Ισχύει ακόμα!

Μας πιέζουν και μας εκβιάζουν με όλους τους τρόπους. Με το αζημίωτο, σπέρνουν το φόβο σ’ έναν ολόκληρο λαό, τα μέσα μαζικής εξαπάτησης, ομαδόν κι εν χορώ με το διαπλεκόμενο σύμπλεγμα νομοθετικής, δικαστικής και εκτελεστικής εξουσίας. 

Ελάχιστοι πλέον με σώα ακόμα τα φρένα και χωρίς προσωπική ή άλλη ιδιοτέλεια έχουν απομείνει που να τρέφουν κάποιου είδους εκτίμηση στην σημερινή Βουλή των Ελλήνων... Κάποιοι προτιμούμε να την αποκαλούμε «Βουλή των Αχρησίμευτων». 

Έχομε αφενός έναν θλιβερό πρωθυπουργεύοντα. Οσφυοκάμπτη τον λέγαμε. Τώρα ακούμε από παλιό του μπιστικό, ότι αρέσκεται "να κάθεται" στα τέσσερα. Στο πλευρό του ο [παρα]συνταγματολόγος με την ψυχογενή βουλιμία, επιδέξιος νομικός, όχι αβάσιμα σεσημασμένος στη συλλογική συνείδηση ως ο νομικός εγκέφαλος της διαπλοκής. Και στη γωνία του κυβερνητικού κάδρου το ξεθυμασμένο εκτόπλασμα της ανανεωτικής αριστεράς, να ψελλίζει με σοβαροφάνεια "παρών" στη γενοκτονία.

Ένας ολόκληρος λαός, εν χωρώ πια, άλλους τους οικτίρουμε επειδή ψηφίζουν άβουλοι και μοιραίοι το ξεπούλημα της χώρας των πατεράδων μας κι άλλους τους οικτίρουμε επειδή στρογγυλοκαθισμένοι στα βουλευτικά τους έδρανα, καταψηφίζουν αυτό το ξεπούλημα, δίνοντας παράταση σε αυτήν τη θλιβερή Βουλή.

Οι δεύτεροι, εξίσου άβουλοι, εξίσου μοιραίοι, ξυπνούν ελπίζοντας και κοιμούνται προσευχόμενοι, να μη φτάσει ποτέ η αποφράδα εκείνη στιγμή που θα χρειαστεί ίσως να πάρουν εκείνοι τις αποφάσεις για το μέλλον αυτής της άμοιρης χώρας. Επιβιώνουν κάνοντας ό,τι μπορούν με τις πράξεις και τις παραλείψεις τους για να αποφύγουν αυτήν την ευθύνη! Έχουν κι "αθυρόστομους" εκπροσώπους στις τάξεις τους, που ρίχνουν κι αυτοί νερό στη σκάφη της αγανάκτησής μας, ασπαζόμενοι στη θεωρία την άμεση δημοκρατία. Κι όχι τίποτα άλλο, αλλά πληρώνονται από τους φόρους ημών των υποζυγίων τα οδοιπορικά τους για να τριγυρνάνε στους ραδιοφωνικούς σταθμούς του κλεινού άστεως και να μπουρδολογούν, τρομοκρατώντας τους «νοικοκυραίους», αντί για να πάνε στα χωριά τους και να εφαρμόσουν τις θεωρίες του στην πράξη. Δεν έχουν εκεί διαλυμένους συνεταιρισμούς με παραγωγικές υποδομές που σαπίζουν ή μήπως δεν υπάρχουνε άνθρωποι εκεί, με ιδέες και όρεξη για δουλειά, πρόθυμοι να ξεκινήσουνε την ανοικοδόμηση του χάους που δημιούργησε το πολιτικό τους σύστημα?

Πρέπει να συνεχίσομε να τους υπομένομε βουτηγμένοι  στην ψυχοφθόρα σιωπηρή μας οργή και να υπακούμε σε νόμους που απορρέουν από πράξεις νομοθετικού περιεχομένου που τις περισσότερες φορές παραβιάζουν το Σύνταγμα?

Ο σεβασμός σε αντισυνταγματικούς νόμους δεν είναι υποχρέωση των Ελλήνων. 

Το αντίθετο είναι υποχρέωση των εντίμων Ελλήνων, όσων θυμόμαστε εκείνο το περιβόητο ακροτελεύτιο: «Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων». Ισχύει ακόμα!

Ο.Κ.Τ.Α.Ν.Α.