Αρκετά δε λουφάξαμε Σύντροφοι; Καιρός για «χτύπημα»...

  γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος

- Σαν πολύ δεν κάτσαμε ήσυχα σύντροφοι;

- Έτσι έπρεπε. Κι έτσι πρέπει.

- Εντάξει. Παραπήγε όμως.

- Εξακολουθούν να μας περιμένουν.

- Ε και τι θα γίνει; Θα συνεχίσουμε για πολύ ακόμη να κάνουμε τον ψόφιο κοριό;

- Όσο χρειαστεί μέχρις ότου ν’ ατονήσει εντελώς η προσοχή τους ή να στραφεί εξολοκλήρου αλλού.

- Ήδη έχει σπάσει η προσοχή των Αρχών σε ένα σωρό μέτωπα. Νομίζω ότι είναι ασφαλές πια να βγούμε.

- Νομίζεις;

- Ε, έτσι δεν δείχνουν τα πράγματα;

- Το «νομίζω» σε καταστάσεις Πολέμου δεν είναι αρκετό.

- Σε καταστάσεις πολέμου δεν νοείται ούτε να κρυβόμαστε διαρκώς, ούτε και να μην παίρνουμε ρίσκα.

- Δηλαδή και τι θέλεις σύντροφε;

- Μας χαλάει να βάλουμε καμία βόμβα σε κανένα πολιτικό ή να την πέσουμε με ΑΚ ή RPG σε κανα αστυνομικό τμήμα ή καμία κλούβα; Έτσι για να δηλώσουμε παρουσία.

- Εκεί ακριβώς είναι η διαφορά μας σύντροφε.

- Δηλαδή;

- Εσείς θέλετε ένα οποιοδήποτε χτύπημα, έτσι για δηλώσετε παρουσία στην «επανάσταση».

- Ενώ εσείς;

- Εμείς θέλουμε να εκμεταλλευθούμε αυτή την ρευστή περίοδο για να συγκροτηθούμε σε κάτι ισχυρότερο. Άλλωστε, τα χτυπήματα σε Πολιτικούς ή άλλους καθεστωτικούς στόχους αποτελούν ξεπερασμένη «αστική δήθεν επαναστατική επιλογή». Δεν μας εκφράζουν γιατί υποκρύπτουν και υποδηλώνουν ρεφορμιστικό αίτημα για «βελτίωση του καθεστώτος». Κι αυτό δεν μας εκφράζει. Συμφωνείς φαντάζομαι.

- Ναι, αλλά θα αρέσει σε πολλούς «άγουρους» συντρόφους και στην κοινωνία. Και θα βοηθήσει στο προφιλ μας. Εν πάση περιπτώσει, η Συγκρότηση μόνο σας νοιάζει; Αυτό είναι όλο;

- «Συγκρότηση» είναι ευρύτερος όρος. Σημαίνει Στρατολόγηση, σημαίνει Οργάνωση, σημαίνει Εκπαίδευση, σημαίνει εύρεση Χρηματοδότησης, σημαίνει Εξοπλισμός, σημαίνει Δικτύωση, σημαίνει Πολλά.

- Αυτά μόνο; Η «Πράξη»; Η «Δράση», η «έμπρακτη εφαρμογή της επανάστασης στην πράξη»; Αυτά δεν υπάρχουν στο σχεδιασμό σας;

- Όλα στην ώρα τους.

- Θα χαρακτηριστείτε δειλοί και συμβιβασθέντες, αστικοποιημένοι ρεβιζιονιστές. Το ξέρεις αυτό.

- Δεν μας αφορά η γνώμη των άσχετων. Οι «οικείοι» γνωρίζουν.

- Αφού αυτά που πρότεινα, η «συνήθης δράση» εν πάση περιπτώσει, μπορούν να εκτελεστούν και με «χαμηλότερη συγκρότηση». Γνωστά πεδία είναι. Τα’ χουμε ξανακάνει, γιατί να μην τα εντάξουμε στο σχεδιασμό;

- Γιατί δεν είναι η ώρα τους και γιατί θα τραβήξουν την προσοχή των Αρχών πάνω μας. Και γιατί υπολογίζουμε σε χτυπήματα πολύ «βαρύτερα» απ’ αυτά που είπες.

- Τα «μικρά αυτά χτυπήματα» θα βοηθήσουν στην Στρατολόγηση και στην Εκπαίδευση νέων συντρόφων. Πάντα βοηθούσαν. Κι όπως πάντα, δεν πρόκειται να μας εντοπίσουν.

- Όπως πάντα; Αυτό δεν είναι ακριβές. Ξεχνάτε ότι ήδη υπήρξαν συλλήψεις κι επανειλημμένα μάλιστα;

- Δεν κάνεις ομελέτα χωρίς να σπάσεις αυγά. Κάποιοι πάντα συλλαμβάνονται. Έτσι είναι ο πόλεμος. Κι αυτό κέρδος είναι. Αποκτούμε μάρτυρες και ήρωες έτσι. Σύμβολα της αντικαπιταλιστικής επανάστασης. Που με τη σειρά τους φέρνουν νέο κόσμο, νέους αγωνιστές στις τάξεις μας. Γεννούν νέους αντάρτες πόλης. Άλλωστε, έχουμε μεγαλύτερη εμπειρία τώρα. Θα προσέξουμε περισσότερο. Δεν θα μας πιάσουν.

- Θα προσέξουμε περισσότερο; Πολύ αισιόδοξο σε βρίσκω σύντροφε. Πάντα «κάτι μένει πίσω». Πάντα «κάτι ξεφεύγει». Κι αυτό το «κάτι» θα είναι αρκετό για να μας κρατήσει «καθηλωμένους» μετά. Κι έτσι, θα πάνε πίσω απείρως πιο μεγάλοι σχεδιασμοί και φιλόδοξοι στόχοι.

- Μα ποιοί είναι αυτοί οι μεγάλοι σχεδιασμοί επιτέλους; Τι οργανώνετε; Εμείς δεν θα μάθουμε;

- Στην ώρα τους όλα.

- Δεν μ’ αρέσει αυτό σύντροφε. Είμαστε ή δεν είμαστε όλοι μαζί; Αν υφίστανται προσωπικές αντζέντες, τότε να το χωρίσουμε το μαγαζί κι ο καθένας να πάρει το δρόμο του. Και την προσωπική του δράση βεβαίως.

- Αυτό θα είναι ολέθριο στρατηγικά και το ξέρεις.

- Τότε ξεκινήστε να μιλάτε.

- Καλά. Ας πούμε ότι η συνολική κοινωνική ένταση μας υποχρεώνει να μπούμε σε λογικές «καίριων» και όχι «συμβολικών χτυπημάτων» πια.

- Δηλαδή;

- Δηλαδή, χτυπήματα που θα πλήξουν καίρια το ηθικό του αντιπάλου κι αν είναι δυνατόν και την επιχειρησιακή του ικανότητα.

- Πως είναι δυνατόν να συμβεί αυτό; Τα μεγέθη μας είναι πάρα πολύ μικρά για να φαντασιωνόμαστε κάτι τέτοιο.

- Λάθος. Έχουμε πλέον την απαραίτητη εμπειρία και στα οργανωτικά, και σε εκρηκτικά και σε όπλα και σε επιμελητεία και σε τακτικούς σχεδιασμούς ώστε να μπορούμε να σχεδιάσουμε και να εκτελέσουμε κάτι «μεγάλο» και «κρίσιμο».

- Πιστεύεις ότι ήρθε η ώρα του για κάτι τέτοιο; Μεγάλο ρίσκο που όμως κινδυνεύει να πάει χαμένο αν δεν είναι η ώρα του. Ακόμη κι αν πετύχει.

- Είναι. Η κοινωνία και κυρίως το ευρύτερο αγωνιστικό λαϊκό μπλοκ είναι έτοιμοι για την Μεγάλη Εξέγερση. Οφείλουμε λοιπόν να τους «προετοιμάσουμε» το «δρόμο». Να πλήξουμε τις δυνάμεις του εχθρού ώστε όταν «έρθει η ώρα» και βρεθούν απέναντι στο Λαϊκό Μαζικό Κίνημα να είναι «αποδυναμωμένοι».

- Εντάξει. Οφείλω να πω ότι αξίζει τον κόπο σαν σκέψη. Άλλο η Θεωρία όμως κι άλλο η Πράξη. Θα μας πείτε λεπτομέρειες τελικά ή όχι;

- Μόνο πολύ γενικά.

- Έστω. Αν και διαφωνώ και μ’ ενοχλεί όλη αυτή η «κρυψίνοια» απέναντι σε συντρόφους σας. Εν πάση περιπτώσει, εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω ποια μπορεί να είναι αυτή η «ευαίσθητη και κρίσιμη πλευρά» του αντιπάλου που να μπορούμε να την «πλήξουμε καίρια».

- Μην ξεχνάς σύντροφε ότι ήδη πριν λίγο καιρό μια παρόμοια επίθεση «πέρασε» στην καρδιά του αντιπάλου.

- Εννοείς την Κατεχάκη και την επιστολή-βόμβα φαντάζομαι.

- Ακριβώς. Λειτούργησε, όπως ξέρεις και σαν «περίπλοκη βολιδοσκόπηση» αυτό. Πρώτον το ότι «πέρασε». Αποδεικνύει ότι όλα είναι «δυνατά». Και δεύτερον, για θυμήσου τι πανικό τους προκάλεσε εκείνη η ενέργεια.

- Άρα, σκέπτεστε κάτι παρόμοιο;

- Ναι, αλλά πολύ πολύ ισχυρότερο.

- Δηλαδή;

- Ας πούμε να τινάξουμε την ΓΑΔΑ στον αέρα.

- Ω, έλα τώρα, μην το γελοιοποιούμε το πράγμα. Είπαμε να σκεπτόμαστε και να μιλάμε σοβαρά.

- Σοβαρά μιλάμε σύντροφε. Σε καλώ να σκεφτείς πόσα μικρά αεροπλάνα βλέπεις κάθε μέρα να πετάνε στον αττικό ουρανό. Φαντάσου ένα τέτοιο γεμάτο με εκρηκτικά C4 και sarin να πέφτει πάνω στο κτίριο. Οι φίλοι και σύμμαχοι μουσουλμάνοι να είναι καλά που θα μας προμηθεύσουν τον καμικάζι πιλότο που απαιτείται και όλα τα υπόλοιπα απαραίτητα «διαβαθμισμένα» και «σπάνια υλικά». Σε καλώ επίσης να σκεφτείς πόσα μπορείς να κάνεις με καμιά δεκαριά μεγάλα ελικόπτερα αερομοντελισμού γεμάτα επίσης με ισχυρά εκρηκτικά αλλά και θανατηφόρα αέρια. Σου θυμίζω επίσης ότι ο πλαϊνός δρόμος δίπλα από το κτίριο είναι προσπελάσιμος λόγω της εισόδου του παρακείμενου νοσοκομείου. Για φαντάσου ένα φορτηγό γεμάτο εκρηκτικά και αέρια πόσα μπορεί να κάνει;

- Ρε πας καλά; Αυτά τα χτυπήματα θα προκαλέσουν τεράστιες απώλειες στον απλό πληθυσμό. Τι είναι αυτά που λέτε; Πήρατε τίποτα;

- Ακριβώς σύντροφε. Θα προκαλέσουν τεράστια οργή θα το έλεγα εγώ.

- Είπαμε, να τους θεωρούμε όλους «συνυπεύθυνους», αλλά όχι κι έτσι. Θα πέσουν να μας λιανίσουν. ΟΛΟΙ!

- Λάθος! Οργή, ναι θα προκαλέσουν, οργή όμως εναντίον των φασιστών που σου θυμίζω ότι θα τους έχουμε απέναντι στο επικείμενο μεγάλο ξεκαθάρισμα. Και οφείλουμε να τους αποδυναμώσουμε κι αυτούς βεβαίως.

- Θα το φορτώσουμε σ’ αυτούς, εννοείς;

- Ναι.

- Το προτεινόμενο χτύπημα έχει αποτροπιαστικές διαστάσεις σύντροφε.

- Ο ίδιος ο πόλεμος είναι αποτρόπαιος. Έτσι όμως, πετυχαίνουμε μ’ ένα σμπάρο δυό τριγώνια. Προκαλούμε καίριο πλήγμα στο ηθικό των Αρχών και χτυπούμε καίρια και τους φασίστες.

- Δεν ξέρω. Έχω μείνει άφωνος. Χρειαζόμαστε χρόνο για να το επεξεργαστούμε.

- Θα τον έχετε. Άλλωστε, σου είπα, δεν είναι ακόμη η ώρα.

- Άλλο προτεινόμενο πλήγμα;

- Ναι. Να στερήσουμε τις Αρχές από ένα «κρίσιμο τμήμα» της. Αρκετούς από τις «κεφαλές» τους.

- Δηλαδή; Θα στηθούμε έξω από τα τμήματα και θα καθαρίζουμε διοικητές; Ή θα γεμίσουμε snipers τις ταράτσες της Αθήνας;

- Αυτό θα γίνει αργότερα, όταν θα φουντώσει η επανάσταση. Κι όταν θα έχουμε πολλές διαθέσιμες δυνάμεις. Κι όταν δεν θα ελέγχουν όπως τώρα τα πάντα στις γειτονιές και στους δρόμους.

- Άρα κάτι άλλο εννοείς...

- Ναι. Με ένα μεγάλο χτύπημα θα φάμε πολλούς μαζεμένους απ’ αυτούς.

- Αυτά δεν γίνονται. Οι γαλονάδες τους φυλάσσονται καλά όταν είναι συγκεντρωμένοι.

- Σωστά. Αλλά όχι οι «νεότευκτοί» τους. Τουλάχιστον όχι τόσο αποτελεσματικά.

- Οι Σχολές Αξιωματικών τους!

- Ακριβώς. Θα φάμε την «επόμενη γενιά» λίγο πριν το σκάσιμο του Αγώνα. Θα τους στερήσουμε από μεγάλες ποσότητες βαθμοφόρων τους. Τα κενά που θα δημιουργηθούν στις γραμμές τους θα είναι δυσαναπλήρωτα. Θα δώσουμε έτσι στους Αγωνιστές του Δρόμου αβάντες για να ξεδιπλώσουν τα πρώτα κρίσιμα κύματα των επιθέσεών τους εναντίον τους.

- Δεν ξέρω. Πολύ φιλόδοξα αλλά και πολύ «αμφίβολα» και «θολά» όλα αυτά σύντροφε.

- Τι σε ανησυχεί;

- Και το χτύπημα στους Αξιωματικούς θα το φορτώσουμε στους φασίστες;

- Όχι. Αυτό θα το αναλάβουμε εμείς κανονικά.

- Και το άλλο στην ΓΑΔΑ...δεν ξέρω....

- Ε, τι μ’ αυτό; σας είπαμε...

- Όχι, δεν εννοώ αυτό. Εννοώ, ποιός θα πειστεί ότι μουσουλμάνος δέχτηκε να συνεργαστεί με τους φασίστες; Αυτοί σφάζονται κάθε βράδυ μεταξύ τους.

- Κι όμως. Ένα τμήμα των φασιστών διατηρεί σχέσεις με την Χεζμπολάχ και τους Παλαιστίνιους. Ένεκα του κοινού αντισιωνισμού τους. Εκεί θα «πατήσουμε» στην προκήρυξη που θα στείλουμε μετά. Αλλά και σ’ αυτά που θα «διαρρεύσουμε έντεχνα» κατόπιν.....

- Και γιατί να δεχτούν οι μουσουλμάνοι να συνεργαστούν με τους φασίστες και μάλιστα ενάντια σ’ έναν μη – δικό τους στόχο όπως οι Αρχές Ασφαλείας της χώρας;

- Γιατί εκείνη την ημέρα θα τους δοθεί η ευκαιρία να κάνουν άλλο ένα ταυτόχρονο χτύπημα εναντίον ενός άλλου στόχου που και πάλι θα χρεωθεί στους φασίστες...αλλά και στους μουτζαχεντίν  «εμμέσως πλην σαφώς».

- Τι εννοείς; Μάλλον δεν μ’ αρέσει αυτό που θα πεις.

- Την Ισραηλινή Πρεσβεία.

- Είσαι τρελός! Να ρίξουν αεροπλάνο με εκρηκτικά και αέριο πάνω στην Πρεσβεία! Θα γίνει κόλαση ύστερα εδώ μέσα.

- Ακριβώς. Τι άλλο καλύτερο θέλουμε; Οι μουσουλμάνοι θα έχουν πάρει το τρόπαιό τους και ταυτόχρονα θα έχουν πλήξει καίρια την Ελληνοισραηλινή συνεργασία. Η κοινωνία θα εναντιωθεί με αποτροπιασμό στους φασίστες. Θα υπάρξει πλήρης διάσπαση ανάμεσα σε Αρχές και Φασίστες. Αλλά ταυτόχρονα θα υπάρξει και αλληλοσφαγή μεταξύ των φασιστών εξ’ αιτίας αυτών των δύο χτυπημάτων και των βαρύτατων πολιτικοκοινωνικών αρνητικών συνεπειών που θα έχουν προκληθεί εναντίον τους. Ξένοι θα εισβάλλουν κι εδώ μέσα όντως θα γίνει κόλαση. Το τέλειο «Επαναστατικό Καμίνι»! Τι άλλο καλύτερο θα μπορούσαμε να ελπίζουμε;

- Όντως περίπλοκο. Και έχεις δίκαιο. Εξαιρετικά βαρύ και πλήρες αποτελεσμάτων.

- Υπάρχουν κι άλλα. Όπως ας πούμε, απαγωγή ομήρων που έχουμε στοχοποιήσει ως υποψήφιους εκτέλεσης, φυλάκισή τους σ’ ένα κτίριο, παγίδευση του κτιρίου με εκρηκτικά, ειδοποίηση των Αρχών και μόλις έρθουν οι «επίλεκτοί» τους ανατίναξη του κτιρίου εξ’ αποστάσεως με όλους αυτούς μαζί μέσα. Ή σε άλλη περίπτωση χτύπημα μάχιμων δυνάμεών τους με ρουκέτες.

- Εντάξει, εντάξει, το’ χουμε...

- Γι’ αυτό σας λέμε. Κάντε υπομονή. Οι δυνάμεις μας συγκεντρώνονται και βελτιώνονται. Η εκπαίδευση δε, πολλών εξ’ αυτών στη Μ. Ανατολή κι αλλού προχωράει ταχέως. Σύντομα θα χτυπήσουμε και θα χτυπήσουμε «δυνατά». Κι αν δεν είναι κάτι απ’ αυτά, σίγουρα θα είναι κάτι παρόμοιας ισχύος, βαρύτητας και αποτελεσματικότητας. Το βασικό τώρα είναι να μας «ξεχάσουν». Να «πέσουν σε λήθαργο». Και κυρίως ν’ αποσπαστεί η προσοχή τους από άλλα. Σ’ αυτό το «τελευταίο» είναι που δουλεύουμε τώρα.

- Δηλαδή;

- Ας πούμε, «στήσιμο των κατάλληλων εικονικών ομάδων» μη συγγενικής ιδεολογίας με μας που θα αναλάβουν αυτόν τον αντιπερισπασμό. Θα δείτε σύντομα και θα ενημερωθείτε επαρκώς.

- Ο ιστός στήνεται λοιπόν.

- Ναι. Και θέλουν δε θέλουν θα πέσουν μέσα.

- Όλα αυτά που λες συμπεριλαμβάνουν εκ των πραγμάτων «συμμάχους» σύντροφε. Και μάλιστα «Μεγάλους Συμμάχους». Τους εμπιστευόμαστε;

- Δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς. Έχουμε κοινούς στόχους επί του παρόντος. Κι έχουμε ανάγκη αυτά που μας προσφέρουν.

(Το παραπάνω αποτελεί μυθοπλασία. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι απλά συμπτωματική)

 Γιώργος Ανεστόπουλος

 

aegeanhawk