Γιατί δεν απαγορεύεται διεθνώς ο αμίαντος;

100.000 άνθρωποι πεθαίνουν ετησίως από την επαφή τους με ίνες αμιάντου. Από το 2005 απαγορεύεται η χρήση τους στην ΕΕ. Παρ’ όλα αυτά σε πολλές χώρες του κόσμου ο αμίαντος είναι το σύνηθες υλικό στον κατασκευαστικό κλάδο.


Ο αμίαντος αναγνωρίζεται στη Γερμανία ως αιτία επαγγελματικών ασθενειών από τη δεκαετία του 1940. Από τότε διαπίστωσαν οι επιστήμονες ότι προκαλεί μεσοθηλίωμα (είδος καρκίνου), πνευμονοκονίαση αμιάντου, καρκίνο του λάρυγγα και των πνευμόνων και ασθένειες του υπεζωκότα.

Από το 2005 απαγορεύεται η χρήση του σε όλες τις χώρες – μέλη της ΕΕ. Ας σημειωθεί ότι από το 1988 μέχρι σήμερα η παραγωγή αμιάντου έχει μειωθεί κατά το ήμισυ. 

 

 

Η συρρίκνωση όμως αφορά περισσότερο τις χώρες της ΕΕ και την Νότια Αφρική, όπου έχει επίσης απαγορευθεί η χρήση του.

Η παραγωγή και το εμπόριο αμιάντου ανθεί όμως σε πολλές χώρες του κόσμου, όπως στη Ρωσία, στην Κιργιζία, το Καζαχστάν, την Κίνα, αλλά και στον Καναδά.

Αυτές οι χώρες διαθέτουν σήμερα τα μεγαλύτερα κοιτάσματα αμιάντου. Δεν είναι επομένως τυχαίο το γεγονός ότι όλες αυτές ακριβώς οι χώρες δεν απαγορεύουν, ούτε επιθυμούν την απαγόρευση του αμιάντου.

 

Ο Καναδάς υποβαθμίζει τους κινδύνους

 

Ο Ρολφ Πάκροφ, ειδικός επιστήμονας της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Προστασίας και Ιατρικής της Εργασίας, υπογραμμίζει ότι ο Καναδάς προωθεί την παραγωγή αμιάντου γιατί εξυπηρετεί τα συμφέροντα των ομίλων εξόρυξης αμιάντου: «Η στάση του Καναδά επηρεάζεται από το ισχυρό λόμπι των εγχώριων εταιρειών εξόρυξης αμιάντου, οι οποίες προσπαθούν να πουλήσουν τα προϊόντα τους. Είναι αλήθεια ότι έχουν μεγάλα κοιτάσματα. Επειδή μάλιστα εξάγουν λευκό αμίαντο, προσπαθούν να υποβαθμίσουν τις επιβλαβείς επιπτώσεις του στην υγεία.»

 

Πρόκειται για ένα τρικ της καναδικής βιομηχανίας αμιάντου, η οποία διατείνεται ότι ο λευκός αμίαντος είναι λιγότερο επικίνδυνος από τον κυανού αμίαντο και επιμένει πως «εάν τηρούνται οι έλεγχοι δεν υφίσταται ουδείς κίνδυνος».

 

Ο Γερμανός ειδικός εκτιμά ότι πρόκειται για ανοησίες και τονίζει ότι «εάν αξιολογήσουμε τις αμέτρητες τοξικολογικές μελέτες, αλλά και την πολύχρονη εμπειρία χιλιάδων ανθρώπων που ήρθαν σε επαφή με τον αμίαντο καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως δεν υφίστανται σημαντικές διαφορές ανάμεσα στις δύο μορφές αμιάντου.»

 

Ποιοι αγοράζουν όμως αμίαντο;

Οι αναδυόμενες οικονομίες, Ινδία και Κίνα, αλλά και οι αναπτυσσόμενες Ινδονησία, Ταϊλάνδη και Βιετνάμ για τον απλούστατο λόγο ότι είναι το φθηνότερο οικοδομικό υλικό. Το χειρότερο είναι ότι στις χώρες αυτές δεν υπάρχουν οι ανάλογοι προστατευτικοί νόμοι, ούτε επομένως και οι κατάλληλοι έλεγχοι.