Εχουμε να φάμε ντόπια αγροτικά προϊόντα ή όχι;;; Του Γιώργου Δελαστίκ

Μαύρες σκέψεις καταλαμβάνουν όλους μας όταν θέτουμε το ερώτημα: Εχουμε άραγε ελληνικά προϊόντα σε ποσότητες που να επαρκούν για τη διατροφή του πληθυσμού; Η δραστική συρρίκνωση του αγροτικού πληθυσμού της χώρας (από περίπου 30% που ήταν προ τριακονταετίας, όταν είχε μπει η...

Ελλάδα στην ΕΟΚ το 1981, έχει απομείνει το ένα τρίτο) και η μετάλλαξη πολλών Ελλήνων αγροτών σε... διαχειριστές επιδοτήσεων της ΕΕ και σε εργολάβους ξένων εργατών γης, οδηγούν στην παραπλανητική εντύπωση ότι πλέον «δεν παράγουμε τίποτα, όλα τα αγροτικά προϊόντα τα εισάγουμε».

Αυτή η εικόνα είναι εσφαλμένη και απλουστευτική, χωρίς βεβαίως αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και σοβαρότατα διατροφικά προβλήματα με μερικά κρίσιμα προϊόντα. Χρησιμοποιώντας στοιχεία έκθεσης της ΠΑΣΕΓΕΣ για την παραγωγή ελληνικών αγροτικών προϊόντων το 2011, μπορούμε να διαπραγματευθούμε το θέμα πιο αναλυτικά και συγκεκριμένα.

Ας αρχίσουμε από τα θεμελιώδη με τη νοοτροπία της «Ψωροκώσταινας» του περασμένου αιώνα: Ψωμί θα έχουμε να φάμε; Στάρι έχουμε αρκετό για τα ζυμαρικά; Η απάντηση δεν είναι και πολύ ενθαρρυντική. Στο σκληρό στάρι έχουμε επάρκεια 126,5%, αλλά στο μαλακό μόλις 33%. Ακόμη και αν αλλάξουμε δηλαδή τις αναλογίες ανάμειξης σκληρού και μαλακού σταριού σε διάφορα προϊόντα, που είναι εφικτό, θα συνεχίσει να μας λείπει αρχικά πολύ μαλακό στάρι. «Ψωμί κι ελιά» λέγανε τότε. Από ελιές άλλο τίποτα, παράγουμε... δέκα (!) φορές περισσότερες ελιές απ' όσες καταναλώνουμε (ποσοστό αυτάρκειας 996,4%). Λάδι για να βουτάμε το ψωμί μας επίσης θα έχουμε, αφού η παραγωγή καλύπτει το 139,5% της κατανάλωσης - μιλάμε για γνήσιο ελαιόλαδο, φυσικά. 

Η «Ψωροκώσταινα» ήταν επίσης η Ελλάδα των οσπρίων. Αυτό καλύτερα να το ξεχάσουμε, τουλάχιστον για τα πρώτα χρόνια. Η ελληνική παραγωγή οσπρίων καλύπτει μόλις το 54,4% της κατανάλωσης σε φασόλια, το 32,8% στις φακές και το 46,9% στα ρεβίθια. Στο ρύζι πάντως έχουμε υπερεπάρκεια - 171,4%. Με τις πατάτες όμως θα δυσκολευτούμε λιγάκι. Η παραγωγή τους ανέρχεται μόλις στο 82,3% της κατανάλωσης.

Στα υπόλοιπα οπωροκηπευτικά πάμε καλά: 113,9% στα αγγούρια και 104,3% στις ντομάτες, αλλά και 111,7% επάρκεια και στη βιομηχανική ντομάτα. Αλλωστε σε όλα αυτά τα προϊόντα μπορούμε σε μερικούς μήνες, το πολύ σε ένα χρόνο, να αυξήσουμε θεαματικά την παραγωγή τους. Στα κρέατα όμως δεν υπάρχει τέτοια λύση και η ντόπια παραγωγή καλύπτει λίγο παραπάνω από το 50% της κατανάλωσης. 

Αν καταναλώναμε μόνο ντόπια κρέατα, θα έπρεπε να γυρίσουμε μισόν αιώνα πίσω, τότε που στο οικογενειακό τραπέζι το κρέας εμφανιζόταν σχεδόν αποκλειστικά τις Κυριακές! Στο αρνίσιο και κατσικίσιο κρέας λοιπόν έχουμε αυτάρκεια 93,7% και στο κρέας πουλερικών 83,5%. Στα μεγάλα ζώα όμως: μόλις 28,7% στο βοδινό και 35,6% στο χοιρινό. Η χοληστερίνη των Ελλήνων θα έπεφτε κατακόρυφα, αν έτρωγαν μόνο όσο κρέας παράγουν οι κτηνοτρόφοι μας! Το ψαράκι πάντως δεν θα το στερούμασταν, καθώς η αυτάρκεια σε αλιεύματα υπερβαίνει το 221%.

Δεν θα μας έλειπε ούτε το ψωμοτύρι - αλλά με το τυρί μόνο φέτα, για να εξηγούμαστε, καθώς μόνο στη φέτα έχουμε αυτάρκεια σε ποσοστό 156,5%. Γραβιέρα - κασέρι και κεφαλοτύρι προσωρινά τα διαγράφουμε (86,2% για την πρώτη κατηγορία και 66,6% για τη δεύτερη). Κρασί έχουμε για να γίνουμε... ντίρλα (105,6%), αλλά από γάλα δεν πάμε καλά: ναι μεν επάρκεια 97,5% στο αιγοπρόβειο, αλλά μόνο 58,2% στο αγελαδινό, στο οποίο υπάρχει και διπλάσια κατανάλωση. Από φρούτα, πλούσια τα ελέη. Επάρκεια παντού: ροδάκινα (122%), βερίκοκα (149,7%), καρπούζια (147,5%), πεπόνια (101%), μήλα (106,5%), σταφύλια (133,5%). Μόνο σε αχλάδια έχουμε έλλειψη (82,5%). Ολα αυτά πάντως θα τα τρώμε με... πολύ πικρό καφέ, καθώς η παραγωγή εγχώριας ζάχαρης καταβαραθρώθηκε σε ποσοστό επάρκειας... 14,3%!!!

 

ethnos.gr

hassapis-peter

Διαβάστε περισσότερα » »

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΓΡΥΠΑΙΟΥ Προς 12-10-12 Μακαριώτατον Αρχιεπίσκοπον Αθηνών & Πάσης Ελλάδος κ.κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΝ ... ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ ΚΑΤΑ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ‏

Προς                                                               12-10-12

Μακαριώτατον

Αρχιεπίσκοπον Αθηνών                    

& Πάσης Ελλάδος                           

κ.κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΝ                   ΑΝΟΙΧΤΗ  ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Αθήνα                                       ------------------------------

Μακαριώτατε,

                          Θέμα: Βλασφημία για το Χριστό:

                          ------------------------------------------

Τις ημέρες αυτές, παρατηρούμε μια αναταραχή στο Χριστεπώνυμο πλήρωμα της Ορθοδοξίας και του Χριστιανισμού, εξ αιτίας ενός θεατρικού έργου, όπου ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός, η Μητέρα Αυτού & οι Απόστολοι Αυτού, βλασφημούνται βάναυσα με σεξουαλικά υπονοούμενα, και όχι μόνο.

Οι Έλληνες Ορθόδοξοι Χριστιανοί είμαστε ανάστατοι.

Το έργο αυτό υποστηρίζουν οι ψευτο -αριστεροί ψευτοκουλτουριάρηδες, και θολοκουλτουριάρηδες πολιτικοί, πράκτορες του διεθνούς Σιωνισμού, και της παγκόσμιας Σιωνιστικής Δικτατορίας, στο όνομα της ελευθερίας της τέχνης και της κουλτούρας.

Εάν αυτό συνέβαινε σε Ισλαμική χώρα, οι Μουσουλμάνοι πιστοί, τους δημιουργούς και υποστηρικτές του θεατρικού αυτού έργου, θα τους είχαν αποκεφαλίσει.

Στη βλασφημία αυτή μόνο η Χρυσή Αυγή έδωσε τη μάχη της, και χλευάζεται από τους άλλους πολιτικούς σχηματισμούς, σαν φασίστες. Αφήσατε μόνη τη Χρυσή Αυγή στον αγώνα της πίστεως, ενώ έπρεπε να είχατε ηγηθεί και πρωτοστατήσει!!!

Οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής, έκαναν αυτό που έπρεπε να είχατε κάνει εσείς, μαζί με τους Μητροπολίτες, & Δεσποτάδες.

Το να στηρίζεις την πίστη μας, και να υπερασπίζεσαι το Χριστό,  για τους θολοκουλτουριάρηδες είναι φασισμός, και έλλειψη πνευματικότητος.!!!

Εν όψει αυτής της δραματικής για την Ορθοδοξία καταστάσεως, με μεγάλη έκπληξη βλέπουμε την ηγεσία της Ορθοδοξίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, να απέχει από όποια εκδήλωση, και να σιωπά………

Η Ιερά Σύνοδος  κοιμάται!!! Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας κοιμάται. Ο Αρχιεπίσκοπος  άφωνος ιχθύς.

Ο Πρωθυπουργός ησυχάζει αδιαφορών!!!

Οι Μητροπολίτες στο κόσμο τους!  Η Βουλή κοιμάται.

Παρακαλώ  ησυχία!!! Όλοι κοιμούνται…….

Μα τι σας έχει συμβεί;;; επιτέλους πια!!!

Μήπως οι Σιωνιστές Σας πότισαν με ναρκωτικά;;;

Πρέπει να αντιδράσετε δυναμικά και μαχητικά, έχετε υποχρέωση να υπερασπιστείτε τη τιμή του Αρχηγού της Ορθοδοξίας & Χριστιανικής πίστεως.

Πρέπει να κατεβάσετε το λαό στις πλατείες, όπως έκανε ο

Μακαριστός Χριστόδουλος.

Επιτέλους πια, αποδείξτε ότι είσθε ο Αρχηγός της Εκκλησίας της Ελλάδος. Έλεος πια! Τόση αδιαφορία για Θρησκεία & Πατρίδα!

Αρκετά πια μας κοιμίσατε στηρίζοντας τους μασόνους Σιωνιστές  πολιτικούς……….

Εκτός εάν εσείς και οι Δεσποτάδες μας, είναι  του ιδίου φυράματος………..

Μακαριώτατε, μας απογοητεύσατε με τη μέχρι σήμερον

Πολιτική Σας , απραξία Σας, και αδιαφορία Σας, στο δράμα του Λαού μας.

Ασπαζόμενος την δεξιάν Υμών,

Επί τούτοις  διατελώ,

                                     Μετά  Σεβασμού

                                         Αντώνης  Γρυπαίος

                                              Διεθνολόγος.

Διαβάστε περισσότερα » »

Ο Τατσόπουλος φασιστοποιήθηκε!

Στην εκπομπή Mega Σαββατοκύριακο σήμερα ο κύριος Τατσόπουλος μας μίλησε για την ελευθερία του λόγου,με αφορμή τα χθεσινοβραδυνά έκτροπα στο θέατρο...Μας δίδαξε Βολταίρο...
"Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες."
Το έλεγε τόσο πειστικά μάλιστα,που  πραγματικά νιώσαμε ότι πιστεύει στην ελευθερία του λόγου άσχετα αν συμφωνει ή διαφωνεί...
Βέβαια όλα άλλαξαν όταν στον αέρα της εκπομπής "βγήκε" ένα Ιερέας...Με το που ξεκίνησε να μιλάει άρχισαν να τον διακόπτουν ακατάπαυστα ο Τατσόπουλος και οι δημοσιογράφοι μέχρι που του έκοψαν τη σύνδεση...
Ακριβώς για να μας αποδείξουν ότι πιστεύουν στην ελευθερία του λόγου,με μια λεπτομέρεια όμως...αρκεί να μη διαφωνείς μαζί τους...

Συγχαρητήρια κύριε Τατσόπουλε..Καλά τα λόγια, αλλά είναι δύσκολο να δεχτούμε την ελευθερία του άλλου...Γιατί αυτό στη πράξη είναι ζήτημα πραγματικής Παιδείας...Και λίγοι την κατέχουν.

 

 

pikri-sokolata

triklopodia

Διαβάστε περισσότερα » »

Αποκάλυψη : Το τουρκικό κράτος δίνει ΔΩΡΕΑΝ τις τηλεοπτικές σειρές στον ΑΝΤ1

"Δίνουμε και θα συνεχίσουμε να δίνουμε δωρεάν σε άλλες χώρες, τουρκικές τηλεοπτικές σειρές, για το καλό της Τουρκίας", δήλωσε ο αν.Υπουργός Πολιτισμού της Τουρκίας, Abdurrahman Arıcı, ομολογώντας έτσι ότι το κράτος βρίσκεται πίσω από τις τηλεοπτικές σειρές!

Αναφέρθηκε μάλιστα στη σειρά ...

που παρουσιάζει ο ελληνόφωνος ΑΝΤ1 με τίτλο "Σουλεϊμάν ο κτηνοβάτης", (το αυθεντικό όνομα της σειράς είναι Muhteşem Yüzyıl, δηλαδή "μεγαλοπρεπής αιώνας", ο ΑΝΤ1 τη βάφτισε "Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής" και οι Έλληνες τη βάφτισαν "Σουλεϊμάν ο κτηνοβάτης" από τη γνωστή λατρεία των Οθωμανών στο σεξ με ζώα.

Πηγή

Διαβάστε περισσότερα » »

Ενα...περίεργο email στον Γιάννη Βαρουφάκη!

Γράφει ο Γιάννης Βαρουφάκης

Ήταν αργά το βράδυ πέρσι τέτοιον καιρό (Οκτώβριο του 2011) όταν διέκρινα στο inbox μου το περίεργο email. Ήταν από εκείνα που σβήνω χωρίς να διαβάσω. Από καθαρό λάθος αντί να πατήσω το delete, το άνοιξα και τα μάτια μου κατέγραψαν την πρώτη φράση: «Είμαι ο πρόεδρος μιας εταιρείας βιντεοπαιχνιδιών με έδρα το Seattle...»
Αμέσως σκέφτηκα: Άλλος ένας πωλητής-κατεργάρης που ρίχνει άδεια για να πιάσει γεμάτα στο διαδίκτυο. Για κάποιο λόγο όμως επικράτησε η περιέργεια και συνέχισα την ανάγνωση.
«Συναντάμε ορισμένα προβλήματα καθώς αναβαθμίζουμε τις εικονικές μας οικονομίες, και συνενώνουμε διαφορετικές οικονομίες σε μια κοινή πλατφόρμα. Θα σας ενδιέφερε να συνεργαστούμε;»

Αν και δεν είχα ιδέα για το τι εννοούσε ο άγνωστος κύριος, η ιδέα και μόνο της «συνένωσης διαφορετικών οικονομιών», και μάλιστα εικονικών, μου προκάλεσε ακόμα μεγαλύτερη περιέργεια. Συνέχισα λοιπόν να διαβάζω.
«Παρακολουθώ το blog σας εδώ και αρκετό καιρό... Στην εταιρεία μου σκεφτόμασταν πώς θα διασυνδέσουμε μεταξύ τους δύο διαφορετικά εικονικά περιβάλλοντα (δημιουργώντας ένα κοινό νόμισμα), και ξαφνικά βρεθήκαμε να αναρωτιόμαστε για το τι είδους σοβαρά προβλήματα θα δημιουργούσε κάτι τέτοιο στο μεταξυ τους ισοζύγιο πληρωμών. Ξάφνου σκέφτηκα ότι «το ένα περιβάλλον είναι η Γερμανία και το άλλο η Ελλάδα» - μια σκέψη που προφανώς δεν θα μου ερχόταν κατά νου αν δεν παρακολουθούσα το blog σας. Αντί να συνεχίσω τις σκέψεις μου προσπαθώντας να προσομοιώνω αυτά που θα σκεφτόσασταν εσείς, σκέφτηκα να σας γράψω σε περίπτωση που μπορώ να κάνω τον πραγματικό εαυτό σας (σημ. «the real you») να ενδιαφερθεί για τα καμώματά μας.»

Στο σημείο αυτό ένιωσα κάτι παραπάνω από περιέργεια: ένιωσα ότι ενδιαφέρομαι! Κι αυτο παρά το γεγονός ότι, πρώτον, δεν τρέφω κανένα απολύτως ενδιαφέρον για βιντεοπαιχνίδια και, δεύτερον, η υπογραφή που έφερε το email δεν μου έλεγε τίποτα: Gabe Newell, Valve, Seattle, WA, USA. Όμως, η ιδέα ότι μια εταιρεία λογισμικού είχε δημιουργήσει κοινότητες ανθρώπων που η ίδια θεωρούσε ότι συνιστούσαν «εικονικές οικονομίες», τις οποίες μάλιστα φοβόταν να συνενώσει μπας και δημιουργήσει μια ακόμα προβληματική Ευρωζώνη στο διαδίκτυο, ήταν αρκετή για να αποφασίσω, εκείνο το βράδυ, πως τον επόμενο μήνα (τον περασμένο Νοέμβριο που έτσι κι αλλιώς είχα προγραμματίσει ταξίδι στην Αμερική), θα επισκεπτόμουν το Seattle να δω τι κάνουν ο Gabe και οι συνεργάτες του.

Μερικές μέρες αργότερα, ρώτησα τον δεκατετράχρονο ανηψιό μου (ο οποίος, όπως γνώριζα, ασχολείται με βιντεοπαιχνίδια) αν ξέρει την Valve. «Βεβαίως» μου απαντά με περιφρόνηση που μόνο ένας έφηβος μπορεί να νιώσει. «Θεϊκή εταιρεία», πρόσθεσε. Όταν του είπα ότι μου έγραψε ένας Gabe, προσκαλώντας με να πάω στο Seattle, τα μάτια του έλαμψαν, έκανε ένα βήμα πίσω και γονάτισε τελετουργικά κάνοντας δήθεν ότι με προσκυνά. Ξαφνικά απέκτησα ένα νέο «κοινό» χωρίς να το αξίζω – μόνο και μόνο λόγω ενός email που δεν έσβησα μια φθινοπωρινή νύχτα.

Τέλος πάντων, για να μην σας κουράζω, στα τέλη Νοεμβρίου, αφού ολοκλήρωσα τις πανεπιστημιακές μου υποχρεώσεις στην Αμερική και στον Καναδά, πήγαμε με την Δανάη στο Seattle. Εκεί κλειδώθηκα με τον Gabe και τους συνεργάτες του για δύο μέρες στα γραφεία τους στο Bellevue, δίπλα σε εκείνα της Microsoft (της οποίας, όπως έμαθα αργότερα, ο Gabe ήταν σημαίνον στέλεχος από τις αρχές του ’80 έως το 1996, όταν αποχώρησε και δημιούργησε την Valve).

Οι συζητήσεις εκείνων των δύο ημερών θα μου μείνουν. Κατ’ αρχάς, αγκομαχούσα να τους παρακολουθήσω. Τα μυαλά τους έτρεχαν με χίλια μίλια το δευτερόλεπτο. Αν και δεν είχαν καμία σχέση με οικονομική θεωρία (οι περισσότεροι ήταν software designers), «έπιαναν» δύσκολες έννοιες πριν προλάβω να τελειώσω την πρότασή μου και σε χρόνο μηδέν τις πήγαιναν χιλιόμετρα πιο μακρυά. Πολύ γρήγορα κατάλαβα ότι, πράγματι, αυτοί οι τύποι είχαν δημιουργήσει όχι μία αλλά αρκετές εικονικές οικονομίες. Συνολικά, 90 εκατομμύρια άνθρωποι, από άκρου σ’ άκρον του πλανήτη συμμετείχαν σε αυτές. Τα μιλιούνια αυτά πραγματικότατων ανθρώπων όχι απλά έπαιζαν βιντεοπαιχνίδια (σκοτώνοντας ζόμπι και μονομαχώντας) αλλά συμμετείχαν σε αγοραπωλησίες, συναλλαγές και ανταλλαγές εικονικών αγαθών και ψηφιακών προϊόντων η χρηματική αξία των οποίων ξεπέρναγε ετησίως το 1,4 δις δολάρια – όχι εικονικά αλλά πραγματικά δολάρια! Το ενδιαφέρον, τουλάχιστον για μένα, ήταν ότι οι της Valve δεν είχαν προσπαθήσει να δημιουργήσουν τις οικονομίες αυτές. Βιντεοπαιχνίδια έφτιαξαν οι άνθρωποι. Όχι, οι οικονομίες στις οποίες αναφέρομαι δημιουργήθηκαν αυθόρμητα, χωρίς σχέδιο, από μόνες τους.

Επειδή πολλοί από εσάς θα αναρωτιέστε τι είδους οικονομίες είναι αυτές, επιτρέψτε μου μια σύντομη εισαγωγή. Μιλάμε για βιντεοπαιχνίδια όπου δεν παίζεις εναντίον του μηχανήματος (όπως παλιά με τα space invaders ή το tetris). Σε αυτά τα σύγχρονα διαδικτυακά παιχνίδια δημιουργείς μια εικονική έκδοση του εαυτού σου, που την φτιάχνεις και την ντύνεις όπως εσύ θέλεις, και υπό αυτή την μορφή (που ονομάζεται avatar) εισέρχεσαι στον εικονομικό κόσμο του παιχνιδιού όπου βρίσκεις μπροστά σου άλλους παίκτες σαν κι εσένα (κι αυτοί υπό μορφή avatar). Και τότε αρχίζει το παιχνίδι. Μπορεί να μονομαχήσετε, να γίνετε φίλοι κυνηγώντας άλλους, να καταστρώσετε σχέδιο κυριαρχίας του ψηφιακού αυτού κόσμου (ως πολέμαρχοι ή ως ηγέτες που δημιουργούν κανόνες για τους άλλους).

Κι οι οικονομίες; Πως γεννιούνται; Κατά την διάρκεια του παιχνιδιού είθισται οι σχεδιαστές του να ανταμείβουν τους παίκτες με τυχαίες «ρίψεις» δώρων. Καθώς περπατάς στο ψηφιακό δάσος, ή σκαρφαλώνεις την σκάλα ενός εικονικού πύργου, βρίσκεις ένα σπαθί, ένα καπέλο (το οποίο το avatar σου μπορεί να φορέσει – αν σου αρέσει – ή να το βάλει στο σακίδιό του), κάποιο χρήσιμο ή διακοσμητικό αντικείμενο. Με τον καιρό η εταιρεία δημιουργεί νέα «αντικείμενα» (για να κρατά το ενδιαφέρον των παικτών) και σταματά να «παράγει» παλαιότερα. Όμως, κάποια από τα παλιά αντικείμενα γίνοναι συλλεκτικά – αποκτούν αξία όπως οι πίνακες ή οι αντίκες ακριβώς επειδή έχει πάψει η παραγωγή τους. Δεν πέρασε πολύς καιρός που οι παίκτες άρχισαν τις μεταξύ τους ανταλλαγές και, σε δεύτερη φάση, έβγαιναν από το παιχνίδι, έμπαιναν στο eBay (μια ιστοσελίδα όπου γίνονται αγοραπωλησίες σε πραγματικά δολάρια) και πουλούσαν για πραγματικό, ζεστό χρήμα τα εικονικά αντικείμενα. (Ο Gabe μου είπε ότι πρωτοπρόσεξε την αυθόρμητη δημιουργία οικονομιών όταν ένα τέτοιο καπέλο πουλήθηκε σε διαδικτυακή δημοπρασία για 2500 δολάρια!)

Σήμερα, αυτή την ώρα που μιλάμε, περίπου ένα εκατομμύριο άνθρωποι ζουν από τα παιχνίδια της Valve. Και δεν εννοώ τους 400 υπαλλήλους της εταιρείας. Π.χ. στην Κίνα τουλάχιστον διακόσιες χιλιάδες παίκτες κερδίζουν από 40 με 80 χιλιάδες δολάρια ετησίως – ποσό το οποίο αρκεί για να ζουν πλουσιοπάροχα, χωρίς να χρειαστεί καν να βγουν από το σπίτι τους και με μοναδικό «μέσο παραγωγής» ένα PC και μια κανονική σύνδεση στο διαδίκτυο! Θα μου πείτε: Οικονομία είναι αυτό; Γίνεται οικονομία χωρίς πραγματική παραγωγή; Συμφωνώ. Μέχρι τώρα αυτό που σας περιέγραψα είναι μια ανταλλακτική οικονομία. Μια οικονομία ανταλλαγών δίχως παραγωγή.

Ελάτε όμως που υπάρχει και παραγωγή; Τετρακόσιες χιλιάδες άτομα είναι οι ανεξάρτητοι παραγωγοί που ζουν από αυτά τα παιχνίδια, παγκοσμίως.

Πώς;

Έστω ότι σχεδιάζεις, στον υπολογιστή σου, ένα όμορφο καπέλο ή ένα περίεργο σπαθί που αρέσει στους παίκτες. Η Valve σου δίνει την δυνατότητα να το πουλήσεις στους συμμετέχοντες στα παιχνίδια της σε τιμή που εσύ επιλέγεις και από την οποία η εταιρεία κρατά το ποσοστό της (όπως κάνει και η Apple με τα apps τα οποία αγοράζουμε από το iTunes, και τα οποία έχουν παραχθεί από ανεξάρτητους παραγωγούς). Δεδομένου του μηδενικού κόστους παραγωγής και διανομής (πέραν, βεβαίως, του κόστους ευκαιρίας του χρόνου που διέθεσαν για να σχεδιάσουν το εικονικό αυτό αντικείμενο), καλοί, ανεξάρτητοι σχεδιαστές έχουν πρόσβαση σε μια τεράστια αγορά από την οποία βγάζουν ένα αξιοσέβαστο εισόδημα.

Για να μην σας τα πολυλογώ, ο λόγος που με ενδιέφερε να συνεργαστώ με την Valve στην μελέτη αυτών των αυθόρμητα δημιουργηθέντων διεθνών οικονομιών ήταν διττός.

Πρώτον, η δυνατότητα έρευνας των οικονομικών σχέσεων εκατομυρίων ανθρώπων που μου προσέφερε ο Gabe μόνο στα όνειρά του μπορεί να φανταστεί ένας οικονομολόγος. Σκεφτείτε το εξής: Τα οικονομικά «δεδομένα», με τα οποία δουλεύουμε ως οικονομολόγοι, δεν είναι καθόλου... δεδομένα. Ποτέ δεν ξέρουμε τις τιμές που ισχύουν στην αγορά, αλλά αναγκαζόμαστε να δουλεύουμε με δείκτες τιμών της στατιστικής αρχής που είναι και παλιοί (καθώς παίρνει χρόνο η δημιουργία τους) και ανακριβείς. Ποτέ δεν διαθέτουμε παρατηρήσεις πραγματικών συναλλαγών, αλλά πρέπει να φανταζόμαστε τις συναλλαγές που προέκυψαν μέσα από το πρίσμα απελπιστικά ατελών πληροφοριών σε κάποια βάση δεδομένων. Ακόμα και μεγέθη όπως η ανεργία και ο πληθωρισμός βασίζονται σε αυθαίρετες στατιστικές μεθόδους και περιέχουν μεγάλα σφάλματα (και, συχνά, πολιτικές παρεμβάσεις). Αντίθετα, για τις οικονομίες της Valve έχουμε επακριβή δεδομένα για κάθε συναλλαγή, για κάθε τιμή, και για κάθε ποσότητα, ανά πάσα στιγμή (από το 1996 μέχρι σήμερα). Για να το πω απλά: δεν χρειαζόμαστε στατιστικές μεθόδους (καθώς έχουμε όλα τα στοιχεία ως εάν να είμασταν παντογνώστες)! Να γιατί σας λέω για το «όνειρο του οικονομολόγου». Αν προσθέσετε και το γεγονός ότι μου δίνεται η δυνατότητα πειραματισμού (π.χ. να δοκιμάσω διαφορετικές τιμολογιακές πολιτικές σε διαφορετικά υποσύνολα του πληθυσμού των συμμετεχόντων - κάτι που κανείς οικονομολόγος δεν μπορεί να κάνει στην πραγματική οικονομία), καταλαβαίνετε το δέλεαρ.

Δεύτερον, επειδή η ίδια η Valve είναι δομημένη με τρόπο που αντικρούει όλες μας τις προκαταλήψεις για το τι σημαίνει και πως πρέπει να δομείται μια σύγχρονη, επιτυχημένη επιχείρηση υψηλής τεχνολογίας. Πρόκειται για εταιρεία χωρίς αφεντικά, χωρίς managers, με απόλυτη αυτονομία του κάθε ατόμου που εργάζεται σε αυτήν ή συνεργάζεται μαζί της (όπως τώρα εγώ), με ένα σύστημα διανομής της υπεραξίας της εταιρείας που βασίζεται στην αρχή ότι όλοι ψηφίζουν για τους μισθούς όλων. Επειδή έχω γράψει εκτενώς αλλού για την «αναρχοσυνδικαλιστική» οργάνωση της Valve (όρος του Gabe κι όχι δικός μου - βλ. εδώ), δεν θα εντρυφήσω εδώ. Απλά θα πω πως αποτελεί ένα ιδιαίτερα ελπιδοφόρο πείραμα για το πως μπορεί στο μέλλον η τεχνολογική εξέλιξη (α) να αποσυνδεθεί από την παραδοσιακή ιεαρχική οργάνωση μιας εταιρείας (με τρόπο που να συνδυάζει την οριζοντίως συμμετοχική διαχείριση με την υψηλή τεχνολογία και αποδοτικότητα), και (β) να οδηγήσει στον ριζοσπαστικό διαχωρισμό της καπιταλιστικής διασύνδεσης ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων επί των μέσων παραγωγής από το δικαίωμα κατακράτησης των κερδών. Μεγάλη συζήτηση αυτή που μπορεί να την συνεχίσουμε με άλλη ευκαιρία.

Την περίοδο από τον Μάρτιο μέχρι και τον Ιούνιο επέστρεψα στην Valve όπου βάλαμε μπροστά ένα ερευνητικό πρόγραμμα συστηματικής μελέτης των οικονομιών τους. (Ναι ήταν η περίοδος που κάποιοι διέδιδαν πως βρίσκομαι στην Αμερική δουλεύοντας για τον... George Soros, συνομωτικά εναντίον του εθνικού συμφέροντος!) Μέσα σε μερικές μέρες είχαμε τα πρώτα αποτελέσματα (βλ. εδώ) που ρίχνουν φως στον τρόπο με τον οποίο διαμορφώνονται οι τιμές και πως αυξομειώνονται οι ευκαιρίες για κερδοφόρες αγοραπωλησίες (arbitrage).

Παράλληλα με την μελέτη αυτή, μου δόθηκε η ευκαιρία να «δω το μέλλον». Βλέπετε, η Valve έχει αρχίσει να εξελίσσει, πέραν του λογισμικού των παιχνιδιών, και μηχανήματα (hardware). Φοβούμενη την τάση της Microsoft και της Apple να απαιτούν όλο και μεγαλύτερα ποσοστά των εσόδων της (ώστε να επιτρέπουν στους χρήστες πρόσβαση στα παιχνίδα της Valve μέσα από τους υπολογιστές που τρέχουν το λογισμικό τους), η Valve άρχισε να πειραματίζεται με δικά της μηχανήματα που σου δίνουν την δυνατότητα να παίζεις τα παιχνίδια αυτά χωρίς υπολογιστή (επί του οποίου να έχει εξουσία η Microsoft ή η Apple).

Επειδή έχω υπογράψει συμφωνητικό που με δεσμεύει να μην αποκαλύψω τις τεχνολογίες που είδα, δεν μπορώ να σας πω πολλά περισσότερα. Απλά, θα πω ότι πραγματικά είδα το μέλλον. (Δεν είναι λίγο να βλέπεις έναν εικονικό αλλά ρεαλιστικότατο εξωγήινο να στέκεται δίπλα σε έναν πραγματικό άνθρωπο στο ίδιο δωμάτιο με σένα, να περπατά γύρω-γύρω στο δωμάτιο και να σου κλείνει το μάτι. Κι όλα αυτά χωρίς οθόνη, προβολή ή κάποιον υπολογιστή έστω δίπλα σου...)

Κάπως έτσι λοιπόν ξεκίνησε η σχέση μας με τον Gabe. Πρόσφατα συμφωνήσαμε να πάμε την συνεργασία μας ένα βήμα πιο πέρα. Εκείνος στο Seattle, εγώ στο Austin του Texas (όπου διδάσκω στο Πανεπιστήμιο), βάζουμε μπροστά ένα μακροπρόθεσμο πλαίσιο μελέτης που υπερβαίνει τα βιντεοπαιχνίδια (τα οποία εξακολουθούν να μη με ενδιαφέρουν καθόλου). Πέραν της μελέτης των εικονικών οικονομιών, σκοπός μας είναι η εκπόνηση μελετών για την μελλοντική δομή των μεγάλων επιχειρήσεων (και τον αντίκτυπο που θα έχει στην εξουσία τους επί των καταναλωτών, αλλά και των εργαζόμενων σε αυτές, η νέα τεχνολογία τρισδιάστατων εκτυπώσεων, το λεγόμενο 3D printing), για το είδος των υπερεθνικών θεσμών που πρέπει να αναπτυχθούν ώστε να ρυθμίζονται αυτές οι νέες (εξ ορισμού) παγκοσμιοποιημένες εικονικές αγορές (π.χ. ποιος και πως θα φορολογεί τα εισοδήματα των συμμετεχόντων σε αυτές, πως θα ρυθμίζεται η αγορά εργασίας), τον αντίκτυπο που έχουν όλα αυτά στο νομισματικό σύστημα, στους δημοκρατικούς θεσμούς, στην δικαιοσύνη, στις παραδοσιακές επιχειρήσεις, αλλά και στην εξουσία των τραπεζών επί των κοινωνιών (την οποία έχω ονομάσει, όπως κάποιοι ήδη θυμάστε, καθεστώς Πτωχοτραπεζοκρατίας).

Κλείνω επιστρέφοντας στον «τόπο του εγκλήματος». Στην Κρίση μας. Αυτό το περίεργο email, που δεν θα είχε σταλεί χωρίς την Κρίση του Ευρώ, μου κατέδειξε μια μεγάλη διαφορά μεταξύ Ευρώπης και Αμερικής.

Στην Ευρώπη, η Κρίση είναι κάτι το δυσάρεστο, ένα αδιέξοδο από το οποίο οι έχοντες την εξουσία προσπαθούν να αποστρέψουν τα μάτια ελπίζοντας ότι αν το αγνοήσουν θα περάσει. Η Ελλάδα, ιδίως, αποτελεί για τους ευρωπαίους ένα αγκάθι, που πολύ θα ήθελαν να διώξουν από την ζωή τους. Αντίθετα, στην Αμερική υπάρχουν άνθρωποι στην κόψη του ξυραφιού των νέων τεχνολογιών (και δεν αναφέρομαι μόνο στον Gabe) που κοιτάνε την Κρίση της ηπείρου μας και διακρίνουν ιδέες χρήσιμες στον δικό τους αγώνα να δημιουργήσουν, ιδέες που βοηθούν στο να διανοηθούν τον μελλοντικό κόσμο που θα κατοικήσουν τα παιδιά τους.

Τους τελευταίους μήνες στο Seattle, μου δόθηκε η ευκαιρία να συνομιλήσω με στελέχη των μεγαλύτερων αμερικανικών εταιρειών της λεγόμενης νέας οικονομίας (Google, Intel, Microsoft, Boeing). Όλοι τους, χωρίς εξαίρεση, ακούγοντας ότι είμαι Έλληνας, αρπάζουν την ευκαιρία να δηλώσουν την αλληλεγγύη τους στην χώρα μας και να τοποθετηθούν για «τα δικά μας» λέγοντας πως δεν μπορούν να πιστέψουν την ηλιθιότητα με την οποία αντιδρά η Ευρώπη στην Κρίση της. Ένας μάλιστα προσέθεσε και το εξής: «Η αντιμετώπιση της Ελλάδας από το Βερολίνο και την Φραγκφούρτη μου θυμίζει την μεταχείριση του Rodney King από την αστυνομία του Los Angeles. Ή τον τρόπο που η Cathy Bates πειθάρχισε τον James Caan στην ταινία Misery.» (Αν αντέχετε, δείτε αυτό το video clip). Έχει σημασία ότι τα λόγια αυτά δεν τα είπε κάποιος διαδηλωτής του Occupy Wall Street, αλλά υψηλότατο στέλεχος επιχείρησης που οι ευρωπαίοι ηγέτες θεωρούν σπουδαία και παράδειγμα προς μίμηση. Μακάρι να μοιράζονταν και την οπτική του...

 

ΠΗΓΗ

Διαβάστε περισσότερα » »

Η Mozilla διόρθωσε το κενό ασφάλειας στον Firefox.

Το μη κερδοσκοπικό Ίδρυμα Mozilla ανακοίνωσε ότι αναβάθμισε την τελευταία έκδοση του προγράμματος διαδικτυακής πλοήγησης Firefox, κλείνοντας το κενό ασφάλειας που είχε εντοπίσει και το οποίο την είχε αναγκάσει να αποσύρει το λογισμικό της μόλις μία ημέρα μετά την κυκλοφορία του.

Πλέον, οι χρήστες μπορούν να «κατεβάσουν» την έκδοση 16.0.1 που δεν περιέχει την «τρύπα», την οποία θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν κακόβουλοι χάκερς.

Ο Firefox βρίσκεται στη δεύτερη θέση, με μερίδιο περίπου 20% στην παγκόσμια αγορά προγραμμάτων πλοήγησης (browsers), όπου ανταγωνίζεται σκληρά με τον πρωτοπόρο Microsoft Internet Explorer και τον Google Chrome, που ακολουθεί στην τρίτη θέση.

«Παίρνουμε τα ζητήματα ασφάλειας πάρα πολύ σοβαρά. Καταφέραμε να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα με τον Firefox γρήγορα και με περιορισμένες επιπτώσεις για τους χρήστες», δήλωσε στο BBC εκπρόσωπος της Mozilla.

Εκπρόσωπος της εταιρίας προϊόντων για την ασφάλεια του λογισμιμού Sophos ανέφερε, ότι το κενό ασφάλειας στον Firefox θα μπορούσε να είχε αποδειχτεί ιδιαίτερα σοβαρό, αν δεν είχε εντοπιστεί και επιδιορθωθεί τόσο γρήγορα από την Mozilla.

Διαβάστε περισσότερα » »

«Δεν αντέχω να κοροϊδεύετε τον κόσμο, ας μάθουμε τις 11 αλήθειες»

Επιστολή κοινοποιεί στα ΜΜΕ ο βουλευτής της ΔΗΜΑΡ, Ιωάννης Μιχελογιαννάκης, απαριθμώντας έναν κατάλογο με 11 αλήθειες τις οποίες -όπως αναφέρει- πρέπει να πληροφορηθεί ο κόσμος.

1. A.O.Z. δεν υπάρχει σε ακατοίκητο νησί, δεν είναι λοιπόν θέμα εξοικονόμησης πόρων αλλά θέμα εκμετάλλευσης φυσικού πλούτου.

2. H ελάττωση του τζίρου των πολυεθνικών εταιριών έφερε τα ληγμένα και όχι η εξυπηρέτηση του διατροφικού.

3. Τα 72 προαπαιτούμενα επίτηδες δεν τα εφάρμοσαν για να τα εφαρμόσουν με άλλους όρους και μάλιστα τα αύξησαν σε 89.

4. H καθυστέρηση στις λίστες έγινε για να φύγουν τα χρήματα και να μην ελέγχονται τώρα.

5. Το ίδιο έγινε και στην περίπτωση των off shore εταιριών.

6. Τον έλεγχο του παραεμπορίου, όπως για παράδειγμα, τη μη λειτουργία οργάνου ελέγχου καθαρότητας ποτών, την οποία καθυστερούσαν μέχρι να βάλουν στο χέρι το απλό κρασί και την ρακί και τώρα θα εφαρμόσουν τους όποιους ελέγχους.

7. Τον έλεγχο στα κότερα τον σταμάτησαν μέχρι να αλλάξουν το νόμο ιδιοκτησίας και φορολογίας.

8. Ίδιο το «κόλπο» έκαναν και για τα καζίνο

9. Τις ακτίνες Χ τις ενοχοποίησαν για να κερδίσουν χρόνο, ενώ εισέπρατταν ¨τρελά¨ λεφτά, έως ότου αλλάξει ο νόμος φορολογίας εισαγωγών – εξαγωγών, ενώ συγχρόνως περνούσε από τα λιμάνια μεγάλος αριθμός μεταναστών με ανταλλάγματα.

10. Για τα πρωτότυπα φάρμακα, εξαντλούσαν το χρόνο νόμου πατέντας για περίεργες συναλλαγές με πολυεθνικές.

11. Η προσπάθεια τα 550 εκατ. να μην τα δώσουν οι τράπεζες αλλά να περικοπούν οι μισθοί και οι συντάξεις ήταν η αρχή του γκρίζου τραπεζικού συστήματος προσοχή να μην πληρώσουμε την επιμήκυνση με 30 δις.

Κάποιος μεγάλος είπε ότι, οι μεγάλες αλήθειες έχουν τρία στάδια:

1. Στην αρχή τις χλευάζουν.
2. Μετά γίνονται επικίνδυνες.
3. Στο τέλος γίνονται αποδεκτές.»


zougla
eleftheriskepsii

Διαβάστε περισσότερα » »

Αντί να στηρίζουμε τους Αδελφούς Έλληνες, υποστηρίζουμε την Τουρκία και τους ....Αδελφούς Μουσουλμάνους .- Του Σάββα Καλεντερίδη.

Το ελληνικό ενδιαφέρον θα πρέπει να επικεντρωθεί σε δυο σενάρια, σε σχέση πάντα με τις εξελίξεις στη Συρία και την εμπλοκή της Τουρκίας σ’ αυτήν. Κι αυτό γιατί από τις εξελίξεις αυτές και από την κατάληξή τους θα κριθεί στην κυριολεξία το μέλλον του Ελληνισμού.
Να εξηγήσουμε το γιατί.

Ξεκινούμε από το καλό -πάντα για τα συμφέροντα του Ελληνισμού- σενάριο.
Σύμφωνα μ’ αυτό, η κρίση τερματίζεται και με τη συναίνεση ΗΠΑ, Ρωσίας, Γαλλίας και Ηνωμένου Βασιλείου εγκαθιδρύεται στη χώρα ένα σύστημα παρόμοιο με αυτό του Λιβάνου, που εξασφαλίζει τη σταθερότητα αλλά και τα συμφέροντα των θρησκευτικών και των εθνικών ομάδων που απαρτίζουν τον πληθυσμό της Συρίας.

Στα πλαίσια της λύσης αυτής διασφαλίζονται τα συμφέροντα των Χριστιανών της Συρίας, που αποτελούν ζωντανό μνημείο της παγκόσμιας κληρονομιάς, και με τον τρόπο αυτόν εξασφαλίζονται και τα -με την ευρεία έννοια- ελληνικά συμφέροντα, μια που το Πατριαρχείο Αντιοχείας είναι συνυφασμένο με την ελληνική ιστορία αλλά και τα συμφέροντα του Ελληνισμού στην περιοχή της αρμοδιότητάς του.

Πάντα με βάση το ίδιο σενάριο, οι Κούρδοι της Συρίας αποκτούν τη Δημοκρατική τους Αυτονομία και δημιουργούνται συνθήκες για την ανάπτυξη στενότερων δεσμών με τους Κούρδους του αυτόνομου κουρδικού κράτους, που λειτουργεί ντε φάκτο από το 1991 στο Νότιο Κουρδιστάν (Βόρειο Ιράκ). Η κατάσταση αυτή δημιουργεί ευνοϊκές συνθήκες για την απόκτηση καθεστώτος Δημοκρατικής Αυτονομίας από τους Κούρδους του Βορείου Κουρδιστάν (ΝΑ Τουρκία), μια που η Τουρκία, που υπερηφανεύεται ότι φιλοξενεί και εξοπλίζει τις συμμορίες που δρουν και σκοτώνουν αδιακρίτως στη Συρία, με υποτιθέμενο σκοπό τον εκδημοκρατισμό της γειτονικής χώρας, θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να εξηγήσει στους Κούρδους αλλά και στη διεθνή κοινότητα, γιατί δεν παραχωρεί τουλάχιστον τα ίδια δικαιώματα και στους Κούρδους που κατοικούν στη δική της ...δημοκρατική επικράτεια.

Με αυτό σενάριο εξασφαλίζονται τα συμφέροντα των Χριστιανών, των Κούρδων και των άλλων μειονοτήτων, ενώ παράλληλα η κυβέρνηση που θα προκύπτει κάθε φορά, είναι περίπου αδύνατον να ελέγχεται από το καθεστώς της Άγκυρας.
Άρα, οι μελλοντικές κυβερνήσεις της Δαμασκού θα σέβονται το διεθνές δίκαιο των Θαλασσών, κάτι που αρνείται να πράξει η Άγκυρα.

Να δούμε τώρα το κακό σενάριο.
Στο τέλος της κρίσης επικρατούν οι δυνάμεις εκείνες που ελέγχονται από τους Αδελφούς Μουσουλμάνους και εγκαθιδρύουν στη Συρία ένα δημοκρατικοφανές καθεστώς, το οποίο επί της ουσίας είναι μια σουνιτική δικτατορία που επιβάλλεται με υποτιθέμενες δημοκρατικές διαδικασίες και καταπιέζει Χριστιανούς και Κούρδους, όπως κάνει η Τουρκία.
Γιατί το ονομάζουμε σουνιτική δικτατορία;

Διότι η πολιτική ασκείται με εθνο-θρησκευτικά κριτήρια και από τη στιγμή που οι Άραβες σουνίτες αποτελούν το 60% του πληθυσμού της χώρας, θα κυβερνούν δικτατορικά ες αεί όλους εκείνους που δεν είναι Άραβες σουνίτες μουσουλμάνοι. Παρεμπιπτόντως, αυτό το καθεστώς εγκαθιδρύεται σταδιακά στην Τουρκία, μια σουνιτική δικτατορία.
Πέρα όμως από τα ζητήματα Δημοκρατίας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, σε περίπτωση που εφαρμοστεί το δεύτερο σενάριο, υπάρχουν και θέματα που αφορούν ζωτικά συμφέροντα του Ελληνισμού.

Ποια είναι αυτά;
Οι κυβερνήσεις των Αδελφών Μουσουλμάνων, -αν δεν ελέγχονται απολύτως από την Τουρκία- υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να ακολουθούν σε μεγάλο βαθμό κοινή στρατηγική με την Άγκυρα στα ζητήματα που άπτονται του Διεθνούς Δικαίου των Θαλασσών και των θαλασσίων ζωνών.
Δηλαδή, η Τουρκία θα επιβάλλει τις δικές της απαράδεκτες απόψεις στα ζητήματα των θαλασσίων ζωνών και της ΑΟΖ στη ΝΑ Μεσόγειο, συνεπικουρούμενη από τις συγγενείς ιδεολογικο-θρησκευτικά κυβερνήσεις της Δαμασκού, της Αιγύπτου και της Λιβύης.

Αυτό σημαίνει ότι η ΝΑ Μεσόγειος θα καταστεί μια μουσουλμανική λίμνη που σταδιακά θα καταπνίξει την Κύπρο και το Καστελόριζο, ενώ εν καιρώ θα αρχίσει να απειλεί Κάσο, Κάρπαθο, Ρόδο, Κρήτη, και φυσικά την καρδιά του Αιγαίου.

Αυτό είναι ένας λογαριασμός που θεωρούμε ότι όφειλαν να κάνουν όλοι εκείνοι που συντάσσονται ακρίτως με την πολιτική της Τουρκίας στη Συρία, με δεδομένο ότι υπηρετούν και διακονούν πολιτικές και υπηρεσιακές θέσεις με ένα και μοναδικό ιερό καθήκον, χρέος και υποχρέωση:

 Την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του Ελληνισμού και όχι της Τουρκίας και των Αδελφών Μουσουλμάνων.

Ο νοών νοείτω.



http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2012/10/blog-post_892.html#.UHkr32dvXGM

Διαβάστε περισσότερα » »

Η οριστική απόφαση για την κατάργηση των ΔΟΥ και η δημιουργία ΚΕΠ – Παραμένουν δύο ΔΟΥ στην Κοζάνη (Κοζάνης και Πτολεμαΐδας)

Στην κατάργηση 127 ΔΟΥ σε ολόκληρη την Επικράτεια, εντός του τρέχοντος έτους προχωρά το υπουργείο Οικονομικών στο πλαίσιο της μείωσης των εξόδων του Κράτους, της ελαχιστοποίησης της φοροδιαφυγής και της αύξησης των εσόδων μέσω της βελτίωσης του ελεγκτικού μηχανισμού.

Η Ειδική Επιτροπή Ενοποιήσεων ΔΟΥ ολοκλήρωσε το σχετικό πόρισμα και το παρουσίασε  σε ευρεία σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε σήμερα στο Υπουργείο Οικονομικών, παρουσία του Υπουργού κ. Στουρνάρα, του Υφυπουργού κ. Μαυραγάνη και όλων των Γενικών Διευθυντών που εμπλέκονται στο θέμα της ενοποίησης των ΔΟΥ.

Σύμφωνα με τη νέα διάρθρωση των ΔΟΥ στη χώρα, έως τέλος του έτους:

• στην Αττική παραμένουν 41 ΔΟΥ (καταργούνται 28)
• στη Θεσσαλονίκη παραμένουν 11 ΔΟΥ (καταργούνται 6)
•  σε 13 Νομούς παραμένουν από 2 ΔΟΥ (καταργούνται συνολικά 35), ήτοι: Αιτωλοακαρνανία, Αργολίδα, Αχαΐα, Βοιωτίας, Δωδεκάνησα, Έβρος, Ηράκλειο, Κοζάνη, Κυκλάδες, Λάρισα, Μαγνησία, Πέλλα και Χαλκιδικής
•  σε 36 Νομούς παραμένει 1 ΔΟΥ (καταργούνται συνολικά 58).

Σύμφωνα με το πόρισμα, οι ΔΟΥ που θα παραμείνουν εν λειτουργία (114 ΔΟΥ) επιλέχθηκαν με οικονομικά κριτήρια, όπως η φοροδοτική ικανότητα και ο αριθμός συναλλασσομένων (φυσικά και νομικά πρόσωπα). Επιπλέον, σύμφωνα με τεχνικά κριτήρια, όπως η επάρκεια των κτιρίων και το ιδιοκτησιακό καθεστώς τους, επιλέχθηκαν τα κτίρια τα οποία θα στεγάσουν τις ενοποιημένες ΔΟΥ.

Τέλος λήφθηκαν υπόψη και κοινωνικά και γεωγραφικά κριτήρια, όπως η δυσκολία πρόσβασης, ο νησιωτικός και ορεινός χαρακτήρας, καθώς και οι ακριτικές – παραμεθόριες περιοχές, με σκοπό, όπου καταργούνται ΔΟΥ, να δημιουργηθούν Γραφεία Εξυπηρέτησης Πολιτών.

Τα Γραφεία αυτά θα στεγαστούν στα υφιστάμενα κτίρια των ΟΤΑ ή των ΚΕΠ, με σκοπό τόσο την εξυπηρέτηση των πολιτών σε ενιαίους χώρους, όσο και την επίτευξη συνεργιών μείωσης του συνολικού κόστους λειτουργίας τους.

Το όφελος από τις ενοποιήσεις των ΔΟΥ ανέρχεται σε 800.000 € ανά μήνα, ενώ το αντίστοιχο κόστος θα ανέλθει σε 4 εκατ. και συνεπώς θα αποσβεστεί σε 5 μήνες περίπου. Άρα το συνολικό όφελος για το Κράτος κατά τη διετία 2013-2014 θα ανέλθει σε 15 εκατ. €. Επιπλέον το Υπουργείο θα προβεί σε ενέργειες ένταξης των δαπανών αυτών στο ΕΣΠΑ, ώστε το Κράτος να επιχορηγηθεί κατά 95% από την Ε.Ε. και άρα η τελική οικονομική επιβάρυνση να είναι ελάχιστη.

Η εξοικονόμηση κόστους προκύπτει από την παράδοση μισθωμένων κτιρίων (π.χ. κτίριο ΔΟΥ Αγίας Παρασκευής με ετήσιο μίσθωμα 264.000 €, κτίριο ΔΟΥ Τούμπας με ετήσιο μίσθωμα 157.000 €, κτίριο ΔΟΥ Β’ Πατρών με ετήσιο μίσθωμα 176.000 €, κτίριο ΔΟΥ Β’ Κέρκυρας με ετήσιο μίσθωμα 127.000 €) και τη μεταστέγαση σε ιδιόκτητα κτίρια. Οπουδήποτε δεν διατίθενται ιδιόκτητα κτίρια, διενεργούνται άμεσα διαγωνισμοί, με σκοπό τη μείωση των μισθωμάτων.

Η βελτίωση της λειτουργίας των ΔΟΥ θα προκύψει από την ενοποίηση του διάσπαρτου προσωπικού των υφιστάμενων ΔΟΥ. Σημειώνεται πως η πλειοψηφία των ΔΟΥ Β’ Τάξης κατείχαν λιγότερους από 10 εργαζομένους, ενώ παράλληλα σε ΔΟΥ Α’ Τάξης υπήρχαν Τμήματα με 1 εργαζόμενο και τις καθιστούσε μη παραγωγικές. Πλέον κάθε ΔΟΥ θα διαθέτει επαρκή στελέχωση, ώστε τα Τμήματα των ΔΟΥ να γίνουν πιο παραγωγικά και αποτελεσματικά, εστιάζοντας στη συλλογή εσόδων για το Κράτος, σε διενέργεια περισσότερων ελέγχων, καθώς και την πάταξη της φοροδιαφυγής.

Όπως δήλωσε χαρακτηριστικά ο Υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας: «Αναδιαρθρώνεται ο χάρτης των ΔΟΥ σε ολόκληρη τη χώρα. Πλέον θα έχουμε καλύτερη λειτουργία των ΔΟΥ, με περισσότερους ελέγχους, περισσότερα έσοδα και μικρότερο κόστος».

kozan.gr

Διαβάστε περισσότερα » »

Corpus Christi και Σκίτσα του Μωάμεθ

«…Γνώσεσθε την Αλήθειαν και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς…" (Κατά Ιωάννην, Η’ – 32)

(Το αν την αντέχουμε ή όχι θα φανεί στο τέλος του κειμένου...)

γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος

Σάτιρα και προπαγάνδα. Ή αλλιώς, η Προπαγάνδα μέσω της Τέχνης.

 Η «έντεχνη λασπολογία» μέσω του «πολιτισμένου γέλωτος».

Λέγε λέγε, κάτι θα ριζώσει στην ψυχή του άλλου.

Ρίξε λάσπη, στο τέλος κάτι θα μείνει.

Γνωστά τσιτάτα όλα...

Η ουσία παραμένει όπως κι αν το πεις όμως:

 Ο πιο κόσμιος, χαριτωμένος, «πολιτισμένος» και πάνω απ’ όλα «νόμιμος» τρόπος να «φθείρεις» κάτι ή κάποιον είναι η «Τέχνη». Και να λερώσεις κάποιον, φυσικά με το αζημίωτο. Ή να «απομυθοποιήσεις». Κι αφού τον «κατεβάσεις από τον Μεταφυσικό Θρόνο» του, να τον σύρεις στη λάσπη μέχρις εξοντώσεώς του.

Η «Προπαγάνδα των (δήθεν) Προοδευτικών» στοχεύει σε δύο επίπεδα.

Πρώτον, τις έννοιες Πατρίδα/Σημαία. Με απώτερο σκοπό μια «πολυπολιτισμική-πολυεθνική» κοινωνία αυτά τα «Σύμβολα» - που «στηρίζουν την Εθνική Κοινωνία» - πρέπει να συντριβούν. Να γελοιοποιηθούν, να αποηθικοποιηθούν, να αποσαθρωθούν πρώτα τα θεμέλιά τους και κατόπιν να καταρρεύσουν σαν χάρτινοι πύργοι.

Δεύτερον, την έννοια «Πίστη». Λοιδωρισμός της μέχρι την απομυθοποίηση και το γκρέμισμά της.

Τρίτον, στηρίζει τα δύο παραπάνω «Μέτωπα», ακυρώνοντας στην πράξη την δυνατότητα πολιτικοκοινωνικής, πολιτιστικής αντιμετώπισής τους από μέρους του ευρύτερου Πατριωτικού Χώρου.

Πως;

Μα «στερώντας τους όπλα».

Ποιά είναι αυτά;

Δεν μένει παρά να εξεταστεί το «βασικό ΤΟΥΣ επιχείρημα» στην πιο πρόσφατη «σκηνή αυτού του διαρκούς επαίσχυντου αντεθνικού τους έργου». Την υπόθεση Corpus Christi.

Ποιό ήταν αυτό;

«Γιατί ρε Φασίστες δεν μας αναγνωρίζετε το δικαίωμα Λόγου και έκφρασης»;

Κοίτα ποιός μιλάει! Ποιοί το ρωτούν αυτό;

Αυτοί που δεν αναγνώρισαν το δικαίωμα Λόγου στην Ολυμπιακή Αθλήτρια Βούλα Παπαχρήστου και την καρατόμησαν ατιμωτικά από την συμμετοχή στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου 2012.

Αυτοί που χτύπησαν αμείλικτα πριν ελάχιστες δεκαετίες την ταινία «Ελένη» του Γκατζογιάννη.

Αυτοί που πάλεψαν αδυσώπητα την ταινία «Κατίν» που ξεμπρόστιαζε το έγκλημα των «προοδευτικών» σοβιετικών να εκτελέσουν 20,000 Πολωνούς αξιωματικούς στο ξεκίνημα του Β’ Παγκ. Πολέμου.

Αυτοί που έχουν «πιάσει όλα τα πόστα» στην Ελληνική Πολιτεία κλείνοντας όλες μα όλες τις πόρτες στους Έλληνες Πατριώτες ώστε να μην μπορούν να αντιδράσουν στην (δήθεν) «Προοδευτική» τους (αντεθνική) Λαίλαπα.

Τολμάνε και μιλάνε για λογοκρισία.

Ποιοί; Αυτοί που έχουν μπλοκάρει τα πάντα. Που έχουν λογοκρίνει κάθε τι Πατριωτικό με τον χειρότερο τρόπο. Κλείνοντάς του «όλες τις πόρτες» έκφρασής του.

Πόσοι Έλληνες Πατριώτες καλλιτεχνικοί δημιουργοί κάθε είδους άραγε δημιουργούν σε θιάσους, σε ατελιέ, σε μουσικές ή θεατρικές σκηνές και σε πλατώ;

Πότε ανέβηκε η τελευταία «Πατριωτική» Παράσταση;

Πότε προβλήθηκε η τελευταία «Πατριωτική Ταινία»;

Πότε έγινε τελευταία φορά παρουσίαση στα κρατικά ΜΜΕ Πατριωτικής Λογοτεχνίας – Ποίησης – Δοκιμίου ή έθεσαν υπό την αιγίδα τους μια συναυλία Πατριωτικών Τραγουδιών;

Πόσοι Έλληνες Πατριώτες συγγραφείς βρίσκουν άραγε ανοιχτές θύρες στους χιλιάδες εκδοτικούς οίκους και στα ΜΜΕ;

Πόσοι Έλληνες Πατριώτες δημοσιογράφοι άραγε απασχολούνται σ’ αυτά τα ΜΜΕ;

Πότε ενίσχυσε η Πολιτεία των «Προοδευτικών» τις Πατριωτικές Ιστοσελίδες για να προάγουν κι αυτές με τη σειρά τους ακόμη πιο πολύ τον Πατριωτικό Εθνικό Λόγο, Τέχνη και Γράμματα;

Πόσοι από τους παραπάνω «ενισχύονται οικονομικά» από την Πολιτεία για να δημιουργήσουν ελεύθερα στο χώρο του Πνεύματος και του Πολιτισμού όπως «αφειδώς» συμβαίνει με τους αντίστοιχους «άλλους ημέτερους και καλοζωϊσμένους» του αντεθνικού κατεστημένου;

Η εξοργιστική απάντηση είναι γνωστή σε όλους...

Άλλος λοιπόν κήρυξε τον Πόλεμο στους Πατριώτες,  στην Πατρίδα και στα Σύμβολά τους.

Στο παρόν θα δοθεί όμως έμφαση στον έναν από τους δύο παραπάνω «Στόχους» τους.

 Τις επιθέσεις κατά των Συμβόλων της Πίστεως.

Όπως και στην «απαγκίστρωση» αυτού του θέματος από το άλλο θέμα που «εκ του πονηρού» όλοι αυτοί οι (δήθεν) Προοδευτικοί προσπαθούν εσκεμμένα να το «εμπλέξουν». Τουτέστιν, με ένα άλλο διεθνές σοβαρό ζήτημα, την (δήθεν) απόπειρα προσβολής των Συμβόλων του Ισλάμ. Θα δείτε πιο κάτω τα «περιβόητα (δήθεν) Σκίτσα του Μωάμεθ». Και θα δείτε επίσης το ότι αποτελούν απλά μια (δήθεν) προπαγάνδα κατά του Ισλάμ ενορχηστρωμένη απ’ «αυτούς τους ίδιους». Τους Ισλαμιστές.

Ένα ένα όμως.

Στα «δικά μας» πρώτα.

Corpus Christi: το Ιερό «Αδελφάτο» με τις «τρελές»...

Ενοχλητικός ο τίτλος, έτσι;

Γι’ αυτό τον διάλεξα.

Έψαχνα έναν τίτλο που σε οχτώ λέξεις να μπορεί να δείξει με «ενοχλητική ένταση» όλη την «δυσώδη σκοτεινιά» αυτού του (δήθεν) «τεχνουργήματος».

Η Θεατρική Παράσταση Corpus Christi, όπου ο Χριστός και οι Μαθητές του παρουσιάζονται ως μια «Ομοφυλοφιλική Σέχτα» είναι το πιο πρόσφατο ηχηρό παράδειγμα. Ανάλογες προσπάθειες υπήρξαν πολλές στο παρελθόν. Όχι μόνον στο σύγχρονο. Αλλά και στο ιστορικό.

Σκοπός πάντα ένας:  «Απομυθοποίηση», «Ηθική Αποκαθήλωση του βαλλόμενου (Θεολογικού) Προσώπου/Συμβόλου», «Γκρέμισμα και Συντριβή» όλου του Πνευματικού Οικοδομήματος που στηρίζεται σ’ αυτό.

Τόσο απλά. «Χειραγώγηση»!!!

Θα πει κάποιος ίσως απ’ αυτούς τους «κυρίους»:

Μα σταματήστε πια να βλέπετε φαντάσματα. Απλά ένα έργο είναι. Πως είναι δυνατόν από μόνο του ένα θεατρικό έργο να φιλοδοξεί να επιτύχει όλα αυτά που του καταμαρτυρείτε παραπάνω;

Να ήταν μια απλή ιστορική εξαίρεση, ίσως και να μην ασχολούταν κανείς μαζί του. Δεν είναι όμως. Παρά είναι ένας ακόμη «κρίκος» σε μια μακρά ιστορική αλυσίδα από τέτοιες «επιθέσεις».

Πάμε λοιπόν προς τα πίσω.

Στα γρήγορα θα περάσουμε τις αντίστοιχες απόπειρες των ταινιών «Ο Τελευταίος Πειρασμός» και ο «Κώδικας Ντα Βίντσι». Γνωστές οι περιπτώσεις τους. Εντάσσονται ξεκάθαρα στο σκεπτικό της παραπάνω προπαγάνδας.

Τα υπόλοιπα όμως, θα αποπειραθούμε να τα «βιώσουμε». Και όχι απλά να τα διαβάσουμε. Αυτό σημαίνει ότι θα παρουσιαστεί και δεν θα αποκρυφτεί το ανάλογο οπτικό υλικό. Πρέπει να αναδυθεί όλη η «δυσωδία» αυτής της «ενορχηστρωμένης φιλοσοφικής/αντιθεολογικής επίθεσης». Σε όλη την «ιστορική αλληλουχία» της. Και όχι να κρυφτεί. Μπας και καταλάβουν μερικοί από «εκεί απέναντι» στο (δήθεν) Προοδευτικό μπλοκ «τι κάνουν» και «που οδηγούν τα πράγματα» σ’ αυτόν τον τόπο.

Υπόθεση Outlook

Κλασσικό πλέον παράδειγμα αποτελεί το γνωστό ζήτημα του Πίνακα του «Σταυρού και της εκσπερμάτισης επ’ αυτού». Και αυτό παρουσιάστηκε ως «Τέχνη»:

Ο πίνακας του Thierry de Cordier «Πότισέ με»,

 ο οποίος αφού εκτέθηκε στα μάτια 22,000 θεατών της έκθεσης Outlook, μόλις λίγα χρόνια πριν, (συμπεριλαμβανομένου του τότε Έλληνα Προέδρου κου Στεφανόπουλου) αποσύρθηκε μετά από διαμαρτυρία της Εκκλησίας – αν και «προκλητικά καθυστερημένης».

Η Εκκλησία σ’ εκείνη την περίπτωση προτίμησε να υποκριθεί ότι «ουδέν συμβαίνει». Το ίδιο έπραξε (όπως και συνολικότερα η Πολιτεία) και με όλες εκείνες τις ιστοσελίδες που – ήδη καιρό πριν και ως σήμερα – διακωμωδούσαν (και διακωμωδούν) Σύμβολα της Πίστης, στο πρότυπο του «Γέροντας Παστίτσιος» που από τότε διακινούνται σε ογκώδη αριθμό στο διαδίκτυο και που επιχειρούν να τα καμουφλάρουν με το προσωπείο της «αθώας σάτιρας».

Να όμως που δεν είναι καθόλου μα καθόλου έτσι:

Όπως έγραφα στο διαδίκτυο εκείνη την περίοδο:

«…Η Πίστη προς τα Θεία ακολουθεί την Ατραπό του μυστικιστικού Δέους κι επ’ ουδενί αυτήν της Λογικής. Ο  (εξ)ευτελισμός των Θείων Συμβόλων (μέσω της «προβιάς» της (δήθεν) Τέχνης των Αθέων) ευνουχίζει αυτήν ακριβώς τη δυνατότητα του Δέους να συμβάλλει καίρια στη γέννηση της Πίστης και στην "ενίσχυση και στήριξη" αυτής. Παύοντας να αισθάνεσαι δέος για τα Θεία, παύει και η Πίστη σου. Αυτή είναι η "εκ βάθρων ζημιά" που κάνει η (δήθεν αθώα) σάτιρα και ο (εξ)ευτελισμός των Θείων από μέρους των Άθεων. Αποτελούν συγκεκαλυμμένη πλην εσκεμμένη και  σαφή κατασυκοφάντηση με απώτερο σκοπό την συντριβή των θεμελίων του Μεταφυσικού Συμβολισμού του συκοφαντούμενου…»

«Ύπουλη αποσάθρωση των ψυχοπνευματικών νευρώνων της Πίστεως», θα πρόσθετα σήμερα.

Ο (εξ)ευτελισμός των Θείων επιτελεί ακριβώς το αντίθετο απ’ αυτό που προέτρεπε ο Γέρος του Μωριά:

«…Φυλάξτε την πίστη σας και στερεώστε την, διότι όταν επιάσαμε τα άρματα είπαμε πρώτα υπέρ πίστεως και έπειτα υπέρ πατρίδος…» (Θ. Κολοκοτρώνης)

Η γελοιοποίηση των Συμβόλων της Πίστης είναι ακριβώς η «αποστερέωσή» της.

Βεβαίως, το συγκεκριμένο περιστατικό, για τους γνωρίζοντες δεν ήταν καθόλου μα καθόλου κεραυνός εν αιθρία. Ήταν λογική συνέχεια ενός ολόκληρου «αντιχριστιανικού (δήθεν) καλλιτεχνικού κινήματος» που η (Καθολική και Προτεσταντική κυρίως) Εκκλησία αμέλησε να αντιμετωπίσει έγκαιρα. Αντιθέτως, αν και φαινομενικά από το 1550 άρχισε να το αντιμετωπίζει, ουσιαστικά σήμερα το εκτρέφει ξεκάθαρα με την άρνησή της να το αντιμετωπίσει δυναμικά.

To Chorpus Christi έρχεται σε συνέχεια του Cordier. Του οποίου ο παραπάνω αρρωστημένος πίνακάς του έρχεται σε αναμενόμενη συνέχεια της «Βλάσφημης Σχολής του Λιο Στάϊνμπεργκ» και της «νοσηρής εμμονής του να ανατέμνει μια – σαφώς ανύπαρκτη θεολογικά - Χριστολογική Σεξουαλικότητα».

Διαβάζουμε στην Ελευθεροτυπία 26/12/09):

"Ο Λίο Στάινμπεργκ θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους μελετητές της ιστορίας της τέχνης και έχει ειδικευτεί στην ανάλυση της Αναγέννησης. Η έρευνά του στις αρχές της δεκαετίας του '80 τον οδήγησε στη μελέτη για τη σεξουαλικότητα του Χριστού στους πίνακες της εποχής.
Για πρώτη φορά τόλμησε να αναλύσει την αναπαράσταση των γεννητικών οργάνων του Χριστού στην τέχνη της Αναγέννησης και κατέληξε σε σημαντικά συμπεράσματα, τα οποία ανατρέπουν τις μέχρι τότε εδραιωμένες βεβαιότητες της εικαστικής (αλλά και θεολογικής) κριτικής.
Η επιχειρηματολογία του Στάινμπεργκ συνοδεύεται από 200 πίνακες της εποχής. Ο ίδιος υποστηρίζει ότι είναι αναγκαία η αναφορά σε πολυάριθμα παραδείγματα, έτσι ώστε να πειστεί ο αναγνώστης ότι οι ισχυρισμοί του είναι βάσιμοι και δεν στηρίζονται σε κάποιες εξαιρέσεις.


Οι πίνακες αυτοί (που θα μπορούσαν εύκολα να αυξηθούν σε χίλιους κατά τον συγγραφέα) έχουν ένα κοινό παρονομαστή: απεικονίζουν με ευκρίνεια το πέος του νηπίου ή του ενήλικα Χριστού. Προέρχονται από δεκάδες καλλιτέχνες της περιόδου από τον δέκατο τέταρτο ώς τον δέκατο έκτο αιώνα. Οι περισσότεροι καλλιτέχνες είναι Ιταλοί (Μαντένια, Μπελίνι, Βερόκιο, Τισιανός κ.ά.), αλλά εκπροσωπούνται και καλλιτέχνες από τις βορειότερες ευρωπαϊκές χώρες.


Η κεντρική θέση της μελέτης είναι ότι αυτές οι απεικονίσεις δεν μπορούν να ερμηνευτούν από την ακαταμάχητη κλίση προς «το νατουραλισμό» που χαρακτηρίζει τους καλλιτέχνες της Αναγέννησης. Αυτή η εύκολη εξήγηση θεωρείται εντελώς πλανημένη από τον Στάινμπεργκ. Ο συγγραφέας απορρίπτει επίσης το ενδεχόμενο να εξηγηθούν τα απεικονιζόμενα γεννητικά όργανα από τη μίμηση των κλασικών προτύπων, όπου η γυμνότητα είναι κοινό στοιχείο. Ουσιαστικά όλοι οι προηγούμενοι ιστορικοί έχουν υποστηρίξει ότι η μίμηση της κλασικής εποχής ενίσχυσε τη νατουραλιστική τάση και το γυμνό θείο σώμα πρέπει να ερμηνευτεί μ' αυτό τον τρόπο.
 

Ομως ο Στάινμπεργκ πάει παρακάτω: Διαπιστώνει ότι δεν αρκεί στους ζωγράφους να εμφανίζουν τον Ιησού σε πλήρη γυμνότητα, αλλά καθιστούν τα γεννητικά του όργανα κεντρικό στοιχείο της σύνθεσής τους. Σε σκηνές γέννησης τα γεννητικά όργανα του θείου βρέφους επισημαίνονται από το χέρι της μητέρας ή του ίδιου του βρέφους, ενώ οι προσκυνητές Μάγοι συχνά εμφανίζονται να κοιτούν προς την περιοχή του σώματος του Ιησού μεταξύ του ομφαλού και των γεννητικών οργάνων. Κατά την αναπαράσταση της περιτομής και πάλι αναδεικνύεται το πέος σε κεντρικό στοιχείο, ενώ παρόμοια εμμονή συναντάται και σε πολλές απεικονίσεις της Μητέρας και του Βρέφους. Αλλά ακόμα και μετά τη Σταύρωση, το τέλος και την αποκαθήλωση, το χέρι του νεκρού Χριστού παρουσιάζεται συνήθως πάνω στη βουβωνική χώρα, επισημαίνοντας τη σχέση σεξουαλικότητας και θανάτου.


Η ερμηνεία του Στάινμπεργκ στηρίζεται στα θεολογικά δεδομένα της εποχής. Σύμφωνα με την ανάλυσή του, η απεικόνιση και η εμμονή στη σεξουαλικότητα του Χριστού πηγάζει από το χριστιανικό δόγμα της πλήρους ενανθρώπισης: Δεν νοείται «ενσαρκωμένο» θείο χωρίς τη σεξουαλική του πλευρά. Αυτό δεν σημαίνει ότι παύει ο Ιησούς να είναι αγνός κατά τους καλλιτέχνες της Αναγέννησης (ένα ζήτημα που αποπειράθηκαν να αντιμετωπίσουν νεότεροι καλλιτέχνες). Ομως η αγνότητά του αυτή δεν προκύπτει από κάποια ανικανότητα ή αναπηρία, αλλά από τη συνειδητή απόκρουση των πειρασμών της σάρκας.


Ο Στάινμπεργκ στηρίζει την ανάλυσή του στην Δ' Οικουμενική Σύνοδο της Χαλκηδόνας (451) που καταδίκασε το μονοφυσιτισμό και αποφάνθηκε ότι οι δύο φύσεις του Ιησού υπήρξαν ολοκληρωμένες και τέλειες: «τέλειον τον αυτόν εν Θεότητι και τέλειον αυτόν εν Ανθρωπότητι, Θεόν αληθώς και Ανθρωπον αληθώς τον αυτόν εκ ψυχής και σώματος». Ανάλογη είναι η διατύπωση του Απόστολου Παύλου στην Επιστολή προς Εβραίους: «Ου γαρ έχομεν αρχιερέα μη δυνάμενον συμπαθήσαι ταις ασθενείαις ημών, πεπειραμένον δε κατά πάντα καθ' ομοιότητα χωρίς αμαρτίας» (Δ', 15).


Ο Χριστός, λοιπόν, έπρεπε να είναι απολύτως ολοκληρωμένο άτομο από κάθε άποψη, και ο στόχος του αναγεννησιακού καλλιτέχνη ήταν να τον αναπαραστήσει υπ' αυτήν τη μορφή. Αυτό που σήμερα μπορεί να μας μοιάζει βέβηλη ή ακόμα και αντιχριστιανική επιμονή, είναι κατά τον Στάινμπεργκ η ρητή έκφραση μιας θεολογικής πεποίθησης!
Εκεί που αρχίζουν να δυσκολεύουν τα πράγματα είναι όταν διαπιστώνει ο ερευνητής ότι σε ορισμένους πίνακες εικονογραφείται ορθωμένο το παιδικό πέος του μικρού Χριστού, προκειμένου να τονιστεί η ανθρώπινη φύση του και η ζωτικότητά του.


«Για προφανείς λόγους, αυτό το γεγονός δεν έγινε ποτέ αντικείμενο σχολιασμού», παρατηρεί ο Στάινμπεργκ. Αλλά από το πλήθος των σχετικών παραδειγμάτων συμπεραίνει ότι εκείνη την εποχή δεν προκαλούσε σκάνδαλο αυτή η εικόνα.
Από το 1550, όμως, τα ήθη έπαψαν να ανέχονται παρόμοιες σκηνές. Οι πίνακες άρχισαν να αποσύρονται, ή να σκεπάζονται τα επίμαχα σημεία με επιζωγραφήσεις.
Ενας μικρός αριθμός πινάκων που επισημαίνει ο Στάινμπεργκ θέτουν ακόμα πιο δύσκολα ζητήματα. Πρόκειται για σκηνές με τον Χριστό Πάσχοντα ή Νεκρό και στις οποίες διακρίνεται καθαρά ερεθισμένο το ανδρικό μέλος. Σε όλους αυτούς τους πίνακες το σημείο αυτό του σώματος του Ιησού είναι σκεπασμένο από το περίζωμα ή κάποιο μακρύτερο ένδυμα, αλλά δεν αμφισβητείται ότι διαγράφεται σαφώς το ορθωμένο του πέος. Αλλωστε οι ζωγράφοι της Αναγέννησης φημίζονται για την ικανότητά τους να αποδίδουν κάτω από την πτύχωση των ενδυμάτων τις ανατομικές λεπτομέρειες του ανθρώπινου σώματος.


Ας δει κανείς την περίφημη «Πιετά» του Ζακ Μπελάνζ ή τον αντίστοιχο πίνακα του Βίλεμ Κέι ή και το «Ιδού ο Ανθρωπος» του Μάρτεν βαν Χέεμσκερκ και το «Χριστός πάσχων» του Λούντβιγκ Κρουγκ.
Μια πρώτη ερμηνεία που προτείνει ο Στάινμπεργκ είναι η προφανής: Το πέος συμβολίζει τη δύναμη, την εξουσία. Πρόκειται για έναν πανάρχαιο συμβολισμό, που υπογραμμίζεται από την επίσης αρχαία αναλογία του σεξουαλικού ερεθισμού με την ανάσταση. Ανάλογο συμβολισμό διακρίνει ο συγγραφέας και στο περίζωμα του Λάζαρου, στην κολοσσιαία εικόνα του Σεμπαστιάνο ντελ Πιόμπο, στην οποία συνεργάστηκε ο Μικελάντζελο."

Αυτά ως προς την Ιστορία του θέματος. Όπως φαίνεται, το Corpus Christi έχει όχι μόνον παρόν, αλλά και παρελθόν και μέλλον.

Κι αν τα εν τω Χριστιανικώ Κόσμω «ψευδοκαλλιτεχνίζοντα ψυχοπαθητικά ατοπήματα» έχει βρει τον τρόπο η κοινωνία μας να τα αντιμετωπίζει απορροφώντας εν πολλοίς τους «κραδασμούς» - και αντιδρώντας δυναμικά μόνον όταν ξεπερνιούνται τα όρια και «δεν πάει άλλο» - δεν συμβαίνει το ίδιο με την άλλη, τη «Σκοτεινή Πλευρά της Σελήνης», το Ισλάμ.

Διαβαίνοντας την Σκοτεινή Κοιλάδα: Τα Σκίτσα του Μωάμεθ

«…Το περιστατικό με τα σκίτσα του Μωάμεθ σύντομα θα περάσει στην ιστορία, ενδεχομένως με την έκφραση συγγνώμης εκ μέρους της δανικής εφημερίδος….» έγραφαν οι Ελληνικές Γραμμές στις 12/02/2006 αναδημοσιεύοντας παράλληλα και τα «γνήσια Σκίτσα» όπως αυτά φαίνονται παρακάτω.

Κι όμως, παρ' ότι κακόγουστη και παιδαριώδης η ισλαμική προπαγάνδα, όχι μόνον επιβίωσε ως τα σήμερα, αλλά ζει και βασιλεύει. Και όχι μόνον. Αλλά και θεριεύει και φιλοδοξεί να κάνει ακόμη χειρότερα.

Απόδειξη είναι τα τελευταία τους «κατορθώματα». Για ένα ιστορικό φιλμάκι που ουσιαστικά εξιστορεί την ιστορία του Ιδρυτή τους, επειδή δεν τους αρέσει να παρουσιάζεται το πρόσωπο του Μωάμεθ, ξεσηκώθηκαν παντού στον κόσμο και .... τά’ σπασαν κανονικά. Θανατώνοντας και όποιον βρέθηκε μπροστά τους. Συμπεριλαμβανομένου του Αμερικανού Πρέσβη στην Λιβύη. 

Ας δούμε λοιπόν την ιστορία του «Σκοτεινού αυτού» δείγματος Προπαγάνδας.

 

Την 29/12/10 απετράπη σοβαρή ισλαμική τρομοκρατική ενέργεια κατά της Δανέζικης εφημερίδας που προ λίγων ετών δημοσίευσε τα Σκίτσα του Μωάμεθ.

Και να η αλήθεια για τα περιβόητα σκίτσα του Μωάμεθ που δεν είναι τίποτε άλλο από κακοστημένη Ισλαμική προπαγάνδα στηριγμένη στον "μέχρι θανάτου φανατισμό", νόσο τόσο μα τόσο ενδημική στο χώρο του Ισλάμ...

Η διαμάχη ξεκίνησε όταν η δανική εφημερίδα «Τζιλάντς Πόστεν» (Ο Ταχυδρόμος της Γιουτλάνδης) δημοσίευσε 12 σκίτσα του προφήτη του Ισλάμ Μωάμεθ στις 30 Σεπτεμβρίου 2005.

Αυτά:

Όπως διαβάζουμε στο http://e-rooster.gr/02/2006/239 (που αναδημοσίευσε με τη σειρά του στοιχεία από το www.andrianopoulos.gr ) «…Η οργάνωση «Ισλαμική Κοινότητα της Δανίας» που έχει σαν επικεφαλής της ένα γνωστό ακραίο ισλαμιστή και πολέμιο της Δύσης σε ταξίδι μελών της στην Μέση Ανατολή έδωσε στην δημοσιότητα τρία προσβλητικά σκίτσα για το Ισλάμ (τα δύο φαίνονται παρακάτω) που όμως δεν είχαν ποτέ δημοσιευθεί σε δυτικές εφημερίδες. Ηταν κατασκευασμένα αποκλειστικά από τα μέλη της οργάνωσης αυτής με στόχο να ερεθίσουν τους μουσουλμάνους εναντίον της Δύσης. Και είναι φανερό πως το σχετικό τους σχέδιο πέτυχε απόλυτα!!»

Ενας προσευχόμενος μουσουλμάνος βιάζεται από ένα σκύλο

Ο Μωάμεθ σαν δαίμονας παιδεραστής

Στην όλη ιστορία όμως υπάρχει και κάποια άλλη παρανόηση. Που επιβεβαιώνει έμμεσα τον υπονομευτικό ρόλο της Ισλαμικής αυτής οργάνωσης. Πρώτον, δεν είναι αλήθεια πως στην μουσουλμανική παράδοση απαγορεύεται η απεικόνιση του Προφήτη. Όπως φαίνεται από τις δύο παλιές εικόνες που ενδεικτικά παραθέτω, στη διάρκεια της ιστορίας έχουν υπάρξει πολλές καλλιτεχνικές απεικονίσεις του Προφήτη Μωάμεθ:

Από το Jami Al-Tawarikh (The Universal History του Rashid Al-Din)

Από χειρόγραφο στην Βιβλιοθήκη του Εδιμβούργου (Tabriz, Persia, c. 1315.)
(Hat tip: Brett K.)

Το χειρότερο απ’ όλα όμως είναι πως έχουν υπάρξει δεκάδες σκίτσα σατιρικά του Μωάμεθ στην Δύση τα τελευταία τουλάχιστον οκτώ χρόνια (παραθέτω δύο από αυτά παρακάτω) δίχως να έχει υπάρξει η παραμικρή αντίδραση.

Το σκίτσο είναι του Steph Bergoul και στα Γαλλικά λέει:
Μωάμεθ: «Πρόκειται περί δικαστικού λάθους! Είμαι ο Μωάμεθ, ο Προφήτης!»
Αγιος Πέτρος: (με το γιαταγάνι καρφωμένο στο στήθος) «Απόλυτα ΕΝΟΧΟΣ!».

Από τον σκιτσογράφο Cabu στην σατιρική Γαλλική έκδοση Hebdo το 2002.
H ταμπέλα πίσω γράφει: «Εκλογή της Μις Σάκκος με Πατάτες που οργανώνει ο Μωάμεθ».
Ο οποίος, πίνοντας και καπνίζοντας, δηλώνει:«Διάλεξα την Καλλονή του Φοντεναύ».
(Αναφέρεται σε είδος πατάτας που προέρχεται από το ομώνυμο Παρισινό προάστιο, στο οποίο ζούν κυρίως μετανάστες – και στο οποίο ξέσπασαν ταραχές το 2005).

Είναι λοιπόν αυτονόητο πως η σχετική εξέγερση είναι ενορχηστρωμένη με στόχο την διάβρωση των αξιών του Δυτικού πολιτισμού. Με σκοπό δηλαδή η Δύση να αρχίσει να υποχωρεί στις μουσουλμανικές απαιτήσεις αφήνοντας βαθμιαία να διαφανεί η «ανωτερότητα» του Ισλάμ σαν αρχές και αξίες. Θα υποκύψουμε τελικά στον διάφανο και απαράδεκτο αυτό σχεδιασμό; …»

Έγραφαν και πάλι οι Ελλ. Γραμμές την ίδια παραπάνω ημερομηνία.

«.…Η ελευθερία λόγου υπάρχει για να υπηρετεί την αλήθεια και όχι για να εξευτελίζει την θρησκεία των άλλων. Όμως η περίπτωση των σκίτσων του Μωάμεθ δεν είναι το πρώτο σχετικό περιστατικό. Στο παρελθόν είχαν συμβεί αντίστοιχα περιστατικά βλασφημίας κατά του Χριστού με την ταινία «Ο τελευταίος πειρασμός» και το βιβλίο «Ο κώδικας Ντα Βίντσι». Από τις διαφορετικές αντιδράσεις απέναντι σε αυτά βγαίνουν πολύ σημαντικά συμπεράσματα.

Πρώτον η φύση του μουσουλμανικού πολιτισμού είναι εντελώς διαφορετική από αυτή του ευρωπαϊκού. Οι αντιδράσεις των μουσουλμάνων έχουν φτάσει στα όρια του παροξυσμού με δολοφονίες, πυρπολήσεις πρεσβειών, απειλές κατά της ζωής των σκιτσογράφων κ.λπ. Από την έκταση των αντιδράσεων φαίνεται πως δεν αντιδρά μία μερίδα μουσουλμάνων μόνο, αλλά σχεδόν όλοι: από τους «φανατικούς» Ταλιμπάν μέχρι τους «μετριοπαθείς» μουσουλμάνους μετανάστες στην Ευρώπη. Οι αντιδράσεις των χριστιανών στα αντίστοιχα περιστατικά βλασφημίας κατά του Χριστού ήταν συγκριτικώς ανύπαρκτες…»

Η αλήθεια λοιπόν είναι πως ο Δανός σκιτσογράφος άλλα σκίτσα σχεδίασε και το περιοδικό εκείνα δημοσίευσε κι επ’ ουδενί αυτά που «πονηρώς διακινήθηκαν μεταξύ του Ισλαμικού κόσμου». Τα οποία είναι δημιούργημα Ισλαμιστών σκιτσογράφων με σκοπό ακριβώς να «προκαλέσουν το κοινό αίσθημα» των μουσουλμάνων. Κάποιοι Ισλαμιστές εγκέφαλοι βλέπετε το θεώρησαν ως ιδανική ευκαιρία για να «τσιτώσουν» το παγκόσμιο Ισλάμ. Πείτε το κι επαναστατική γυμναστική. Που δημιούργησε νεκρούς (δηλαδή Μάρτυρες) και επαναστατικά ορόσημα.

Το περίεργο όμως είναι άλλο.

Όχι το ότι έκαναν οι Φανατικοί Ισλαμιστές αυτό που έκαναν.

Αλλά γιατί η Δύση δεν έκανε χρήση των πανίσχυρων media και πόρων που διαθέτει για να εξουδετερώσει αυτή την παιδαριώδη σκηνοθεσία των μουσουλμάνων…

Αντ’ αυτού, η Δύση χρησιμοποίησε πόρους, media και διπλωματικό κεφάλαιο για να στηρίξει τις ανεδαφικές διαμαρτυρίες και τις παράδοξες απαιτήσεις των μουσουλμάνων όχι μόνον ανά τον κόσμο αλλά μέχρι και μέσα στη Δύση…

Λες και κάποια «ισχυρά κέντρα της Δύσης» παλεύουν με νύχια και με δόντια να «βάλουν το Ισλάμ στην καρδιά της Ευρώπης»….

Όπως και τους «έβαλαν» δημιουργώντας δύο πανίσχυρες ισλαμικές βάσεις στην καρδιά της Ευρώπης: την Βοσνία και το Κοσσυφοπέδιο.

Προσφάτως δε, συνέχισαν την «ενίσχυση του Παγκοσμίου Ισλάμ» μέσω της στήριξης της «Αραβικής Άνοιξης» με αποτέλεσμα να αναδειχτούν ως ηγέτες οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι οι οποίοι βεβαίως αμέσως κήρυξαν Τζιχάντ.

Για να μην αναφέρουμε την «οιονεί στήριξη» της Ισλαμικής (λαθρο)μετανάστευσης προς την Γηραιά Ήπειρο.

Γιατί τάχα;

Αυτούς είναι που υποστηρίζει και το εγχώριο (δήθεν) «προοδευτικό» μπλοκ.

Πόσο σίγουροι είμαστε λοιπόν ότι η αλήθεια είναι πάντα αυτή που επιφανειακά φαίνεται ότι είναι;

Γιώργος Ανεστόπουλος

 

Διαβάστε περισσότερα » »