Η Γερμανία με τη συνθήκη των Βερσαλλιών 1919 μεταξύ σοβαρών κυρώσεων, χάνει και όλες τις αποικίες της, το 73% του εδάφους και το 47% του πληθυσμού των οποίων περιήλθε στην Μ. Βρετανία. Η Τουρκία με την συνθήκη των Σεβρών 1920 περιορίσθηκε στο ασιατικό κομμάτι της και μεταξύ άλλων απώλεσε τη Συρία στη Γαλλία και Μεσοποταμία-Αραβία-Παλαιστίνη στην Μ. Βρετανία.
Οι Άγγλοι ανενόχλητη (όταν οι Τούρκοι διώχνουν και σφάζουν τους Έλληνες από την Μικρά Ασία), τον Οκτώβρη του 1922 καταλαμβάνουν την Μοσούλη, τα πετρέλαια της οποίας περνούν στα χέρια της αγγλικής αποικιοκρατίας και διατηρούν (προσωρινά) τον έλεγχο των Στενών. Οι Γάλλοι παίρνουν υπό την κατοχή τους την Συρία και οι ΗΠΑ από το αντίτιμο της «φιλίας» τους προς την κεμαλική Τουρκία, εισπράττουν μεγάλα έργα, σιδηρόδρομους, λιμένες, ανοικοδομήσεις κλπ.
Ο Β΄Π.Π. με νικητές και πάλι τους συμμάχους, δεν διαφοροποιεί σημαντικά την κατάσταση. Η οικονομική αδυναμία της Αγγλίας έδωσε προβάδισμα «προστάτη» στις ΗΠΑ.
Η ΥΠ.ΕΞ των ΗΠΑ Χίλαρι Κλίντον στα πλαίσια της αναδιαμόρφωσης της «ευρύτερης Μέσης Ανατολής» το 2009-10 προωθεί την αναβίωση του γαλλοβρετανικού αποικιακού σχεδίου, (η λεγόμενη και θεωρία της ηγεσίας από πίσω), υπό την αμερικανική καθοδήγηση. Πριν την Αραβική άνοιξη Γαλλία και Αγγλία υπογράφουν να επιτεθούν σε Λιβύη και Συρία. Η επίθεση των Γάλλων στη Λιβύη έγινε, ενώ δεν επετέθη στην Συρία η Αγγλία επειδή οι ΗΠΑ άλλαξαν γνώμη.
Η Συρία είναι το τελευταίο κοσμικό αραβικό κράτος, όπου οι θρησκευτικές μειονότητες έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους μουσουλμάνους, γεγονός ασυμβίβαστο με τη σαρία γιατί προσβάλει το Ισλάμ και την καθιστά απεχθέστερη και από την χριστιανική Ευρώπη. Ενοχλεί η θρησκευτική καταγωγή του Μπασάρ ελ Άσαντ (Αλεβίτης και όχι Σουνίτης). Συγκρούονται ο πανισλαμισμός (ιερός πόλεμος Τζιχάντ για την επέκταση του Ισλάμ) με τον παναραβισμό, που εκφράζει την προοδευτική ιδέα της ενότητας και αλληλεγγύης μεταξύ των αράβων. Οι πλούσιες αραβικές χώρες και ειδικά το Κατάρ, με συμμάχους Τουρκία-Γερμανία-ΕΕ-ΗΠΑ προσπαθούν από το 2009 να περάσουν τον αγωγό Φυσικού Αερίου από την αραβική χερσόνησο μέσω Συρίας-Τουρκίας προς την Ευρώπη, ανταγωνιστικά προς το Ρώσικο Φ.Α. Για τον λόγο αυτό η Δύση εξέθρεψε τους ισλαμιστές (με όργανο την Τουρκία και χρήμα των αράβων) για να μην επεμβαίνουν οι ίδιοι, επωμιζόμενοι οικονομικές και ανθρώπινες θυσίες. Όμως ποτέ δεν ξέρεις αν το θηρίο που εκτρέφεις δεν θα σε κατασπαράξει.
Ο «ελεύθερος Συριακός στρατός» δημιουργήθηκε από ομάδες κοσμικών και στελεχώθηκε από Γάλλους λεγεωνάριους, εναντίον του Μπασάρ ελ Άσαντ. Η εξέγερση ξεκίνησε τον Μάρτιο 2011 από την πόλη Ντερά νότια της Δαμασκού και εξαπλώθηκε στην υπόλοιπη Συρία. Παράλληλα οι Ισλαμιστές εισέβαλαν από τη Μοσούλη του Ιράκ (βρίσκοντας αδύναμο ή απρόθυμο εχθρό τους τον Άσαντ) και δημιούργησαν ένα ενιαίο Ισλαμικό Κράτος μέχρι τη Ράκα της Συρίας. Το Ι.Κ. ήταν το άλλοθι (φόβητρο) τόσο από το καθεστώς του Άσαντ όσο και από το Τούρκικό κατεστημένο, απέναντι στα Δυτικά συμφέροντα. Το Μάρτιο 2015 το Ισλαμικό μέτωπο Τζαμπάτ αλ-Νούσρα, παρακλάδι της Αλ Κάιντα, φτάνει μέχρι την πόλη Ιντλίμπ, λίγο πάνω από της παραλιακές πόλεις της Μεσογείου Λαττάκια και την Ταρσό ναυτική βάση των Ρώσων.
Οι εξαγωγές πετρελαίου από το Ιρακινό Κουρδιστάν ελέγχονται απόλυτα από την Αμερικανική EXXON. Επιπρόσθετα το Ιρακινό Κουρδιστάν ελέγχει και τα υδάτινα αποθέματα του ποταμού Τίγρη, που είναι σπουδαιότερα και από το πετρέλαιο. Νερό & πετρέλαιο της συγκεκριμένης περιοχής, ορέγονται τόσο η Τουρκία όσο και το Ισραήλ.
Η Τουρκία βρίσκεται απέναντι στους Κούρδους, στο Ισραήλ, στο Ιράν, τη Ρωσία και πρόσφατα το Ιράκ, χωρίς να έχει την προστασία της Δύσης. Το Σουνιτικό Κατάρ είναι έτοιμο να μεταφέρει τον πόλεμο της Συρίας στο Ιράκ, προκειμένου να επιταχύνει τη διέλευση των αγωγών του. . Η συμμαχία της με τα αραβικά συμφέροντα και η υπόθαλψη των Ισλαμιστών την οδηγεί σε αδιέξοδο. Η κατάληψη περιοχών Κούρδων στο Βόρειο Ιράκ από το ISIS ενόχλησε τα συμφέροντα των ΗΠΑ οι οποίοι βομβάρδισαν τους Ισλαμιστές, υποστηρίζοντας τους Κούρδους. Η ενεργειακή αναβάθμιση της Τουρκίας πηγαίνει ολοταχώς όπισθεν. Το φάσμα της δημιουργίας Ομόσπονδου Συριακού κράτος με ομοσπονδία Κούρδων, η πολυπόθητη βάση για να συνεχισθεί στο Ιράκ η αυτονομία των Κούρδων, με αντίστοιχες εξελίξεις στην ΝΑ Τουρκία και ευρύτερα, είναι προ των πυλών. Και μπορεί οι Κούρδοι να βρίσκονται αντιμέτωποι μ’ ένα δράμα, η Τουρκία όμως βιώνει μια τραγωδία, όπως έγραψε πρόσφατα στη «ΧΟΥΡΙΕΤ» η αρθρογράφος κ Ν. Μέρτ.
Οι ουσιαστικοί δεσμοί της Συρίας με την ΕΣΣΔ ξεκίνησαν την δεκαετία 1950 όταν η Συρία αρνήθηκε να συμμετέχει στο σύμφωνο της Βαγδάτης το 1955 μια συμμαχία που αποσκοπούσε στην ανάσχεση επέκτασης της ΕΣΣΔ στην οποία ενεργό ρόλο έπαιξε η Τουρκία. Εξοπλισμοί από την ΕΣΣΔ για πιθανή σύγκρουση με το Ισραήλ, ανάπτυξη Συριακών δυνατοτήτων για εξόρυξη πετρελαίου, εγκαταστάσεις παραγωγής Η/Ε έργα αρδευτικά & υποδομών, δημιούργησαν τη βάση εξάρτησης της Συρίας και την επιρροή της ΕΣΣΔ σε βάρος της Γαλλίας. Με συμφωνία των δυο κρατών το 1971 γίνεται η ναυτική βάση στην Ταρσό για ανεφοδιασμό των πλοίων της ΕΣΣΔ και μετέπειτα της Ρωσίας στην Μεσόγειο.
Το Ισραήλ δεν διαβλέπει κανένα όφελος από ενδεχόμενη ήττα του Άσαντ και επικράτηση των φανατικών Ισλαμιστών Σουνιτών, αντίθετα ο Άσαντ είναι πιο κοσμικός και συζητήσιμος.
Η ανησυχία του Ιράν είναι έντονη διότι χρειάζεται δίοδο από το νότιο φιλικά προσκείμενο Σιιτικό Ιράκ προς Συρία και Λίβανο, προοπτική που βάζει σε κίνδυνο η διαμάχη Σουνιτών & Σιιτών στο Ιράκ και η παρουσία του ISIS.
Στις βόρειες περιοχές της Συρίας και του Ιράκ, στο Ιράν, καθώς και στην νοτιοανατολική Τουρκία κατοικεί κατά βάση ο Κουρδικός λαός. Ο πληθυσμός του υπολογίζεται σύμφωνα με αναλύσεις των τελευταίων απογραφών και εκτιμήσεις Κούρδων επιστημόνων: Στην Τουρκία 15 με 20 εκ, Συρία 2,5 με 3 εκ, στο Ιράκ ξεπερνά τα 4 εκ, στο Ιράν πλησιάζει τα 10 εκ, Λίβανο 100 χιλ, κράτη πρώην ΕΣΣΔ περίπου 1 εκ και στην Ευρώπη 800 με 900 χιλ. δηλαδή συνολικά ο πληθυσμός των Κούρδων πλησιάζει τα 40 εκ. Η προσπάθεια δημιουργίας Κουρδικής Εθνικής ταυτότητας ξεκίνησε από την επανάσταση του Μπεντρχάν το 1870.
Οι λαοί δικαιούνται να επιλέγουν μόνοι τους πως και από ποιους θα κυβερνηθούν. Απελευθέρωσή τους από απολυταρχικά καθεστώτα δεν συνιστά παράλληλη αποικιοκρατία. Με δημοκρατικές και ελεύθερες εκλογές μπορούν να αποφασίζουν οι ίδιοι για το μέλλον τους και όχι οι ξένες δυνάμεις.
Στην Ελλάδα επιβάλλεται να γίνει κατανοητό ότι οι εχθροί της Τουρκίας δεν είναι και εχθροί μας και τα συμφέροντα των συμμάχων δεν συμπίπτουν κατ’ ανάγκη με αυτά της Ελλάδας. Δεν μπορούν οι σύμμαχοί μας και κυρίως η Τουρκία, να επιλέγουν γι’ εμάς τους εχθρούς μας. Ο εχθρός της Ελλάδας βρίσκεται ανατολικά και ευτυχώς για την Ελλάδα, το πρόβλημα επίσης.
