Ας μάθουν τα πρόβατα της κυρίας Παπαρήγα σε ποιόν ανήκει το μεγάλο κεφάλαιο, το οποίο συνεχώς αναφέρει, χωρίς όμως να το κατονομάζει (συμφέρει να το πείς, κυρία Παπαρήγα; Θα χάσεις αμέσως τις παροχές και την υποστήριξη που σου παρέχει πλουσιοπάροχα)
Μας έχει όλους δεμένους
του Εμμανουήλ Σαρίδη*
Κατα την κυρία Παπαρήγα του ΚΚΕ τα πράγματα είναι απλά. Κυρίαρχος της οικονομίας είναι το μεγάλο κεφάλαιο. Ποιό όμως; Τσιμουδια, αυτό φτάνει για τα συντρόφια, που πολλά καλοπροαίρετα κουβαλάνε κατα τις συχνές διαδηλώσεις που κάνουν τις κόκκινες σημαίες που τους δίνουν και άλλοι, οι τραμπούκοι του ΠΑΜΕ, σπάζουν τα κοντάρια τους ...στα κεφάλια αστυνομικών.
Και αν ρωτήσουμε την κυρία Παπαρήγα ποιός είναι ο κυρίαρχος της παγκόσμιας οικονομίας, πάλι τα ίδια θα μας πεί: Το μεγάλο κεφάλαιο.
Αυτό το μεγάλο κεφάλαιο όμως έχει ένα όνομα. Και αν ενώσουμε τα νήματα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων της κυρίας Παπαρήγα, θα φτάσουμε κάποτε σ' ένα χοντρο σκοινί, που θα φέρει το όνομα Rothschild!
Το να βρεί όμως κάποιος τις μεγάλες επιχειρήσεις, που εξουσιάζουν οικονομικά και κατα συνέπεια πολιτικά κ.κπ. τον κόσμο είναι μια δύσκολη υπόθεση. Είναι σαν να γυρεύεις ψύλλους στα άχυρα. Μια παροιμία, που την λέμε όταν βλέπουμε ότι είναι σχεδόν αδύνατο να βρεθεί το ζητούμενο. Που στην προκειμένη περίπτωση είναι όμως σχετικά απλό.
Και αυτό το βρήκε ένας αναγνώστης της ιστοσελίδας Lupo Cattivo, το ποιος είναι ο ιδιοκτήτης του κόσμου. Διαβάστε λοιπόν τι βρήκε.
Τα "νήματα της οικονομίας" ξεσκεπάσθηκαν πρώτα σ' ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα http:/www.theintelligence.de. Ένας αναγνώστης του Lupo Cattivo το πήρε στα χέρια του και ...ώ του θαύματος, με τη βοήθεια του Google διαπίστωσε, ότι τα μεμονομένα νήματα καταλήγουν σ' ένα χοντρο σχοινί, την τριχιά, που λέγαμε παραπάνω. Το ότι αυτή η τριχιά φέρει το όνομα Rothschild είναι βέβαια γνωστό, ποτέ όμως δεν παρουσιάστηκε με μια τέτοια μορφη, μια τέτοια καθαρότητα.
Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά τους. Το εν λόγω άρθρο το έγραψε ο Konrad Hausner στις 20.10.2011 και έχει τον τίτλο "147 Unternehmen herrschen über die Weltwirtschaft" ("147 εταιρείες κυριαρχούν την παγκόσμια οικονομία"). Η Deutsche Bank (η Γερμανική Τράπεζα) βρίσκεται στην 12η θέση!
Όποιος προσπαθεί να μάθει σε ποιόν ανήκει μια επιχείρηση, βρίσκεται όμως μπροστά σε ανυπέρβλητα εμπόδια, γιατί αντι για ιδιοκτήτη, θα βρεί μια σειρά απο ατέλειωτες διακλαδώσεις, Holdings, επαναλαμβανόμενα ονόματα με διαφορετικά είδη επιχειρήσεων, διασταυρούμενες συνδέσεις, μετοχές σε ελεύθερη διασπορά - εν ολίγοις, η έρευνα βαλτώνει. Χρησιμοποιώντας τα δεδομένα 37 εκατομμυρίων επενδυτών και επιχειρήσεων, μια μικρή ομάδα Ελβετών αναλυτών κατάφερε να ρίξει περισσότερο φως σ' αυτή την διαρθρωτική ζούγκλα.
Εδώ και πολύ καιρό οι ασκούντες κριτική του επικρατούντος συστήματος υποθέτουν, ότι τα νήματα της οικονομίας και του τραπεζικού συστήματος θα πρέπει να καταλήγουν κάπου. Όμως οι διεθνείς διασυνδέσεις κάνουν το ιδιοκτησιακό καθεστώς των πολυεθνικών εταιρειών τόσο συγκεχυμένο, ώστε η λάθε προσπάθεια για να λυθεί μοιάζει με έναν "γόρδιο δεσμό".
"Η πραγματικότητα είναι πολύπλοκη. Πρέπει να απαλλαγούμε από όλα τα δόγματα, ανεξάρτητα από το αν είναι θεωρίες συνομωσίας ή οι ελεύθερες αγορές. Η ανάλυσή μας βασίζεται σε πραγματικά περιστατικά", δήλωσε ο Dr. James Glattfelder απο την Eidgenössische Technische Hochschule (το Ελβετικό Ομοσπονδιακό Πολυτεχνείο) στη Ζυρίχη σχετικά με την παρούσα μελέτη.
Αξιολογήθηκαν 37 εκατομμύρια μεμονομένα στοιχεία από διεθνείς εταιρείες και επενδυτές του έτους 2007. Διαπιστώθηκαν 43.060 πολυεθνικές εταιρίες. Το επόμενο βήμα ήταν η ανάλυση των μεταξύ τους διασυνδέσεων. Απο τις λεγόμενες Holdings και άλλες δικτυώσεις προέκυψε, ότι καθε μία από αυτές τις εταιρείες συμμετέχει κατα μέσον όρο σε 20 άλλες. Αυτό έδειξε με τη σειρά του, ότι υπάρχουν μόνο 1.318 επιχειρήσεις, οι οποίες αποτελούν τον πυρήνα αυτων των πολυσύνθετων ιδιοκτησιών.
Μ' αυτό όμως η ανάλυση δεν είχε τελειώσει. Ακόμη και μέσα σ' αυτό τον "σκληρό πυρήνα" διαπιστώθηκε μια δομή διασταυρούμενων δεσμών.
Στο κέντρο της δεν υπήρχαν πάνω από 147 εταιρείες, οι περισσότερες από τις οποίες είναι τράπεζες που ελέγχουν σε τελική ανάλυση το 40 τοις εκατό του συνόλου της παγκόσμιας οικονομίας.
Στην κορυφή τους βρίσκεται η Barclays PLC με έδρα το Λονδίνο, ακολουθούμενη απο την Capital Group Companies Inc. και την FMR Corporations. Στην κορυφή βρίσκονται επίσης η γερμανική Deutsche Bank, η UBS, η Goldman Sachs, η JP Morgan Chase και η Merrill Lynch & Co.
Η μελέτη αυτή θα δημοσιευθεί στο διάσημο επιστημονικό περιοδικό «Public Library of Science" (PLoS ONE).
Οι ήδη διαθέσιμες πληροφορίες, συμπεριλαμβανομένων των ισυρότατων εταιριών που θα αναφερθούν παρακάτω, δημοσιοποιήθηκαν στις 19. Οκτωβρίου 2011 απο το NewScientist.
Τα διεθνή μέσα ενημέρωσης, με εξαίρεση το Mail-Online, δεν έκαναν μέχρι τώρα τον κόπο να αφιερώσει ούτε ένα άρθρο για τα δεδομένα αυτά.
Ο Dan Braha, καθηγητής της Πληροφορικής στο Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης, δήλωσε, ότι αυτή η συγκέντρωση κεφαλαίου είναι απολύτως φυσιολογική. Όπως είπε, οι πολυεθνικές εταιρείες αποκτούν μερίδια εταιριών για οικονομικούς λόγους και όχι με σκοπό την παγκόσμια κυριαρχία. Πιστεύει όμως, ότι αυτές οι 147 υπέρ-εταιρείες βρίσκονται μεν σε ανταγωνισμό μεταξύ τους, αλλά συνενώνονται, όταν πρόκειται να διεκδικήσουν κοινά συμφέροντα. Σε περίπτωση που η διεθνής πολιτική θα ζητούσε μια αλλάγή της δομής αυτού του δεσπόζοντος δικτύου, μπορούμε να υποθέσουμε, ότι αυτό θα το θεωρούσε σαν μια επίθεση εναντίον των κοινών συμφερόντων του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου