«Ἀρχή σοφίας ἡ τῶν ὀνομάτων ἐπίσκεψις» (Ἀντισθένης. Ἀθήνα 444 – 366 π.Χ.). Ἄς ἐπισκεφθοῦμε, λοιπόν, τά ὀνόματα πού ἔχουν σχέσιν μέ αὐτό πού θέλουμε νά ἀποδείξουμε….
«Πάντας γάρ τούς κύκλους των – οἱ ἀστέρες – στρέφουσιν ἕλικα». Ἄρα τά οὐράνια σώματα κινοῦνται μέ κινήσεις ἑλικοειδεῖς. Ὁ Ἀριστοτέλης ὁμιλεῖ (μετά τά Φυσικά 998α) διά «κινήσεις καί ἕλικας τοῦ οὐρανοῦ», ἐκ τοῦ ῥήματος ἐλίσσω = στρέφω πέριξ.
Ὁ Νόννος (Διονυσιακά 2.263) χρησιμοποιεῖ τήν ἔκφρασιν «ἕλιξ δρόμος». Ἄρα ἡ λέξις ἡλικία πού σημαίνει 1) χρόνος, ἐποχή, χρονική περίοδος καί 2) χρόνος ζωῆς, δηλαδή «ἡλικία», ὅπως λέμε σήμερα, ἐμπεριέχει τήν γνῶσιν τοῦ ἡλιοκεντρικοῦ συστήματος πολύ πρό τοῦ Ἀριστάρχου τοῦ Σαμίου.
Ὁ Ἀρίσταρχος ὁ Σάμιος ὑποτίθεται (=θεωρεῖ) «τά μέν ἀπλανέα τῶν ἄστρων καί τόν ἅλιον ( =ἥλιον) μένειν ἀκίνητον, τάν δέ γάν περιφέρεσθαι περί τόν ἅλιον…κατά κύκλου περιφέρειαν, ὅς ἔστιν ἐν μέσω τῷ δρόμῳ κείμενος…» (Ἀρχιμήδους Ψαμμίτης).
Δέν εἶναι γνωστόν ποιά ἄντίδρασι βρῆκαν οἱ διδασκαλίες αὐτές τοῦ Ἀριστάρχου, ὅταν τίς δίδασκε στούς Ἀθηναίους, πού θεωροῦσαν κάθε τέτοια διδασκαλία ὡς βλασφημία ἤ «ἀθεΐα».Ὁ Πλούταρχος, πάντως, ἀναφέρει ὅτι
ὑπεβλήθη μήνυσις ἐναντίον τοῦ Ἀριστάρχου γιά ἀθεΐα.
Εἶναι γνωστό ὅτι ὁ Κλαύδιος ὁ Πτολεμαῖος στήν «Μαθητική Σύνταξι», ἀναφέρει ὅτι ὁ Ἀρίσταρχος ὁ Σάμιος πίστευε στό ἡλιοκεντρικό σύστημα τό ὁποῖο, ἐπίσης διεκήρυξαν οἱ Συρακούσιοι Ἰκέτας καί Ἔκφαντος.
Ὁ Πλούταρχος διευκρινίζει ὅτι «ἡ γῆ ἰλλομένη περί τόν πόλον….καί στρεφομένη καί ἀνειλουμένη…ὡς ὕστερον Ἀρίσταρχος ὁ Σάμιος ἀποδεικνύει»…
Ἐπίσης, γράφει στό ἔργο του «Περί τῶν ἀρεσκόντων τοῖς φιλοσόφοις», ὅτι ὁ Ἀρίσταρχος «τόν ἥλιον ἵστησε μετά τῶν ἀπλανῶν, τήν δέ γῆν κινεῖ περί τόν ἡλιακόν κύκλον…».
«Ἐξελίττεσθαι κατά λοξόν κύκλον τήν γῆν, ἅμα δέ καί περί τόν αὐτῆς ἄξονα δινουμένην.» (Ἀρίσταρχος)
Ἄρα ἡ ἐρώτησις «ποίας ἡλικίας εἶσαι;», στήν οὐσία σημαίνει πόσες φορές ἀπό τῆς γεννήσεως, ἔχεις ἐλιχθεῖ περί τοῦ ἥλιου. Διότι οἱ «πλανώμενοι ἀστέρες….ἕλικα περιφέρονται».
Ὁ ἴδιος ὁ Κοπέρνικος, ὁμολογεῖ ὅτι τό ἡλιοκεντρικό σύστημα τό ἀνεκάλυψαν πρῶτοι οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες καί στήν βιβλιοθήκη του εὑρέθη ἀνάλογο βιβλίο.
Ὀρφικός ὕμνος στόν ἥλιο: «Κλῦθι μάκαρ, πανδερκές ἔχων αἰώνιον ὄμμα, ……χρυσολύρη, κόσμου τόν ἐναρμόνιον δρόμον ἕλκων…»
Παρατήρησις (ἐγκυκλοπαίδεια ΗΛΙΟΥ) σχετικά μέ τούς ἀνωτέρω στίχους: «Ὁ ἥλιος ἕλκει τόν κόσμον. ὅλως ἰδιαίτερον ἐπιστημονικόν ἐνδιαφέρον παρουσιάζει ὁ στίχος, «κόσμου τόνἐναρμόνιον δρόμον ἕλκων». Διότι τό ῥῆμα ἕλκω εἶχε τήν σημασίαν τήν ὁποίαν τοῦ ἀποδίδομεν καί σήμερον…οἱ Ὀρφικοί ὁμιλοῦν περί ἕλξεως τοῦ ἡλίου, ἀσκουμένης ἐπί τοῦ «δρόμου τοῦ κόσμου»….«δρόμος» ἐλέγετο ἡ ἐκλειπτική…
Ὀφείλομεν ὅθεν νά δεχθῶμεν ὅτι:
α) ὁ ἥλιος ἕλκει νοεῖται ἀκίνητος καί ὁ κόσμος κινούμενος έπί τῆς ἐκλειπτικῆς καί
β) ὁ ἥλιος ἕλκει τόν κόσμον κατά τήν κίνησιν ταύτην.
Συνεπῶς, οἱ Ὀρφικοί παρέχουν καί τήν ἐξήγησιν τῆς κινήσεως, διδάσκουν δέ ὡς φυσικήν αἰτίαν τῆς κινήσεως τοῦ κόσμου τήν ἕλξιν τοῦ ἡλίου, τρεῖς καί πλέον χιλιετηρίδες πρίν ὁμιλήση περί ταύτης ὁ Νεύτων τό 1687 μ.χ. – ἑπομένως – καί πρό αὐτοῦ τοῦ Δημοκρίτου….»
Ποῖος, λοιπόν, ἀνεκάλυψε τό ἡλιοκεντρικό σύστημα; Σίγουρα ὄχι ὁ Κοπέρνικος. Ἀναρωτιέμαι ἄν ὑπάρχει τίποτα πάνω στήν γῆ πού νά μήν τό ἔχουν ἀνακαλύψει οἱ Ἕλληνες.
Μελετῶντας τήν ἀρχαία Ἑλληνική Γραμματεία καί μαθαίνοντας τήν ἀρχαία Ἑλληνική γλῶσσα – πού τόσο βάλλεται πανταχόθεν, κυρίως τό τελευταῖο διάστημα, γιατί ἄραγε; – μποροῦμε νά μάθουμε τά πάντα. Ἔτσι ἁπλᾶ…
Μινώταυρος
Πηγές «Ὁ ἔν τῆ λέξει λόγος» Ἄννας Τζιροπούλου Εὐσταθίου.
Ἐγκυκλοπαίδεια Πάπυρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου