Ποσό διαφορετικά θα ήμασταν αν είχαμε πρωθυπουργό αυτόν...

Πόσο διαφορετικά θα ειμασταν αν ήταν ΙΚΑΝΟΣ ο αρχηγός.Ήταν τίμιος και δίκαιος, και πάνω από όλα Έλληνας. Σαν τον δήμαρχο του παρακάτω χωριού:Ανάβρα Μαγνησίας: Ένα ελληνικό χωριό - πρότυπο διαφορετικό από τα άλλα Βρίσκεται σε υψόμετρο χιλίων περίπου μέτρων, στις δυτικές πλαγιές τηςΌθρυος και σε μεγάλη απόσταση από τις πιο κοντινές κωμοπόλεις της Μαγνησίας, της Λάρισας και της Φθιώτιδας. Γι΄ αυτό και παρέμεινε κοινότητα και δεν ενσωματώθηκε σε κάποιο άλλο Δήμο.Τα τελευταία χρόνια κατάφερε να μετατρέψει τα μειονεκτήματα σε πλεονεκτήματα, να πετύχει υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, μηδενική ανεργία και υψηλό επίπεδο ποιότητας ζωής. Πρόκειται για την κοινότητα Ανάβρας Μαγνησίας, μια περιοχή που σήμερα διαθέτει αιολικό πάρκο (το οποίο της εξασφαλίζει ετήσιο εισόδημα 100.000 ευρώ περίπου), περιβαλλοντικό - πολιτιστικό πάρκο έκτασης 240 στρεμμάτων, πρότυπες κτηνοτροφικές υποδομές που στεγάζουν το χειμώνα (όταν η Ανάβρα αποκλείεται από τα χιόνια) 25.000 ζώα, πρότυπο σφαγείο, διώροφο πάρκινγκ 60 θέσεων, γυμναστήριο εξοπλισμένο με τα τελευταίας τεχνολογίας μηχανήματα, γήπεδα ποδοσφαίρου και μπάσκετ, άψογο νηπιαγωγείο και δημοτικό, αγροτικό ιατρείο (πάντοτε στελεχωμένο), αναρριχητικά κέντρα, Κέντρο Εξυπηρέτησης Πολιτών, ακόμη και σπίτια που φιλοξενούν τους εκπαιδευτικούς που διδάσκουν με σωστα σχολεία και τους αγροτικούς ιατρούς.
«Το μυστικό της επιτυχίας», όπως εξηγεί ο πρόεδρος της Κοινότητας Ανάβρας Δημήτρης Τσουκαλάς «είναι να αγαπά κανείς τον τόπο του, να δουλεύει σκληρά και να εκμεταλλεύεται κάθε ευκαιρία που του δίνουν τα εθνικά και τα ευρωπαϊκά προγράμματα». Ο ίδιος δεν αποδέχεται τη δικαιολογία της έλλειψης πόρων και σημειώνει ότι κάθε δήμαρχος ή κοινοτάρχης μπορεί να κάνει έργα, με κέφι και μεράκι, χωρίς κομματικές φιλοδοξίες, στούς συνεργάτες και καλή γραμματειακή υποστήριξη.
Ο κ. Τσουκαλάς εργαζόταν ως επιθεωρητής της ΔΕΗ στην Αθήνα. Εγκατέλειψε όμως την Αθήνα για να γυρίσει στο χωριό του. Εξελέγη πρόεδρος της Κοινότητας και ξεκίνησε τις προσπάθειες για την ανάπτυξή του. «Αρχικά έγινε η εσωτερική οδοποιία, το δίκτυο ύδρευσης, η προμήθεια αποχιονιστικών μηχανημάτων, και η δημιουργία κτηνοτροφικών πάρκων έξω από το χωριό καθώς η πλειοψηφία του πληθυσμού ασχολείται με την κτηνοτροφία και μάλιστα την παραγωγή βιολογικών κτηνοτροφικών προϊόντων.Κρίσιμο όμως σημείο για την ανάπτυξη του τόπου αποτέλεσε το συνέδριο που πραγματοποιήσαμε. Σε αυτό συμμετείχαν καθηγητές και ειδικοί από διαφορετικούς χώρους οι οποίοι διατύπωσαν προτάσεις για το μέλλον της Ανάβρας» σημειώνει χαρακτηριστικά. Πόλο έλξης για τον επισκέπτη της Ανάβρας αποτελεί το περιβαλλοντικό - πολιτισμικό πάρκο που έχει δημιουργηθεί με επίκεντρο το υδάτινο στοιχείο που είναι πλούσιο στην περιοχή. Το πάρκο βρίσκεται σε περιφραγμένη έκταση 240 στρεμμάτων, ξεκινά από τις πηγές της Ανάβρας και αναπτύσσεται κατά μήκος του ποταμού Ενιπέα. Ανάμεσα σε αιωνόβια πλατάνια και δίπλα σε πηγές και γεφύρια μπορεί κανείς να συναντήσει νεροτριβές, μαντάνια και νερόμυλους, κατασκευές για την επεξεργασία και τον καθαρισμό υφασμάτων με τη βοήθεια του νερού. Παράλληλα έχουν δημιουργηθεί παιδικές χαρές ενώ κατασκευάζονται infokiosk και ενημερωτικές πινακίδες. Εξετάζεται επίσης το ενδεχόμενο να ελευθερωθούν στο πάρκο και ορισμένες ομάδες ζώων.
«Η Ανάβρα αναπτύσσεται και τουριστικά, ωστόσο ο τουρισμός δεν αποτελεί προτεραιότητα για τους κατοίκους της που ασχολούνται με την κτηνοτροφία. Το γεγονός αυτό δημιουργεί πρόσφορο έδαφος για την ιδιωτική πρωτοβουλία» τονίζει ο κ. Τσουκαλάς. Και η ανάπτυξη δεν σταματά εκεί. Στα επόμενα σχέδια της Κοινότητας ανήκουν η τηλεθέρμανση, η δημιουργία υδροηλεκτρικού πάρκου, η αναστήλωση των πέτρινων γεφυριών και των εκκλησιών του 17ου αιώνα, η προβολή των πολιτιστικών υποδομών, η λειτουργία του λαογραφικού μουσείου κτηνοτροφικής ζωής και η δημιουργία τυποποιητηρίων κτηνοτροφικών προϊόντων.
Στην Ανάβρα οι κάτοικοι δεν αφήνουν τον τόπο τους για να αναζητήσουν μια καλύτερη τύχη στις μεγάλες πόλεις. Αντίθετα, εγκαταλείπουν τα αστικά κέντρα για να επιστρέψουν στο χωριό τους, να φτιάξουν εκεί το νοικοκυριό τους και να δημιουργήσουν το μέλλον τους. Η κοινότητα τους βοηθά δίνοντάς τους γη με ευνοϊκούς όρους και με την προϋπόθεση να μείνουν εκεί, να δουλέψουν και να ζήσουν μια καλύτερη ζωή.