ΠΡΟ ΤΩΝ ΠΥΛΩΝ Ο ΝΕΟΣ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΣ ΤΥΦΩΝΑΣ του Μιχάλη Ραμπίδη

Την Μ Τρίτη και Μ Τετάρτη σε ξενοδοχείο της Αθήνας, στο σκοτάδι και με ‘’άκρα του τάφου σιωπή’’ ο πρόεδρος του Οργανισμού Γερμανικής Ασφάλισης Συντάξεων Δρ Άξελ Ράιμαν, παρουσίασε το δικό του συνταξιοδοτικό μοντέλο στη Δ/ση και τα στελέχη του ΙΚΑ μετά από πρόσκληση του ιδρύματος.
Η ΤΡΟΙΚΑ έθεσε το θέμα αλλαγών σε συντάξεις και νέες ασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις εντός του 2014 (υπάρχει ειδικό κεφάλαιο στο μεσοπρόθεσμο). Το αναθεωρημένο μνημόνιο Σαμαρά‐Βενιζέλου αποκλείει κάθε παροχή προς τα Ασφαλιστικά Ταμεία.
Τα ταμεία αρχικά θα γίνουν τρία (ΙΚΑ‐ΟΑΕΕ‐ΟΓΑ) και ενσωματώνονται άμεσα οι επικουρικές στις κύριες συντάξεις. Η προσαρμογή των εφάπαξ ισχύει ήδη από 1‐1‐14. Εξαλείφονται ΟΛΕΣ οι πρόωρες συνταξιοδοτήσεις. Η ηλικία συνταξιοδότησης θα ξεκινά από τα 62 (υπέρ βαρέα) και θα φτάνει στα 67 που ισχύει σήμερα και με πολλές πιθανότητες να πάει αύριο στα 70. Από 1 Ιουλίου 2014 και όχι από 1‐1‐15 εφαρμόζεται ο λεγόμενος συντελεστής βιωσιμότητας, με αυτόματες περικοπές συντάξεων & κοινωνικών παροχών (οι αυξήσεις εισφορών είναι απαγορευτικές γιατί αυξάνουν το κόστος εργασίας και την ανεργία …..)
Αμέσως μετά τις ευρωεκλογές (25 Μαΐου 2014) Βρούτσης‐Κουτρουμάνης θα ανακοινώσουν επιτροπή με συντονιστή το Κέντρο Προγραμματισμού & Οικονομικών Ερευνών (ΚΕΠΕ) που θα παραδώσει πόρισμα‐ μελέτη ως το φθινόπωρο, ώστε στο τέλος 2014 να είναι ψηφισμένος ο νέος ασφαλιστικός νόμος, και θα ισχύσει από 1‐1‐2015. Αυτό φυσικά δεν εμποδίζει τον νυν και τον πρώην Υπ Εργασίας να διατηρούν ακόμα 60 Διοικήσεις ειδικών λογαριασμών με όποιες αποζημιώσεις σε <<κολλητούς>> διορισμένους.
Ο τρίτος προδότης των προσδοκιών του Σ. Κ. Δ/της του ΙΚΑ και πρώην Υφ/ργος Κ.Α.‐μεγαλοσυνδικαλιστής της ΠΑΣΚΕ Ροβέρτος Σπυρόπουλος, στην ίδια μυστική συγκέντρωση της Μεγαλοεβδομάδας ανακοίνωσε ότι όλα αυτά είναι στον προγραμματισμό μας, με στόχο ένα ταμείο το 2016.
Το αναδιανεμητικό Ασφαλιστικό μας σύστημα θα μετατραπεί βιαίως σε κεφαλαιοποιητικό, θα
αφανισθούν όλες οι εισφορές γενεών εργαζόμενων και θα παύσουν αυτόματα οι ανειλημμένες
υποχρεώσεις του κράτους προς τους συνταξιούχους.
Η ασφαλιστική μεταρρύθμιση του ν. 3863/2010 που μας περιέκοψε παροχές ύψους 17% του ΑΕΠ τις
μεγαλύτερες από ποτέ, μας διαβεβαίωνε η κυβέρνηση ΓΑΠ ότι έγινε σε ορίζοντα 30ετίας!!! Ακολούθησαν και άλλα μνημόνια και νόμοι των μνημονιακών κυβερνήσεων, που ισοπέδωσαν τις ασφαλιστικές παροχές και τις συντάξεις. Οι <<μεταρρυθμίσεις>> τους σε αντίθεση με τις ανοχές μας, δεν έχουν τέλος
Ο διαφορετικός υπολογισμός της σύνταξης για τους πριν και μετά το 2015 εκτός από άδικος, δεν πείθει κανέναν. Η διασφαλισμένη για όλους σύνταξη των 360 Ε συν τα χρόνια υπηρεσίας κάθε ασφαλισμένου, θα εφαρμοσθεί για όλους με τους ήδη ψηφισμένους νόμους και τη νέα ασφαλιστική μεταρρύθμιση.
Τα ερωτήματα εργαζόμενων & συνταξιούχων παραμένουν: ‐ Γιατί πρέπει να δεχθούμε το
καφαλαιοποιητικό σας σύστημα και που είναι η αξιοπιστία του κράτους ότι διασφαλίζει τις συντάξεις; ‐ Που πήγαν οι εισφορές μας που επί 10ετίες ήταν πολλαπλάσιες από τις ασφαλιστικές παροχές; ‐ Οι τράπεζες που εκμεταλλεύτηκαν άτοκα τις εισφορές μας έως το 1984 και με ελάχιστα επιτόκια μετά μας χρωστάνε κάτι; ‐ Ποιος θα μας επιστρέψει και θα λογοδοτήσει παράλληλα για την ληστεία των Ασφαλιστικών Ταμείων στη μεγάλη απάτη και το κραχ του Χ.Α. το 1999‐00; ‐ Ποιος θα μας δώσει πίσω τις χαμένες εισφορές μας από την <<επένδυση>> στα δομημένα ομόλογα; ‐ Πότε σας χαρίσαμε 12‐14 δις Ε στο περίφημο κούρεμά σας (PSA); Πότε σας εξουσιοδοτήσαμε (κυβερνήσεις & Διοικήσεις) να σκορπίσετε την ασφαλιστική μας περιουσία; Αυτά και άλλα πολλά ερωτήματά μας παραμένουν αναπάντητα.
Όμως ποια απάντηση έχουν αυτοί που παρακρατούν εισφορές (ΟΑΕΕ) υπέρ των ανέργων και δεν τις
αποδίδουν, αυτοί που δεν τολμούν να ανοίξουν τις ‘’λίστες’’ και να εισπράξουν νόμιμους φόρους; Ποια απολογία να μας δώσουν αυτοί που χαρίζουν χρέη στους πετρελαιάδες και παραδίδουν αντί πινακίου φακής τη δημόσια περιουσία; Ποια τεκμηρίωση περιμένουμε από αυτούς που ξεθεμελίωσαν τη μεσαία τάξη και φτοχωποίησαν τους Έλληνες;
Η κατηγορηματική διάψευση από τον ίδιο τον κ Σαμαρά καθώς και οι πηγές χρηματοδότησης των
Ασφαλιστικών Ταμείων, ίσως αποτελούν μια απάντηση στην αγωνία εργαζόμενων και συνταξιούχων.
Διαφορετικά ας περιμένουν την ‘’ψήφο‐βγαλτική’’ απάντησή μας από το τελευταίο μας ανάχωμά στις 25 Μαΐου. Γιατί μετά την απομάκρυνση από την κάλπη των ευρωεκλογών ουδέν λάθος αναγνωρίζεται ……

Διαβάστε περισσότερα » »

Καθεστώς Ομπάμα – πλούσio σε αλαζονεία, υπεροψία και προπαγάνδα

Γράφει ο Άρης Ιχθύς Συνωμοσιολόγος
Το καθεστώς του προέδρου Ομπάμα, πλούσιo σε αλαζονεία υπεροψία και έπαρση, μετέτρεψε την ουκρανική κρίση σε κρίση των σχέσεών της Αμερικής με τη Ρωσία. Εκ προθέσεως ή απλά ηλίθια προπαγάνδα, τα ψέματα της Ουάσιγκτον οδηγουν τα πράγματα από την κρίση στον πόλεμο.

---

Μη θέλοντας να ακούσει τις ανόητες απειλές της Ουάσινγκτον,η Μόσχα σταμάτησε να παίρνει τηλεφωνήματα από τον Ομπάμα και ανώτερους αξιωματούχους των ΗΠΑ.
Η κρίση προήλθε στην Ουκρανία μετά την ανατροπή της δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης από τον δάκτυλο της Ουάσινγκτον και των Δυτικών για να την αντικαταστήσει με τις μαριονέτες τους. Οι μαριονέτες με λόγια και πράξεις άρχισαν να δρουν εναντίον του πληθυσμού των πρώην ρωσικών περιοχών που προσαρτήθηκαν στην Ουκρανία από τους πρώην κομμουνιστές ηγέτες της Σοβιετικής Ένωσης.
Οι συνέπειες αυτής της ηλίθιας πολιτικής – διπλωματίας των Αμερικάνων, οδήγησε τους πολίτες της Ουκρανίας σε δημοψήφισμα για την επιστροφή στη Ρωσία. Η Κριμαία επέστρεψε στην Ρωσία και η Ανατολική Ουκρανία και άλλες περιοχές στο νότο της χώρας είναι πιθανό να την ακολουθήσουν.
Γιατί το καθεστώς Ομπάμα προσπαθεί να προκαλέσει το ρωσικό στρατό;

Η απάντηση ίσως βρίσκεται στο γεγονός ότι το σχέδιο της Ουάσιγκτον να εκδιώξει τη Ρωσία από την ναυτική βάση της Μαύρης Θάλασσας πήγε στραβά, και τώρα οι Ηνωμένες Πολιτείες “δωρίζουν” με πονηρό τρόπο τμήματα της Ουκρανίας και ελπίζουν σε μια πιθανή ρωσική στρατιωτική εισβολή , ετσι ώστε να άρουν και αυτοι την ευκαιρία για να έχουν την αφορμή να δημιουργήσουν σημαντική αύξηση των στρατιωτικών δαπανών και την ανάπτυξη των δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Μαύρη θάλασσα.
Εντέχνως η Δύση στήνει την ακολουθία εκείνη που χρειαζόταν για να δυναμώσει το ΝΑΤΟ και την παρουσία της στην Μαύρη θάλασσα , έχοντας το άλοθι , διότι ο Πούτιν ασκεί “επεκτατική πολιτική” στην Ουκρανία και σε Χώρες του πρώην Σοβιετικού Μπλοκ.

“Τι να σου κάνουμε και εμείς οι Αμερικάνοι Πούτιν ; Αρχίζεις να βγάζεις δόντια και να καταπίνεις περιοχές , η κοινή γνώμη είναι με το μέρος μας και δικαίως και εμείς αξάνουμε την παρουσία μας στην Μαύρη θάλασσα…”

Χρήσιμα links

Επίσης, με ακόμη πιο βαθιά λόγια, εδραιώνοντας ένα νέο ψυχρό πόλεμο μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας ανοιγει η πόρτα για τρισεκατομμύρια δολάρια σε κέρδη και έσοδα για τη στρατιωτική βιομηχανία των ΗΠΑ καθώς στα πλαίσια της ενδυνάμωσης των χωρών του ΝΑΤΟ ,λόγω της Ρωσικής απειλής , όλες οι Χώρες θα ψωνίσουν από τα “καλούδια” των Αμερικάνων .
Είναι ένα γερό χαρτί για την ανάκαμψη της Οικονομίας των ΗΠΑ, που δείχνει να φθίνει και να κοντεύει να σκάσει , και με χειρουργική ακρίβεια το ρίχνει στο ταμπλώ της Διπλωματίας.
Μια χούφτα των στρατευμάτων , μισθοφόρων και αεροσκαφών που έστειλε Ουάσιγκτον για να “κατευνάσει” την οργή της Ρωσικής Αρκούδας που λειτουργεί επίτηδες προβληματικά και αναποτελεσματικά , δεν είναι παρά ένα ακόμη κόλπο των ΗΠΑ για να θερμάνουν περαιτέρω το σηνικό.
Οι οικονομικές κυρώσεις που εφαρμόζονται μεμονωμένα σε Ρώσους αξιωματούχους δεν αντιπροσωπεύουν τίποτε άλλο παρά μόνο την ανικανότητα της Ουάσινγκτον. Οι πραγματικές κυρώσεις θα έβλαπταν τις Χώρες-μαριονέτες του ΝΑΤΟ, περισσότερο από την ίδια τη Ρωσία.
Η Ουάσιγκτον απαιτεί από την Ρωσία να κόψει το έδαφος κάτω από τα πόδια των φιλορώσων διαδηλωτών στην ανατολική Ουκρανία και να τους πείσει να υπακούσουν το -καθεστώς μαριονέτα- του Κιέβου, όμως αυτό φαντάζει πραγματικά πολύ δύσκολο να συμβεί από την μεριά της Ρωσίας.
Οι απαιτήσεις αυτές είναι τόσο υπερρεαλιστικές που ξεπερνούν κάθε λογική μορφή αλαζονείας.
Τα δυτικά και ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης που είναι υποστηρικτές της πολιτικής της Ουάσινγκτον προωθούν αυτές τις μη ρεαλιστικές απαιτήσεις ως κάτι φυσιολογικό.
η Ουάσινγκτον προσπαθεί να πλασσάρει την Ρωσία σαν -αυτοκρατορία του κακού- και να δαιμονοποιήσει τον πρόεδρός της, Βλαντιμίρ Πούτιν σχετικά με τα γεγονότα στην Ουκρανία, διότι είναι σε αντίθεση με τα αμερικανικά συμφέροντα.
Η αλαζονεία της είναι άνευ προηγουμένου και μπορεί να θέσει τον κόσμο στην καταστροφή.
Που είναι η αίσθηση της αυτοσυντήρησης και προστασίας στην Ευρώπη;
Γιατί η Ευρώπη δεν έχει εκδόσει εντάλματα σύλληψης για καθένα από το καθεστώς του Ομπάμα;
Χωρίς κάλυψη από την Ευρώπη και τα ευρωπαικά μέσα μαζικής ενημέρωσης που εξυμνούν τον Ομπάμα, η Ουάσινγκτον δεν μπορεί να οδηγήσει τον κόσμο σε πόλεμο.

Άρης Ιχθύς Συνωμοσιολόγος για το Πολεμικό Ημερολόγιο

Διαβάστε περισσότερα » »

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ;

Γιάννης Μηλιός, υποψήφιος ευρωβουλευτής-Επικεφαλής Οικονομικής Πολιτικής ΣΥΡΙΖΑ, καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας Ε.Μ.Π..

Η κρίση στην Ευρώπη βαθαίνει, οι εξελίξεις επιταχύνονται. Τα νεοφιλελεύθερα κέντρα εξουσίας, οι μνημονιακές κυβερνήσεις των κρατών, παρά τα πολλά περί του αντιθέτου λεγόμενα, επιταχύνουν τη στρατηγική ενοποίησης της Ευρωζώνης προς νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση. Πρόκειται για μια στρατηγική που δεν αντιλαμβάνεται την ενοποίηση ως συνεργασία των λαών με σκοπό την κοινωνική ευημερία, αλλά αντιθέτως έχει στόχο τη βαθύτερη εκμετάλλευση όλων των Ευρωπαίων εργαζομένων, μηδενός εξαιρουμένου. Η στρατηγική αυτή γίνεται όλο και πιο επιθετική. Συστατικό της στοιχείο είναι το ότι εκμεταλλεύεται όλες τις κρίσεις που προκαλούνται από τον εγγενώς

ασταθή χρηματοπιστωτικό καπιταλισμό των μεγάλων κερδών, αλ-

λά και των υψηλών ρίσκων.

Έτσι τα νεοφιλελεύθερα κέντρα εξουσίας κάθε κράτους δεν περιμένουν μόνο να συμβούν οι κρίσεις. Όταν κρίνουν ότι απαιτείται κάτι τέτοιο για να προωθηθεί η αναδιάρθρωση, δημιουργούν τα ίδια κρίσεις. Αυτό ακριβώς έκαναν στην Κύπρο, προκειμένου να επιταχυνθεί η αναδιάρθρωση του χρηματοπιστωτικού τομέα, να εκκαθαριστούν με μεγάλη ταχύτητα κεφάλαια και να εφαρμοστεί χωρίς αντίδραση το μνημόνιο και εκεί.

Όμως η ιστορία δεν γράφεται σε γραφεία με ημίφως από στε-

λέχη με κοστούμια. Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε τον Μαρξ: η

ιστορία, με όποια μορφή κι αν εμφανίζεται, είναι μια διαδικασία

που έχει ως κινητήρια δύναμη την ταξική πάλη. Για να καταλά-

βουμε λοιπόν «τι συμβαίνει στην Ευρώπη», πρέπει να εξετάσου-

με τις αντιστάσεις που αντιμετωπίζει αυτή η στρατηγική. Οι μα-

ζικές κινητοποιήσεις των εργαζομένων δημιουργούν μια υπόγεια

πίεση, η οποία συνεχώς μεγαλώνει καθώς τα αποτελέσματα της

λιτότητας γίνονται ολοένα και πιο αισθητά παντού στην Ευρώπη.

Εξετάζοντας τις εξελίξεις στην Ευρωζώνη από αυτή τη σκο-

πιά, είναι σκόπιμο να συνδέσουμε δύο πρόσφατα γεγονότα . Το πρώτο είναι η αρχική άρνηση εφαρμογής της απόφασης του Eurogroup στην Κύπρο και το δεύτερο η αρνητική απόφαση του συνταγματικού δικαστηρίου στην Πορτογαλία για τα μισά μέτρα του μνημονίου. Ποιο είναι το κοινό στοιχείο αυτών των γεγονότων; Δεν είναι η πρώτη φορά που οι μνημονιακές κυβερνήσεις βρίσκονται απέναντι σε σφοδρές κοινωνικές αντιδράσεις. Έχει συμβεί πολλές φορές και αντιμετωπίζεται πάντα με την καταστολή. Είναι όμως η πρώτη φορά που οι

αποφάσεις αμφισβητούνται σε θεσμικό επίπεδο. Είναι η πρώτη

φορά που η αντίσταση της κοινωνίας βρίσκει το δρόμο και φτάνει

στο επίπεδο του κράτους. Γιατί όμως για μια ακόμη φορά δεν άλ-

λαξε η ακολουθούμενη πολιτική; Γιατί ούτε αυτός ο βαθμός απο-

νομιμοποίησής της ήταν αρκετός; Γιατί δεν λήφθηκαν τελικά υπό-

ψη η Βουλή και το συνταγματικό δικαστήριο;

Διότι, πρώτα απ’ όλα, οι κυβερνήσεις της Κύπρου και της

Πορτογαλίας είναι μνημονιακότερες των δανειστών! Αποδει-

κνύεται για μια ακόμη φορά ότι αυτό που καθορίζει τη στάση τους

είναι τα ταξικά συμφέροντα που εκπροσωπούν αυτές οι κυβερ-

νήσεις και όχι «οι ξένοι». Η κυβέρνηση Αναστασιάδη, όπως και

η κυβέρνηση Κοέλιο είναι οι ίδιες που επιδίωκαν από την αρχή

την εφαρμογή της σκληρής νεοφιλελεύθερης πολιτικής, είναι οι

ίδιες που έχουν βάλει στο στόχαστρο, πέρα από τον κόσμο της

εργασίας, και τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες οι οποίοι μέχρι

πρότινος αποτελούσαν πολύ ισχυρό στήριγμα του παραδοσιακού

πολιτικού συστήματος. Η «τρόικα», η «Ευρώπη», οι «κακοί ξέ-

νοι», η «Γερμανία» (λες και οι εργαζόμενοι στα mini jobs έχουν

λόγο στην πολιτική του γερμανικού κράτους) είναι απαραίτητα

ιδεολογικά στοιχεία για τον εκφοβισμό που απαιτείται προκειμέ-

νου να εφαρμόσει την πολιτική του ο κάθε Αναστασιάδης, Κοέ-

λιο, Σαμαράς και Βενιζέλος.

Το δεύτερο που αποδεικνύουν τα γεγονότα Πορτογαλίας και

Κύπρου είναι ότι η πίεση του λαού δεν μπορεί να αποδώσει από

μόνη της, αλλά απαιτείται η πολιτική αλλαγή. Οι αντιστάσεις, με

εξαίρεση την Ελλάδα, δεν οδήγησαν ακόμη στην εκρηκτική άνο-

δο της Αριστεράς, ενώ παντού εκκρεμεί ο σχηματισμός μιας αρι-

στερής κυβέρνησης. Χωρίς αυτό το στοιχείο όμως η γενικευμέ-

νη κοινωνική αντίδραση δεν μπορεί να δημιουργήσει τα απαραί-

τητα πλήγματα στο μέτωπο των νεοφιλελεύθερων ελίτ.

Αυτό «που συμβαίνει στην Ευρώπη» είναι ότι αφενός ωριμά-

ζουν με μεγάλη ταχύτητα οι συνθήκες της γενικευμένης αμφι-

σβήτησης του νεοφιλελευθερισμού και αφετέρου η ύπαρξη μιας

αποφασισμένης αριστερής κυβέρνησης αποτελεί αναγκαία συν-

θήκη για να ανατραπεί ο νεοφιλελευθερισμός. Η Πορτογαλία και

η Κύπρος σείονται, η Ιταλία βρίσκεται σε αναβρασμό. Αν αυτή η

αναταραχή εκφραστεί μέσα από θολά σχήματα τύπου Γκρίλο, ή

αν υπάρξει μια «συμμαχία» από τις νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις του Νότου, η πολιτική δεν πρόκειται να αλλάξει. Η ενίσχυση της Αριστεράς παντού γίνεται ζήτημα επιβίωσης των ευρωπαϊκών κοινωνιών. Η πολιτική αλλαγή στην Ελλάδα είναι πολύ πιθανό να αποτελέσει την αρχή ενός ντόμινο προς αυτή την κατεύθυνση. Οι νεοφιλελεύθεροι το ξέρουν αυτό και γι’ αυτό μας φοβούνται!

Διαβάστε περισσότερα » »