Γράφει ο Μιχάλης Ραμπίδης
Η συνάντηση Μέρκελ‐Σαμαρά στις 22‐11‐13 φανέρωσε μια διάθεση στήριξης από την Γερμανική
πλευρά της Ελλάδας, μαζί με την επιθυμία να πετύχει η Ελλάδα με την εφαρμοζόμενη πολιτική.
Η κ Μέρκελ προεξοφλεί το δημοσιονομικό πλεόνασμα, ‘’ξεμπλοκάρει’’ τις διαπραγματεύσεις με
την ΤΡΟΙΚΑ διασφαλίζοντας παράλληλα την προεδρεία της ΕΕ το Α΄ εξάμηνο 2014 στον έμπιστό
της Σαμαρά και επιβεβαιώνει ότι η στρατηγική της λιτότητας είναι μονόδρομος για την έξοδο της
ΕΕ από την κρίση.
Μπορεί το παιχνίδι να παίζεται σε Ελληνικό έδαφος, αφορά όμως την πρωτοκαθεδρία στην
εκμετάλλευση των αγαθών της παγκοσμιοποίησης, με πρωταγωνιστές σ’ αυτή τη φάση τις ΗΠΑ και
την Γερμανία. Στη γεωπολιτική αυτή σκακιέρα η επιδίωξη είναι, η μεν Γερμανία να μετατρέψει την
ευρωζώνη σε μια ειδική οικονομική ζώνη υπό τον έλεγχό της, οι ΗΠΑ δε να συνεχίσουν την
κυριαρχία τους.
Οι μηχανοδηγοί των δυο αμαξοστοιχιών Σαμαράς & Τσίπρας οδεύουν προς μια συγκρουσιακή
συνάντηση, πιθανολογώ τον Μάιο 2014 ακολουθώντας ναρκοθετημένες σιδηρογραμμές και
αγνοώντας το <<πυρηνικό>> οπλοστάσιο που μεταφέρουν στα βαγόνια τους. Καθοδηγητές της
πορείας αυτής είναι οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους από τη μια και η Γερμανία η Ρωσία και πιθανά η
Κίνα από την άλλη, σε μια πολεμική σύγκρουση απροσδιόριστης μορφής, που θα κρίνει πολλά ή
και τα πάντα στο προσεχές μέλλον.
Η απληστία για την συγκέντρωση πλούτου σ’ όλο τον καπιταλιστικό κόσμο, οδηγεί σε μεγάλες
χρηματοπιστωτικές κρίσεις. Οι νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις διευκολύνουν και προστατεύουν την
ασυδοσία της οικονομικής ελίτ και την υπερσυρρίκνωση του εισοδήματος των πολλών, μικραίνουν
διαρκώς το κοινωνικό κράτος και οδηγούν την κοινωνία σ’ έναν φαύλο κύκλο.
Έλληνες και Ευρωπαίοι πολίτες δυστυχώς δεν διακρίνουν πολιτικές δυνάμεις για την ενωμένη
Ευρώπη της προόδου και της ευημερίας, την Ευρώπη της αλληλεγγύης των λαών και του
πολιτισμού.
Οι φωτισμένοι μηχανοδηγοί του παρελθόντος λείπουν και οι σημερινοί είναι ελάχιστοι,
παροπλισμένοι και φιμωμένοι από τους εκφραστές των μεγάλων συμφερόντων. Η
πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική (με Ρωσία ενεργειακά, με Κίνα ΟΛΠ με VETO στα Εθνικά κλπ)
είναι απαγορευμένη. Επιβάλλεται μόνον το γες μεν …….
Οι πολίτες της Ευρώπης παρ’ όλα αυτά είναι συνειδητοποιημένοι. Ενδιαφέρονται, ενημερώνονται
και ανησυχούν για την πορεία της ΕΕ και την ύπαρξή της. Αντίθετα οι πολιτικοί έχουν μετατραπεί
σε μια εκτελεστική ελίτ με μοναδική προσδοκία και επιδίωξη την κατάληψη της εξουσίας.
Όσο τα οικονομικά προβλήματα της ΕΕ γίνονται εντονότερα, η ανάγκη για συνταγματικές αλλαγές
και σταθερή πορεία προς την ολοκλήρωσή της γίνεται επιτακτικότερη.
Η ιστορία έδειξε ότι αυτές οι αναποφάσιστες και φοβικές Εθνικές Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις
προχωρούν προς την περαιτέρω ενοποίηση, έπειτα από σημαντικές κρίσεις. Το επόμενο
Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο θα είναι με αυξημένες αρμοδιότητες, ισχυρότερο από ποτέ. Η ψήφος των
Ευρωπαίων πολιτών τον Μάιο 2014 θα έχει ιδιαίτερη σημασία και αξία.