Αίτηση συγγνώμης του Μοναχού Γεράσιμου της Ι.Μ. Αγίων Αναργύρων

Άγιοι Ανάργυροι 9 Ιουνίου 2013

Κυριακή απόγευμα, μετά τον Εσπερινό

Ανοιχτη Επιστολη-Αιτηση Συγγνωμης  και Συγχωρησης

του μοναχού Γερασίμου Λευτεράτου,

αδελφού της Ιεράς Μονής Αγίων Αναργύρων

Μελισσοτόπου Καστοριάς,

από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Καστορίας

κ.κ. Σεραφείμ

Σεβασμιώτατε Πατέρα και Δεσπότη μου, να έχω την ευχή Σας και την ευλογία Σας.

Θα ήθελα τη στιγμή αυτή να βρίσκομαι ενώπιόν Σας, να Σας φιλώ τα χέρια και τα πόδια, και γονατιστός, μετά κραυγής ισχυράς και πολλών δακρύων, να ζητήσω από ΕΣΑΣ, τον Πατέρα και Ποιμενάρχη μου, ολοκάρδια Συγγνώμη και Συγχώρηση για όσα διέπραξα, ενήργησα η είπα εις βάρος Σας από την ημέρα που ήρθατε στην Καστοριά μέχρι σήμερα.

Μέχρι να έλθει εκείνη η ώρα, την οποία διακαώς επιθυμώ, Σας ζητώ για δεκάτη τρίτη (13) φορά Συγγνώμη και Συγχώρηση, όχι με προσωπικές επιστολές, όπως έκανα συνεχώς τα δύο τελευταία χρόνια, αλλά ετούτη τη φορά με ανοικτή δημόσια επιστολή, δια του τοπικού τύπου και των μέσων ενημέρωσης.

Σας παρακαλώ, ενώπιον του Ζωντανού Θεού και των ανθρώπων· Σας παρακαλώ, ως γέροντας και πολύ άρρωστος· Σας παρακαλώ, ως ο ελεεινότερος των ανθρώπων και ο αμαρτωλότερος των μοναχών, Συγχωρείστε με για όλα όσα διέπραξα, έγραψα η είπα εναντίον Σας. Μετανοώ για όλα. Κλαίω για όλα. Φταίω για όλα μόνον εγώ. Κανείς άλλος. Εγώ ο εγωιστής, ο υπερήφανος, ο κακεντρεχής, ο εκκεντρικός, ο οργίλος και θυμώδης, ο υβριστής και παλιάνθρωπος, ο ανάξιος μοναχός Γεράσιμος.

Ιδιαίτερα ζητώ να με Συγχωρήσετε για την πρόστυχη εκείνη επιστολή που Σας έστειλα στις 18-2-2011, για την οποία έχω κλάψει πολύ, έχω χτυπήσει το κεφάλι μου και το στήθος μου πολλές φορές, και έχω ελεεινολογήσει τον εαυτό μου για την κεφαλλονίτικη τρέλλα που κουβαλάω. Όμως, Εσείς, ως φιλεύσπλαχνος Πατέρας με την μεγάλη καρδιά, που ξέρει να αγαπά και να συγχωρεί, Σας ικετεύω για άλλη μια φορά Συγχωρείστε με. Εγώ δε, όπως επανειλημμένα Σας έγραψα, την ανακαλώ, την αποκηρύσσω και την αποπτύω ως ψευδή και προσβλητική, χυδαία και ανυπόστατη, βρώμικη και αισχρή, από την αρχή μέχρι το τέλος, από την πρώτη λέξη μέχρι την τελευταία.

Σεβασμιώτατε Πατέρα και Δεσπότη μου, τα πόδια μου δεν με κρατούν, τα χέρια μου τρέμουν, το κορμί μου φθείρεται, τα μάτια μου δεν βλέπουν, η γλώσσα μου τραυλίζει, τα σπλάχνα μου φλέγονται, η καρδιά μου πάει να σπάσει, δεν ξέρω τι με περιμένει. Για τον Θεό, τον Οποίο λατρεύω και προσκυνώ από βρέφους, ζητώ Συγχώρηση από Εσάς τον Άγιο Πατέρα και Ποιμενάρχη, εγώ ο αμαρτωλός, ο τρισάθλιος και τλήμων μοναχός Γεράσιμος.

Πάτερ, ήμαρτον εις τον ουρανόν και ενώπιόν σου· ουκέτι ειμί άξιος κληθήναι υιός σου· ποίησόν με ως ένα των μισθίων σου.

                  Με την ευχή Σας ζητώντας

                  και πάλιν και πολλάκις Συγγνώμη

                  Μοναχός Γεράσιμος Λευτεράτος