Πολύς λόγος γίνεται για το ότι πρέπει να προτιμούμε τα ελληνικά προϊόντα για να ενισχύσουμε τους έλληνες αγρότες και όχι μόνο..
Συμφωνώ απόλυτα με τη λογική αυτή. Πλην όμως πόσοι έχουν πλέον την πολυτέλεια να αγοράζουν κάποιο προϊόν που είναι ελληνικό, αλλά ακριβότερο από το αντίστοιχο εισαγόμενο, όταν η μέση ελληνική οικογένεια πολύ δύσκολα μπορεί να τα βγάλει πέρα? Πήγα χθες στο καρφούρ, όλα -μα όλα- τα φρούτα με εξαίρεση τα πορτοκάλια λακωνίας (που ήταν πανάκριβα)ήταν εισαγόμενα. Πού να βρω ελληνικά για να τα προτιμήσω? φρούτα από ισραήλ. νότια αφρική, ιταλία, χιλή_και όποια άλλη χώρα θέλετε. Τα ιταλικά αχλάδια είχαν 1.95 ευρώ το κιλό, ελληνικά δεν υπήρχαν, προφανώς γιατί η τιμή τους δεν είναι ανταγωνιστική έναντι των ιταλικών. Δηλαδή η χώρα μας δεν βγάζει πλέον αχλάδια ή το μεροκάματο του αλβανού εργάτη είναι μεγαλύτερο από το μεροκάματο του ιταλού εργάτη, πράγμα που ανεβάζει το κόστος και κάνει την τιμή μη ανταγωνίσιμη? συνέχεια ακούμε ότι φταίνε οι μεσάζοντες, ωραία και ! το υπουργείο γεωργίας, ή εργασίας, ή ανταγωνισμού, ή δεν ξέρω ποιο άλλο, τί κάνει? πώς προστατεύει τους αγρότες και κατ' επέκταση και εμάς τους καταναλωτές? σε μαγαζί ξηρών καρπών βρήκα τα ελληνικά φυστίκια 6 ευρώ το κιλό και τα κινέζικα 4, γιατί λοιπόν να μην πάρω τα κινέζικα, όταν τα ελληνικά είναι 50% ακριβότερα, και δεν έχουν μάλιστα έξοδα μεταφοράς ή δασμούς σαν προερχόμενα από τρίτη χώρα εκτός ευρωπαϊκής ένωσης? Βέβαια τα παραπάνω είναι ψιλά γράμματα για τους αμέτρητους υπουργούς, υφυπουργούς, αναπληρωτές υπουργούς της σοσιαλιστικής(????!!!!???)μας κυβέρνησης. Δεν τα γνωρίζουν γιατί ποτέ η φιλιπινέζα που έχουν για τα ψώνια (και όχι στη λαϊκή, αλλά σε ακριβά μαγαζιά)δεν τους έκανε παράπονα ότι τα λέφτά που τους δίνει για ψώνια δεν φτάνουν, και κάθε βδομάδα φαίνονται ακόμα λιγότερα λόγω της συνεχώς αυξανόμενης ακρίβειας. Δικαίως θα με ρωτήσετε "και που τα γράφω αυτά τι περιμένω να γίνει" θα σας απαντήσω ότι δεν έχω αυταπάτες, αλλά κάπου θέλω να ξεσπάσω και εγώ, και αφού δεν είμαι γεννημένος επαναστάτης για να κατέβω στο δρόμο με ένα τουφέκι, σκέφτομαι ότι ίσως αν η δική μου φωνή ενωθεί με τη φωνή χιλιάδων άλλων αναξιοπαθούντων, ίσως κάτι αλλάξει.
αναγνώστης
Συμφωνώ απόλυτα με τη λογική αυτή. Πλην όμως πόσοι έχουν πλέον την πολυτέλεια να αγοράζουν κάποιο προϊόν που είναι ελληνικό, αλλά ακριβότερο από το αντίστοιχο εισαγόμενο, όταν η μέση ελληνική οικογένεια πολύ δύσκολα μπορεί να τα βγάλει πέρα? Πήγα χθες στο καρφούρ, όλα -μα όλα- τα φρούτα με εξαίρεση τα πορτοκάλια λακωνίας (που ήταν πανάκριβα)ήταν εισαγόμενα. Πού να βρω ελληνικά για να τα προτιμήσω? φρούτα από ισραήλ. νότια αφρική, ιταλία, χιλή_και όποια άλλη χώρα θέλετε. Τα ιταλικά αχλάδια είχαν 1.95 ευρώ το κιλό, ελληνικά δεν υπήρχαν, προφανώς γιατί η τιμή τους δεν είναι ανταγωνιστική έναντι των ιταλικών. Δηλαδή η χώρα μας δεν βγάζει πλέον αχλάδια ή το μεροκάματο του αλβανού εργάτη είναι μεγαλύτερο από το μεροκάματο του ιταλού εργάτη, πράγμα που ανεβάζει το κόστος και κάνει την τιμή μη ανταγωνίσιμη? συνέχεια ακούμε ότι φταίνε οι μεσάζοντες, ωραία και ! το υπουργείο γεωργίας, ή εργασίας, ή ανταγωνισμού, ή δεν ξέρω ποιο άλλο, τί κάνει? πώς προστατεύει τους αγρότες και κατ' επέκταση και εμάς τους καταναλωτές? σε μαγαζί ξηρών καρπών βρήκα τα ελληνικά φυστίκια 6 ευρώ το κιλό και τα κινέζικα 4, γιατί λοιπόν να μην πάρω τα κινέζικα, όταν τα ελληνικά είναι 50% ακριβότερα, και δεν έχουν μάλιστα έξοδα μεταφοράς ή δασμούς σαν προερχόμενα από τρίτη χώρα εκτός ευρωπαϊκής ένωσης? Βέβαια τα παραπάνω είναι ψιλά γράμματα για τους αμέτρητους υπουργούς, υφυπουργούς, αναπληρωτές υπουργούς της σοσιαλιστικής(????!!!!???)μας κυβέρνησης. Δεν τα γνωρίζουν γιατί ποτέ η φιλιπινέζα που έχουν για τα ψώνια (και όχι στη λαϊκή, αλλά σε ακριβά μαγαζιά)δεν τους έκανε παράπονα ότι τα λέφτά που τους δίνει για ψώνια δεν φτάνουν, και κάθε βδομάδα φαίνονται ακόμα λιγότερα λόγω της συνεχώς αυξανόμενης ακρίβειας. Δικαίως θα με ρωτήσετε "και που τα γράφω αυτά τι περιμένω να γίνει" θα σας απαντήσω ότι δεν έχω αυταπάτες, αλλά κάπου θέλω να ξεσπάσω και εγώ, και αφού δεν είμαι γεννημένος επαναστάτης για να κατέβω στο δρόμο με ένα τουφέκι, σκέφτομαι ότι ίσως αν η δική μου φωνή ενωθεί με τη φωνή χιλιάδων άλλων αναξιοπαθούντων, ίσως κάτι αλλάξει.
αναγνώστης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου