Ο Μέγας Αλέξανδρος στη Φιγκαρό

Το Βασίλειο - το Έπος – Ο Μύθος

Ο Αλέξανδρος δεν γεννήθηκε στο πουθενά. 

Ψάχνουμε μάταια για τον τάφο του, ξέρουμε όμως πού γεννήθηκε: στην Πέλλα, στο παλάτι του πατέρα του βασιλιά Φιλίππου της Μακεδονίας το 356 π.Χ.
Ο Αλέξανδρος ήταν Μακεδόνας, και το τονίζουμε, αυτό το γεγονός δεν αφορά την μικρή ιστορία η μια μάταιη περιέργεια σχετικά με το τυχαίο της γέννησης. 

Υπογραμμίζει ένα βασικό στοιχείο του έπους του. 

Με το καθεστώς του –την μοναρχία- τη θέση του, την έκταση του, την ευημερία του, την δημογραφία του, το Βόρειο Βασίλειο ήταν προδιατιθέμενο περισσότερο από κάθε άλλο κρατίδιο του κόσμου των πόλεων, να πραγματοποιήσει γύρω του την ελληνική ενότητα και να παρέχει στο εαυτό του τα μέσα για τις κατακτήσεις.

Η Μακεδονία ήταν, στο περιθώριο της Ελλάδας, η λεωφόρος των εισβολών. 

Είχε θυσιάσει πολύ πριν από τον Αλέξανδρο, την ανεξαρτησία των πόλεων της για την ενότητα της διοίκησης χωρίς την οποία η διπλωματία δεν είναι παρά ένα μάταιο ψηλάφισμα, την εμμονή στον πόλεμο, μια πρόκληση ανά πάσα στιγμή. 

Πολεμιστής βασιλιάς, δεσπότης κινούμενος από ακόρεστη φιλοδοξία, ο Φίλιππος είχε σφυρηλατήσει, με την φάλαγγα, το στρατιωτικό εργαλείο των νικών του γιου του.

Ο πυκνός πληθυσμός, τα χρυσορυχεία, τα δάση, οι γεωργικές πεδινές εκτάσεις τον είχαν προικίσει με τον πλούτο χωρίς το οποίο δεν υπάρχει κατακτητής.

Ο Αλέξανδρος θα γινόταν ο πιο διάσημος των Ελλήνων.
Και έγινε διότι ήταν Μακεδόνας, και αυτό το παράδοξο προβλημάτισε για πολύ τους ιστορικούς. 

Ο άνθρωπος που εκδικήθηκε την πυρκαγιά της Αθήνας από τον Ξέρξη, ο στρατηλάτης που έθεσε τέρμα στη περσική δύναμη γράφοντας (και με ποιο τρόπο!) την τελευταία πράξη της αντιπαράθεσης που είχαν ξεκινήσει οι Μηδικοί πόλεμοι με τον τελικό θρίαμβο των ελληνικών όπλων, κατάστησε αδιαμφισβήτητα την ηγεμονία του στους Έλληνες, εκεί όπου η Αθήνα, η Σπάρτη, η Θήβα είχαν συγκρουστεί για έναν αιώνα, χωρίς ποτέ να κατορθώσουν να επιβάλουν μόνιμα την κυριαρχία τους, ο κατακτητής που είχε εξαπλώσει τον Ελληνισμό στον απόηχο των κατακτήσεων του, από τις ερήμους της Λιβύης προς την πεδιάδα του Ινδού και από τη θάλασσα του  Αζόφ στον Περσικό Κόλπο, εξασφαλίζοντας, με τη βοήθεια της Ρώμης, για οκτώ αιώνες, την υπεροχή του ελληνικού πολιτισμού, και  επιτρέποντας τον να χαράξει, παρά πέρα, όλη την ευρωπαϊκή ιστορία, αυτός ο άνθρωπος  καταγόταν από ένα συνοριακό σκαλοπάτι το οποίο ήταν δύσκολο να παραδεχτούμε ότι ήταν πράγματι μέρος του ελληνικού κόσμου!

Ο Δημοσθένης είχε αποφανθεί σχετικά με αυτό στο Τρίτο Φιλιππικό του, καταγγέλλοντας τον βασιλιά της Μακεδονίας, ότι ήταν άνθρωπος «που όχι μόνο δεν είναι Έλληνας, που δεν έχει τίποτα κοινό με τους Έλληνες, αλλά δεν είναι ούτε αξιότιμος βάρβαρος, ένας άθλιος Μακεδόνας, από μια χώρα όπου δεν θα μπορούσε κανείς να αγοράσει παλαιά ούτε έναν τίμιο δούλο».

Michel De Jaeghere
Διευθυντής της Ένθετης Έκδοσης της Φιγκαρό.

Πηγή

 http://infognomonpolitics.blogspot.com/2012/01/blog-post_3710.html