Το Νησί της ζέστης

Ελάχιστοι γνώριζαν, πριν λίγο καιρό, την ύπαρξη της νήσου Ουουναρτόκ Κέκερτακ, που στη γλώσσα των Ινουίτ σημαίνει "Νησί της Ζέστης".

Είναι ένα από τα πιο καινούργια νησιά στον πλανήτη και εμφανίστηκε το 2006, στα ανοικτά των ακτών της Γροιλανδίας, 547 χιλιόμετρα βόρεια του Αρκτικού κύκλου, καθώς υποχώρησε ο πάγος λόγω της υπερθέρμανσης.

Η ύπαρξή του θεωρείται από τους χαρτογράφους αρκούντως μόνιμη, ώστε να περιληφθεί στην καινούργια έκδοση του πιο περιεκτικού άτλαντα του πλανήτη, του Times Comprehensive Atlas of the World, που κυκλοφόρησε την προηγούμενη εβδομάδα.
Το νησί, μαζί με το Νότιο Σουδάν και σχεδόν άλλες 7.000 χώρες και τοποθεσίες στον πλανήτη προστέθηκαν ή άλλαξαν από την προηγούμενη έκδοση του Άτλαντα, αντικατοπτρίζοντας πολιτικές αλλαγές στην Αφρικανική ήπειρο, διοικητικές αλλαγές στην Κίνα, πόλεις που άνθισαν στις αναπτυσσόμενες χώρες, αλλαγή του κλίματος και μεγάλα προγράμματα υποδομών που άλλαξαν τον ρου ποταμών, λίμνες και ακτογραμμές.

Ακραίες κλιματικές αλλαγές στους Πόλους

Όπως επισημαίνει ο συντάκτης για περιβαλλοντικά ζητήματα στη βρετανική εφημερίδα Γκάρντιαν, Τζον Βίνταλ, οι μεγαλύτερες φυσικές αλλαγές στον πλανήτη παρατηρήθηκαν τα τελευταία χρόνια, ως επί το πλείστον, κοντά στους Πόλους, όπου η αλλαγή του κλίματος ήταν και η πιο ακραία.
Στους χάρτες, η Γροιλανδία εμφανίζεται με σαφώς πιο καφέ χρώμα στην περίμετρό της, έχοντας χάσει σχεδόν το 15% ή 300.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα από τη μόνιμη κάλυψη πάγου. Η Ανταρκτική είναι μικρότερη, καθώς έσπασαν οι κρηπίδες πάγου Larsen B και Wilkins.
Αντιθέτως, η Αράλη στην Κεντρική Ασία, η οποία είχε προηγουμένως συρρικνωθεί στο 25% του μεγέθους που είχε πριν από ογδόντα χρόνια, είναι σήμερα μεγαλύτερη από ό,τι ήταν πριν από πέντε χρόνια, χάρη στην εκτροπή νερού προς αυτήν από το Καζακστάν.
Σε άλλα σημεία τη Ασίας, νησιά εμφανίζονται στα ανοικτά των εκβολών του Γάγγη και του Γιανγκτσέ, καθώς μεταβάλλονται οι ποσότητες της ιλύος που εναποτίθεται στους ποταμούς, προερχόμενη από τα Ιμαλάια ή την ηπειρωτική Κίνα. Τμήματα του Ρίο Γκράντε, του Τίγρη, του Κίτρινου Ποταμού και του Κολοράντο ξεραίνονται τελείως κάθε καλοκαίρι και ο τελευταίος τα περισσότερα καλοκαίρια δεν φθάνει στη θάλασσα.
"Ανησυχούμε όλο και πιο πολύ για το ότι, στο κοντινό μέλλον, σημαντικά γεωγραφικά χαρακτηριστικά θα εξαφανιστούν για πάντα. Η Γροιλανδία ενδέχεται, σε περίπου τριάντα χρόνια, να αγγίξει σημείο καμπής, πέραν του οποίου δεν υπάρχει επιστροφή", υπογράμμισε ο εκδότης του Άτλαντα, Τζέθρο Λένοξ.