-Έρχονται αποκαλύψεις με ονόματα υπεράνω υποψίας στον κατάλογο των ιδιοκτητών αδήλωτων ακινήτων - Το μεγάλο πάρτι με βίλες και πισίνες ανάμεσα στους 7.000 μασκαράδες που δεν τα δήλωσαν.
Στο κείμενο που ακολουθεί σας μεταφέρουμε όσα μας είπε, έτσι σαν καλοκαιρινό παραμύθι στον καιρό του μνημονίου, ένας μυθιστοριογράφος πολύ γνωστός στον ελληνικό πολιτικό κόσμο: Ένα μεγαλοστέλεχος της Βουλής θέλει να αποκτήσει μια βίλα με πισίνα. Ήταν πάντα το όνειρό του από τότε που ήταν φτωχός και τα παιδιά των πλουσίων τον έσπρωχναν μακριά τους σιγογελώντας-σιγοψυθιρίζοντας μεταξύ τους ότι "τα χνώτα του μυρίζουν" και δεν είναι του "κύκλου τους"...
Αυτούς τους κύκλους τους έβλεπε και όταν ήταν μικρός (όχι πολλά χρόνια πριν...) στην τηλεόραση και με τους φίλους του έλεγε συχνά πυκνά ότι "τα κολεγιόπαιδα πρέπει κάποτε να πάρουν ένα μάθημα να δουν τι εστί Βαρδάρης και Κοκκινιά..."
.Ιδιαίτερα συγχυζόταν όταν το "γυαλί" πάθαινε αυτή την ψύχωση σύνδεσης με το Κολέγιο Αθηνών και έβλεπε εκεί να συγχρωτίζονται παιδιά λαμπρών επιχειρηματιών αλλά και παιδιών κλεφτών της πολιτικής και αμαρτωλών της κρατικής μηχανής και των δημοσίων ταμείων. Πραγματικό σοκ είχε πάθει μια χρονιά που έβλεπε να φεύγουν "α λά μπρατσέτα" από το προαύλιο του κολεγίου οι γόνοι ενός πολιτικού που δήλωνε πολύ φιλειρηνιστής, προοδευτικός και κινούμενος πάνω σε αυστηρές ανθρωπιστικές αρχές και ενός πασίγνωστου ως αδίστακτου εμπόρου όπλων...
Τότε ήταν που αποφάσισε να τους δώσει ένα μάθημα... Να βάλει τα δυνατά του και μέσα από τις δυνατότητες που δίδει το ελληνικό σύστημα να αποκτήσει και εκείνος νόμιμα περιουσία, τέτοια που σε κανέναν κλέφτη, ούτε σε παιδιά κλεφτών, δεν θα επέτρεπε πια να σιγογελάσουν και να σιγοψυθιρίσουν "τα περί χνώτων που μυρίζουν" κ.λπ.
Πάλεψε, σπούδασε, εργάστηκε τίμια και κατάφερε πολλά, πάρα πολλά. Μπήκε άνετα στη Βουλή μια φορά και ξαναμπήκε και ξαναμπήκε... Ο λαός κρεμόταν από τα χείλη του κάθε φορά που μιλούσε ο "λαοπλάνος", όπως από ζήλεια τον αποκαλούσαν "χτικιάρη" εσωκομματικοί και εξ απεναντίας αντίπαλοί του... Στο κόμμα του έγινε ο Νο1 όχι μόνο στην περιοχή του, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή και σύντομα όλες οι ηγεσίες τον είχαν στην ομάδα των στελεχών που συνιστούν την έννοια "μεγαλοστέλεχος". Είχε πιστέψει ότι με τα βήματα αυτά θα είχε λύσει τα ψυχολογικά προβλήματα που του είχε αφήσει η δύσκολη εκείνη περίοδος που προαναφέραμε με τα κολέγια. Φευ! Μέσα από τη Βουλή πια είχε τη δυνατότητα να δει τη ρηχότητα της ελληνικής κοινωνίας...
Άνθρωποι του πνεύματος αλλά και της υγιούς επιχειρηματικότητας του γύριζαν την πλάτη, όταν μερικά ωραία βράδια του καλοκαιριού τους καλούσε "για ένα ουζάκι" σε ένα από τα ταβερνάκια της περιοχής του, ή έστω σε ένα άλλο γνωστό ταβερνάκι. Στην αρχή δεν το θεώρησε θέμα, αλλά απέκτησε "θέμα" όταν διαπίστωσε πως εκείνα τα βράδια που του είχαν αρνηθεί λόγω υποχρεώσεων το ταβερνάκι είχαν πάει στο σπίτι άλλου στελέχους της Βουλής. Στελέχους όμως όχι καθαρού, όχι προοδευτικού, όχι ανθρωπιστή.
Ούτε καν μεγαλοστελέχους. Και σιγά-σιγά ανακάλυπτε ότι η αιτία δεν ήταν η προσωπική, έστω λανθασμένη, εκτίμηση προς αυτά τα στελέχη, αλλά κάτι πιο πρακτικό και γήινο. Στα σπίτια αυτά υπήρχε κάτι που δεν το είχε ποτέ εκτιμήσει. Μια απλή "γούρνα συγκέντρωσης ύδατος"! Εκεί έκαναν μπάνιο και δροσίζονταν… Το κυριότερο, όμως, ήταν αυτό που του εκμυστηρεύτηκε κάποιος εκ των καλεσμένων. "Κάναμε και μπάνιο και ήταν κάνα-δυο θεϊκά κορμιά που μας τρέλαναν. Αν το ξανακάνει, δεν το χάνω και έλα μαζί να πάθεις!".
Αχ, άτιμη γούρνα...
Οταν το ξανασκέφτηκε κατάλαβε ότι δεν ήταν θέμα τα "κορμιά", αλλά ήταν θέμα οι καλές παρέες που έχανε και οι συζητήσεις για το "πλάτεμα και το βάθεμα" της δημοκρατίας, κάτι που ήταν πάντα το υψηλό ιδανικό του, ο στόχος για τον οποίο θα έδινε και τη ζωή του.Η ευκαιρία δόθηκε όταν ο πρόεδρος του κόμματος τον φώναξε για μια "επιτροπή". Κουμανταδόρος στην επιτροπή θα ήταν ο ίδιος λόγω πείρας αλλά και λόγω αρχών. Στην αρχή δίστασε, αλλά το ξανασκέφτηκε. Το αντικείμενο ήταν ιδιαιτέρως σοβαρό και είχε εθνικές διαστάσεις. Τι θα συνέβαινε αν δεν πήγαινε; Θα πήγαινε, προφανώς, κάποιος άλλος.Κοίταξε γύρω του... Ναι... Ωραίοι άντρες, ωραίες και μερικές από τις γυναίκες συναδέλφους του... Όμως, έπιασε το κεφάλι του στα δυο του χέρια και το έσφιξε δυνατά... Σχεδόν θρηνούσε. Σε κανέναν δεν διέκρινε τις αρχές που ο ίδιος είχε ως φυσικό τρόπο ζωής. Ούτε ίχνος του. Αριβίστες, φτηνοί "γαμπροί" που προσπαθούν να εκτονώσουν τον "μερντοχισμό" τους πάνω σε αδύναμες σε αντιστάσεις γραμματείς, λιγούρηδες για μια "γούρνα" ενός επιχειρηματία.
Αποφάσισε να θυσιαστεί...
Πήρε το γραφείο του προέδρου και είπε στον διευθυντή του: "Πες του προέδρου ότι με βαριά καρδιά θα το κάνω, αλλά δεν θα ανεχθώ καμία παρέμβαση από κανέναν, ούτε και τη στιγμή που το μαχαίρι θα κόβει κόκκαλο χωρίς αναισθητικό". Ο διευθυντής προφανώς διεφθαρμένος (είχε στοιχεία περί αυτού) δεν πέταξε από τη χαρά του αλλά του απάντησε "θα σας πάρω αύριο". Χαμογέλασε, γύρισε στην αγαπημένη του γραμματέα, και της είπε: "Ετοιμαστείτε και χτύπα συναγερμό. Πάρε δημοσιογράφους και πες τους ότι ανέλαβα και το μαχαίρι θα πάει πιο μέσα από το κόκκαλο". "Μα, αν αύριο σας πουν όχι;" ψέλλισε η γραμματέας πριν την κόψει, λέγοντας: "Αθώο παιδί... Ο χτικιάρης δεν θέλει έντιμο στα πόδια του, αλλά από τον πρόεδρο θα φάει σφαλιάρα, γιατί εγώ είμαι ο μονόδρομός του". Είναι αλήθεια ότι δυσκολεύτηκε στην επιτροπή. Πολλά τα λεφτά, πολιτικοί μπλεγμένοι μέχρι το μεδούλι, οι μίζες έτρεχαν, θαρρείς, στον δρόμο γυμνές και ακάλυπτες...Έκανε ό,τι μπορούσε καλύτερο και αυτό αναγνωρίστηκε από το σύνολο των ΜΜΕ. Σχεδόν.
Γιατί 1-2 και ιδιαίτερα "ένα παλιοθήλυκο" τον αμφισβητούσε ανοιχτά και έλεγε η "τρελή" ότι χρησιμοποίησε μαεστρικά την τέχνη "κάλυψε διά της αποκάλυψης". Και μιλούσε για έναν λογαριασμό κάπου στην κεντρική Ευρώπη που έπιανε στα πράσα όλο το σύστημα έτσι και δινόταν στη δημοσιότητα.Ευτυχώς δεν παρέσυρε τους πολλούς νουνεχείς και σώφρονες που γνώριζαν ότι αν υπήρχε και ίχνος μίζας σε θέμα τόσο μεγάλης πατριωτικής σημασίας, όσο η άμυνα της χώρας θα το είχε στείλει πάραυτα στην εισαγγελία, εκεί όπου όλα αποκαλύπτονται και καθόλου δεν καλύπτονται. Ήταν ευχαριστημένος με τον εαυτό του και πίστεψε πραγματικά και βαθιά μέσα του ότι έκανε καλή δουλειά... Πολλοί την παρομοίασαν με τη δουλειά που έκανε η αμερικάνικη επιτροπή στο ζήτημα με τους «Κόντρας» και είπαν ότι ολόκληρη Αμερική και οδήγησε μερικά στελέχη της στη φυλακή και στην παραίτηση, ενώ αυτό δεν έγινε στη μικρή Ελλάδα ούτε από τη δική του επιτροπή... Οι αφελείς... Η Αμερική εξέταζε θέματα επιθετικά, ενώ η Ελλάδα αμυντικά. Πού να καταλάβουν οι άνθρωποι αυτοί τη διαφορά...
Είχε δίκιο, όμως, στην επιλογή...
Η επιτροπή τον έκανε πολύ γνωστό, ανέβηκε σε εκτίμηση και αυτό το κατάλαβε ανυπερθέτως, όταν σε μία μεγάλη κοινωνική εκδήλωση κλήθηκε και τοποθετήθηκε σε τραπέζια μεγάλων και ένας τραπεζίτης καταμεσής της σάλας του είπε πόσο πολύ εξετίμησε τον αδαμάντινο χαρακτήρα και την τιμιότητα που έδειξε. Στη φιλική και κοινωνική κουβέντα που ακολούθησε ο τραπεζίτης έπαθε σοκ, όταν του είπε τα ταπεινά στοιχεία διαμονής του. "Δεν δέχομαι κουβέντα. Έχουμε δώσει δάνεια και θαλασσοδάνεια, έχουμε κάνει πλούσιους κάτι μπαγάσηδες, γιατί το ήθελαν συνάδελφοί σου που δεν φτάνουν ούτε στο νυχάκι την τιμιότητά σου. Αύριο κιόλας δίνω εντολή να σου βρουν σπίτι και να το πληρώσουν χωρίς ανάμειξή σου με δάνειο από την τράπεζα. Εσύ θα πληρώνεις μόνο τις δόσεις...". Δεν πρόλαβε να πει τίποτα.
Ο τραπεζίτης απομακρύνθηκε στο βάθος της σάλας... Ίσα που πρόλαβε να σκεφτεί πόσο ενοχλήθηκε από τον ενικό στον οποίο του μίλησε ο τραπεζίτης.Μα, ποιος νομίζει ότι είναι; Στα χείλη φάνηκε πάλι εκείνο το χαμόγελο που του βγαίνει κάθε φορά που ένα θήραμα έχει παγιδευτεί στον ιστό του... Άφησε τα πράγματα να κυλήσουν. Η τράπεζα βρήκε το σπίτι και εκταμίευσε το δάνειο... Όταν το είδε, έπαθε "το σοκ του Ανδρέα με το κωλόσπιτο" κυρίως από την ομορφιά της... γούρνας. Πήγε να τα βροντήξει και να κλείσει πίσω του δυνατά την πόρτα, φτύνοντας με αηδία στο φρέσκο γρασίδι της βίλας-σπίτι.
Το τρυφερό άγγιγμα της γυναίκας του τον συγκράτησε. Κοιτάχτηκαν βαθιά στα μάτια και κατάλαβαν ότι... κατάλαβαν για μια ακόμα φορά ο ένας τον άλλο. Χάρηκαν τη βραδιά, κοιμήθηκαν ήσυχα στο καταπληκτικό δωμάτιο της βίλας-σπίτι και την επομένη πήγε γραμμή στην τράπεζα. Έφυγε με ένα σαρδόνιο χαμόγελο στα χείλη. Πίσω του είχε αφήσει ένα Χ. Το δάνειο είχε εξοφληθεί. Για να μάθει να φέρεται ο τραπεζίτης... Στην επόμενη κοινωνική συναναστροφή δεν θα τον χαιρετήσει καν...
Μερικοί κακεντρεχείς ισχυρίζονται ότι αυτή η μέθοδος του "λαμβάνειν δάνειο ως δικαιολογία πόθεν έσχες" και μετά εξόφληση σε χρόνο ντε τε για να πάει στην ευχή το "πόθεν έσχες" είναι κλασική μέθοδος νομιμοποίησης εσόδων. Και αν ισχύει αυτό για μερικούς, δεν ισχύει για όλους. Και το μεγαλοστέλεχος είναι πεπεισμένο ότι στην περίπτωσή του δεν ισχύει...". Αυτά μας είπε ο μυθιστοριογράφος. Η αλήθεια είναι ότι όσο μας τα εξιστορούσε, σκεφτήκαμε σχεδόν φωναχτά "μήπως τ’ άρπαξε χοντρά κι αυτός ο πονηρούλης, όπως τόσοι και τόσοι πριν από αυτόν;". Αυτό θα το ψάχνουμε, αλλά σκεφτόμαστε ότι και αν έτσι θα ήταν, θα κάνουμε μια τρύπα στη μέση της... γούρνας, αφού το σύστημα ξέρει να καλύπτεται...
Επομένως, τι μένει; Να ψάξουμε να βρούμε τον κατάλογο των μεγαλοϊδιοκτητών που δεν είχαν δηλώσει τη μεγάλη ακίνητη περιουσία τους και τώρα τους πρώτους... επτά χιλιάδες (7.000) από αυτούς τους καλεί η Εφορία για να πληρώσουν μερικά... εκατομμύρια φόρους.Να ψάξουμε γιατί ανάμεσά τους είναι μερικά πολύ ηχηρά ονόματα και εκεί κρύβεται πολύ βρόμικο χρήμα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου