Στην αρχή ήταν ή έκπληξη: Είναι δυνατόν να πιστεύουν αυτά που γράφουν; Μετά η αποστροφή και ο θυμός:Δεν ντρέπονται;
Ειναι δυνατόν την ώρα που πρωταγωνιστούν στην εκποίηση της πατρίδας, ως μέλη μιας κυβέρνησης Κουϊσλιγκ, να τολμούν να ....απευθύνουν έκκληση στον λαό; Να τολμούν να προσπαθούν να στρατολογήσουν συνεργάτες;
Με την δεύτερη ανάγνωση το αποκρουστικό του «εγχειρήματος» έγινε εφιαλτικό:
Εν μέσω του σκότους το οποίο έχουν επιβάλλει στη χώρα οι...συνεργαζόμενοι αρθρογράφοι (με την πλήρη κάλυψη, όπως φαίνεται, του Πρωθυπουργού) καθώς ακόμη και αυτοί κατάλαβαν πώς η μέρα της κρίσεως φτάνει,θέλησαν να βάλουν υποψηφιότητα στο παιχνίδι της...διαδοχής ( διάβαζε:διάσωσης του αποτυχημένου πολιτικού συστήματος) που βλέπουν πώς έρχεται...Αν είναι δυνατόν!!
Με την χώρα στην κατάρρευση στην οποία αυτοί και οι υπόλοποι την έφθασαν προτάσσουν το πολιτικό τους μέλλον....Το σαρκίον τους.Την πάρτη τους!
Το ...άρθρο αποτελεί το άκρον άωτον της υποκρισίας του θράσους και του εμπαιγμού απέναντι στην κοινή νοημοσύνη και ταυτόχρονα προσβολή προς το μαρτύριο και τον διεθνή εξευτελισμό που υφίσταται σήμερα ο ελληνικός λαός.
Κάθε Έλληνας πολίτης έχει την υποχρέωση να απαντήσει σε αυτό το "γραπτό" με κάθε τρόπο, ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ με την συμπεριφορά του και τις πράξεις του. ΚΑΙ όχι μόνο με αποστροφή και απαξίωση .
Οι εκτιμήσεις που πολλοί θα σπεύσουν ενδεχομένως να κάνουν στην ειλικρινή, τις περισσότερες φορές, προσπάθειά τους και την αγωνία τους , δίνοντας ερμηνείες και αποδίδοντας προθέσεις και διαθέσεις σε πολιτικούς παράγοντες, με τον σκοπό και την ελπίδα να ανακαλύψουν κάποια διέξοδο σε αυτό το σκοταδισμό και την αυταρχικότητα που ζούμε με άκρως πρωτόγνωρο αλλά και ιδιότυπο τρόπο στις μέρες μας, κατά τη γνώμη μας, είναι μάταιες, ακόμη και άσκοπες.
Δεν πρόκειται για μια ειλικρινή ή μια απεγνωσμένη – τούτη την ύστατη ώρα – προσπάθεια διαφοροποίησης, αποσκοπώντας στη διαφύλαξη όσων εναπομεινάντων σημείων πολιτικής υπόστασης, νομίζουν ότι διαθέτουν με σκοπό να ξαναχρησιμοποιηθούν στο εγγύς η στο απώτερο μέλλον.
Δεν πρόκειται για μια κραυγή αγωνίας για το κακό που σαρώνει την κοινωνία και τον τόπο μας.
Δεν πρόκειται για μια ειλικρινή έκκληση για συστράτευση σε μια αλλαγή πορείας, ώστε να μην παραδώσουμε στα παιδιά μας μια ζωή που έχουμε ήδη υποθηκεύσει για αυτά, πολύ πριν να γεννηθούν.
Δεν πρόκειται για μια έστω και συγκεκαλυμμένη, μετάνοια ή συγγνώμη που αφορά στη συμμετοχή τους σε συνειδητές μεθοδεύσεις που ακολουθήθηκαν συστηματικά και με επιμέλεια όλα αυτά τα χρόνια, προκειμένου να διευκολύνουν αν όχι να προετοιμάσουν το χαρακτήρα και την έκταση της κρίσης, της οποίας το μόνο που δεν γνώριζαν ήταν ο χρόνος και ο τρόπος εκδήλωσής της.
Μην σπαταλάτε πολύτιμο χρόνο και φαιά ουσία, - διότι και τα δύο έχουμε απόλυτη ανάγκη σήμερα – να ερμηνεύσετε το αυτονόητο, που δεν λέμε εμείς αλλά οι ίδιες οι πράξεις τους, αφού συνεχίζουν απτόητοι και με περίσσεια θρασύτητα, οδηγώντας μας από την κοινωνία που ίδιοι περιγράφουν,( που τόσο καλά γνωρίζουν,αφου την κατασκεύασαν) σε μια κοινωνία της φτώχειας, της δυστυχίας, της καταχνιάς, του σκοταδισμού, της κοινωνίας των σπηλαίων.
Το σπήλαιο που περιγράφει ο Πλάτωνας στη Πολιτεία του είναι το μέλλον που μας περιμένει αν ακολουθήσουμε σαν πρόβατα τους λύκους που έβαλαν να μας φυλάξουν.
Ο Πλάτωνας χρησιμοποίησε γ την Αλληγορία του σπηλαίου, για να εξηγήσει τη Θεωρία των Ιδεών του.
Δυστυχώς και σήμερα διατηρεί την επικαιρότητά της πολύ δε περισσότερο την τεράστια σημασία της.
Στο σπήλαιο οι άνθρωποι ζουν όλη τους τη ζωή, αλυσοδεμένοι σε έναν τοίχο, χωρίς να μπορούν να δουν έξω, ούτε να δουν πίσω τους, όπου βρίσκεται μια φλόγα η οποία φωτίζει τα αντικείμενα που κινούνται και ρίχνει τις σκιές τους στα τοιχώματα του σπηλαίου.
Οι φυλακισμένοι αρχίζουν να αποδίδουν αυτά τα σχήματα με όρους και έννοιες, ενώ πιστεύουν ότι οι σκιές αυτές είναι η πραγματικότητα.
Αυτή είναι η πρώτη στην ιστορία αναφορά στην εικονική πραγματικότητα.
Αφού λοιπόν μας δημιούργησαν το κλίμα της εικονικής πραγματικότητας, έρχονται τώρα να την εξαφανίσουν κι αυτή αφήνοντας τους κατοίκους του σπηλαίου στο απόλυτο σκοτάδι.
Αυτό είναι το μέλλον που μας περιμένει.
Ο Πλάτωνας όμως έδινε μία προοπτική και συνάμα διδαχή μέσα από αυτή την αλληγορία.
Προκειμένου να εξηγήσει τη διαφορά ανάμεσα στον κόσμο των ιδεών και την πραγματικότητα, προέβλεπε ότι ορισμένοι που θα καταφέρουν να λυθούν από τις αλυσίδες και θα βγουν από το σπήλαιο, θα τυφλωθούν από τη λάμψη του Ήλιου και θα επιστρέψουν
Αν, ωστόσο, συνηθίσουν το φως, θα δουν καθαρά τον Ήλιο, που συμβολίζει το Αγαθό, και θα καταλάβουν ότι όσα έβλεπαν μέσα στο σπήλαιο ήταν απλά, σκιές της αλήθειας. Και βέβαια, όσοι κατόρθωναν να ελευθερωθούν έχουν χρέος να επιστρέψουν πίσω και να διδάξουν και τους υπόλοιπους.
Εμείς όμως θα μπορέσουμε να βγούμε άραγε από το σπήλαιο και αν βγούμε θα βρούμε κάποιους να μας διδάξουν ;
Δεν μπορούμε άλλο να σωπαίνουμε απέναντι σε τέτοιες προκλητικές "πρωτοβουλίες".
Δεν έχει σημασία αν είναι προσωπικές ή του "συστήματος".
Οι στόχοι και οι επιδιώξεις είναι ίδιες, όπως και τα αποκρουστικά συναισθήματα που δημιουργούν.
Το ύφος και το στυλ της γραφής σε συνδυασμό με τη εισαγωγή διανοουμενίστικων όρων και τυποποιημένων κλισέ, παρά τον όποιον ατυχή εξωραϊσμό τους, είναι χαρακτηριστικό της ένδειας οποιουδήποτε ειλικρινούς και στέρεου ιδεολογικού υπόβαθρου, για το οποίον άλλωστε οι συγκεκριμένοι ποτέ δεν χαρακτηρίσθηκαν.
Οι κοινωνικές συμπεριφορές που περιγράφουν είναι αποτέλεσμα της ενθάρρυνσης και της καθοδήγησης της πολιτικής τους, όπως εκφράστηκε με την κομματική τους ταυτότητα.
Οι ομάδες στις οποίες αναφέρονται και αν ακόμη δεν υπήρχαν ως προϊόν της κοινωνικής εξέλιξης, διαμορφώνονταν από το ίδιο το πολιτικό σύστημα σαν συντεχνίες προκειμένου να αποτελούν την εκλογική του πελατεία.
Διευθύνονταν από άτομα που αποτελούσαν την ελληνική έκδοση των μουζαχεντίν, την σημασία και ρόλο των οποίων στην πολιτική σκηνή θαύμαζε και είχε ως πρότυπο ο ιδρυτής του «Κινήματος» και για τους οποίους δεν δίστασε καθόλου να εκφράσει το θαυμασμό του σε επίσκεψή του, την εποχή εκείνη, στην Τεχεράνη.
Όσο δε για την αναφορά σε σημαίνουσες μειοψηφίες του "πνευματικού κόσμου", οι ίδιοι πρέπει πρώτα απ' όλα να αναλογιστούν τις ευθύνες τους από την απουσία τους ολόκληρες δεκαετίες.
Άλλοτε με τη σιωπή τους, άλλοτε με την ανοχή τους και άλλοτε με την συναίνεση τους στήριξαν, συντήρησαν το σύστημα αξιών που επικαλούνταν ο κομματικός χώρος των αρθρογράφων, προσφέροντας την απαραίτητη ιδεολογική επένδυση που χρειαζόταν για την επιβίωσή του.
Είναι οι ίδιοι που αφού εξασφάλισαν την μονιμότητά τους στους πανεπιστημιακούς και εκπαιδευτικούς θώκους, έρχονται τώρα να καταργήσουν τους ίδιους τους μηχανισμούς που τους ανέδειξαν
Στο μόνο λοιπόν που έχουν δίκαιο οι...συνεργαζόμενοι αρθρογράφοι έναι ότι η αναφορά τους, αφορά μόνο μια μειοψηφία, η οποία μόνο τραγική μπορεί να χαρακτηρισθεί.
Είναι ύβρις η πλήρης αντιστροφή των γεγονότων, που επιχειρούν όταν επικαλούνται τα γεγονότα του Αυγούστου, για να επιβεβαιώσουν το αυτονόητο, ότι η κοινωνία έχει ανάγκη από μια άλλη προοπτική.
Σύντροφε Ανδρέα,νεόκοπε Σύντροφε Ραγκούση ,Συντρόφισα Άννα
Αυτό που δεν καταλάβατε ή δείχνετε ότι δεν καταλάβατε, είναι ότι αυτή που αυθόρμητα, χωρίς οργάνωση, γεμάτη από αδυναμίες πρωτοβουλία εκφράσθηκε από τους "αγανακτισμένους" πολίτες στο Σύνταγμα, ήταν μια πρώτη αλλά πρωτοφανής κοινωνική διαμαρτυρία των Ελλήνων πολιτών ενάντια στην πολιτική σας και στις επιδιώξεις σας.
Αυτό που απαίτησαν και απαιτούν ακόμη και σήμερα παρά τις όποιες μεθοδεύσεις διάσπασης και αποπροσανατολισμού των κοινωνικών διαμαρτυριών είναι να σταματήσει ο κατήφορος της εξαθλίωσης και της αξιοπρέπειας, η καπηλεία και η παρερμηνεία της λαϊκής βούλησης από το μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού συστήματος με έκδηλη την αμφισβήτησή του και βεβαίως ως λογικό επακόλουθο την άμεση δημοκρατία.
Εν τούτοις,αγαπητοί ...αρθρογράφοι, ήσασταν σαφώς σε θέση να αντιληφθείτε το νόημα των κινητοποιήσεων. Δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς η λυσσαλέα και βάναυση διάλυση των ειρηνικών και νόμιμων διαμαρτυριών, που σπεύσατε πανικόβλητοι να εφαρμόσετε.
Σήμερα παρά τις όποιες δυσκολίες και τα υπολείμματα των συνδικαλιστοπατέρων και εργατοπατέρων που καθιερώσατε με "δημοκρατικές διαδικασίες" στα σωματεία τα οποία παραλάβατε κάποια εποχή από τους εργαζόμενους ως μάχιμα και τα καταντήσατε "σωματεία σφραγίδες", όπως άλλοι εξουσιαστές σε άλλες σκοτεινές και επονείδιστες εποχές,
η ιστορία σας επιφυλάσσει μια αναπάντεχη απάντηση.
Στον κοινωνικό εμφύλιο που τεχνηέντως απεργάζεστε, ελπίζοντας ότι θα βασισθεί στην νοοτροπία των εκμαυλισμένων συνειδήσεων της "πάρτης μας", που τόσα χρόνια επιμελώς καλλιεργήσατε, οι πολίτες θα απαντήσουν με κοινωνικές συγκρούσεις που θα χαρακτηρίζονται από συλλογικότητα και κοινωνική αλληλεγγύη, από αγωνιστικότητα και από αξιοπρέπεια.
Μην προκαλείτε με απαιτήσεις και νουθεσίες για "πολιτισμένες" κοινωνικές συμπεριφορές, όταν οι ίδιοι καθιερώσατε, κατά κόρον, συνδικαλιστικές τακτικές και πρακτικές, που τώρα γίνονται "αντικοινωνικές" γιατί δυσκολεύουν την εφαρμογή αντιλαϊκών μέτρων, την ίδια στιγμή που αφαιρείτε με τον πιο απροκάλυπτο, χονδροειδή και αυταρχικό τρόπο, τα πλέον στοιχειώδη δικαιώματα των πολιτών στην σύγχρονη αστική κοινωνία.
Την ίδια στιγμή που άλλοτε με πρόσχημα έξωθεν επιταγών και υποχρεώσεων και άλλοτε εμφανιζόμενοι ως δήθεν ευπατρίδες επωμιζόμενοι την ευθύνη της σωτηρίας και της αναγέννησης της χώρας , αφαιρείτε το προϊόν της εργασίας και της αξιοπρέπειας , ισχυριζόμενοι ότι περικόπτετε προνόμια κοινωνικών ομάδων.
Αλίμονο απέχετε τόσο πολύ από το χώρο της εργασίας, για να θεωρείτε ότι όλοι οι εργαζόμενοι κατέχουν προνόμια, όπως οι κύκλοι των ελίτ (συνδικαλιστών, στελεχών,,,), που επί σειρά ετών εξυφαίνατε, προκειμένου να αποτελέσουν τον μανδύα και το προπύργιο των δικών σας προνομίων , που εξακολουθούν να παραμένουν άθικτα.
Μην βαθαίνετε τα κοινωνικά ρήγματα. Είναι ασύγκριτα βαθύτερα από τα ρήγματα που προκαλείτε στο σύστημα και τους μηχανισμούς της οικονομίας και κινδυνεύετε να συμπαρασυρθήτε στη δίνη των εξελίξεων, γιατί έχετε αποδείξει ταυτόχρονα και την ανικανότητά σας και για την πλέον στοιχειώδη διαχείριση.
Θυμηθείτε ότι σήμερα δεν μένει κανείς στο απυρόβλητο.
Όσο και περίτεχνα – κατά τη γνώμη σας – να απεργάζεστε μεθοδεύσεις με φραστικά ευφυολογήματα και δήθεν εξελιγμένα ηθικοπλαστικά κηρύγματα απαλλαγμένα από κομματική και πολιτική φρασεολογία, με σκοπό να παγιδεύσετε για άλλη μια φορά, όπως και στο παρελθόν με τα "σοσιαλιστικά" σας συνθήματα, την πλειοψηφία των Ελλήνων, που με καλή πρόθεση απαιτούν μια ριζική αλλαγή στον τρόπο διαχείρισης της δημόσιας ζωής, του πολιτικού συστήματος και φιλοδοξούν να ζήσουν αυτοί και τα παιδιά τους ένα καλύτερο αύριο, σε μια καλύτερη κοινωνία, δεν θα τα καταφέρετε.
Αυτό να το πάρετε, επιτέλους, απόφαση.
Επειδή ακόμη και οι σκλάβοι πίστευαν πως τα παιδιά τους μπορεί και να μην έρχονταν στον κόσμο σκλάβοι.
Επειδή δεν μπορούμε να ανεχθούμε άλλο να καθορίζουν τις τύχες μας οι τυχάρπαστοι.
Προτιμούμε να "βουλιάξετε" εσείς και να "σωθούμε" εμείς οι υπόλοιποι.Και κυρίως η Πατρίδα...
Η Ομάδα της Newstrap
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου