Μπαμπά, χάλια στις πανελλαδικές σημαίνει χάλια και στη ζωή;

<<ΜΠΑΜΠΑ, θέλω να ξέρεις  ότι το ακολούθησα το σχέδιο κατά γράμμα. Δεν παρέκλινα καθόλου.
Θυμάσαι  που όταν τελείωσα την Α΄ Λυκείου τα βάλαμε κάτω και καταστρώσαμε μαζί το σχέδιο της  επιτυχίας μου; Είχα  βγάλει 19 τότε και ανεβάσαμε αρκετά τον πήχη. Στόχος  το Πολυτεχνείο, η Αρχιτεκτονική μιας και πιάνανε και τα χέρια μου και από μικρή μου άρεσε να σχεδιάζω.

Έβλεπα τη λάμψη στα μάτια σου μπαμπά μόνο με το όνειρο. Και δεν σου είπα ευχαριστώ  όταν έπιασες και δεύτερη δουλειά γιατί ήξερα ότι θα στο ξεπληρώσω με την υπερηφάνεια που θα σου έδινα όταν θα πετύχαινα. ΄΄ Η κόρη του οικοδόμου, Αρχιτέκτονας ΄΄. Θυμάμαι που με πείραζες ρωτώντας με αν θα σε προσλάμβανα στη δουλειά .Και έλιωνα όταν  αργότερα  σε φανταζόμουνα να περνάς έξω από νεόδμητα  κτίρια και να βλέπεις τη ταμπέλα με το δικό μου όνομα και το δικό σου επώνυμο: «Αρχιτέκτονας Άννα Αλεξάνδρου».  Και έκανα ότι δεν είδα την  αγωνία στα μάτια της  μαμάς  που τόσο  προσπάθησε να κρύψει. Ξέρω  ότι φοβήθηκε μη  πάνε στραβά τα πράγματα και πληγωθώ (πάντα διάλεγε την ανησυχία σαν πρώτη αντίδραση, πάντα πίστευε ότι κάτι θα χάλαγε στο τέλος), και να που τώρα είχε δίκιο.
Το σχέδιο προέβλεπε τα εξής :Εντατικά φροντιστήριο από τη Β΄ Λυκείου και συγκέντρωση στα μαθήματα. Επίσης θα έκανα γραμμικό και ελεύθερο σχέδιο στη Γ΄ Λυκείου. Μόνη μου αποφάσισα να κόψω τις πολλές βόλτες (μόνο το Σάββατο και αυτή για κανένα δίωρο). Οι φίλοι μου θα έπρεπε να κάνουν υπομονή αν θέλανε το καλό μου. Εξάλλου υπήρχε και το facebook για να ξεσκάω και να κρατάω επαφή. Επίσης κατά τη διάρκεια της Β΄ Λυκείου, εκεί γύρω στο Φλεβάρη θα άρχιζα προετοιμασία για τη Γ΄ Λυκείου. Μετά θα συνέχιζα με θερινά και στη Γ΄ Λυκείου θα ξέχναγα  τελείως το σχολείο (τυπικά θα πήγαινα για να κρατήσω απουσίες για το τέλος). Όπως όλοι έτσι και εγώ θα συγκεντρωνόμουν αποκλειστικά στο φροντιστήριο. Έτσι και αλλιώς στη Γ΄ Λυκείου στο σχολείο μας βάζουνε καλούς βαθμούς γιατί οι καθηγητές  θέλουν να βοηθήσουν.
Ακολούθησα το σχέδιο κατά γράμμα. Για δύο χρόνια μέτραγα αντίστροφα για εκείνες τις δύο εβδομάδες που θα κρίνανε τα πάντα. Ειδικά στο τέλος, το μόνο που ήθελα ήταν να τελειώνω, δεν άντεχα άλλο.
Και τώρα; Τώρα είμαι διαλυμένη. Δεν ξέρω τι δεν πήγε καλά. Και ενώ είχα λύσει χιλιάδες ασκήσεις πριν δώσω εξετάσεις, να που  τώρα, επειδή δεν κατάφερα  μία άσκηση  στη φυσική και μία στα μαθηματικά  μένω απέξω και το  όνειρό μου γίνεται εφιάλτης .  Ντρέπομαι  να σας κοιτάξω στα μάτια, και σένα και τη μαμά. Πονάω, μπαμπά, όταν σε σκέφτομαι να στριμώχνεσαι από τις ερωτήσεις των συγγενών και φίλων: «Πως πήγε η κόρη σου; Περνάει Πολυτεχνείο;» Πιο πολύ ξέρω ότι θα σε  πείραζε όταν θα σου έλεγαν αμέσως μετά εκείνο το «δεν πειράζει, έχει ο Θεός για όλους».
Δεν θέλω να βγαίνω έξω για να αποφεύγω τις ενοχλητικές ερωτήσεις. Ματώνω  όταν   ακούω κάποιους συμμαθητές μου να πανηγυρίζουνε για την σίγουρη επιτυχία τους  και σιχαίνομαι τον εαυτό μου που δεν χαίρομαι με τη χαρά κάποιων φίλων μου. Τα διέλυσα όλα, δεν είμαι άξια για τίποτα και έχω μετατραπεί σε αυτό το μοχθηρό όν που χαίρεται με την αποτυχία των άλλων. Αλλά  μπαμπά δεν βλέπω φως πουθενά. Είμαι σε αδιέξοδο .Δεν ξέρω τι να κάνω; Ίσως μου πείτε να ξαναδώσω αλλά ξέρω ότι δεν υπάρχουν χρήματα για φροντιστήριο και δεν έχω το κουράγιο να ξαναπεράσω όλη αυτή τη διαδικασία. Το μόνο που αισθάνομαι είναι απέχθεια για τον εαυτό μου και τύψεις απέναντι σε εσάς. Να μπορούσα να φύγω να πάω κάπου που να μην με ήξερε κανείς, να μην έπρεπε να απαντάω σε κανέναν για το πώς τα πήγα στις εξετάσεις, να μην άκουγα και εκείνα  τα «δεν πειράζει », και να μην έβλεπα την αποτυχία μου στα μάτια τα δικά σας.>>
<<ΠΑΙΔΙ  ΜΟΥ το ξέρεις ότι έχουμε πάνω από ένα χρόνο να μιλήσουμε σαν πατέρας με κόρη; Προσέχαμε να  μη σε αποσπάσουμε από τα διαβάσματα σου. Και ενώ εσύ βούλιαζες στο κόσμο της  προετοιμασίας εγώ και η μαμά συζητάγαμε, τελικά καταλάβαμε πολλά και αλλάξαμε απόψεις, και ήμασταν προετοιμασμένοι για όλα τα ενδεχόμενα. Καταλάβαμε ότι αυτές οι Πανελλαδικές εξετάσεις είναι ρουλέτα: σε λίγους τυχερούς κάθεται το νούμερο (οι πρώτες προτιμήσεις τους), σε άλλους κάθεται το χρώμα όπου κάτσει η μπίλια (μια σχολή που δεν είναι στις πρώτες προτιμήσεις τους) και αρκετοί είναι οι τελείως χαμένοι. Εκείνο όμως, που είναι το μόνο σίγουρο, είναι ότι στο τέλος πάντα το καζίνο είναι αυτό που κερδίζει. Αλήθεια ποιος καθορίζει ότι οι Πανελλαδικές είναι  μονόδρομος; Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανοησία από αυτή. Δρόμους και ευκαιρίες η ζωή δεν τσιγκουνεύεται αρκεί να έχεις τα μάτια σου ανοικτά.

Και όσο και να με διασκέδαζε  η εικόνα της μαμάς σου με τις πορτοκαλάδες, τις μπριζόλες, τα τάματα και το πώς μάλωνε με τις γειτόνισσες για ησυχία για να διαβάσει το παιδί, άλλο τόσο εγώ οργιζόμουνα γιατί πέρναγες αυτή τη δοκιμασία, επειδή σε στερήθηκα για, σχεδόν, δυο  χρόνια, και τελικά πικράθηκες και από πάνω. Και αν κάποιοι πρέπει να ζητήσουνε συγγνώμη είμαστε εμείς από σένα αν σε φορτώσαμε με τα δικά μας όνειρα.
Θα σου φανεί λίγο παράξενο, το ξέρω, αυτό που θα σου πω αλλά, ναι ,είμαι χαρούμενος. Η κόρη μας επέστρεψε στην οικογένειά μας .Καταλαβαίνω ότι είσαι στεναχωρημένη  αλλά είσαι εδώ και μιλάμε με τη καρδιά μας μετά από τόσο καιρό. Είχαμε καταντήσει ξένοι στο ίδιο σπίτι. Εσύ μια μηχανή και εμείς αυτοί που τη λαδώναμε για να αποδίδει. Και αυτές οι παλιό-εξετάσεις νιώθω ότι μας έκαναν και ένα καλό, να καταλάβουμε ποια είναι τα σημαντικά. Και για μας σημαντική είσαι εσύ, αυτή που είσαι ,αυτό που σημαίνεις για μας και όχι η εικόνα σου στη κοινωνία και η επαγγελματική σου πορεία. Αλλάξαμε εγώ και η μαμά παιδί μου. Τώρα, άλλα είναι τα όνειρα που κάνουμε για σένα και δεν έχουν πλέον καμία  σχέση με το να είμαστε υπερήφανοι για σένα. Δεν μας ενδιαφέρει τι θα πει το σόι και η γειτονιά. Θέλω να ξέρεις ότι και να αποφασίσεις να κάνεις για τη πορεία σου από εδώ και πέρα είμαστε μαζί σου. Τα εμπόδια πιστεύω ότι η ζωή τα βάζει για κάποιο λόγο. Αν δεν περάσουμε ένα, ίσως χρειαστεί να πάρουμε μεγαλύτερη φόρα, ίσως όμως σημαίνει ότι πρέπει να πάμε κοντά του και να του δώσουμε μια  με το πόδι, να το πετάξουμε κάτω για να συνεχίσουμε τη πορεία μας, ίσως πάλι σημαίνει ότι  πήραμε λάθος πορεία και ήρθε η ώρα να στρίψουμε. Κάθε εμπόδιο για καλό που λέμε λοιπόν. Αλλά για αυτά έχεις όλο τον καιρό μπροστά σου να τα σκεφτείς.  Εγώ και μαμά  το μόνο που θέλουμε είναι να είσαι καλά, χαρούμενη  και να μας αγαπάς και εσύ λιγάκι. Όλα τα άλλα θα έρθουνε. Και αν με βλέπεις λίγο στεναχωρημένο ακόμα είναι γιατί σε βλέπω εσένα σκασμένη να αναρωτιέσαι που πήγε όλος αυτός ο κόπος. Για αδιέξοδα όμως δεν θέλω να ξαναμιλήσεις ποτέ, το ακούς; Επίσης δεν θέλω να σε ξανακούσω να κατηγορείς τον εαυτό σου. Τι απαίτηση είναι, αλήθεια, αυτή που έχεις από τον εαυτό σου να χαίρεσαι με τη χαρά των άλλων όταν εσύ είσαι πληγωμένη από τον ίδιο λόγο που αυτοί χαίρονται; Nα βλέπεις τώρα που σε μαλώνω; Δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι που μπορώ ,πάλι, να το κάνω  όπως παλιά, χωρίς να σκέφτομαι ότι θα σε βγάλω από την ηρεμία του διαβάσματός σου. Και μη νομίζεις, πονηρούλα, ότι δεν βλέπω που μου κρύβεις ένα χαμόγελο εδώ και λίγα λεπτά και ότι αισθάνεσαι ήδη πολύ καλύτερα. Είναι το χαμόγελο της ελευθερίας που σου στέρησε για τόσο καιρό αυτό το βάρβαρο σύστημα. Είναι η λύτρωση της επικοινωνίας που τόσο σου έλλειψε  αφού έπρεπε να βυθιστείς στον εαυτό σου για να είσαι  συγκεντρωμένη στο στόχο σου. Και καλά κάνεις και νιώθεις ότι ξόφλησες γιατί δεν χρωστάς τίποτα και σε κανένα.
Νιώθω ότι γύρισες, κόρη μου, από ένα μακρύ ταξίδι. Και μια και είπα ταξίδι θυμάσαι που σου είχα τάξει να πάμε όλοι μαζί όταν με το καλό πέρναγες στην Αρχιτεκτονική, ένα ταξίδι στη Φλωρεντία που τόσο λατρεύεις λόγω των κτιρίων της; Ε λοιπόν το ταξίδι αυτό θα το κάνουμε. Και αν θέλεις όσο ήμαστε εκεί ρίχνουμε και μια ματιά και στο Πολυτεχνείο της Φλωρεντίας που έχει  ένα από τα  καλύτερα  τμήματα Αρχιτεκτονικής .Ξέρω, ξέρω είμαι αδιόρθωτος !!
Η ζωή είναι όλη μπροστά σου και εμείς είμαστε δίπλα σου. Μην τη προδιαγράφεις από τώρα και ονειρέψου και πάλι. Η ζωή θα ήταν πολύ βαρετή εάν ήταν μια ευθεία και εάν ήταν όλα προδιαγεγραμμένα. Τα ωραία τραγούδια είναι αυτά που έχουν και ματζόρε αλλά και μινόρε, αυτά όπου εναλλάσσονται  οι αργές φούγκες με τα εύθυμα ρεφραίν. Άσε τη ζωή να σε εκπλήξει.  Και  το πιο σημαντικό είναι να  μην ξεχνάς ότι κάθε τέλος είναι και μια καινούργια αρχή. Καλή αρχή κόρη μου. >>

xenesglosses