Πάνω από ένα χρόνο η αγορά της σκοπιανής πόλης Μπίτολα αισθάνεται τις συνέπειες της ελληνικής οικονομικής κρίσης, γράφει η δημοσιογράφος Ζανέτα Ζντράβκοφσκα, αλλά τον τελευταίο χρονικό διάστημα ο τζίρος μειώθηκε κατά πενήντα τοις εκατό.
Η αγορά της πόλης επλήγη κυρίως από τους Έλληνες πολίτες που έρχονταν να αγοράσουν κυρίως κρέας και χαρτικά σπιτιού, λαχανικά και όσπρια.
Τώρα οι παζαρτζήδες βρίσκονται σε κατάσταση πανικού λόγω της μείωσης της εισόδου των Ελλήνων στην ντόπια αγορά που έχει ως αποτέλεσμα να βλέπουν το ταμείο τους συνέχεια άδειο.
Δεν φταίνε όμως μόνο η κρίση που δεν έρχονται οι Έλληνες, αλλά βλέπουν ότι οι τιμές είναι αρκετά ανεβασμένες. Για μας –γράφει η δημοσιογράφος- οι τιμές των προϊόντων είναι πολύ ακριβές, αυτό όμως ισχύει και για τους Έλληνες που παίρνουν διπλάσιο μισθό.
echedoros-a
Κάποτε η Μπίτολα γέμιζε από τους Έλληνες. Δούλευαν όλα τα καταστήματα και οι λαϊκές ικανοποιητικά, τώρα όλα έχουν μειωθεί δραματικά.
«Αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, θα κλείσουν σχεδόν όλα τα καταστήματα στην πόλη», σχολίασε ένας έμπορος της λαϊκής.
«Έρχονται λίγοι Έλληνες, αλλά και αυτοί, ψωνίζουν ελάχιστα, τρεις ντομάτες, ένα αγγούρι, δύο πιπεριές, τίποτα. Η αγορά έχει πέσει κατακόρυφα»…
- 5,8 Ρίχτερ ο σεισμός με επίκεντρο τη Μόντενα - Έγινε αισθητός έως το Μιλάνο και σε περιοχές της Τοσκάνης - Μάριο Μόντι: Δε θα μείνετε αβοήθητοι, είπε στους σεισμόπληκτους - Χωρίς τηλέφωνο πολλές περιοχές της βόρειας Ιταλίας - Εκκενώθηκαν σχολεία, γραφεία και καταστήματα - Μετασεισμός η νέα δόνηση φονιάς λέει ο σεισμολόγος Σταύρος Τάσσος στο NewsIt - ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ VIDEO από τη στιγμή του σεισμού
Ο εφιάλτης επιστρέφει μόλις εννιά μέρες μετά! Ακόμη ένας ισχυρός σεισμός, μεγάθους 5,8 Ρίχτερ, συγκλονίζει την Ιταλία και κοστίζει τη ζωή σε τουλάχιστον 10 ανθρώπους. Εκφράζονται όμως φόβοι ότι ο απολογισμός μπορεί να αυξηθεί αφού δεκάδες άλλοι βρίσκονται εγκλωβισμένοι στα συντρίμμια των κτιρίων που κατέρρευσαν. Ήταν 09:06 το πρωί της Τρίτης (10:06 ώρα Ελλάδας) όταν ο Εγκέλαδος επισκέφθηκε για άλλη μια φορά την Ιταλία, προκαλώντας στιγμές τρόμου και πανικού. Το επίκεντρο του σεισμού εντοπίστηκε στη Μόντενα.
Η δόνηση ήταν 5,8 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ (η πρώτη εκτίμηση ήταν 5,9R) και ο σεισμός έπληξε την περιφέρεια της Εμίλια Ρομάνια (επίκεντρο του προηγούμενου φονικού σεισμού) έγινε αισθητός από το Βένετο έως τη βόρεια Ιταλία ακόμη και σε περιοχές της Τοσκάνης όπως η Βερσίλια.
Σύμφωνα με το Γεωλογικό Ινστιτούτο των ΗΠΑ, ο σεισμός σημειώθηκε 40 χλμ. βόρεια της Μπολόνια και 60 χλμ. ανατολικά της Πάρμα σε βάθος 9,6 χλμ. Ακόμη και το Μιλάνο «κουνήθηκε» σύμφωνα με την Corriere della Sera.
Ο πρώτος νεκρός, σύμφωνα με τα ιταλικά ΜΜΕ ήταν ένας κάτοικος του χωριού Σαν Φελίτσε Σουλ Πάναρο. Συνολικά οι νεκροί είναι δέκα. Πρόκειται για έναν ιερέα και εργάτες που καταπλακώθηκαν από τα συντρίμμια στις περιοχές Μεντόλλα, Σαν Φελίτσε Σουλ Πανάρο και Μιράντολα. Εκφράζονται όμως, φόβοι, ότι τα θύματα μπορεί να είναι περισσότερα. Σε κοινή συνέντευξη τύπου, ο Ιταλός πρωθυπουργός, Μάριο Μόντι και ο πρόεδρος της περιφέρειας Εμίλια Ρομάνια, Βάσκο Ερράνι, τόνισαν ότι "το ιταλικό κράτος κινητοποιήθηκε άμεσα και οι κάτοικοι δεν πρόκειται, σε καμμία περίπτωση, να μείνουν αβοήθητοι".
Στο χωριό Φινάλε Εμίλια, κατέρρευσε ο πύργος που είχε ήδη υποστεί σοβαρές ζημιές από την σεισμική δόνηση της 20ης Μαΐου, ενώ στο χωριό Μιράντολα, κατέρρευσε η κεντρική εκκλησία. Σε όλα αυτά τα χωριά, πολλά σπίτια είχαν εκκενωθεί μετά το σεισμό της 20ης Μαΐου, όταν επτά άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους.
Στη Μπολόνια, εκκενώθηκαν προληπτικά και κυρίως εξαιτίας του φόβου των κατοίκων δεκάδες καταστήματα, ενώ στο Μιλάνο κι άλλες περιοχές της ενδωχώρας εκκενώθηκαν πολλά γραφεία.
Σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες, εκκενώθηκε και το γενικό νοσοκομείο της Μόντενα.
Οι Ιταλοί πυροσβέστες, δέχθηκαν αλλεπάλληλες κλήσεις στον αριθμό παροχής έκτακτης βοήθειας, 118. Σε όλη την βόρειο Ιταλία έχουν εκκενωθεί τα σχολεία, ενώ οι τηλεφωνικές συνδέσεις είναι, σε πολλές περιπτώσεις, εκτός λειτουργίας. Οι τοπικές αρχές ζήτησαν από τους πολίτες να χρησιμοποιήσουν το διαδίκτυο, με την λειτουργία Wi Fi, από την στιγμή που οι τηλεφωνικές συνδέσεις είναι εκτός λειτουργίας.
Σύμφωνα με τους Ιταλούς σεισμολόγους, το νέο χτύπημα του Εγκέλαδου, μπορεί να προκλήθηκε από ένα νέο ρήγμα, διαφορετικό από εκείνο του σεισμού της 20ής Μαΐου.
Αντίθετη γνώμη έχει πάντως ο Σταύρος Τάσσος, που μιλώντας στο NewsIt εκτίμησε ότι δεν πρόκειται για κύριο σεισμό, αλλά για μετασεισμό της ισχυρής δόνησης της 20ης Μαΐου. Πρόσθεσε ότι δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας για την Ελλάδα.
Οπως δήλωσε στο Newsit o σεισμολόγος του Γεωδυναμικού Ινστιτούτου του Αστεροσκοπείου Αθηνών "οι δύο σεισμοί που έγιναν στην Ιταλία, ο ένας στις 20 Μαϊου μεγέθους 6,1 ρίχτερ και αυτος που εγινε σήμερα το πρωί μεγέθους 5,8 ρίχτερ, ανήκουν στον ίδιο εστιακό χώρο και προκάλεσαν καταστροφές και θύματα ακριβώς γιατί έγιναν κάτω από κατοικημένη περιοχή. Αυτό που καθορίζει την καταστροφικότητα ενός σεισμού δεν είναι τόσο το μέγεθος του όσο η εγγύτητά του σε κατοικημένη περιοχή. Αυτός ο σεισμός κατά πάσα πιθανότητα ειναι μετασεισμός του σεισμού της 20ης Μαίου, έχει όλα τα χαρακτηριστικά να είναι μετασεισμός.
Ο σεισμός στην Ιταλία δεν μπορεί να επηρρεάσει τον ελλαδικό χώρο με την έννοια οτι οι αυτοί οι σεισμοί στην Ιταλία μπορούν να προκαλέσουν σεισμούς στην Ελλάδα. Αυτό όμως που δείχνουν οι σεισμοί στην Ιταλία αλλά και ο σεισμός που έγινε στη Βουλγαρία, ειναι οτι αυτή η ευρύτερη περιοχή βρίσκεται σε μια σεισμική διέγερση. Είναι όμως περιοχές που είναι μακριά από την Ελλάδα".
Τότε, Τρίτη 29 Μαΐου 1453, σήμερα πάλι Τρίτη 2012. Εκεί, στα γλαυκά παράλια της Μικράς Ασίας άστραψε η χαραυγή του Ελληνικού πνεύματος και καταύγασε την αιωνιότητα.
Εκεί, το πρώτο φως της ποίησης το εκήβολο. Εκεί, των φιλοσόφων Ελλήνων ο λαμπρός αστερισμός που οι λαμπηδόνες του εξακολουθούνε να λάμπουνε στη φωτοβόλο και άχρονη τροχιά του πνεύματος. Πανάρχαια, βαθύρριζη και αδιάφθορη η ρωμιοσύνη από την εποχή των προελλήνων μέχρι (βίντεο) ... σήμερα.
Εκεί, στην κορυφή, στην αγκαλιά του Βοσπόρου στέκει περήφανη η Κωνσταντινούπολη, η Πόλη των πόλεων, η πόλη των δύο κόσμων. Η Πόλη του Βυζαντίου, η Πόλη μας, που ξυπνά και ικανοποιεί τις αισθήσεις μας, η Πόλη που πάντοτε μας σαγηνεύει.
Η Αυτοκρατόρισσα Κωνσταντινούπολη που γεννήθηκε επί Μεγάλου Κωνσταντίνου στο πλαίσιο των σχεδίων του για την ανανέωση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και έμελλε να γίνει η Βασιλεύουσα των Ελλήνων.
Η δικιά μας Πόλη, με τις γειτονιές του Πέρα, που ακόμα ακούς Ελληνικά, το Ζάππειο Παρθεναγωγείο, το Ζωγράφειο Γυμνάσιο, τους επτά λόφους, τις ακτές του Βοσπόρου, την Αγιά Σοφιά. Στην Πόλη, όπου και εάν σταθείς, νιώθεις ένα συναίσθημα, το ίδιο πάντα, να διαπερνά την ραχοκοκαλιά σου, το συναίσθημα της μεγαλοπρέπειας του Βυζαντίου. Εκεί όμως που σταματά ο νους σου, είναι όταν στέκεσαι μπροστά στην Αγιά Σοφιά και θαυμάζεις το μεγαλείο της.
Εκεί, τελειώνουν τα λόγια και πλημμυρίζεις όμορφα συναισθήματα. Εκεί, η μηχανή του χρόνου σαν ανεμοστρόβιλος παίρνει το μυαλό σου και το γυρίζει πολύ πίσω, τότε στις 6 Ιανουαρίου του 1449. Αυτή την ημέρα, στον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου στο κάστρο του Μιστρά, γίνεται η στέψη του τελευταίου Αυτοκράτορα της πόλεως, του Κωνσταντίνου ΙΑ Δραγάση.
Αυτός έμελλε να είναι ο Αυτοκράτορας που θα σήκωνε όλη την ευθύνη και το βάρος των περιστάσεων μιας ήδη κατακρεουργημένης Κωνσταντινούπολης, από τους Φράγκους κατά την πρώτη Άλωση του 1204. Μετά τα ολέθρια αποτελέσματα λοιπόν της 4ης Σταυροφορίας, ο προκάτοχος του Κωνσταντίνου, Ιωάννης Παλαιολόγος, στην προσπάθειά του να εξασφαλίσει κάποια ουσιαστική βοήθεια από την Δύση, με βάση την ένωση των εκκλησιών, δημιούργησε μεγάλο διχασμό στο λαό και οι άγριες διαμάχες αποδυνάμωσαν το φρόνημα και την αγωνιστική του ετοιμότητα, παραμελώντας την συντήρηση των τειχών.
Αυτά τα απομεινάρια μιας άλλοτε κραταιάς Αυτοκρατορίας θα παραλάμβανε ο Παλαιολόγος γνωρίζοντας πόσο δύσκολο έως αδύνατο ήταν να ξαναζωντανέψει τη Βασιλεύουσα και να σωθεί η Αυτοκρατορία.
Όμως, ο Παλαιολόγος είχε αξιοθαύμαστη αποφασιστικότητα, πίστη και συναίσθηση του χρέους του προς την πατρίδα και αποφάσισε να εκτελέσει το θέλημα του Θεού, όποιο και εάν ήταν αυτό.
Θέλημα που οδήγησε στη Δευτέρα 28 Μαΐου 1453.
Μέσα στην κατάμεστη Αγιά Σοφία ο Κωνσταντίνος περιμένει καρτερικά να αφουγκραστούν οι συμμαχητές του την δική του ακλόνητη απόφαση για τον υπέρ πάντων αγώνα. Προσεύχεται στη Μεγαλόχαρη Παναγιά, την Υπέρμαχο Στρατηγό για συναπόφαση «Αποθάνωμεν υπέρ Χριστού Πίστεως και της Πατρίδος ημών».
Και αφού η απόφαση επάρθη και αγαλλιάζει η καρδιά του, με αγέρωχο ύφος αγκαλιάζει έναν-έναν τους στρατιώτες του, ζητώντας ταυτόχρονα συγγνώμη και μεταλαμβάνει των Αχράντων Μυστηρίων. Είναι έτοιμος πλέον απέναντι Θεού και ανθρώπων για την τελειωτική μάχη.
Τρίτη 29 Μαΐου 1453. Οι υπερασπιστές της Πόλεως είναι 9.000 Έλληνες Βυζαντινοί και μερικοί ξένοι μισθοφόροι, με 26 πλοία, ενώ οι άπιστοι απαριθμούν 258.000 με 400 πλοία. Η μάχη είναι άνιση και η πολύμηνη τιτανομαχία μιας πολιορκίας λαμβάνει τέλος.
Ο Κωνσταντίνος μάχεται γενναία, άλλοτε φροντίζοντας τους λαβωμένους συντρόφους του, άλλοτε επιβλέποντας την επιδιόρθωση των τειχών και άλλοτε κοιτώντας προς την θάλασσα, προσμένοντας την βοήθεια που του είχε υποσχεθεί ο Πάπας. Το τέλος πλησιάζει, αλλά ο Κωνσταντίνος μένει αγέρωχος και αναφωνεί προς τους συντρόφους του:
«Εάν η Πόλις μου απωλεσθεί, θα απωλεσθώ μαζί της».
Λίγες ώρες αργότερα, πριν την τελική επίθεση, όταν ο πολιορκητής Μεχμέτ του μηνύει να παραδώσει την Πόλη, με αντάλλαγμα να φύγει ελεύθερος με όλα του τα υπάρχοντα και να γίνει αφέντης του Μοριά, εκείνος ως μεγάλος Έλληνας σηκώνει το ανάστημά του, ανάστημα ιερό και θεϊκό και λέει:
«το δε την Πόλιν σοι δούναι, ουκ εμόν εστίν ούτ΄ άλλου των κατοικούντων εν ταύτη. Κοινή γαρ γνώμη, πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ου φεισόμεθα της ζωής ημών».
Η κερκόπορτα ανοίγει. Η άμυνα καταρρέει και ο εχθρός ξεχύνεται ως πεινασμένο θηρίο και αρχίζει να καταστρέφει και να λεηλατεί. Ορμάει σε παλάτια και αρχοντικά, σε μοναστήρια και εκκλησιές. Σφαγιάζει και κακοποιεί άνδρες και γυναικόπαιδα. Αποκαθηλώνει κάθε σύμβολο της Χριστιανικής πίστεως μέχρι και τον Σταυρό που επί χίλια χρόνια δέσποζε στο ψηλότερο σημείο του κάστρου.
Ο θόρυβος της πτώσης του Σταυρού αντηχεί παντού και κάνει όλη τη Δύση να ριγήσει.
Μια Δύση που ποτέ δεν ανταποκρίθηκε στην υποσχεθείσα βοήθεια προς την Βασιλεύουσα. Η κερκόπορτα άνοιξε και έκρινε την τύχη του κόσμου και την Ιστορία της Βασιλεύουσας.
29 Μαΐου 1453, μια αποφράδα ημέρα για την Ρωμιοσύνη.
Η άλωση της Κωνσταντινουπόλεως είναι ιστορικό γεγονός με κοσμοϊστορική σημασία. Είναι ίσως από τις δραματικότερες στιγμές της ανθρώπινης ιστορίας.
Είναι το τέλος μιας ιστορίας που οδήγησε την ανθρωπότητα, μέσα σε λίγες στιγμές από το φως στο σκοτάδι.
Αμέσως μετά την άλωση, ο σκλάβος δεν μπορεί να πιστέψει, ότι αυτός ο γίγαντας, ο πρωτοφανής στρατιώτης της ελευθερίας, σκοτώθηκε.
Δεν σκοτώθηκε, αλλά υπάρχει, λέει, μαρμαρωμένος και μια μέρα θα αναστηθεί.
Έτσι, γεμάτος θαυμασμό για τον αγώνα και την θυσία του Μεγάλου Αυτοκράτορα και προσπαθώντας να αναπτερώσει τις ελπίδες του πολύπαθου Έθνους μας, ο λαός συνθέτει το τραγούδι της Αγιά Σοφιάς.
Ένα τραγούδι που αποτελεί σύνθημα ψυχής, ένα τραγούδι που επέζησε σε όλη τη Βαλκανική Χερσόνησο και τη Μ. Ασία και θεωρήθηκε βάση και ξεκίνημα πολλών απελευθερωτικών αγώνων και επαναστάσεων εναντίον του κατακτητή σ' ολόκληρη αυτή την περιοχή. Αυτό το δημοτικό τραγούδι συγκινεί ακόμη και μέχρι σήμερα τις γενεές Ελλήνων.
«Σημαίνει ο Θιος, σημαίνει η γης, σημαίνουν τα επουράνια,
σημαίνει κι η Αγιά Σοφιά, το μέγα μοναστήρι,
με τετρακόσια σήμαντρα κι εξήντα δύο καμπάνες, κάθε καμπάνα
και παπάς, κάθε παπάς και διάκος.
Ψάλλει ζερβά ο βασιλιάς, δεξιά ο πατριάρχης
κι απ’ την πολλή την ψαλμουδιά εσειόντανε οι κολόνες.
Να μπούνε στο χερουβικό και να ‘βγει ο βασιλέας.
φωνή τους ήρθε εξ ουρανού κι απ’ αρχαγγέλου στόμα:
Πάψετε το χερουβικό κι ας χαμηλώσουν τα’ άγια,
παπάδες πάρτε τα γιερά και σεις κεριά σβηστείτε,
γιατί είναι θέλημα Θεού η Πόλη να τουρκέψει.
Μον’ στείλτε λόγο στη φραγκιά, να ‘ρωτούνε τρία καράβια
το να πάρει το σταυρό και τα’ άλλο το βαγγέλιο,
το τρίτο, το καλύτερο, την άγια τράπεζά μας,
μη μας την πάρουν τα σκυλιά και μας τη μαγαρίσουν.
Η Δέσποινα ταράχθηκε κι εδάκρυσαν οι εικόνες.
«Σώπασε, κυρά Δέσποινα, και μη πολύ δακρύζεις,
Πάλι με χρόνους με καιρούς, πάλι δικά μας είναι».
Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, που έχει πλέον, εξέχουσα θέση στο Πάνθεο των Αθανάτων, υπήρξε ο απόγονος του Λεωνίδα και ο πρόγονος του Αθανάσιου Διάκου, του Παπαφλέσσα και του Κολοκοτρώνη.
Του γέρου του Μωριά, που όταν «πατήθηκε» το Ναύπλιο και του ζητήθηκε από τον ναύαρχο Χάμιλτον, να ζητήσει από τους Τούρκους συμβιβασμό και η Αγγλία να μεσιτεύσει, απάντησε αγέρωχα και υπερήφανα, όπως πρέπει σε έναν Έλληνα:
«Αυτό δεν γίνεται ποτέ, Ελευθερία ή θάνατος.
Εμείς καπετάν Άμιλτον, ποτέ συμβιβασμόν δεν ακάμαμεν με τον Τούρκον. Άλλους έκοψε, άλλους σκλάβωσε με το σπαθί και άλλοι, καθώς εμείς, εζούσαμεν ελεύθεροι από γενεάς εις γενεά. Ο βασιλεύς μας εσκοτώθη, καμία συνθήκη δεν έκαμε».
Σήμερα, η πατρίδα μας βιώνει την Τρίτη Άλωση και έχουμε όλοι μερίδιο ευθύνης.
Γιατί, δώσαμε την ευκαιρία να μας κυβερνούν γυμνοσάλιαγκες και χαμαιλέοντες πολιτικοί, άθλια ερπετά της γης, οι οποίοι ξέρουν μόνο, με τον γείτονα, να κάνουν κουμπαριές και να χορεύουν ζεϊμπέκικο. Αυτοί οι χαμηλουψείς ηγέτες, που έχουν κάνει κανόνα της ζωής τους το «μια ζωή την έχουμε εάν δεν την γλεντήσουμε τι θα καταλάβουμε τι θα καζαντίσουμε», του Δημήτρη Χορν!
Όμως, ο Ελληνισμός είναι η κιβωτός της ψυχής μας με διαχρονικές και αδιαπραγμάτευτες αξίες την Ιστορία μας και την Εθνική μας ταυτότητα. Η υπεράσπιση της πατρίδας και της θρησκείας μας είναι το χρέος μας με τη θυσία μας.
Μένοντας λοιπόν, πιστοί στην θυσία του Μαρμαρωμένου Βασιλιά, βροντοφωνάζουμε με μια φωνή:
Ανοικτό άφησε ο Διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας,Πανίκος Δημητριάδης, το ενδεχόμενο προσφυγής της Κύπρου στο Μηχανισμό Στήριξης, ξεκαθαρίζοντας ότι εάν τελικά αποφασιστεί κάτι τέτοιο «αυτό θα γίνει με όρους που», όπως είπε, «δεν θα είναι δυσμενείς για την οικονομία».
«Ο τρόπος που θα ξεπεράσουμε τα προβλήματα δεν έχει τόσο σημασία», είπε χαρακτηριστικά και σημείωσε ότι «δεν πρέπει να αποκλείουμε» τυχόν προσφυγή στο Μηχανισμό Στήριξης, «γιατί δεν είναι κατ’ ανάγκη εις βάρος της οικονομίας».
Παράλληλα, ο Διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας ανέφερε ότι με τους χειρισμούς που γίνονται και τη συνεργασία όλων θα μπορέσουμε να ξεπεράσουμε τα προβλήματα που ταλανίζουν την οικονομία
Οι δηλώσεις Δημητριάδη έγιναν μετά από συνάντηση που είχε με τον Γενικό Γραμματέα του ΑΚΕΛ, Άντρο Κυπριανού, ο οποίος ανέφερε ότι η κατάσταση της οικονομίας είναι «δύσκολή αλλά αναστρέψιμη».
Πράγματι, η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται. Υπάρχουν όμως κοινά σημεία σε γεγονότα που απέχουν χρονικά μεταξύ τους, και που αξίζει να τα προσέξει κάποιος, ιδιαίτερα αν θέλει να μελετήσει τα συμβάντα και στον πρόναο της πολιτικής.
Επέτειος σήμερα της Άλωσης της Πόλης και οι ομιλητές θα αναφερθούν στον ηρωισμό των υπερασπιστών της και θα αναδείξουν σκηνές που θα συγκινήσουν το ακροατήριο. Καλό θα ήταν όμως, να γίνει αναφορά και στο πώς έφθασε η Πόλη να γίνει έρμαιο των διαθέσεων των εχθρών της.
Και πρώτα απ’ όλα να ειπωθεί, ότι η Πόλη δεν ήταν τότε πρωτεύουσα κάποιας Αυτοκρατορίας, διότι αυτή είχε ήδη είχε καταλυθεί προ πολλού χρόνου. Την εποχή της Άλωσης, η άλλοτε κραταιά Αυτοκρατορία είχε περιορισθεί εδαφικά, στην Πόλη και σε πέριξ αυτής εδάφη της ανατολικής Θράκης, σε λίγα νησιά του Αιγαίου, και είχε την εποπτεία στα δύο Δεσποτάτα, της Ηπείρου και του Μυστρά. Αυτήν την «αυτοκρατορία» κατέλυσε ο Μωάμεθ.
Αιώνες πριν, στη μάχη του Ματζικέρτ (1071), δόθηκε μια καθοριστική μάχη, που σμίκρυνε την Αυτοκρατορία, λόγω πολιτικών ραδιουργιών. Δεν είναι σημερινό το φαινόμενο της υπηρέτησης ιδιοτελών συμφερόντων σε βάρος των κοινών. Δεν εφευρέθηκε σήμερα η παροχή υπηρεσιών στον «εχθρό» και σε βάρος του λαού, προκειμένου κάποιοι να αυξήσουν τις καταθέσεις τους ή να αναρριχηθούν στην εξουσία (που για κάποιους το ένα φέρνει το άλλο).
Μια νίκη των ελληνικών στρατευμάτων υπό τον Αυτοκράτορα Ρωμανό τον Διογένη, μεταβλήθηκε αστραπιαία σε καταστροφή, επειδή τον θρόνο εποφθαλμιούσε ο Ανδρόνικος Δούκας. Και με υποχθόνιο τέχνασμα, πρόσφερε τη νίκη στον αντίπαλο, Αλπ Αρσλάν. Πόσο «γλυκιά» είναι επί τέλους αυτή η εξουσία, που οδηγεί τους ανθρώπους σε τόσο ανέντιμη συμπεριφορά; Πόσο πιο «ψηλός» νομίζει ότι είναι κάποιος, όταν ζει με κλεμμένα χρήματα, παρμένα από τα πορτοφόλια ανθρώπων που ίσα-ίσα διαθέτουν τα απαραίτητα προς το ζην;
Οι μωαμεθανοί σιγά-σιγά αφαιρούσαν εδάφη. Ώσπου ήρθαν οι «σύμμαχοι», οι Σταυροφόροι, για να αποκρούσουν τους μωαμεθανούς και για να ανακουφισθεί η χριστιανική Αυτοκρατορία από την ασφυκτική τους πίεση. Έτσι ακριβώς, όπως έρχονται και σήμερα οι «σύμμαχοί» μας της Ευρώπης για να μας σώσουν από το οικονομικό άγος, και οι «σύμμαχοί» μας στο ΝΑΤΟ για να μας προστατεύσουν από όσους επιβουλεύονται την εδαφική μας ακεραιότητα. Τα αποτελέσματα της «βοήθειάς τους» είναι γνωστά.
Οι Σταυροφόροι, ίσως να μη κατάλαβαν καλά το σχέδιο και προτίμησαν να κατακτήσουν την Κωνσταντινούπολη. Κοντά 60 χρόνια (1204-1261) κράτησε η κατοχή των ομόδοξων «αδελφών». Πώς συμπεριφέρθηκαν κατ’ αυτό το διάστημα; Οι χρονικογράφοι αναφέρουν ότι όσα έκανε ο Μωάμεθ το 1453 ήσαν ελάχιστα εμπρός σ’ αυτά που υπέστησαν οι Βυζαντινοί από τους Σταυροφόρους.
Όλα τα επόμενα χρόνια, στην Πόλη συζητούσαν αν έπρεπε να υποταχθούν στον Πάπα ή στον μωαμεθανό. Καμιά συζήτηση επί της ουσίας, πώς να ξαναδυναμώσουν την Αυτοκρατορία. Δεν ξέρω γιατί, αλλά αυτές οι εικόνες έρχονται στο νου μου, παρακολουθώντας τις τηλεοπτικές συζητήσεις, όπου τίποτε επί της ουσίας δεν ακούγεται, αλλ’ απεναντίας αναλίσκονται οι «συζητητές» στην προβολή του εαυτού τους με άναρθρες κραυγές.
Ο Μωάμεθ βρήκε μια Πόλη αδύναμη να προστατεύσει τον εαυτό της. Οι κάτοικοί της, πλην ελάχιστων (3.000 χιλιάδων) την εγκατέλειψαν. Το ίδιο και οι «σύμμαχοί» της. Βέβαια, οι δυτικοί έστειλαν και τρόφιμα στους λιμοκτονούντες πολιορκούμενους. Ένα φορτίο… καλαμπόκι!
Η Πόλη αλώθηκε. Οι Δυτικοί της έκαναν το μνημόσυνο. Χάρηκαν κιόλας που απαλλάχθηκαν από έναν βραχνά. Οι «σπουδαίοι» της Πόλης (πάντα πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) δεν είχαν μεγάλο πρόβλημα. Είχαν προσωπικούς φίλους στην Εσπερία και βολεύτηκαν. Ο απλός λαός, αμέτοχος στις ραδιουργίες των πολιτικών και των μεγαλοσχημόνων, έμεινε να υποφέρει για αιώνες.
Σημείωση: Κάθε ομοιότητα με σύγχρονα πρόσωπα και καταστάσεις, είναι συμπτωματική.
Τα πρώτα 18 δις ευρω για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών μπήκαν σήμερα στα ταμεία των 4 μεγαλύτερων από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Πως μοιράστηκαν στις τέσσερις τράπεζες:
Η Εθνική έλαβε € 7,43 δισ. και την ακολουθεί η Πειραιώς με € 4,7 δισ., η Εurobank με € 3,97 δισ. και η Αlpha Bank με € 1,9 δισ.
Τα ποσά δεν είναι μετρητά, αλλά ομόλογα από το EFSF με αξιολόγηση ΑΑΑ. Οι τράπεζες πρέπει να πάνε στην ΕΚΤ να τα καταθέσουν και να πάρουν ισόποσα κεφάλαια. Άρα, οποίος πει ότι τα λεφτά θα πέσουν άμεσα στην πραγματική οικονομία, μάλλον δεν ξέρει τι λέει. Φυσικά, ούτε το επόμενο χρονικό διάστημα θα γίνει αυτό, αφού οι τράπεζες λένε ότι βρίσκονται σε οριακό σημείο και αυτα τα κεφάλαια τα χρειάζονται απλά για να αποφύγουν την κατάρρευση.
Η ακύρωση του προγράμματος λιτότητας και η προσπάθεια αύξησης των συντάξεων θα είναι τα πρώτα δύο μέτρα στα οποία θα προχωρήσει μια κυβέρνηση της Αριστεράς, δήλωσε ο πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας στο ρωσικό κρατικό τηλεοπτικό δίκτυο Vesti.
Από την πρώτη κιόλας ημέρα το σχετικό νομοσχέδιο θα σταλεί για συζήτηση στο Κοινοβούλιο, θα προσπαθήσουμε να αυξήσουμε τις συντάξεις μέσω πρόσθετου φόρου στα πλούτη. Παραλλήλα θα κάνουμε διάλογο με τους Ευρωπαίους, θα τους εξηγήσουμε ότι το πρόβλημα της Ευρώπης είναι κοινό πρόβλημα», αναφέρει στη συνέντευξή του ο Αλ. Τσίπρας.
ΔΕΙΤΕ ποια είναι η πραγματική ευαισθησία της Λαγκάρντ για την Αφρική [βίντεο]Η αναφορά της κ. Λαγκάρντ, επικεφαλής του ΔΝΤ, στον Νίγηρα είναι σαν να διεκτραγωδεί εμπρηστής το καταστροφικό έργο της φωτιάς που άναψε ο ίδιος.
Ο Νίγηρας είναι μια χώρα της υποσαχάριας Αφρικής της οποίας η φτώχεια και η ενδημική πείνα ενισχύθηκαν όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν από την οδυνηρή επιβολή νεοφιλελεύθερων λύσεων . Φέτος πάλι, η χώρα βρίσκεται μπροστά σε νέα διατροφική κρίση , λόγω της παρατεταμένης ξηρασίας. Αλλά ο..... Νίγηρας βρίσκεται σε μόνιμο λιμό, χάρη ακριβώς στην διαρκή παρουσία και καθοδήγηση της Παγκόσμιας Τράπεζας και του ΔΝΤ…
Το 2005 π.χ. όταν ξέσπασε ο λιμός, (ουσιαστικά μια εντονότερη εκδήλωση του χρόνιου υποσιτισμού στην περιοχή) δεν ήταν λόγω έλλειψης τροφίμων αλλά λόγω της φτώχειας. Η χώρα υπερχρεωμένη τότε, υποχρεωμένη να κινηθεί μέσα στα πλαίσια της Συναίνεσης της Ουάσινγκτον, είχε αναγκαστεί, σύμφωνα με τις καταγγελίες ανθρωπιστικών οργανώσεων, να αυξήσει τον ΦΠΑ στα τρόφιμα στο 19% , να καταργήσει τις αποθήκες σιτηρών και να σταματήσει την δωρεάν διάθεση τροφίμων. Το ίδιο το ΔΝΤ μετά την καταστροφή που έπληξε περί τα 2 με 2,5 εκατομμύρια ανθρώπους στην χώρα, αρνήθηκε κάθε συμμετοχή στις αποφάσεις αυτές (σημείωνε π.χ. ότι η αύξηση στο ΦΠΑ είχε αναιρεθεί πριν την έναρξη του λιμού, λόγω μαζικών τοπικών εξεγέρσεων – αλλά αφού είχε ήδη δώσει ώθηση στην υπερκοστολόγηση των τροφίμων) αλλά μοιάζει δύσκολο η κυβέρνηση του Νίγηρα να είχε δράσει αυτόνομα από τους εποπτεύοντες οργανισμούς σε τόσο κρίσιμα και αντιδημοφιλή ζητήματα. Είναι ενδεικτικό πως όταν ξέσπασε η κρίση η κυβέρνηση του Νίγηρα αρνήθηκε να μοιράσει δωρεάν τρόφιμα δικαιολογούμενη πως θα «παρενέβαινε έτσι στην ελεύθερη αγορά»!
Έτσι η αναφορά και η «ανησυχία» της κ. Λαγκάρντ για τα παιδιά του Νίγηρα, πεινασμένα λόγω ακριβώς της ιδεοληπτικής νεοφιλελεύθερης εμμονής στην παντοδυναμία των αγορών, την ίδια στιγμή που επιβλέπει την διεύρυνση των πολιτικών της καταστροφικής Συναίνεσης της Ουάσινγκτον πέρα από την υποσαχάρια Αφρική στην ΕΕ – και ειδικά στην Ελλάδα (που την αφήνει κατά τα άλλα αδιάφορη) δεν είναι παρά η υπόσχεση της μεταφοράς των πολιτικών που εφάρμοσε το ΔΝΤ στον Νίγηρα και στην Ελλάδα…
Δείτε επίσης: Η πείνα στον Νίγηρα είναι προϊόν δεκαετιών αποτυχημένων πολιτικών «διαρθρωτικής προσαρμογής» από την Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ:
Μοναστήρι- Μπίτολα.
