«Κατά Υπουργού, εν ενεργεία ή μη, δεν επιτρέπεται η έκδοση εντάλματος βίαιης προσαγωγής, σύλληψης και προσωρινής κράτησης» Και το χειρότερο ... ανεξαρτήτου παραπτώματος !!!
Το υφιστάμενο πολιτικό σύστημα αποτελούμενο απο το πολιτικό προσωπικό και ένα νομοθεσιακό πλέγμα να το υπηρετεί και να το συντηρεί σε μία αφμίδρομη πορεία μέχρι σήμερα, παρήγαγεδικλείδες ασφαλείας για το ίδιο και κανόνες αυτοπροστασίας,οι οποίοι πολύ λίγο έχουν να κάνουν με βασικές απαιτήσεις μιάςευνομούμενης κοινωνίας, ενός δημοκρατικού πολιτεύματοςστοιχειωδώς σεβόμενο τους πολίτες του, αναγόμενοι σεφεουδαρχία παρά σε δημοκρατία.
Κατοχύρωσε μάλιστα αυτούς τους κανόνες προστασίας του, το πολιτικό σύστημα, με αντίστοιχη συνταγματική αναφορά, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι η οποιαδήποτε σοβαρή αλλαγή ή προσπάθεια κατάργησης του Νόμου περί ευθύνης τών πολιτικών, οι οποίοι αποφασίζουν για την χώρα, για το παρόν και το μέλλον της, και την δεσμεύουν απέναντι των πολιτών της και απέναντι τρίτων , να απαιτεί αναθεώρηση του υφισταμένου συντάγματος, πράγμα χρονοβόρο, απαιτώντας ευρύτερες συμμαχίες, αυξημένες πλεοψηφίες και “παζάρια” μεταξύ των ιδίων των πολιτικών.
Ο πολιτικός οιασδήποτε παρατάξεως στην Ελλάδα του 2011 δέν δικάζεται απο τον φυσικό δικαστή του, όπως κάθε Έλληνας πολίτης, την ανεξάρτητη Ελληνική δικαιοσύνη, αλλά απο την Βουλή των Ελλήνων, η οποία αναλαμβάνει και ρόλο “δικαστού” για τα μέλη της.
”Γιάννης πίνει, Γιάννης κερνάει” όπως λέει και ο λαός μας.
Ο νόμος 3126/2003 που αφορά στην ποινική ευθύνη των Υπουργών έχει εκδοθεί ως εκτελεστικός του άρθρου 86 του Συντάγματος, το οποίο και σε μεγάλο βαθμό προσδιορίζει το περιεχόμενό του.
Η ύπαρξη του “Νόμου περί ευθύνης Υπουργών” είναι η κυνική ομολογία της αυτοπροστασίας του πολιτικού συστήματος από τη δικαιοσύνη, ακόμη και όταν το αδίκημα δεν σχετίζεται με την εκτέλεση των καθηκόντων των μελών του.
Ωστόσο και υπό το ισχύον άρθρο 86 είναι εφικτές κάποιες διορθωτικές παρεμβάσεις, ώστε να εξαλειφθούν ανεπίτρεπτες διακρίσεις υπέρ των Υπουργών οι οποίες δεν επιβάλλονται από το Σύνταγμα, τίς οποίες ουδείς εσκέφθη να πράξει.
Με τον ισχύοντα νόμο απαγορεύεται η βίαιη προσαγωγή, σύλληψη, προσωρινή κράτηση και επιβολή περιοριστικών όρων σε βάρος Υπουργών.
Η απαγόρευση επιβολής περιοριστικών όρων, όπως είναι λ.χ. η απαγόρευση εξόδου από τη χώρα, δε φαίνεται δικαιολογημένη, κυρίως αν λάβει κανείς υπόψη του ότι σε άλλες χώρες πολιτικά πρόσωπα διέφυγαν στο εξωτερικό.
Δέν υφίσταται στον παρόντα ισχύοντα Νόμο η υποχρεωτική κατάσχεση οικονομικού οφέλους των Υπουργών.
Προφανής λόγος με τον οποίο σχετίζεται η απαλλαγή των υπουργών πάσης ευθύνης, παρ’ότι αυτοί λαμβάνουν τίς αποφάσεις κατά κύριο λόγο, είναι επίσης, ότι η δημόσια διοίκηση είναι δομημένη έτσι ώστε κάθε απόφαση να χρειάζεται υπουργική υπογραφή.
Η ευθυνοφοβία των ίδιων των υπουργών, παρότι απολαμβάνουν απόλυτης ασυλίας, οδηγεί το σύνολο της δημόσιας διοίκησης σε τέλμα.
Και το μέγεθος της “ανοησίας” μεγενθύνεται διότι αντί να διαχέεται και να ελαχιστοποιήται η απαίτηση “υπογραφών”, κάποιοι μεγαλοσχήμονες, αυτό το δικαίωμα ή αλλιώς την “εργασία της υπογραφής”, την θεωρούν ως μέσον κοινωνικής καταξίωσης, ώς μέσον επιβολής θέσεων και απόψεων, αποτελώντας δικαίωμα το οποίο εναγωνίως προσπαθούν να κρατήσουν ώς κόρη οφθαλμού ή ώς πολύτιμο “κεκτημένο”.
Όσοι υποστηρίζουν ότι η παραγραφή των αδικημάτων αποσκοπεί στην αποτροπή της ποινικοποίησης της πολιτικής ζωής του τόπου, από τους αντιπάλους των ασκούντων εξουσία, λένε ψέμματα και εξαπατούν τον Ελληνικό λαό, καθώς αυτή η προστασία την οποία τους παρέχει ο Νόμος θα μπορούσε να μην αποτελεί διάταξη του συντάγματος.
Απαγορεύεται η δέσμευση κάθε είδους λογαριασμών, τίτλων και χρηματοπιστωτικών προϊόντων μετά την άσκηση ποινικής δίωξης σε βάρος Υπουργού ή Υφυπουργού με απόφαση του ανακριτή, εφόσον η δίωξη αφορά κακουργηματική πράξη.
Η εμπλοκή και η παραγόμενη γραφεικρατία απο την ανάγκη διαχείρισης της “έγκρισης” δηλ. της “υπογραφής” σε όλη την πυραμίδα της Δημόσιας Διοίκησης, απο τους πολιτικούς (υπουργούς, υφυπουργούς, κτλ), αποτελεί την μήτρα του προβλήματος σε όλο τον κορμό της Δημόσιας Διοίκησης.
Η παραχώρηση του δικαιώματος της “υπογραφής” σε ειδικούς ή τεχνοκράτες μέλη της Δημόσιας Διοίκησης, με ανάλογο γνωστικό αντικείμενο της απαίτησης της “έγκρισης”, θεωρείται αμάρτημα, ανάλογο του “προπατορικού αμαρτήματος” απο τούς πολιτικούς μας.
Και εδώ δημιουργείται η κεφαλαιώδης αντίφαση στο Ελληνικό κράτος, οι πολιτικοί έχουν ασυλία για οποιαδήποτε απόφαση πάρουν, και παρ’όλα αυτά ή δεν παίρνουν αποφάσεις ή όταν τίς παίρνουν δε τίς εφαρμόζουν.
Αρμόδια για την άσκηση ποινικής δίωξης τόσο στους Υπουργούς όσο και στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας είναι αποκλειστικά και μόνο η Βουλή με απόφαση που λαμβάνεται με την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών (με τουλάχιστον 151 ψήφους). Έτσι η Βουλή παραμένει και μετά τη συνταγματική αναθεώρηση η μόνη αρμόδια να απαγγείλει κατηγορία κατά Υπουργού (ή πρώην Υπουργού) για αδίκημα που διέπραξε κατά την τέλεση των καθηκόντων του.
Την απόφασή της αυτήν μπορεί να την ανακαλέσει οποτεδήποτε σε οποιοδήποτε στάδιο της διαδικασίας.
Αναλυτικά οι περιπτώσεις για τίς οποίες τέθησαν σε εφαρμογή οι διατάξεις περί ποινικής ευθύνης Υπουργών απο συστάσεως του ελληνικού κράτους είναι οι ακόλουθες :
Ο Υπουργός Οικονομικών Ν. Πονηρόπουλος το 1847 (πλαστογραφία πρωτοκόλλων περί της τιμής των σιτηρών, (η Βουλή δεν τον παρέπεμψε τελικώς).
Όλα τα μέλη της Κυβέρνησης Δ. Βούλγαρη, το 1875 (εκλογικές παραβάσεις, απαλλαγή λόγω "ακυρώσεως του κατηγορητηρίου").
Ο Υπουργός Εκκλησιαστικών και Δημοσίας Εκπαιδεύσεως Ι. Βαλασόπουλος και ο Υπουργός Δικαιοσύνης Β. Νικολόπουλος, το 1876 για τα λεγόμενα “Σιμωνιακά” (δωροδοκία και εκβίαση ο πρώτος, συναυτουργία σε δωροδοκία ο δεύτερος), καταδικάστηκαν ο πρώτος σε φυλάκιση ενός έτους, τριετή στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων και 56.200 δρχ. χρηματική ποινή υπέρ πτωχοκομείου και ο δεύτερος σε φυλάκιση δέκα μηνών.
Ο Πρωθυπουργός Χ. Τρικούπης το 1892 (μη εκτέλεση δικαστικών αποφάσεων, παράνομη δανειοδότηση, δεν έγινε η παραπομπή τελικώς)
Όλα τα μέλη της Κυβέρνησης Σ. Σκουλούδη, το 1916 (δεν παραπέμφθηκαν τελικώς)
Όλα τα μέλη της Κυβέρνησης Θ. Παγκάλου, το 1926 (δεν παραπέμφθηκαν τελικώς)
Ο Θεόδωρος Πάγκαλος το 1930 (ενώπιον 30μελούς επιτροπής της Γερουσίας) για απιστία σχετικά με την εκχώρηση άδειας καζίνο στην Ελευσίνα, καταδικάστηκε σε 2 χρόνια φυλάκιση και πενταετή στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων.
Ο Υπουργός Π. Χατζηπάνος το 1950 για το σκάνδαλο Χατζηπάνου (απιστία κατά του Δημοσίου, ατασθαλίες κατα τη διανομή πετρελαίου) καταδικάστηκε το 1951 σε φυλάκιση 2 μηνών με τριετή αναστολή.
Μέλη της υπηρεσιακής κυβέρνησης Κ. Δόβα το 1962 (δεν παραπέμφθηκαν τελικώς)
Έξι Υπουργοί της Κυβέρνησης Κ. Καραμανλή (Κ. Καραμανλής, Ν. Μάρτης, Α. Πρωτοπαπαδάκης, Π. Παπαληγούρας, Δ. Χέλμης, Λ. Μπουρνιάς) το 1965 (εκ προθέσεως βλάβη των συμφερόντων του κράτους, δεν παραπέμφθησαν τελικώς)
Ένας ακόμη Υπουργός και δύο Υφυπουργοί της Κυβέρνησης Κ. Καραμανλή το 1965 (Ε. Αβέρωφ, Α. Γεροκωστόπουλος και Δ. Δαβάκης, παράνομη διαχείριση και διάθεση μυστικών κονδυλίων δεν παραπέμφησαν τελικώς).
Ο Υφυπουργός Οικονομικών Ν. Αθανασόπουλος, παραπέμφθηκε το 1989, δικάστηκε το 1990 (ηθική αυτουργία σε έκδοση ψευδών βεβαιώσεων, χρήση πλαστού εγγράφου, απλή συνέργεια σε νόθευση βιβλίων απόπλου-κατάπλου λιμεναρχείου Καβάλας), καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης τριών ετών και έξι μηνών η Βουλή, όμως, τη 17η Ιανουαρίου 1994, συγκατατέθεσε στην άρση των εννόμων συνεπειών αυτής της καταδίκης
Ο Πρωθυπουργός Α. Παπανδρέου και οι Υπουργοί Εθνικής Οικονομίας Π. Ρουμελιώτης, Οικονομικών Δ. Τσοβόλας, Δικαιοσύνης Μ. Κουτσόγιωργας, ο Υφυπουργός Βιομηχανίας, Έρευνας, Τεχνολογίας Γ. Πέτσος, παραπέμφθηκαν το 1989 και η δίκη έγινε το 1992. Ο Α. Παπανδρέου παραπέμφθηκε για ηθική αυτουργία σε απιστία, δωροληψία και δολία αποδοχή προϊόντων εγκλήματος και αθωώθηκε. Ο Π. Ρουμελιώτης παραπέμφθηκε για παράβαση του άρθρου 2 του Ν.Δ. 802/71, επειδή δεν έλαβε μέτρα ελέγχου της Τράπεζας Κρήτης, τελικώς όμως δεν δικάστηκε λόγω μη άρσης της ασυλίας του από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Ο Δ. Τσοβόλας παραπέμφθηκε για απιστία περί την υπηρεσία, καταδικάστηκε σε φυλάκιση δυόμιση ετών και τριετή στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων, η Βουλή, όμως, με την απόφαση της 26ης Νοεμβρίου 1993, συγκατέθεσε στην απονομή χάριτος και στην άρση των έννομων συνεπειών της καταδίκης. Ο Μ. Κουτσόγιωργας παραπέμφθηκε για παραβίαση του άρθρου 2 του Ν.Δ. 802/71, επειδή δεν έλαβε μέτρα ελέγχου της Τράπεζας Κρήτης, για υπόθαλψη εγκληματία, για παθητική δωροδοκία και για αποδοχή προϊόντων εγκλήματος από ιδιοτέλεια, απεβίωσε όμως κατά τη διάρκεια της δίκης του. Τέλος ο Γ. Πέτσος παραπέμφθηκε για απιστία περί την υπηρεσία και δωροληψία, καταδικάστηκε σε φυλάκιση δέκα μηνών με τριετή αναστολή και σε διετή στέρηση των πολιτικων του δικαιωμάτων για το πρώτο αδίκημα, ενώ αθωώθηκε για το δεύτερο.
Ο Πρωθυπουργός Α. Παπανδρέου, παραπέμφθηκε το 1989 (υποκλοπές τηλεφωνικών συνδιαλέξεων, η δίωξη ανεστάλη με απόφαση της Βουλής, την 15η Μαΐου 1992).
Ο Πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης παραπέμφθηκε το 1994 (υποκλοπές τηλεφωνικών συνδιαλέξεων, η δίωξη ανεστάλη με απόφαση της Βουλής, την 16η Ιανουαρίου 1995). Για την ίδια υπόθεση υποβλήθηκε πρόταση κατηγορίας και κατά της Υπουργού Πολιτισμού Θ. Μπακογιάννη, αλλά η Βουλή δεν την παρέπεμψε.
Ο Πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης και οι Υπουργοί Οικονομικών Ι. Παλαιοκρασάς και Βιομηχανίας, Εμπορίου, Τεχνολογίας Α. Ανδριανόπουλος παραπέμφθηκαν το 1994 για την υπόθεση της πώλησης της ΑΓΕΤ, προβληματικής εταιρείας του Δημοσίου (ο πρώτος για ηθική αυτουργία σε απιστία, για παθητική δωροδοκία και για παράβαση καθήκοντος και οι άλλοι δύο για απιστία και για παράβαση καθήκοντος, η δίωξη ανεστάλη με απόφαση της Βουλής, την 16η Ιανουαρίου 1995).http://el.wikipedia.org/wiki/ .Τα παραπάνω αποτελούν χρήσιμα θεωρώ παραδείγματα της λειτουργείας της “δικαιοσύνης” απο την Ελληνική Βουλή διαχρονικά έως σήμερα.
Τον περασμένο Απρίλιο έγινε προσπάθεια απο τον τότε υπουργό Δικαιοσύνης κ. Χ.Καστανίδη, να γίνει ο Νόμος περί ευθύνης Υπουργών πιο ασυτηρός όπως τουλάχιστον εδήλωνε πρός όλες τίς κατευθύνσεις.
Στον νόμο 3961/2011, που ψηφίστηκε τον Απρίλιο και τροποποίησε τον ν. 3126/2003 περί ποινικής ευθύνης των υπουργών, στο άρθρο 5 βρίσκεται το “νέο σκάνδαλο” που διαφοροποιεί τη μεταχείριση των υπουργών από τον απλό πολίτη.
«Κατά Υπουργού, εν ενεργεία ή μη, δεν επιτρέπεται η έκδοση εντάλματος βίαιης προσαγωγής, σύλληψης και προσωρινής κράτησης».Ανεξαρτήτου παραπτώματος.!!!
Ενώ ο πολίτης συλλαμβάνεται αμέσως, και να σημειωθεί ότι η Ελλάδα είναι ίσως από τις ελάχιστες χώρες, αν όχι η μοναδική από τις “πολιτισμένες” χώρες όπου οι πολιτικοί απολαμβάνουν τέτοιου είδους “ασυλία” από τον νόμο.
Παραδείγματα τρανταχτά αποτελούν ο Ντομινίκ Στρος-Καν, συνελήφθη (και διεσύρθη) και θα δικασθεί για απόπειρα βιασμού της καμαριέρας, στο Ισραήλ ο πρώην Πρόεδρος της χώρας συνελήφθη και οδηγήθηκε στα δικαστήρια για βιασμό, στην Ουκρανία ο υπουργός Εξωτερικών συνελήφθη για κατάχρηση 30.000 δολαρίων και παράνομη πρόσληψη οδηγού, ενώ στην Κροατία ο πρώην Πρόεδρος συνελήφθη για κατάχρηση δημοσίου χρήματος. Αμέτρητες είναι επίσης οι περιπτώσεις βρετανών πολιτικών που υπέστησαν ανάλογες κυρώσεις.
Το υφιστάμενο πολιτικό σύστημα αποτελούμενο απο το πολιτικό προσωπικό και ένα νομοθεσιακό πλέγμα να το υπηρετεί και να το συντηρεί σε μία αφμίδρομη πορεία μέχρι σήμερα, παρήγαγεδικλείδες ασφαλείας για το ίδιο και κανόνες αυτοπροστασίας,οι οποίοι πολύ λίγο έχουν να κάνουν με βασικές απαιτήσεις μιάςευνομούμενης κοινωνίας, ενός δημοκρατικού πολιτεύματοςστοιχειωδώς σεβόμενο τους πολίτες του, αναγόμενοι σεφεουδαρχία παρά σε δημοκρατία.
Κατοχύρωσε μάλιστα αυτούς τους κανόνες προστασίας του, το πολιτικό σύστημα, με αντίστοιχη συνταγματική αναφορά, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι η οποιαδήποτε σοβαρή αλλαγή ή προσπάθεια κατάργησης του Νόμου περί ευθύνης τών πολιτικών, οι οποίοι αποφασίζουν για την χώρα, για το παρόν και το μέλλον της, και την δεσμεύουν απέναντι των πολιτών της και απέναντι τρίτων , να απαιτεί αναθεώρηση του υφισταμένου συντάγματος, πράγμα χρονοβόρο, απαιτώντας ευρύτερες συμμαχίες, αυξημένες πλεοψηφίες και “παζάρια” μεταξύ των ιδίων των πολιτικών.
Ο πολιτικός οιασδήποτε παρατάξεως στην Ελλάδα του 2011 δέν δικάζεται απο τον φυσικό δικαστή του, όπως κάθε Έλληνας πολίτης, την ανεξάρτητη Ελληνική δικαιοσύνη, αλλά απο την Βουλή των Ελλήνων, η οποία αναλαμβάνει και ρόλο “δικαστού” για τα μέλη της.
”Γιάννης πίνει, Γιάννης κερνάει” όπως λέει και ο λαός μας.
Ο νόμος 3126/2003 που αφορά στην ποινική ευθύνη των Υπουργών έχει εκδοθεί ως εκτελεστικός του άρθρου 86 του Συντάγματος, το οποίο και σε μεγάλο βαθμό προσδιορίζει το περιεχόμενό του.
Η ύπαρξη του “Νόμου περί ευθύνης Υπουργών” είναι η κυνική ομολογία της αυτοπροστασίας του πολιτικού συστήματος από τη δικαιοσύνη, ακόμη και όταν το αδίκημα δεν σχετίζεται με την εκτέλεση των καθηκόντων των μελών του.
Ωστόσο και υπό το ισχύον άρθρο 86 είναι εφικτές κάποιες διορθωτικές παρεμβάσεις, ώστε να εξαλειφθούν ανεπίτρεπτες διακρίσεις υπέρ των Υπουργών οι οποίες δεν επιβάλλονται από το Σύνταγμα, τίς οποίες ουδείς εσκέφθη να πράξει.
Με τον ισχύοντα νόμο απαγορεύεται η βίαιη προσαγωγή, σύλληψη, προσωρινή κράτηση και επιβολή περιοριστικών όρων σε βάρος Υπουργών.
Η απαγόρευση επιβολής περιοριστικών όρων, όπως είναι λ.χ. η απαγόρευση εξόδου από τη χώρα, δε φαίνεται δικαιολογημένη, κυρίως αν λάβει κανείς υπόψη του ότι σε άλλες χώρες πολιτικά πρόσωπα διέφυγαν στο εξωτερικό.
Δέν υφίσταται στον παρόντα ισχύοντα Νόμο η υποχρεωτική κατάσχεση οικονομικού οφέλους των Υπουργών.
Προφανής λόγος με τον οποίο σχετίζεται η απαλλαγή των υπουργών πάσης ευθύνης, παρ’ότι αυτοί λαμβάνουν τίς αποφάσεις κατά κύριο λόγο, είναι επίσης, ότι η δημόσια διοίκηση είναι δομημένη έτσι ώστε κάθε απόφαση να χρειάζεται υπουργική υπογραφή.
Η ευθυνοφοβία των ίδιων των υπουργών, παρότι απολαμβάνουν απόλυτης ασυλίας, οδηγεί το σύνολο της δημόσιας διοίκησης σε τέλμα.
Και το μέγεθος της “ανοησίας” μεγενθύνεται διότι αντί να διαχέεται και να ελαχιστοποιήται η απαίτηση “υπογραφών”, κάποιοι μεγαλοσχήμονες, αυτό το δικαίωμα ή αλλιώς την “εργασία της υπογραφής”, την θεωρούν ως μέσον κοινωνικής καταξίωσης, ώς μέσον επιβολής θέσεων και απόψεων, αποτελώντας δικαίωμα το οποίο εναγωνίως προσπαθούν να κρατήσουν ώς κόρη οφθαλμού ή ώς πολύτιμο “κεκτημένο”.
Όσοι υποστηρίζουν ότι η παραγραφή των αδικημάτων αποσκοπεί στην αποτροπή της ποινικοποίησης της πολιτικής ζωής του τόπου, από τους αντιπάλους των ασκούντων εξουσία, λένε ψέμματα και εξαπατούν τον Ελληνικό λαό, καθώς αυτή η προστασία την οποία τους παρέχει ο Νόμος θα μπορούσε να μην αποτελεί διάταξη του συντάγματος.
Απαγορεύεται η δέσμευση κάθε είδους λογαριασμών, τίτλων και χρηματοπιστωτικών προϊόντων μετά την άσκηση ποινικής δίωξης σε βάρος Υπουργού ή Υφυπουργού με απόφαση του ανακριτή, εφόσον η δίωξη αφορά κακουργηματική πράξη.
Η εμπλοκή και η παραγόμενη γραφεικρατία απο την ανάγκη διαχείρισης της “έγκρισης” δηλ. της “υπογραφής” σε όλη την πυραμίδα της Δημόσιας Διοίκησης, απο τους πολιτικούς (υπουργούς, υφυπουργούς, κτλ), αποτελεί την μήτρα του προβλήματος σε όλο τον κορμό της Δημόσιας Διοίκησης.
Η παραχώρηση του δικαιώματος της “υπογραφής” σε ειδικούς ή τεχνοκράτες μέλη της Δημόσιας Διοίκησης, με ανάλογο γνωστικό αντικείμενο της απαίτησης της “έγκρισης”, θεωρείται αμάρτημα, ανάλογο του “προπατορικού αμαρτήματος” απο τούς πολιτικούς μας.
Και εδώ δημιουργείται η κεφαλαιώδης αντίφαση στο Ελληνικό κράτος, οι πολιτικοί έχουν ασυλία για οποιαδήποτε απόφαση πάρουν, και παρ’όλα αυτά ή δεν παίρνουν αποφάσεις ή όταν τίς παίρνουν δε τίς εφαρμόζουν.
Αρμόδια για την άσκηση ποινικής δίωξης τόσο στους Υπουργούς όσο και στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας είναι αποκλειστικά και μόνο η Βουλή με απόφαση που λαμβάνεται με την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών (με τουλάχιστον 151 ψήφους). Έτσι η Βουλή παραμένει και μετά τη συνταγματική αναθεώρηση η μόνη αρμόδια να απαγγείλει κατηγορία κατά Υπουργού (ή πρώην Υπουργού) για αδίκημα που διέπραξε κατά την τέλεση των καθηκόντων του.
Την απόφασή της αυτήν μπορεί να την ανακαλέσει οποτεδήποτε σε οποιοδήποτε στάδιο της διαδικασίας.
Αναλυτικά οι περιπτώσεις για τίς οποίες τέθησαν σε εφαρμογή οι διατάξεις περί ποινικής ευθύνης Υπουργών απο συστάσεως του ελληνικού κράτους είναι οι ακόλουθες :
Ο Υπουργός Οικονομικών Ν. Πονηρόπουλος το 1847 (πλαστογραφία πρωτοκόλλων περί της τιμής των σιτηρών, (η Βουλή δεν τον παρέπεμψε τελικώς).
Όλα τα μέλη της Κυβέρνησης Δ. Βούλγαρη, το 1875 (εκλογικές παραβάσεις, απαλλαγή λόγω "ακυρώσεως του κατηγορητηρίου").
Ο Υπουργός Εκκλησιαστικών και Δημοσίας Εκπαιδεύσεως Ι. Βαλασόπουλος και ο Υπουργός Δικαιοσύνης Β. Νικολόπουλος, το 1876 για τα λεγόμενα “Σιμωνιακά” (δωροδοκία και εκβίαση ο πρώτος, συναυτουργία σε δωροδοκία ο δεύτερος), καταδικάστηκαν ο πρώτος σε φυλάκιση ενός έτους, τριετή στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων και 56.200 δρχ. χρηματική ποινή υπέρ πτωχοκομείου και ο δεύτερος σε φυλάκιση δέκα μηνών.
Ο Πρωθυπουργός Χ. Τρικούπης το 1892 (μη εκτέλεση δικαστικών αποφάσεων, παράνομη δανειοδότηση, δεν έγινε η παραπομπή τελικώς)
Όλα τα μέλη της Κυβέρνησης Σ. Σκουλούδη, το 1916 (δεν παραπέμφθηκαν τελικώς)
Όλα τα μέλη της Κυβέρνησης Θ. Παγκάλου, το 1926 (δεν παραπέμφθηκαν τελικώς)
Ο Θεόδωρος Πάγκαλος το 1930 (ενώπιον 30μελούς επιτροπής της Γερουσίας) για απιστία σχετικά με την εκχώρηση άδειας καζίνο στην Ελευσίνα, καταδικάστηκε σε 2 χρόνια φυλάκιση και πενταετή στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων.
Ο Υπουργός Π. Χατζηπάνος το 1950 για το σκάνδαλο Χατζηπάνου (απιστία κατά του Δημοσίου, ατασθαλίες κατα τη διανομή πετρελαίου) καταδικάστηκε το 1951 σε φυλάκιση 2 μηνών με τριετή αναστολή.
Μέλη της υπηρεσιακής κυβέρνησης Κ. Δόβα το 1962 (δεν παραπέμφθηκαν τελικώς)
Έξι Υπουργοί της Κυβέρνησης Κ. Καραμανλή (Κ. Καραμανλής, Ν. Μάρτης, Α. Πρωτοπαπαδάκης, Π. Παπαληγούρας, Δ. Χέλμης, Λ. Μπουρνιάς) το 1965 (εκ προθέσεως βλάβη των συμφερόντων του κράτους, δεν παραπέμφθησαν τελικώς)
Ένας ακόμη Υπουργός και δύο Υφυπουργοί της Κυβέρνησης Κ. Καραμανλή το 1965 (Ε. Αβέρωφ, Α. Γεροκωστόπουλος και Δ. Δαβάκης, παράνομη διαχείριση και διάθεση μυστικών κονδυλίων δεν παραπέμφησαν τελικώς).
Ο Υφυπουργός Οικονομικών Ν. Αθανασόπουλος, παραπέμφθηκε το 1989, δικάστηκε το 1990 (ηθική αυτουργία σε έκδοση ψευδών βεβαιώσεων, χρήση πλαστού εγγράφου, απλή συνέργεια σε νόθευση βιβλίων απόπλου-κατάπλου λιμεναρχείου Καβάλας), καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης τριών ετών και έξι μηνών η Βουλή, όμως, τη 17η Ιανουαρίου 1994, συγκατατέθεσε στην άρση των εννόμων συνεπειών αυτής της καταδίκης
Ο Πρωθυπουργός Α. Παπανδρέου και οι Υπουργοί Εθνικής Οικονομίας Π. Ρουμελιώτης, Οικονομικών Δ. Τσοβόλας, Δικαιοσύνης Μ. Κουτσόγιωργας, ο Υφυπουργός Βιομηχανίας, Έρευνας, Τεχνολογίας Γ. Πέτσος, παραπέμφθηκαν το 1989 και η δίκη έγινε το 1992. Ο Α. Παπανδρέου παραπέμφθηκε για ηθική αυτουργία σε απιστία, δωροληψία και δολία αποδοχή προϊόντων εγκλήματος και αθωώθηκε. Ο Π. Ρουμελιώτης παραπέμφθηκε για παράβαση του άρθρου 2 του Ν.Δ. 802/71, επειδή δεν έλαβε μέτρα ελέγχου της Τράπεζας Κρήτης, τελικώς όμως δεν δικάστηκε λόγω μη άρσης της ασυλίας του από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Ο Δ. Τσοβόλας παραπέμφθηκε για απιστία περί την υπηρεσία, καταδικάστηκε σε φυλάκιση δυόμιση ετών και τριετή στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων, η Βουλή, όμως, με την απόφαση της 26ης Νοεμβρίου 1993, συγκατέθεσε στην απονομή χάριτος και στην άρση των έννομων συνεπειών της καταδίκης. Ο Μ. Κουτσόγιωργας παραπέμφθηκε για παραβίαση του άρθρου 2 του Ν.Δ. 802/71, επειδή δεν έλαβε μέτρα ελέγχου της Τράπεζας Κρήτης, για υπόθαλψη εγκληματία, για παθητική δωροδοκία και για αποδοχή προϊόντων εγκλήματος από ιδιοτέλεια, απεβίωσε όμως κατά τη διάρκεια της δίκης του. Τέλος ο Γ. Πέτσος παραπέμφθηκε για απιστία περί την υπηρεσία και δωροληψία, καταδικάστηκε σε φυλάκιση δέκα μηνών με τριετή αναστολή και σε διετή στέρηση των πολιτικων του δικαιωμάτων για το πρώτο αδίκημα, ενώ αθωώθηκε για το δεύτερο.
Ο Πρωθυπουργός Α. Παπανδρέου, παραπέμφθηκε το 1989 (υποκλοπές τηλεφωνικών συνδιαλέξεων, η δίωξη ανεστάλη με απόφαση της Βουλής, την 15η Μαΐου 1992).
Ο Πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης παραπέμφθηκε το 1994 (υποκλοπές τηλεφωνικών συνδιαλέξεων, η δίωξη ανεστάλη με απόφαση της Βουλής, την 16η Ιανουαρίου 1995). Για την ίδια υπόθεση υποβλήθηκε πρόταση κατηγορίας και κατά της Υπουργού Πολιτισμού Θ. Μπακογιάννη, αλλά η Βουλή δεν την παρέπεμψε.
Ο Πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης και οι Υπουργοί Οικονομικών Ι. Παλαιοκρασάς και Βιομηχανίας, Εμπορίου, Τεχνολογίας Α. Ανδριανόπουλος παραπέμφθηκαν το 1994 για την υπόθεση της πώλησης της ΑΓΕΤ, προβληματικής εταιρείας του Δημοσίου (ο πρώτος για ηθική αυτουργία σε απιστία, για παθητική δωροδοκία και για παράβαση καθήκοντος και οι άλλοι δύο για απιστία και για παράβαση καθήκοντος, η δίωξη ανεστάλη με απόφαση της Βουλής, την 16η Ιανουαρίου 1995).http://el.wikipedia.org/wiki/ .Τα παραπάνω αποτελούν χρήσιμα θεωρώ παραδείγματα της λειτουργείας της “δικαιοσύνης” απο την Ελληνική Βουλή διαχρονικά έως σήμερα.
Τον περασμένο Απρίλιο έγινε προσπάθεια απο τον τότε υπουργό Δικαιοσύνης κ. Χ.Καστανίδη, να γίνει ο Νόμος περί ευθύνης Υπουργών πιο ασυτηρός όπως τουλάχιστον εδήλωνε πρός όλες τίς κατευθύνσεις.
Στον νόμο 3961/2011, που ψηφίστηκε τον Απρίλιο και τροποποίησε τον ν. 3126/2003 περί ποινικής ευθύνης των υπουργών, στο άρθρο 5 βρίσκεται το “νέο σκάνδαλο” που διαφοροποιεί τη μεταχείριση των υπουργών από τον απλό πολίτη.
«Κατά Υπουργού, εν ενεργεία ή μη, δεν επιτρέπεται η έκδοση εντάλματος βίαιης προσαγωγής, σύλληψης και προσωρινής κράτησης».Ανεξαρτήτου παραπτώματος.!!!
Ενώ ο πολίτης συλλαμβάνεται αμέσως, και να σημειωθεί ότι η Ελλάδα είναι ίσως από τις ελάχιστες χώρες, αν όχι η μοναδική από τις “πολιτισμένες” χώρες όπου οι πολιτικοί απολαμβάνουν τέτοιου είδους “ασυλία” από τον νόμο.
Παραδείγματα τρανταχτά αποτελούν ο Ντομινίκ Στρος-Καν, συνελήφθη (και διεσύρθη) και θα δικασθεί για απόπειρα βιασμού της καμαριέρας, στο Ισραήλ ο πρώην Πρόεδρος της χώρας συνελήφθη και οδηγήθηκε στα δικαστήρια για βιασμό, στην Ουκρανία ο υπουργός Εξωτερικών συνελήφθη για κατάχρηση 30.000 δολαρίων και παράνομη πρόσληψη οδηγού, ενώ στην Κροατία ο πρώην Πρόεδρος συνελήφθη για κατάχρηση δημοσίου χρήματος. Αμέτρητες είναι επίσης οι περιπτώσεις βρετανών πολιτικών που υπέστησαν ανάλογες κυρώσεις.
ΟΛΟΙ ΙΔΙΟΙ ΕΙΝΑΙ....ΔΕΙΤΕ ΜΕ ΤΙ ΤΡΟΠΟ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΕ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΟΛΛΕΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΤΟΥ Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΜΑΣ .....!!!
Ο ΛΟΥΚΑΣ ΠΑΠΑΔΗΜΟΣ ΚΡΑΤΗΣΕ ΚΕΝΗ ΓΙΑ 13 ΧΡΟΝΙΑ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΘΗΝΩΝ...ΩΣΤΕ ΟΤΑΝ ΣΥΝΤΑΞΙΩΔΟΤΗΘΕΙ ΝΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΣΥΝΤΑΞΗ ΚΑΙ ΑΠΟ ΕΚΕΙ!!!
Ψάχνοντας διάφορα στο Διαδίκτυο, έπεσα πάνω σε μια ερώτηση του Γιάννη Βαρουφάκη προς τον κ. Λουκά Παπαδήμο. Συγκεκριμένα: “Αν ο κ. Παπαδήμος πραγματικά πιστεύει ότι εμείς οι Έλληνες πρέπει να δράσουμε με γενναιότητα, αποδεσμευόμενοι από τα κεκτημένα μας, τον καλώ να δώσει το παράδειγμα. Πώς; Παραιτούμενος από τη θέση του καθηγητή που κατέχει στο Τμήμα μου, σε κατάσταση αναστολής για πάνω από δέκα χρόνια, έτσι ώστε να μπορέσουμε να προσλάβουμε έναν νέο επιστήμονα για να διδάσκει τους φοιτητές μας. Μπορεί να χάσει ένα ευτελές μέρος της σύνταξής του, όμως με αυτή την κίνηση θα καθιστούσε πειστικότερες τις προτροπές του προς τους υπόλοιπους.”
Είχαν δίκιο τελικά αυτοί που κατοικούσαν στα χώματα που πατάμε πριν 2.500 χρόνια, όταν έλεγαν πως χωρίς την ανδρεία (με την έννοια της γενναιότητας) καμία άλλη αρετή δεν μπορεί να κατακτηθεί από τον άνθρωπο.
Δ.Χ. http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=659977
H καταστροφή της βιομηχανίας ζάχαρης στην Ελλάδα από την Ε.Ε.
Με την αναθεώρηση της ΚΑΠ το 2005 η καλλιέργεια της περιορίζεται ουσιαστικά στην λωρίδα Λονδίνου- Πράγας. Τότε έγινε συμφωνία να μειωθεί η παραγωγή στην Ελλάδα από 320.000 τόνους σε 158.000 τόνους τον χρόνο. Παράλληλα με αντάλλαγμα 87 εκ ευρώ η χώρα μας έκλεισε 2 (Λάρισα και Ξάνθη) από τα 5 εργοστάσια ζάχαρης με σκοπό τα δύο εργοστάσια που έκλεισαν να γίνουν εργοστάσια παραγωγής βιοαιθανόλης.
Συνέπεια όλων αυτών ήταν 30. 000 άνθρωποι στην βόρεια Ελλάδα να πεταχτούν στον δρόμο (αγρότες, εργαζόμενοι, κ.λ.π) αφού η καλλιέργεια από 400. 000 στρέμματα το 2006 έπεσε το 2010 στα 55.000. Παράλληλα η ΑΤΕ έχει βγάλει στο σφυρί για πώληση συνολικά την Ελληνική βιομηχανία Ζάχαρης (ΕΒΖ) η οποία είναι θυγατρική της.
Να υπενθυμίσουμε ότι την ίδια περίοδο μπαίνουν στην ημερήσια διάταξη και οι πωλήσεις των θυγατρικών κρατικοσυνεταιριστικών, ΣΕΚΑΠ, ΕΛΒΙΖ (Ζωοτροφές ), η ΔΩΔΩΝΗ κ.λ.π. Μνηστήρες της αγοράς της ΕΒΖ είναι μία γερμανική, μία αγγλική εταιρεία, ο Κοπελούζος με Ρώσους επενδυτές και μία γαλλική εταιρεία ενέργειας (ΒΗΜΑ 18/9/11).
Την περίοδο που ετοιμάζονται να πωλήσουν την ΕΒΖ σταμάτησαν κάθε επιδότηση στην παραγωγή ζαχαροτεύτλων με αποτέλεσμα φέτος να μην πιάσει η χώρα μας ούτε καν την μειωμένη τιμή ποσόστωσης (158.000 τόνοι) αφού καλλιεργήθηκαν λίγα στρέμματα.
Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι να σταματήσουν την ουσιαστική παραγωγή τα εργοστάσια και να υπολειτουργούν.
Έτσι, για την κάλυψη των αναγκών σε ζάχαρη έγινε συμφωνία ανάμεσα στην γερμανική εταιρεία (υποψήφιος αγοραστής) και την ΕΒΖ!
Επίσης να αναφερθεί ότι παρόλο ότι η ΕΒΖ ήταν θυγατρική της ΑΤΕ η υποχρεωτική δανειοδότησή της από αυτήν γινόταν με το αστρονομικό επιτόκιο 12%. Το τίμημα της πώλησης επίσης είναι εξευτελιστικό για το μέγεθος της εταιρείας (5 εργοστάσια στην Ελλάδα και δύο στην Σερβία).
Όλα αυτά συμβαίνουν φέτος (2011) που η τιμή της ζάχαρης έχει πιάσει ιστορικό ρεκόρ ανόδου. Το τραγελαφικό της υπόθεσης είναι ότι η ανακοίνωση της πώλησης της ΕΒΖ έγινε τον Φεβρουάριο του 2011 όταν οι εξεγερμένοι στην Αλγερία φώναζαν φέρτε μας ζάχαρη γιατί η τιμή της είχε αυξηθεί κατά 25%.
Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Τροφίμων μόνο το 2010 οι τιμές των σιτηρών αυξήθηκαν κατά 47%, του καλαμποκιού κατά 50% και της σόγιας κατά 35%.
Ίσως ωριμάζουν οι συνθήκες και στην χώρα μας για την εκδήλωση διατροφικής κρίσης…… Η εξυγίανση της Αγροτικής τράπεζας οδηγεί σε πώληση θυγατρικών της όπως η ΣΕΚΑΠ, ΕΛΒΙΖ (Ζωοτροφές ), η ΔΩΔΩΝΗ κ.λ.π. Είναι προφανές από τα παραπάνω, ότι έχουμε να κάνουμε με ένα παιχνίδι με στόχο να μεταφερθεί στα χέρια του κεφαλαίου με εξευτελιστικό τίμημα ένας βασικός τομέας διατροφής του λαού.
Τα υπερατλαντικά ταξίδια των αρχαίων Αιγυπτίων και Ελλήνων
«Αυτό που κατάφεραν οι σοφοί του παρελθόντος που είναι ανθρώπινα μεγάλο, ήταν να μας εφοδιάσουν με τον καλύτερο δυνατό εξοπλισμό έτσι ώστε το ταξίδι μας να είναι όχι λιγότερο οδυνηρό, αλλά περισσότερο οικείο και αγαπητό. Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να γίνουμε αντάξιοί τους και να αξιοποιήσουμε ότι μας προσέφεραν.»
γράφει ο Βασίλης Χλέτσος (Πλωτίνος)
Στο παρόν άρθρο θα αναφερθούμε σε υπερατλαντικά ταξίδια τα οποία φαίνεται πως πραγματοποίησαν τόσο οι αρχαίοι Αιγύπτιοι ήδη από το 3000 π.χ, όσο και οι Αρχαίοι Έλληνες.
Σχετικές αναφορές είχα κάνει ήδη από το 2003 τόσο στο διαδύκτιο, όσο και στην μελέτη μου : «Η χαμένη κιβωτός της Αρχαίας Ελληνικής Φιλοσοφίας και των μυστηρίων» .
Σχετικές αναφορές είχα κάνει ήδη από το 2003 τόσο στο διαδύκτιο, όσο και στην μελέτη μου : «Η χαμένη κιβωτός της Αρχαίας Ελληνικής Φιλοσοφίας και των μυστηρίων» .
Θα ξεκινήσουμε το ταξίδι μας από την Νέα Νότια Ουαλία της Αυστραλίας, όπου βρέθηκαν από τον Αυστραλό εξερευνητή Paul White αρχαία Αιγυπτιακά ιερογλυφικά, που διηγούνται την ιστορία Αιγυπτίων ναυαγών στην Αυστραλία πριν από 5.000 χρόνια. Τα ιερογλυφικά (πάνω από 100) βρίσκονται στο Αυστραλιανό Εθνικό πάρκο Brisbane Water στην περιοχή Kariong, 60 περίπου χιλιόμετρα βόρεια του Σϊδνευ.
Είναι σκαλισμένα σε δύο παράλληλους βράχους που απέχουν 1.5 μέτρο μεταξύ τους, σε αρχαϊκό στυλ των πρώτων Αιγυπτιακών δυναστειών σε μία περιοχή όπου υπάρχουν επίσης πολλά σχέδια των γηγενών ιθαγενών Αβοριγίνων..
Όταν πρώτο ανακαλύφθηκαν τα ιερογλυφικά, η περιοχή ήταν καλυμμένη από πυκνή βλάστηση και καλυμμένη με βότσαλα και χώμα. Ήταν επίσης εμφανές πως πολλοί είχαν σκάψει για να βρεθούν ίσως αντικείμενα αρχαιολογικής αξίας.
Τα εγχάρακτα αυτά αρχαϊκά ιερογλυφικά είναι ελάχιστα γνωστά και δύσκολα να ερμηνευτούν. Ο Αιγυπτιολόγος Ray Johnson ο οποίος έχει μεταφράσει πολλά αρχαία Αιγυπτιακά κείμενα στο Μουσείο των Αρχαιοτήτων στο Κάιρο, μετέφρασε τα σκαλισμένα στους βράχους Αιγυπτιακά ιερογλυφικά τα οποία όπως φαίνεται προέρχονται από την Τρίτη Δυναστεία.
Τα ιερογλυφικά διηγούνται την ιστορία αρχαίων Αιγυπτίων εξερευνητών που ναυάγησαν σε μία παράξενη και εχθρική γη. (Αυστραλία)
Αναφέρεται το όνομα «RA-JEDEF» ως ο ανερχόμενος Βασιλιάς του Άνω και Κάτω Νείλου, και υιός του «KHUFU», που στη συνέχεια είναι υιός του Βασιλιά «SNEFERU». Αυτό το γεγονός χρονολογεί την εξερεύνηση αμέσως μετά την βασιλεία του Κhufu (γνωστός στα Ελληνικά ως «Χέοπας», ο διάσημος «υποτιθέμενος» δημιουργός των Μεγάλων Πυραμίδων), περίπου δηλαδή μεταξύ του 1779 και του 2748 π.Χ. Ο Dies-eb πιθανόν να υπήρξε ένας από τους υιούς του Φαραώ Ra Djedef, που βασίλευσε μετά τον Khufu.
Το κείμενο των ιερογλυφικών είναι εμφανώς γραμμένο σύμφωνα με τις οδηγίες κάποιου αξιωματούχου του πληρώματος. Σύμφωνα με την μετάφραση το κείμενο αναφέρει:
«Μιλώντας εκ μέρους της αυτού εξοχότης, του Πρίγκιπα από αυτό το ερημωμένο μέρος που μας έφερε αυτό το πλοίο».
Ο αρχηγός της εξερεύνησης, όπως αναφέρθηκε πριν, περιγράφεται ως ο υιός του Βασιλιά «Εξοχότατος Djes-eb», που κατέληξε να ταλαιπωρείται μακριά από την πατρίδα του και ο οποίος τελικά ξαφνικά πέθανε.
Τα ιερογλυφικά αναπαριστούν το ταξίδι του και την τραγική κατάληξη:
«Για δύο εποχές ταξίδεψε δυτικά με δυσκολίες αλλά τα κατάφερε. Πάντα προσευχόμενος, πάντα αισιόδοξος, και αντιμαχόμενος τα έντομα. Αυτός ο υπηρέτης του Θεού, είπε ο Θεός έφερε τα έντομα ...;.Πήγε σε λόφους και ερήμους, σε άνεμο και βροχή, χωρίς λίμνες κοντά ...;. Σκοτώθηκε ενώ οδήγησε το Χρυσό Γεράκι σε μία άγνωστη γη, διασχίζοντας βουνά, ερήμους και νερά ...;.Αυτός που πέθανε αναπαύεται εδώ. Είθε να έχει αιώνια ζωή. Ποτέ ξανά δεν θα σταθεί δίπλα στα νερά του Ιερού Μερ».
Στον δεύτερο βράχο, υπάρχει το ιερογλυφικό ενός φιδιού (Heft), με ένα ανάγλυφο σαγονιών και το σύμβολο του «δύο φορές» ...; ...;Το φίδι δάγκωνε διπλά.
«Οι πιστοί του ιερού Κυρίου «KHUFU» του ισχυρού της Κάτω Αιγύπτου Βασιλιά των Δύο «Adzes», δεν θα επιστρέψουν όλοι. Πρέπει να προχωράμε μπροστά και να μην κοιτάμε πίσω. Όλα οι κόλποι και τα ποτάμια είναι στεγνά. Το πλοίο μας κατεστραμμένο και δεμένο με σχοινιά. Τον θάνατο προκάλεσε ένα φίδι. Δώσαμε αφέψημα αυγού από το ιατρικό κουτί και προσευχηθήκαμε στον ΑΜΕΝ, τον Κρυμμένο, γιατί χτυπήθηκε διπλά».
.
Περιγράφονται στην συνέχεια, τελετές προσευχές και προετοιμασίες ταφής ...;
«Καταλήξαμε στην πλαϊνή είσοδο του προθαλάμου, μαζεύοντας πέτρες από γύρω. Στοιχίσαμε τον προθάλαμο με τους Δυτικού Ουρανούς ...;Οι τρεις θύρες της αιωνιότητας συνενώθηκαν με το τέρμα του βασιλικού τάφου και σφραγίστηκαν. Τοποθετήσαμε δίπλα του ένα σκάφος, την ιερή προσφορά αν ξυπνήσει από τον τάφο. Μακριά από το σπίτι βρίσκεται το ιερό σώμα και οι υπόλοιποι» ...;.
Όπως και στην περίπτωση των πετρών του ΙCA, δεν υπάρχει καμία επιστημονική αξιολόγηση των ευρημάτων, πέρα το ότι τα χαράγματα φαίνεται εξ όψεως να είναι φθαρμένα και πολύ παλαιά .
Προφανώς εάν πρόκειται περί αυθεντικών ιερογλυφικών, τα σχέδια είναι ηλικίας έως και 5000 χρόνων, εκτός και εάν κάποιος που γνώριζε αρχαία Αιγυπτιακά ιερογλυφικά επινόησε μία ιστορία, και στην συνέχεια επέλεξε μία δύσκολα προσπελάσιμη και φυλασσόμενη περιοχή για να χαράξει τα ιερογλυφικά αυτά. Όλα αυτά βέβαια θα πρέπει να έγιναν πολύ μετά το 1788, όταν οι πρώτοι Ευρωπαίοι άποικοι εγκαταστάθηκαν στην Αυστραλία. (1)
Φαντάζει βέβαια απίθανο οι Αιγύπτιοι οι οποίοι είχαν χαρτογραφήσει τον ουρανό, και είχαν αναπτύξει ένα πολιτισμό ικανό να κατασκευάσει τις Αιγυπτιακές πυραμίδες, να μην μπορούσαν να πραγματοποιήσουν υπερατλαντικά ταξίδια.
Παρόλα αυτά, κάποιοι κάνουν λόγο για ακόμα μία πλαστογραφημένη περίπτωση (hoax). Σύμφωνα με την εκτίμηση του ερευνητή David Coltheart, ο οποίος επισκέφθηκε την περιοχή και μελέτησε τα ιερογλυφικά, αυτά εντοπίστηκαν από τον Alan Dash το 1975. Σύμφωνα με τον τελευταίο από το 1975 έως το 1980, τα ιερογλυφικά έγιναν περισσότερα, προφανώς από αυτόν που τα χάραζε. Και όχι μόνο αυτό. Σύμφωνα με όσα του είπε ο φύλακας του πάρκου Neil Martin, το 1984 έπιασε έπ' αυτοφώρω έναν ηλικιωμένο νοητικά καθυστερημένο Γιουγκοσλάβο να χαράσσει τα ιερογλυφικά ...;! Έκτοτε την περιοχή κάλυψε η βλάστηση έως ότου ο Paul White ανακάλυψε τα ιερογλυφικά εκ νέου.
Σύμφωνα με τον David Coltheart οι αποικίες λειχήνων που έχουν εντοπιστεί στα ιερογλυφικά, δεν δηλώνουν κατ΄ ανάγκη παλαιότητα καθώς η υγρασία που επικρατεί στην περιοχή ευνοεί την ανάπτυξη τους πολύ γρήγορα, όπως επίσης και το άγγιγμα των ανθρώπων, λόγω του ότι μεταφέρει θρεπτικά συστατικά που βοηθούν στην ανάπτυξη των λειχήνων ...; 
.
.
Αναφέρει επίσης πως το 1983 έστειλε φωτογραφίες από τα ιερογλυφικά στον Καθηγητή Nageeb Kanawati, ο οποίος διευθύνει το τμήμα Αρχαίας Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Macquarie University του Σύδνει.
Ο Καθηγητής ανέφερε πως τόσο τα ιερογλυφικά, όσο και τα ονόματα των Βασιλέων είναι μεν Αιγυπτιακά, αλλά πως το κείμενο έχει πολλά λάθη και είναι ασυνάρτητο. Σε σχέση πάντως με την αξιοπιστία της άποψης του David Coltheart, θα πρέπει να αναφέρουμε πως στην ιστοσελίδα του ο ίδιος αναφέρει, πως εξερευνεί ότι έχει σχέση με την ιστορία της Εβραϊκής Βίβλου ...;! (2)
Εκτός όμως της ανακάλυψης των συγκεκριμένων ιερογλυφικών στην Αυστραλία, υπάρχουν πολλές ακόμα αναφορές αρχαίων πολιτισμών (Ελλήνων, Σουμέριων, Μάγια κ.λπ), που υποδεικνύουν ότι οι αρχαίοι ήταν δεινοί θαλασσοπόροι, και συνεπώς γνώριζαν όχι μόνο την Αυστραλία αλλά και την Αμερική πολύ πριν τον Κολόμβο. Σε αυτό όμως θα αναφερθούμε αργότερα.
Κατά την διάρκεια της έρευνα μου, ανακαλύψα μία καινούργια αναφορά για αποκρυπτογράφηση Αιγυπτιακής επιγραφής στην οποία αναφέρεται το ταξίδι ενός Αιγυπτιακού στολίσκου, περίπου το 232 π.χ κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Πτολεμαίου III.
Τα έξι πλοία ταξίδεψαν υπό την διεύθυνση του Καπετάνιου Rata και του πλοηγού Maui, φίλου του αρχαίου Έλληνα αστρονόμου Ερατοσθένη (275-195 π.Χ.)
Πιο συγκεκριμένα στο τεύχος του περιοδικού «21ος Αιώνας», υπάρχει άρθρο του Rick Sanders με τίτλο «Οι αρχαίοι Θαλασσοπόροι Μπορούσαν να Μετρήσουν το Γεωγραφικό Μήκος». Εκεί ο Rick Sanders μαζί με το φίλο του αστρονόμο Bert Cooper , ο Sanders αφηγείται την ιστορία του αιγυπτίου ναυτικού Rata και του πλοηγού Maui, οι οποίοι ταξίδεψαν από την Αίγυπτο ως τη δυτική Νέα Γουϊνέα, το 232 π.χ. Ο Maui, χρησιμοποιώντας μια υπολογιστική συσκευή που ονομαζόταν τανάβα, η οποία μπορούσε να καθορίσει μετρήσεις των σχετικών θέσεων της Σελήνης σε σχέση με τα άστρα, υπολόγισε το γεωγραφικό τους μήκος. Οι Sanders και Cooper πιστεύουν ότι ήταν θεωρητικά δυνατό να έχουν οι αρχαίοι Αιγύπτιοι τη δυνατότητα υπολογισμού του γεωγραφικού μήκους με απόκλιση 10΄ της μοίρας. (3)
Το ταξίδι των Αιγυπτίων ναυτικών το 232 π.χ.
Γνωρίζουμε εξάλλου πως ο Ερατοσθένης ο Κυρηναίος (275-195 π.Χ.), ο οποίος διεύθυνε τη βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, υπολόγισε στην Αλεξάνδρεια το μέγεθος της γήινης σφαίρας. (4) Στο έργο του μάλιστα «Γεωγραφικά» περιλαμβάνεται ένας χάρτης τον οποίο προφανώς γνώριζε ο Αιγύπτιος πλοηγός Maui. Ο χάρτης απεικονίζει όλο τον τότε γνωστό κόσμο πάνω σε ένα κάναβο επτά μεσημβρινών και επτά παραλλήλων, και δίνει πολλές γεωγραφικές πληροφορίες που είχαν συγκεντρωθεί από την Εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ο χάρτης αυτός δεν έχει σωθεί, ωστόσο από τις περιγραφές υπολογίζεται πως ήταν περίπου έτσι :
Ο χάρτης του Ερατοσθένη
.
Στον χάρτη εμφανίζεται για πρώτη φορά η Σρι λάγκα, ως Taprobana αρκετά ωστόσο μετατοπισμένη. Παραμορφωμένες επίσης φαίνονται οι ακτές της Αφρικής και της Ινδίας. Ο Ερατοσθένης υποστήριζε ότι η γη καλύπτεται κυρίως από νερό σε αντίθεση με άλλους όπως λ.χ ο Κράτης, που υποστήριζε ότι καλύπτεται κυρίως από στεριά.
Ο στωικός φιλόσοφος Κράτης (2ος αιώνας π.χ) από τον Μάλλο της Κιλικίας, υπήρξε διευθυντής της Βιβλιοθήκης της Περγάμου, και υπήρξε ο πρώτος ο οποίος σχεδίασε χάρτη της Γης σε σχήμα σφαίρας γνωστή ως «Κράτειος σφαίρα». Την «Κράτειο σφαίρα», την σχεδίασε ο Κράτης προσπαθώντας να αποδείξει ότι στα Ομηρικά ποιήματα υπήρχε ήδη (βασιζόμενος στην αλληγορική ερμηνεία (5) η περί Κόσμου θεωρία της Στοάς (σφαιρικό σχήμα της γης). Ερμήνευσε κατ' αυτόν τον τρόπο, την περιγραφή της ασπίδας του Αχιλλέα ως παράσταση του Κόσμου, και παρέστησε σχηματικά τις περιπλανήσεις του Οδυσσέως και του Μενελάου στον έξω ωκεανό. Στην Κράτειο σφαίρα απεικονίζονται συμμετρικά τέσσερις ήπειροι, δύο στο βόρειο και δύο στο νότιο ημισφαίριο, που διαχωρίζονται από στενές λουρίδες νερού (αργότερα Ωκεανός) εμφανίζεται η Αυστραλία με το όνομα «Αντιόχεια» («Antoecie»).
Η «Κράτειος σφαίρα» του Κράτη 2ος αιώνας π.χ
.
O παλαιότερος χάρτης που έχει βρεθεί, κατασκευάστηκε στο 2500 π.Χ. και βρέθηκε στα ερείπια της Ga Sur (250 km βόρεια της Βαβυλώνας) (Raisz 194
. Σήμερα, βρίσκεται στο Σημιτικό μουσείο του Πανεπιστήμιου του Harvard. O χάρτης είναι προσανατολισμένος με την ανατολή προς τα πάνω. Απεικονίζει κοιλάδα που διασχίζεται από ποταμό (πιθανόν τον Ευφράτη), και τα γύρω βουνά με ιδιαίτερο συμβολισμό. Το δέλτα του ποταμού καταλήγει σε λίμνη ή θάλασσα. Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο της απεικόνισης είναι ο συμβολισμός με κύκλους των σημείων του ορίζοντα. Χαρακτηριστική είναι επίσης η καθαρότητα των χαρακτήρων σφηνοειδούς γραφής. Η πιο σημαντική ωστόσο συνεισφορά των Βαβυλωνίων στη χαρτογραφία είναι η διαίρεση του κύκλου σε μοίρες.
. Σήμερα, βρίσκεται στο Σημιτικό μουσείο του Πανεπιστήμιου του Harvard. O χάρτης είναι προσανατολισμένος με την ανατολή προς τα πάνω. Απεικονίζει κοιλάδα που διασχίζεται από ποταμό (πιθανόν τον Ευφράτη), και τα γύρω βουνά με ιδιαίτερο συμβολισμό. Το δέλτα του ποταμού καταλήγει σε λίμνη ή θάλασσα. Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο της απεικόνισης είναι ο συμβολισμός με κύκλους των σημείων του ορίζοντα. Χαρακτηριστική είναι επίσης η καθαρότητα των χαρακτήρων σφηνοειδούς γραφής. Η πιο σημαντική ωστόσο συνεισφορά των Βαβυλωνίων στη χαρτογραφία είναι η διαίρεση του κύκλου σε μοίρες.
Ο πρώτος όμως γνωστός σε εμάς χάρτης που περιλαμβάνει το σύνολο του τότε γνωστού αρχαίου κόσμου, κατασκευάστηκε από τον Αναξίμανδρο τον Μιλήσιο (610-545 π.Χ.). Ο χάρτης αυτός βελτιώθηκε στη συνέχεια από τον Εκαταίο το Μιλήσιο (549-472 π.Χ.), ο οποίος θεωρούσε τη γη ένα επίπεδο δίσκο που περιβάλλεται από τον ωκεανό. Ο Θαλής ο Μιλήσιος (640-546 π.Χ.) δεχόταν τη σφαιρικότητα του σύμπαντος, και θεώρησε τη Μικρή Άρκτο και τον Πολικό αστέρα ως κύριο και σταθερό προσανατολισμό για τους ταξιδιώτες. Την σφαιρικότητα της γης αλλά και την περιστροφή της γύρω από τον άξονα της, δίδασκε επίσης ο Πυθαγόρας ο Σάμιος (580-500 π.χ.). (5)
Στα τέλη του 4ου και αρχές του 3ου αιώνα π.Χ. δραστηριοποιούνται πολλοί ανώνυμοι χαρτογράφοι, που στήριζαν τις χαρτογραφήσεις τους στα στοιχεία του Πυθέα του Μασσαλιώτη. Ο Πυθέας έπλευσε το 330 π.Χ. στις Βρετανικές θάλασσες, φθάνοντας μέχρι τον ωκεανό του «χάους και του σκότους» στην νήσο Θούλη όπως την αποκαλεί, η οποία πιθανολογείται πως είναι η Νορβηγία, ή η Ισλανδία, ή ίσως ακόμα και ο Βόρειος Πόλος. Ο τρόπος που ξεκίνησε το ταξίδι του ο Πυθέας δεν είναι γνωστός. Μπορεί να πέρασε από το Πορθμό του Γιβραλτάρ, είναι επίσης πιθανό να ταξίδευσε αρχικά δια ξηράς μέσω της Γαλατίας (Γαλλίας). Στη συνέχεια βρέθηκε στη Βρετανία για την περίμετρο της οποίας υπολόγισε τιμή που διαφέρει κατά 2,5% από την πραγματική. Το ταξίδι του Πυθέα αποτέλεσε τον πρώτο καταγεγραμμένο περίπλου των Βρετανικών Νήσων.
Μετά από θαλάσσιο ταξίδι έξι ημερών προς το βορρά έφτασε σε έναν τόπο που ονομάζει Θούλη. Ο Στράβων (63 π.Χ. - 23 μ.Χ.) στα «Γεωγραφικά» (βιβλίο Β τέταρτο κεφάλαιο) μας δίνει τις εξής πληροφορίες:
«Ο Πολύβιος εξ άλλου γράφοντας γεωγραφία για τις χώρες της Ευρώπης λεει να αφήσουμε τους αρχαίους και να εξετάσουμε εκείνους που τους ελέγχουν, όπως τον Δικαίαρχο και τον Ερατοσθένη που ασχολήθηκαν με την Γεωγραφία, και τον Πυθέα από τον οποίο πολλοί παρασύρθηκαν και ο οποίος υποστηρίζει ότι γύρισε όλη τη Βρετανική και αποδίδει περίμετρο στο νησί πάνω από σαράντα χιλιάδες στάδια. Ιστόρησε δε και τα σχετικά με τη Θούλη στους οποίους ούτε γη υπήρχε, ακόμη δε ούτε θάλασσα, ούτε αέρας, αλλά ένα κράμα από όλα αυτά, που έμοιαζε με θαλάσσιο πνεύμονα στον οποίο όλα ταλαντεύονται και ο θαλάσσιος πνεύμονας τα έδερνε όλα αυτά, ώστε σε αυτόν κάποιος δεν μπορούσε ούτε να πορευτεί ούτε να πλεύσει ...;Επισκέφτηκε τα παράλια όλης την Ευρώπης που βρέχονται από Ωκεανό από τα Γάδειρα μέχρι τον Τάναιν (ποταμός Δον της Ρωσίας) ...;Ο μεν λοιπόν Πυθέας ο Μασσαλιώτης σχετικά με την Θούλη, λεει ότι είναι βορειότερη από τα Βρετανικά νησιά και αποτελεί το έσχατο μέρος του κόσμου, όπου και ο θερινός τροπικός κύκλος είναι ίδιος με τον αρκτικό κύκλο. Από δε τους άλλους τίποτε δε διηγούμαι (εννοεί συγγραφείς), ούτε ότι υπάρχει κάποιο νησί Θούλη, ούτε εάν τα μέρη αυτά τώρα είναι κατοικήσιμα, εκεί όπου ο θερινός τροπικός γίνεται αρκτικός».
Στην αρχαία Ελληνική γραμματεία όμως υπάρχουν αρκετές αναφορές που μας κάνουν να υποθέτουμε πως οι Έλληνες ίσως είχαν ταξιδέψει ακόμα και στην Αμερική. Υπάρχουν τόσο αναφορές από τον Όμηρο στον οποίο γίνεται για έξοδο πλοίων πέρα από τις Ηράκλειες Στήλες (τα Στενά του Γιβραλτάρ) στον Ατλαντικό Ωκεανό, τον Πλάτωνα και τις αναφορές του για την Ατλαντίδα στον Τίμαιο, όσο και στην αναφορά του Πλουτάρχου περί της Ωγυγίας, (Περί του εμφαινομένου προσώπου τω κύκλω της σελήνης, 941 A - C) :
«Η Ωγυγία, κάποιο νησί που βρίσκεται μακριά στη θάλασσα που απέχει δρόμο πέντε ημερών από τη Βρετανία, πλέοντος προς τα δυτικά. Τρία άλλα νησιά που απέχουν σε ίση απόσταση από εκείνη και μεταξύ τους προεκτείνονται πολύ προς τα εκεί που δύει ο ήλιος το καλοκαίρι. Σε ένα από αυτά οι βάρβαροι λένε στο μύθο τους ότι φυλακίστηκε ο Κρόνος από τον Δία κι εκείνος έχοντας φρουρό τον γιο του είχε εγκατασταθεί σ' εκείνα τα νησιά και τη θάλασσα, την οποία ονομάζουν Κρόνιο πέλαγος. Όσο για τη μεγάλη ήπειρο, από την οποία η μεγάλη θάλασσα περιέχεται σε κύκλο, από τα άλλα νησιά απέχει λιγότερο, από την Ωγυγία, όμως, γύρω στα πέντε χιλιάδες στάδια ταξιδεύοντας με πλοία με κουπιά. Γιατί λένε οι βάρβαροι ότι το πέλαγος διαπερνάται αργά και είναι λασπώδες εξαιτίας των πολλών ρευμάτων. Τα ρεύματα εξέρχονται από τη μεγάλη γη και γίνονται προσχώσεις από αυτά και η θάλασσα είναι βαθιά και γεώδης η θεωρήθηκε ότι έχει παγώσει. Από την ηπειρωτική γη τα κοντινά μέρη κατοικούν Έλληνες, γύρω από τον κόλπο όχι μικρότερο από την Μαιώτιδα (λίμνη) του οποίου το στόμα βρίσκεται στην ίδια ευθεία με το στόμα της Κασπίας θάλασσας. Εκείνοι καλούν και θεωρούν τους ίδιους ηπειρώτες, ενώ νησιώτες όσους αυτή τη γη κατοικούν, επειδή περιβρέχεται κυκλικά από τη θάλασσα. Πιστεύουν ακόμα ότι αναμείχθηκαν με τους λαούς του Κρόνου όσοι έφτασαν ύστερα με τον Ηρακλή ( Ο Ηρακλής ταξίδεψε εκεί για τον άθλο των Εσπερίδων) και απέμειναν και ότι το ελληνικό στοιχείο που έσβηνε ήδη εκεί και είχε κυριευθεί από τη βαρβαρική γλώσσα και τους νόμους και τον τρόπο ζωής, σα να αναζωπυρώθηκε, έγινε πάλι ισχυρό και σπουδαίο. Γι' αυτό τις πρώτες τιμές έχει ο Ηρακλής, ενώ τις δεύτερες ο Κρόνος».
Πολλοί ερευνητές κάνουν επίσης λόγο για αρχαιοελληνικά ευρήματα αμφορείς, νομίσματα, κοσμήματα, που έχουν βρεθεί τόσο στην Αμερική, όσο και σε νησιά του Ατλαντικού. Γλωσσικές ομοιότητες έχουν επίσης εντοπιστεί, από ερευνητές ανάμεσα στην αρχαία Ελληνική και σε διαφόρους πολιτισμούς της Λατινικής Αμερικής και της Πολυνησίας.
Ο αρχαιολόγος, φωτογράφος και συγγραφέας Augustus Le Plongeon (1826-190, για παράδειγμα έγραφε :
, για παράδειγμα έγραφε : « το ένα τρίτο της γλώσσας της Μάγια είναι καθαρά ελληνικά, ποιος έφερε την γλώσσα του Ομήρου στην Αμερική; Ή ποιος έφερε στην Ελλάδα την γλώσσα των Μάγια; »
Το 1987 ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης Nors.S.Josephson στην έρευνα του: «Greek Linguist Elements in the Polynesian Languages-Hellenicum Pacificum» (Ελληνικά Γλωσσικά Στοιχεία στις Πολυνησιακές Γλώσσες-Ελληνικός Ειρηνικός), υποστηρίζει πως οι Αρχαίοι Έλληνες άριστοι θαλασσοπόροι έφτασαν μέχρι τις Άνδεις και πέρασαν στα απέναντι νησιωτικά συμπλέγματα (Νησιά του Πάσχα,Χαβάη,Ταϊτή ). Απόδειξη αυτής της διείσδυσης είναι οι εκατοντάδες Ελληνικές λέξεις που υπάρχουν σε αυτές τις διαλέκτους.
Και όχι μόνο αυτό. Τα δεκατρία γράμματα του αλφαβήτου των Μάγια έχουν σχέση με τα ιερογλυφικά σημάδια των αιγυπτίων που αποδίδουν τα ίδια τα γράμματα.
Είναι επίσης τυχαίο πως στους αρχαίους πολιτισμούς της Αμερικής υπάρχουν παραδόσεις για άφιξη λευκών «Θεών» που ήρθαν από την δύση. ;
Θα ήταν λογικό εξάλλου, Αιγυπτιακά, Ελληνικά, ή Φοινικικά πλοία στην αρχαιότητα να έπλευσαν έξω από τις Ηράκλειες Στήλες. Κάποια ίσως δε γύρισαν ποτέ πίσω, συνεπώς αν δεν ναυάγησαν θα έφτασαν σε κάποια ακτή της Αμερικής και οι επιβάτες τους θα έμειναν για πάντα εκεί.
Η αρχαιολογική έρευνα έχει επιβεβαιώσει πως στην περιοχή του Ecuado στον κόλπο της Guayaquil, έχουν βρεθεί αγγεία πανομοιότυπα με ανάλογα δείγματα της Ιαπωνικής κεραμικής του 3000 π.Χ., ενώ από άλλες αρχαιολογικές έρευνες εξακριβώθηκε ότι οι Ινδιάνοι της βορειοδυτικής ακτής είχαν πυκνές και μάλλον συνεχείς επαφές με τους κατοίκους των ακτών της Ανατολικής Σιβηρίας, αλλά οι συνέπειες των επαφών αυτών είχαν μόνο τοπική σημασία.
Ο Nορβηγός εθνολόγος και αρχαιολόγος Thor Heyerdahl θέλοντας να αποδείξει πως ήταν εφικτός ο διάπλους τόσο του Ειρηνικού, όσο και του Ατλαντικού ωκεανού από τους αρχαίους ναυτικούς, πραγματοποίησε ταξίδι πάνω στην σχεδία «Κοn Τiki», από τις ακτές του Περού ως την Ανατολική Πολυνησία, στα τέλη της δεκαετίας του 40. (1947) Ένα ταξίδι που διήρκησε 101 ημέρες, καλύπτοντας μία απόσταση μεγαλύτερη των 4.300 ναυτικών μιλίων.
H σχεδία «Κοn Τiki»
.
Παρά το γεγονός ότι το «Κοn Τiki» έφτασε τελικά στον προορισμό του, οι ιστορικοί και οι αρχαιολόγοι δε δέχθηκαν πως έτσι αποδεικνύεται η δυνατότητα πραγματοποίησης τέτοιων μεγάλων ταξιδιών στους αρχαίους χρόνους, καθώς το «Κοn Τiki» χρειάστηκε να ρυμουλκηθεί για τα πρώτα 50 μίλια από την ακτή λόγω επικινδυνότητας των νερών, κάτι που προφανώς έπρεπε να αντιμετωπίσουν οι αρχαίοι. Βέβαια ο Thor Heyerdahl και προηγούμενη εμπειρία δεν είχε, και το ταξίδι δεν πραγματοποιήθηκε άλλη φορά, ώστε να είναι δυνατόν να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα.
Ο Thor Heyerdahl όμως δεν κάμφθηκε. Το 1970 με το πλοίο «Ra» αυτή την φορά, φτιαγμένο από δέσμες καλαμιών παπύρου όπως δηλ κατασκεύαζαν τις βάρκες τους οι αρχαίοι Αιγύπτιοι, κατάφερε να διαπλεύσει τον Ατλαντικό ωκεανό, πλέοντος από την Αίγυπτο έως τις Αντίλλες, ώστε να αποδείξει πως οι πολιτισμοί των Άνδεων κατάγονται από την αρχαία Αίγυπτο. Και πάλι βέβαια η επιστημονική κοινότητα δεν πείστηκε.
Ο Thor Heyerdahl με το πλοίο «Ra»
.
Παρόλα αυτά ο Thor Heyerdahl, ο Αμερικανός Καθηγητής Dixon και άλλοι επιστήμονες πίστευαν, πως αυτό ήταν εφικτό, και μάλιστα πως ο στόλος του Μεγάλου Αλεξάνδρου είχε τουλάχιστον φτάσει στην Αυστραλία. Ο στόλος του Μ. Αλεξάνδρου αρχικά περιλάμβανε 150 - 160 πολεμικά πλοία, και δεκάδες μεταγωγικά. Τα πληρώματα τους ήταν από διάφορα μέρη της Ελλάδος.
Ναύαρχος του στόλου ήταν ο Νέαρχος, γιο του Ανδρότιμου με καταγωγή από την Κρήτη, που ζούσε στην Αμφίπολη κοντά στο Στρυμόνα. Ξεκινώντας ο Νέαρχος από τον Υδάσπη ποταμό, έπλευσε στις ακτές του Περσικού κόλπου και έφτασε στις εκβολές του Ευφράτη ποταμού στην Ινδία.
Αποκομμένος ο στόλος περνώντας από άγνωστα μέρη έφτασε μετά από πολλές δυσκολίες στο Ευφράτη, χάρη στην ικανότητα του Νέαρχου. Η κάθοδος του Ινδού ποταμού από το στόλο του Μ. Αλεξάνδρου με ναύαρχο τον Νέαρχο και το μεγάλο ταξίδι από τις εκβολές του Ινδού ποταμού μέχρι τον Περσικό Κόλπο, αποτελεί μια απ' τις μεγαλύτερες εποποιίες του αρχαιοελληνικού ναυτικού.
Λέγεται μάλιστα πως ο μέγας Αλέξανδρος χρησιμοποίησε μια πρωτόγονη μορφή υποβρυχίου για να παρατηρήσει από κοντά τα παράξενα ψάρια στον βυθό του Ινδικού ωκεανού (332 π.Χ.). Ο Αριστοτέλης επίσης (Προβλήματα) αναφέρει πως ο Μ. Αλέξανδρος θέλοντας να ελέγξει τα ναυτικά αμυντικά έργα της Τύρου πριν την πολιορκήσει, μπήκε μέσα σε ένα βαρέλι που είχε γυάλινο παράθυρο και στη συνέχεια διέταξε να το βυθίσουν στη θάλασσα. Το γεγονός αυτό αναφέρεται επίσης σε ρωμαϊκό έγγραφο του 12ου αι. της Αλεξάνδρειας. Ενώ ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι ο Σκυλίας και η κόρη του Κυάνα (γύρω στο 500 π.Χ.) ήταν Έλληνες δύτες που επινόησαν τα εργαλεία των δυτών, για να ανασύρουν από τη θάλασσα ένα βυθισμένο σκάφος με θησαυρούς του Ξέρξη.
Στην συνέχεια θα ακολουθήσει από τον στόλο του Μ. Αλεξάνδρου, η εξερεύνηση των ακτών της Αραβίας και της Κασπίας Θάλλασας.
Μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου προετοιμάστηκε στόλος με πλοία κάποια εκ των οποίων μετέφεραν άνω των 1.000 ατόμων για τον μεγαλύτερο περίπλου που ποτέ δεν μάθαμε τι απέγινε. Οι χιλιάδες Έλληνες στρατιώτες δεν γνωρίζουμε τι έγιναν και που πήγαν, ενώ ο Νέαρχος πέθανε δέκα χρόνια μετά τον θάνατο του Μ. Αλεξάνδρου άγνωστο που και πως ...;! Ερευνητές λοιπόν όπως οι προαναφερθέντες πιστεύουν πως εκούσια ή ακούσια ο Νέαρχος πήγε στην Αμερική και εκπολίτισε τους Μάγια και τους Ατζέκους.
Ίσως λοιπόν Έλληνες ναυτικοί πήγαν στην Αμερική και σχεδίασαν χάρτες τους οποίους ο Πτολεμαίος τους κατέγραψε μετά την εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου σε χάρτες, που αργότερα βρήκε ο Κολόμβος. Ο χάρτης του Πτολεμαίου παρέμενε άγνωστος (6) στον Μεσαίωνα, και ξανακαλύφθηκε τον 15ο αιώνα, καθώς μετά την πτώση του Βυζαντίου Έλληνες λόγιοι που κατέφυγαν στην Ιταλία είχαν διασώσει κάποια αρχαία χειρόγραφα του σημαντικού αυτού έργου. Το γεγονός αυτό συνδυάστηκε με το επίσης σπουδαίο γεγονός της εφεύρεσης της τυπογραφίας το 1456 από τον Γουτεμβέργιο (Gutenberg) , χάρη στην οποία έγινε δυνατή η παραγωγή των χαρτών σε μεγάλο αριθμό αντιτύπων και η ευρεία κυκλοφορία τους σε όλο τον κόσμο.
Πιο συγκεκριμένα, η «Γεωγραφία» του Πτολεμαίου μεταφράστηκε στα λατινικά το 1405, και αποτέλεσε πολύτιμο βοήθημα για τους χαρτογράφους της Δύσης. Τα γεγονότα αυτά, σε συνδυασμό με την πρόοδο στην Ναυπηγική, και την παράλληλη τελειοποίηση οργάνων και μεθόδων μέτρησης, συνετέλεσαν στη δημιουργία μιας χρυσής εποχής της χαρτογραφίας αλλά και της εξερεύνησης με σπουδαιότερη όλων την ανακάλυψη (
της Αμερικής από τον Κολόμβο.
της Αμερικής από τον Κολόμβο.
Είναι γενικά αποδεκτό πως οι γεωγραφικοί χάρτες της εποχής του Κολόμβου έχουν προέλευση τους χάρτες του Πτολεμαίου. Στην Columbina Library της Σεβίλλης υπάρχει ένα αντίγραφο της Γεωγραφίας του Πτολεμαίου που είχε εκδοθεί στην Ρώμη το 1478 στο οποίο υπάρχει και η υπογραφή του Χριστόφορου Κολόμβου, μαζί με τρία συμβολικά για αυτόν γράμματα.
Στις ημέρες μας έχουν διασωθεί τρεις γεωγραφικοί χάρτες εκείνων των ταξιδιών, οι οποίοι δημιουργήθηκαν από τον αδελφό του Χριστόφορου, τον Βαρθολομαίο Κολόμβο και τον Έλληνα Αλέξανδρο Ζώρζο (καταγωγή από την Θήρα) όπου την αναφέρουν ως «Δυτικές Ινδίες».
Οι χάρτες σχεδιάστηκαν μετά την επιστολή με χρονολογία της 7ης Ιουλίου 1503, του Χριστόφορου Κολόμβου προς τον Βασιλέα της Ισπανίας Φερδινάνδο. Αντίγραφα δόθηκαν και στον αδελφό του Χριστόφορου τον Βαρθολομαίο, ώστε να έρθει σε επαφή στην Ρώμη το 1506, με τον Πάπα και να ζητήσει την υποστήριξή του. Οι πιο σύγχρονες μελέτες για τον Κολόμβο και τους χάρτες του των τριών αυτών σχεδίων, ανυπολόγιστης ιστορικής αξίας, έχουν εκπονηθεί από τους καθηγητές ιστορίας Franz R. von Wieser, Edward Gaylord Bourne, A.E. Nordenskiold, Martin Waldseemuller, οι οποίοι αναφέρουν ότι τα σχέδια προέρχονται από το 4ο ταξίδι του Χριστόφορου Κολόμβου στην Αμερική, το 1498 -1500.
Βασισμένος σε Αρχαίους Ελληνικούς χάρτες που περιείχαν πληροφορίες από την Εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, φαίνεται πως σχεδιάστηκε και ο περίφημος χάρτης του Τούρκου Ναυάρχου Piri Reis. Τον ανακάλυψε τυχαία τον Νοέμβριο του 1929 ο Halil Edhem, διευθυντής του Εθνικού Μουσείου της Τουρκίας αρχειοθετώντας κάποια έγγραφα.
Η έρευνα έδειξε πως ήταν ένα αυθεντικό έγγραφο που σχεδιάστηκε το 1513 πάνω σε δέρμα γαζέλας. Ο χάρτης εμφανίζει πέρα από τον τότε γνωστό κόσμο, τη Βόρεια Αμερική, τη Νότια Αμερική, τη Γροιλανδία και Ανταρκτική, ηπείρους που το 1513 δεν είχαν ακόμα ανακαλυφθεί.!
Το σωζόμενο μέρος του χάρτη είναι περίπου 90 επί 65 εκ. Ο ίδιος ο Piri Reis προσδιορίζει τις πηγές του: οκτώ χάρτες του Πτολεμαίου, τέσσερις σύγχρονοι (του Reis) πορτογαλικοί χάρτες, ένας αραβικός χάρτης της νότιας Ασίας, και ένας χάρτης του Κολόμπου για τα μέρη του νέου κόσμου. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Piri reis :
«Συμπυκνώνοντας όλους αυτούς τους χάρτες σε έναν, ολοκλήρωσα τον παρόντα χάρτη. Ο χάρτης μου είναι τόσο σωστός και αξιόπιστος για τις επτά θάλασσες, όσο οι χάρτες που απεικονίζουν τις θάλασσες των χωρών μας».
Από τον χάρτη λείπει εξαιτίας μερικής καταστροφής του ή λόγω ελλείψεως χώρου, το δυτικό μισό της νότιας Αμερικής, η βόρεια Αμερική και το υπόλοιπο ανατολικό μισό του κόσμου. Ο ίδιος ο Piri Reis αναφέρει ότι στο χάρτη περιέλαβε τις Ινδικές και Κινεζικές θάλασσες με γεωμετρική απεικόνιση, οπότε θα πρέπει να υποθέσουμε ότι ένα μεγάλο μέρος του αρχικού έργου έχει χαθεί.
Το εκπληκτικότερο όλων όμως είναι, πως όχι μόνο απεικονίζει την Ανταρκτική που προηγείται χρονικώς της ανακάλυψης της ηπείρου το 1820, αλλά όπως σύγχρονες έρευνες αποκάλυψαν, ότι το έδαφος που απεικονίζει ο χάρτης στο νότο του Ατλαντικού Ωκεανού, είναι μια απεικόνιση της Ανταρκτικής κάτω από τον πάγο
.
Ο χάρτης του Piri Reis
.
Για την ακρίβεια του χάρτη έχουν προταθεί αρκετές θεωρίες, αρκετές από τις οποίες περνούν στο χώρο της επιστημονικής φαντασίας, καθώς προϋποθέτουν εναέρια παρατήρηση. Η ακρίβεια ωστόσο του χάρτη προϋποθέτει γνώσεις σφαιρικής τριγωνομετρίας και γνώση της μεθόδου της αζιμουθιακής προβολής των ίσων αποστάσεων. Η παραδοχή του τούρκου ναυάρχου ότι χρησιμοποίησε παλαιότερους χάρτες, οδηγεί στην υπόθεση ότι υπήρχε η δυνατότητα τέτοιου είδους μετρήσεων σε παλαιότερες περιόδους της ιστορίας. Ο χάρτης όμως του Piri Reis δεν είναι ο μοναδικός που απεικονίζει το έδαφος της Ανταρκτικής κάτω από τον πάγο. Ο Oronteus Finaeus (1494-1555), σχεδίασε επίσης το 1531 χάρτη ο οποίος απεικόνιζε επίσης την Ανταρκτική κάτω από τον πάγο, αλλά και τους ποταμούς που την διέσχιζαν, και την ακτογραμμή της. Ο χάρτης βρέθηκε το 1960 στην Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου στην Washington, από τον Charles Hapgood.
Ο χάρτης του Oronteus Finaeus
.
Η ιστορία συνεπώς με τα ανεξήγητα μυστήρια του παρελθόντος της, μας αποκαλύπτει ένα παζλ από τo οποίo λείπουν πάρα πολλά κομμάτια, καθώς είναι προφανές πως οι αρχαίοι πολιτισμοί, είχαν αναπτύξει ένα επίπεδο πολιτισμού ανώτερο από αυτόν που πιστεύουμε πως είχαν. Από μία άποψη λοιπόν - τηρουμένων πάντα των αναλογιών -, οι ανακαλύψεις της σύγχρονης επιστήμης σε σχέση με τις γνώσεις των αρχαίων πολιτισμών, μπορούν να συγκριθούν με τον πολύ έξυπνο μορφωμένο και κοσμοπολίτη κύριο τον οποίο συνάντησε κάποτε ο Ιπποκράτης στην Σάμο και τον περιγράφει ως πολύ καλό χαρακτήρα.
Με πληροφόρησε αναφέρει ο πατέρας της ιατρικής, ότι ανακάλυψε πρόσφατα ένα φυτό άγνωστο ως τώρα στην Ευρώπη και την Ασία, στις θαυματουργές ιδιότητες του οποίου δεν μπορούσε να αντισταθεί καμία αρρώστια όσο χρόνια ή υποχθόνια και αν είναι. Θέλοντας να είμαι και εγώ ευγενής, επέτρεψα να πεισθώ και να τον ακολουθήσω στο θερμοκήπιο όπου είχε μεταφυτεύσει το θαυματουργό αυτό φυτό. Αυτό που βρήκα ήταν ένα από τα κοινότερα φυτά στην Ελλάδα το σκόρδο, το οποίο έχει τις λιγότερες αξιώσεις από όλα στις θεραπευτικές ιδιότητες ...;!
______________________________
Παραπομπές:
(1) Επίσημα το πρώτο ευρωπαϊκό πλοίο που κατέπλευσε στις ακτές τις Αυστραλίας και ήρθε σε επαφή με τους γηγενής Αβοριγίνες ήταν το Ολλανδικό Duyfken με πλοίαρχο τον Ολλανδό Willem Janszoon το 1606. Μέχρι το 1770, 53 πλοία από διάφορες ευρωπαϊκές χώρες, εμπορικά και πολεμικά, κατέπλευσαν στις ακτές της Αυστραλίας. Το 1770, ο πλοίαρχος James Cook κατέκτησε τη δυτική ακτή της Αυστραλίας, δίνοντάς της το όνομα Νέα Νότια Ουαλία. Υπάρχουν όμως θεωρίες πως Πορτογάλοι ναυτικοί είχαν ανακαλύψει τις ακτές της Αυστραλίας πολύ πριν τους Ολλανδούς και τους Βρετανούς, βασισμένοι σε χάρτες που ονομάζονται Dieppe (από το όνομα της Γαλλικής πόλης Dieppe) μεταξύ του 1540 και του 1560. Είναι μεγάλοι χειροποίητοι χάρτες που απεικονίζουν τον κόσμο όπως ήταν γνωστός στο έτος δημιουργίας τους. Ένας από τους υποστηρικτές της θεωρίας, ο αυστραλός Kenneth McIntyre, υποστήριξε πως ο Πορτογάλος ναυτικός που ουσιαστικά ανακάλυψε την Αυστραλία ήταν ο Cristσvγo de Mendonηa.
(2) «Digging up the Past is a news and resource centre for Biblical archaeology. We aim to provide accurate, reliable, up-to-date information about excavations and discoveries past and present which have a relevance to Biblical history. Our emphasis, however, is on archaeology and we have no truck with the pseudo-science and fake discoveries that sometimes appear on other sites.» http://www.diggingsonline.com/
(3) Οι μετρήσεις έγιναν στην Αλεξάνδρεια και τη Σιήνη (Ασσουάν), δύο τόποι που ο Ερατοσθένης θεωρούσε ότι βρίσκονταν στον ίδιο μεση΅βρινό. Στη Σιήνη υπήρχε ένα πηγάδι στον πυθ΅ένα του οποίου καθρεφτίζονταν οι ακτίνες του ηλίου ΅όνο το ΅εση΅έρι του θερινού ηλιοστασίου, στις 21 Ιουνίου. Προέκυπτε, έτσι, ότι η Σιήνη βρισκόταν στον Τροπικό του Καρκίνου. Η απόσταση ΅μεταξύ Σιήνης και της Αλεξάνδρειας ήταν ήδη γνωστή στον Ερατοσθένη (5000 στάδια) γιατί ήταν ετρη΅ένη από τους Αιγυπτίους. Το 220 π.Χ., στο θερινό ηλιοστάσιο, ΅μέτρησε στην Αλεξάνδρεια την ηλιακή ζενίθεια απόσταση (΅ε τη βοήθεια γνώ΅ονα), την οποία βρήκε να ισούται ΅ε το 1/50 του κύκλου, δηλαδή ΅ε 7.2 ΅ οίρες. Με τα δεδο΅ένα αυτά (γωνία τόξου, ΅ήκος τόξου ΅εση΅βρινού) υπολόγισε το ήκος τόξου ΅ιας ΅ οίρας ΅εση΅βρινού (Σχή΅α 10). Η μέτρηση του Ερατοσθένη αντιστοιχεί σε ακτίνα της Γης μήκους 7420 χιλιο΅έτρων αντί για τα 6370 χιλιό΅ετρα της ση΅ερινής τι΅ής (16% ΅εγαλύτερη της πραγ΅ατικής). Η ΅μέτρηση είναι πολύ ακριβής λα΅βάνοντας υπόψη ότι η Σιήνη δε βρίσκεται ακριβώς στον Τροπικό του Καρκίνου αλλά κάπου βορειότερα, η Αλεξάνδρεια δε βρίσκεται στον ίδιο ΅εση΅βρινό ΅ε τη Σιήνη αλλά 3ο πιο δυτικά, η ΅εταξύ τους απόσταση δεν είναι 5000 στάδια αλλά 4530 και η γωνία δεν ΅ετρήθηκε ΅ε ακρίβεια. Τα τέσσερα σφάλ΅ατα αλληλοαναιρέθηκαν και έτσι το αποτέλεσ΅α έχει πολύ ΅ικρή απόκλιση. Ανεξαρτήτως του αποτελέσ΅ατος, ο συλλογισ΅ός και η εφαρ΅ογή του, για την εποχή εκείνη, είναι καταπληκτικοί.
(4).Ως αλληγορική ερμηνεία εννοείται εδώ ο συστηματικός αποσυμβολισμός των μύθων με σκοπό την αποκάλυψη και ανάδειξη μεγάλων, απόκρυφων αληθειών. Αυτή η μέθοδος ερμηνείας καθιερώθηκε από τους Έλληνες φιλοσόφους, κυρίως τους στωικούς, σε μια προσπάθεια να συμβαδίσουν οι αρχαίοι μύθοι, π.χ. του Ομήρου και του Ησίοδου, με τα τότε σύγχρονα πορίσματα της διανόησης.
(5) Υπάρχει η άποψη πως η σφαιρικότητα της γης από τους αρχαίους Έλληνες προέκυψε κυρίως από μία φιλοσοφική θεώρηση , και όχι τόσο από αστρονο΅ικές παρατηρήσεις. Και αυτό διότι η σφαίρα έχει το τελειότερο σχή΅α, συνεπώς η γη που είναι το δη΅ιούργη΅α των θεών, όφειλε να έχει το σχήμα της σφαίρας. Ο Αριστοτέλής (384-322 π.Χ.) παράθεσε αργότερα ι τέσσερα επιχειρή΅ατα που αποδείκνν την σφαιρικότητα της Γης (340 π.Χ.):
- Η κα΅πυλότητα της θαλάσσιας επιφάνειας,
- η αλλαγή του ύψους των αστέρων σε διάφορα γεωγραφικά πλάτη της γης, .
- η αλλαγή του ύψους του ήλιου σε διαφορά γεωγραφικά ΅ήκη της γης και
- το στρογγυλό της σκιάς της γης κατά την έκλειψη της σελήνης.
(6) Χαρακτηριστικό γεγονός είναι πως έως τον 12ο μ.χ αιώνα, οι θαλασσοπόροι έπλεαν κοντά στις ακτές ώστε να καθορίζουν την πορεία τους με τη βοήθεια των ακρωτηρίων χωρίς να χρειάζονται χάρτη. Αυτό άλλαξε με την ανακάλυψη της μαγνητικής πυξίδας τον 12ο αιώνα, όταν και έγινε δυνατή η απευθείας πλεύση από το ένα λιμάνι στο άλλο και η κατασκευή θαλάσσιων χαρτών. Ο παλαιότερος τέτοιος χάρτης που διασώζεται είναι γνωστός με την ονομασία Carta Pisana, βρέθηκε στην Pisa και σήμερα φυλάσσεται στην Εθνική Βιβλιοθήκη του Παρισιού. Πιστεύεται ότι κατασκευάστηκε γύρω στα 1275 μ.Χ. Έχει σχεδιαστεί με το χέρι πάνω σε δέρμα προβάτου και απεικονίζει ολόκληρη την Μεσόγειο θάλασσα. Τέτοιοι ναυτικοί χάρτες είναι γνωστοί με την ονομασία «πορτολάνοι» (Portolans) από το πορτολάνο ή βιβλίο των πλοηγών από Ιταλούς και Καταλανούς κυρίως σχεδιαστές.
vickytoxotis.blogspot
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)