Η κτηνώδης δολοφονία του Μουαμάρ ΓκαντάφιΣτη Δύση επικρατεί ευφορία για την δολοφονία του Μουαμάρ Γκαντάφι. Εγω όμως αισθάνομαι θλίψη, όχι μόνο, γιατί οι Λίβυοι που πανηγυρίζουν, θα αισθανθούν γρήγορα τι σημαίνουν οι «ευλογίες» της Δύσης, αλλα και για την ευκολία, με την οποία τα παγκόσμια ΜΜΕ πλύνουν τον εγκέφαλο του κοσμάκη
Παρακάτω η διαθήκη του μεγάλου ηγέτη Μουαμάρ Γκαντάφι
Στις 12.04.20011 δημοσίευσα εδω στο berlin-athen.eu το άρθρο
Recollections of My Life: Col. Mu’ammar Qadaffi, The Leader of the Revolution (Αναμνήσεις απο τη ζωή μου – Μουαμάρ Γκαντάφι, ο ηγέτης της επανάστασης)
Μετάφραση απο τα γερμανικά: Δρ. Εμμανουήλ Σαρίδης
Έξι μήνες αργότερα, στις 20.10.2011, ο Μουαμάρ Γκαντάφι δολοφονήθηκε απο μια αεροπορική επίθεση του ΝΑΤΟ και το πτώμα του αφέθηκε απο τους «οδηγητές της επανάστασης» στην σκύλευση και την διαπόμπευσή του απο έναν έξαλλο όχλο, που έμοιαζε να έχει χάσει τα λογικά του. Και δεν ξέρει καθόλου, τι τον περιμένει τώρα απο τους μεγάλους σωτήρες του, τον Obama, την Merkel, τον Sarkozy, τον Cameron και τον Ηγεμόνα, που κρύβεται απο πίσω τους.
Αναδημοσιεύω σήμερα το κείμενο σαν έναν φόρο τιμής για έναν μεγάλο ηγέτη, το έργο του οποίου, λόγω παραπληροφόρησης, λίγοι μόνο γνωρίζουν. Μακάρι να είχαμε και στην Ελλάδα έναν ηγέτη σαν τον Γκαντάφι. Το κείμενο που θα διαβάσετε είναι ένα είδος διαθήκης που αφήνει σε όλους μας
Στο όνομα του Αλλάχ, του Φιλανθρώπου και Ελεήμονος
Για 40, ίσως και περισσότερα χρόνια, δεν θυμάμαι καλα, έκανα ότι μπορούσα για να δώσω στους ανθρώπους σπίτια, νοσοκομεία, και όταν πεινούσαν, τους έδωσα να φάνε. Μετέτρεψα μάλιστα την έρημο στη Βεγγάζη σε καλλιεργήσιμή γή. Αντιστάθηκα ενάντια στις επιθέσεις εκείνου του Cowboy, του Reagan. Όταν σκότωσε την υιοθετημένη κόρη μου, που ήταν ένα ορφανό παιδί, είχε προσπαθήσει να σκοτώσει κι’ εμένα, αντί για μένα σκότωσε όμως εκείνο το φτωχό και αθώο παιδί. Μετα βοήθησα τους αδελφούς και τις αδελφές μου στην Αφρική με χρήματα για την Αφρικανική Ένωση.
Έκανα ότι μπορούσα για να βοηθήσω τους ανθρώπους να καταλάβουν την πραγματική δημοκρατία, όπου επιτροπές των κατοίκων κυβερνούν τη χώρα μας. Αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό, όπως μου είπαν κάποιοι, και μάλιστα αυτοί που είχαν σπίτια με δέκα δωμάτια, καινούργια κοστούμια και έπιπλα στα σπίτια τους, αυτοί δεν ήταν ποτέ ικανοποιημένοι. Επειδή ήταν εγωιστές, ήθελαν όλο και περισσότερα και έλεγαν στους Αμερικανούς και άλλους επισκέπτες της Λιβύης, ότι χρειάζονται «δημοκρατία» και «ελευθερία», και δεν συνειδητοποίησαν ποτέ, ότι αυτό ήταν ένα καταστροφικό σύστημα, όπου ο μεγαλύτερος σκύλος τρώει όλα τα υπόλοιπα. Αυτοί είχαν μαγευτεί από τέτοιες λέξεις και δεν έβλεπαν, ότι στην Αμερική δεν παρέχεται δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, δωρεάν νοσοκομεία, δωρεάν στέγαση, δεν παρέχεται δωρεάν σχολείο και δωρεάν φαγητό, εκτός εάν οι άνθρωποι πάνε να το ζητιανέψουν ή στέκονται σε μεγάλες ουρές για μια σούπα.
Όχι, ότι έκανα εγώ, για μερικούς δεν ήταν ποτέ αρκετό. Υπήρχαν όμως και οι άλλοι, που ήξεραν πως εγώ ήμουν ο γιος του Γκαμάλ Αμπντέλ Νάσερ, του μόνου αληθινού ηγέτη των Αράβων και των Μουσουλμάνων που είχαμε απο την εποχή του Σαλαντίν, όταν αυτός ζήτησε την Διώρυγα του Σουέζ για το λαό του, όπως και εγω ζήτησα τη Λιβύη για το λαό μου. Ήταν τα βήματα του που ακολούθησα, για να απαλλάξω τον λαό μου από τον αποικιακό ζυγό – απαλλαγμένο από κλέφτες που θα μας έκλεβαν.
Τώρα βρίσκομαι υπο την επίθεση της μεγαλύτερης δύναμης της στρατιωτικής ιστορίας. Ο μικρός αφρικανός γιος μου, ο Ομπάμα, θέλει να με σκοτώσει, θέλει να αφαιρέσει απο την χώρα μας την ελευθερία, να μας πάρει τα δωρεάν σπίτια μας, την δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη μας, τα δωρεάν σχολεία μας, το δωρεάν φαγητό μας και να τα αντικαταστήσει με κλοπή αμερικανικού στυλ, αυτό που ονομάζεται «καπιταλισμός» – αλλά εμείς στον τρίτο κόσμο γνωρίζουμε τι σημαίνει αυτό. Σημαίνει πολυεθνικές επιχειρήσεις, που κυριαρχούν τον κόσμο και βάσανα για τους λαούς. Και γι’ αυτό για μένα δεν υπάρχει καμμία εναλλακτική λύση, εγώ πρέπει να πάρω τη θέση μου, και αν θέλει ο Αλλάχ, θα πεθάνω, ακολουθώντας τον δρόμο του, έναν δρόμο που έκανε την χώρα μας πλούσια σε καλλιεργήσιμη γη, σε τρόφιμα και σε υγεία, και μας επέτρεψε μάλιστα να βοηθάμε τους αφρικανούς και άραβες αδελφούς και αδελφές μας που εργάζονται εδώ μαζί μας, εδώ στο λιβυκό Jammohouriyah.
Δεν θέλω να πεθάνω, αλλά εαν πρόκειται να σώσω τη χώρα αυτή, όλες τις χιλιάδες που είναι παιδιά μου, τότε ας γίνει έτσι.
Ας γίνει αυτή η διαθήκη μου μια φωνή πρός τον κόσμο, ότι εγώ ήρθα αντιμέτωπος με τις επιθέσεις των σταυροφόρων του ΝΑΤΟ, ότι στάθηκα ενάντιος στην φρίκη, στην προδοσία, ενάντια στη Δύση και τις αποικιακές φιλοδοξίες της και ότι είμαι στο πλευρό των αφρικανών αδελφών μου, των πραγματικών αράβων και μουσουλμάνων αδελφών μου, σαν ένας φάρος. Όταν άλλοι χτίζαν παλάτια, εγώ ζούσα σ’ ένα ταπεινό σπίτι, σε μια σκηνή. Ποτέ δεν ξέχασα τα νιάτα μου στη Σύρτη. Δεν πρόδοσα ανόητα το εθνικό μας κεφάλαιο. Και όπως ο Σαλαντίν, ο μεγάλος μας μουσουλμάνος ηγέτης, έσωσε την Ιερουσαλήμ για το Ισλάμ, έτσι κι’ εγώ πήρα λίγα για τον εαυτό μου …
Στη Δύση κάποιοι είπαν ότι δεν έχω σώας τας φρένας, είμαι «τρελός», και εξακολουθούν να ψευδολογούν, ακόμη και αν γνωρίζουν την αλήθεια. Γνωρίζουν, ότι η χώρα μας είναι ανεξάρτητη και ελεύθερη, δεν βρίσκεται υπό τον έλεγχο της αποικιοκρατίας, ότι αυτό το όραμα μου, ο δρόμος μου, ήταν και είναι ξεκάθαρος για το λαό μου, και ότι θα αγωνιστώ μεχρι την τελευταία μου πνοή, για να διατηρήσουμε την ελευθερία. Είθε να μας βοηθήσει ο Αλλάχ ο Παντοδύναμος, να μείνουμε πιστοί και ελεύθεροι.
Erinnerungen an mein Leben – Mu’ammar Gadaffi / Col. Mu’ammar Gadaffi
Engl. Übersetzung Prof. Sam Hamod, Ph.D. /Deutsche Übersetzung aus dem Englischen: /Katharina Huber Cuénod
Recollections of My Life: Col. Mu’ammar Qadaffi, The Leader of the Revolution. April 8, 2011. QUELLE: Informationclearingshouse
Από Δημήτριο Αδαμόπουλο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου