Εἶναι κάτι ποὺ μὲ πονᾶ. Μὲ τσακίζει!
Πρὸ μερικῶν μηνῶν, ἀρκετῶν, συζητοῦσα μὲ φίλους γιὰ τὴν ὀνομαστὴ ἀδιαφρορία πλέον, τῶν νεο-Ἑλλήνων.
Τοὺς ἔλεγα τότε γελῶντας, πὼς ἐὰν ἀδειάσῃ ἡ τσέπη τους, θὰ τοὺς δοῦμε ὅλους νὰ πολεμοῦν.
Βλέπετε, ἡ πείνα εἶναι μεγάλη ἀνάγκη…..
Καὶ ἀνάγκα καὶ θεοὶ πείθονται…
Ὅμως τώρα πιὰ δὲν διασκεδάζω.
Πονάω.
Πέρασαν καὶ τὰ Συντάγματα, καὶ οἱ πλατεῖες… Μᾶς τελείωσαν καὶ οἱ ἀγανακτισμένοι…
Γενικῶς ὅσα ἔχουν συμβεῖ ἔως σήμερα, μὲ ἐλάχιστες ἐξαιρέσεις, ἐκφράζουν μόνον τὸν φόβο γιὰ τὴν φτώχεια ἤ καὶ τὴν ἴδιαν τὴν φτώχεια.
Σαφῶς, ὁ πράγματι πεινασμένος, ὁ ἄστεγος, ὁ ἄρρωστος, οὐδέποτε θὰ κουνηθῇ ἀπὸ τὸν τόπο του, πρὸ κειμένου νὰ κάνῃ ἐπαναστάσεις. Ποῦ οἱ Καραϊσκάκηδες καί οἱ Κατσαντώνηδες καί οἱ Μακρυγιάννηδες; Ἄλλὲς ἐποχές, ἄλλα ἤθη, ἄλλες ἀνάγκες….
Πονάω.
Πέρασαν καὶ τὰ Συντάγματα, καὶ οἱ πλατεῖες… Μᾶς τελείωσαν καὶ οἱ ἀγανακτισμένοι…
Γενικῶς ὅσα ἔχουν συμβεῖ ἔως σήμερα, μὲ ἐλάχιστες ἐξαιρέσεις, ἐκφράζουν μόνον τὸν φόβο γιὰ τὴν φτώχεια ἤ καὶ τὴν ἴδιαν τὴν φτώχεια.
Σαφῶς, ὁ πράγματι πεινασμένος, ὁ ἄστεγος, ὁ ἄρρωστος, οὐδέποτε θὰ κουνηθῇ ἀπὸ τὸν τόπο του, πρὸ κειμένου νὰ κάνῃ ἐπαναστάσεις. Ποῦ οἱ Καραϊσκάκηδες καί οἱ Κατσαντώνηδες καί οἱ Μακρυγιάννηδες; Ἄλλὲς ἐποχές, ἄλλα ἤθη, ἄλλες ἀνάγκες….
Βέβαια, κι αὐτοὶ ἐδῶ εἶναι, ἀλλὰ δὲν φοροῦν τσαρούχια καὶ φουστανέλες, οὔτε κρατοῦν γιαταγάνια. Εἶναι μὲ γραβᾶτες καὶ λουστρίνια καὶ κρατοῦν χαρτοφύλακες.
Μεγάλη διαφορά… Μεγάλη ἀλλαγή…
Τὰ ἴδια ἀποτελέσματα θὰ φέρουν φυσικά, ἀλλὰ αὐτὸ θὰ συμβῇ σὲ ἄλλην βάσιν, συνολική, ὄχι ἐπὶ μέρους.
Μεγάλη διαφορά… Μεγάλη ἀλλαγή…
Τὰ ἴδια ἀποτελέσματα θὰ φέρουν φυσικά, ἀλλὰ αὐτὸ θὰ συμβῇ σὲ ἄλλην βάσιν, συνολική, ὄχι ἐπὶ μέρους.
Πέρασαν λοιπὸν καὶ οἱ ἐκλογές.. Δύο ἐκλογικὲς ἀναμετρήσεις, στὶς ὁποῖες τὸ κεντρικὸν σύνθημα ἦταν τὸ ὑπὲρ ἤ τὸ κατὰ τοῦ μνημονίου. Ἔτσι, τὰ κόμματα χωρίστηκαν. Ἀπὸ τὴν μία ὅλοι αὐτοὶ ποὺ εἶναι ὑπέρ, (κι ἐξακολουθοῦν νὰ μᾶς κυβερνοῦν ἤ ἐτοιμάζονται νὰ μᾶς κυβερνήσουν) κι ἀπὸ τὴν ἄλλην αὐτοὶ ποὺ εἶναι κατά, τὸ ΚΚΕ, ὁ Καμμένος καὶ ἡ Χρυσὴ Αὐγή.
Δῆλα δή, ἔχουμε χωριστεῖ σὲ δύο μέτωπα, ποὺ οὐδόλως ἔχουν νὰ κάνουν μὲ τὴν πραγματικότητά μας καὶ τὰ πραγματικά μας προβλήματα.
Μεγάλη ἡ πλάνη μας ἀγαπητοί μου! Ἀπίστευτα μεγάλη! Τόσο μεγάλη ποὺ τελικῶς ἀντιλαμβάνομαι πὼς δὲν εἶναι στραβὸς ὁ γυαλός… Ἀπλῶς ἐμεῖς στραβὰ ἁρμενίζουμε…
Δῆλα δή, ἔχουμε χωριστεῖ σὲ δύο μέτωπα, ποὺ οὐδόλως ἔχουν νὰ κάνουν μὲ τὴν πραγματικότητά μας καὶ τὰ πραγματικά μας προβλήματα.
Μεγάλη ἡ πλάνη μας ἀγαπητοί μου! Ἀπίστευτα μεγάλη! Τόσο μεγάλη ποὺ τελικῶς ἀντιλαμβάνομαι πὼς δὲν εἶναι στραβὸς ὁ γυαλός… Ἀπλῶς ἐμεῖς στραβὰ ἁρμενίζουμε…
Ξέρετε κάτι ἀγαπητοί φίλοι;
Καλὰ ὅλα αὐτά…
Ἀλλά ποιός ἀπό ἐμᾶς ἔχει ἀντιλφθεῖ πώς τό πρόβλημά μας δέν εἶναι τίποτα περισσότερο ἤ λιγότερο ἀπό τήν παιδεία μας; Ἀπό τήν περιορισμένη μας ἀντίληψιν; Ἀπό τήν μή ἱκανότητά μας νά προσλαμβάνουμε ὁλόκληρη τήν πληροφορία ἀλλά νά τήν ἐπιμερίζουμε;
Καλὰ ὅλα αὐτά…
Ἀλλά ποιός ἀπό ἐμᾶς ἔχει ἀντιλφθεῖ πώς τό πρόβλημά μας δέν εἶναι τίποτα περισσότερο ἤ λιγότερο ἀπό τήν παιδεία μας; Ἀπό τήν περιορισμένη μας ἀντίληψιν; Ἀπό τήν μή ἱκανότητά μας νά προσλαμβάνουμε ὁλόκληρη τήν πληροφορία ἀλλά νά τήν ἐπιμερίζουμε;
Θέλετε παραδείγματα;
Οἱ μισοὶ ἀπὸ ἐμᾶς δὲν θέλουν τοὺς ΛΑΘΡΟεποίκους ἐδῶ καὶ οἱ ἄλλοι μισοὶ τοὺς θέλουν.
Ποιός ἀπό ἐμᾶς ὅμως κάθισε νά ἀναλύσῃ τούς λόγους, γιά τούς ὁποίους τό κάθε πλᾶσμα τοῦ πλανήτου ὀφείλει καί χρειάζεται νά παραμένῃ στό φυσικό του περιβᾶλλον; Μήπως παραμένοντας σέ αὐτά πού ἔχουμε διδαχθεῖ, κι ὄχι ἀπαραιτήτως σέ αὐτά πού ἰσχύουν, γινόμαστε σκέτο μονομερεῖς;
Οἱ μισοὶ ἔχουν γίνει «ἀνθρωπιστὲς» καὶ οἱ ἄλλοι μισοὶ «φασῖστες».
Καί ποιός τελικῶς ἀντιλαμβάνεται πώς ἄλλο ἡ φιλανθρωπία καί ἄλλο τό ξέσκισμα;
Καί ποιός ἀπό ἐμᾶς συμμετεῖχε ἤ διοργάνωσε μίαν πορεία, ἤ μίαν σοβαρή διαμαρτυρία, ἤ τέλος πάντων μίαν συλλογική κίνησιν, ἀξιώνοντας τήν ἀπομάκρυνσίν τους; Οὐδεῖς ἀγαπητοί μου! Ὅλες οἱ διαμαρτυρίες ἔχουν γίνει μόνον γιὰ τὸ χρῆμα. (Κάτι λίγοι γραφικοὶ πάντα ὑπάρχουν… Ἀλλὰ αὐτοὶ δὲν πιάνονται…)
Οἱ μισοὶ ἀπὸ ἐμᾶς δὲν θέλουν τοὺς ΛΑΘΡΟεποίκους ἐδῶ καὶ οἱ ἄλλοι μισοὶ τοὺς θέλουν.
Ποιός ἀπό ἐμᾶς ὅμως κάθισε νά ἀναλύσῃ τούς λόγους, γιά τούς ὁποίους τό κάθε πλᾶσμα τοῦ πλανήτου ὀφείλει καί χρειάζεται νά παραμένῃ στό φυσικό του περιβᾶλλον; Μήπως παραμένοντας σέ αὐτά πού ἔχουμε διδαχθεῖ, κι ὄχι ἀπαραιτήτως σέ αὐτά πού ἰσχύουν, γινόμαστε σκέτο μονομερεῖς;
Οἱ μισοὶ ἔχουν γίνει «ἀνθρωπιστὲς» καὶ οἱ ἄλλοι μισοὶ «φασῖστες».
Καί ποιός τελικῶς ἀντιλαμβάνεται πώς ἄλλο ἡ φιλανθρωπία καί ἄλλο τό ξέσκισμα;
Καί ποιός ἀπό ἐμᾶς συμμετεῖχε ἤ διοργάνωσε μίαν πορεία, ἤ μίαν σοβαρή διαμαρτυρία, ἤ τέλος πάντων μίαν συλλογική κίνησιν, ἀξιώνοντας τήν ἀπομάκρυνσίν τους; Οὐδεῖς ἀγαπητοί μου! Ὅλες οἱ διαμαρτυρίες ἔχουν γίνει μόνον γιὰ τὸ χρῆμα. (Κάτι λίγοι γραφικοὶ πάντα ὑπάρχουν… Ἀλλὰ αὐτοὶ δὲν πιάνονται…)
Ἡ ἐγκληματικότης θερίζει. Ποιός ἀπό ἐμᾶς λοιπόν σηκώθηκε νά κάνῃ μίαν κίνησιν, πρό κειμένου νά ἀποκλείσουμε τό Σύνταγμα, διαμαρτυρόμενοι γιά τήν ἐγκληματικότητα; Ποιός ἔκανε ἀπεργία γιά αὐτό; Ποιός σήκωσε ΠΑΝΟ; Οὐδεῖς ἀγαπητοί μου! Δὲν ὑπάρχει λόγος… Καί ποῦ νά τρέχουμε τώρα; (Μόνον κάτι γραφικοί, ἀλλὰ κι αὐτοὶ γελοιοποιοῦνται ἀπὸ τοὺς ἄλλους…) Κι ὅμως, οἱ γονεῖς μας, οἱ παπποῦδες μας, τὰ παιδιά μας, ἐμεῖς οἱ ἴδιοι, καθημερινῶς ὑποφέρουμε. Ἀλλὰ τὸ κάνουμε σιωπηλά, ἔτσι, γιὰ νὰ μὴν παρεξηγηθοῦμε….
Οἱ περισσότεροι ἀπὸ ἐμᾶς (περισσότεροι ἀπὸ τὸ 98%) ἔχουν λάβει ἀδιάφορη στάσιν ἀπέναντι στὸν τρόπο ποῦ μᾶς ἐκπαιδεύουν, πρὸ κειμένου νὰ μᾶς κάνουν τελείους δούλους. Καὶ μόλις ἐλάχιστοι φωνάζουν γιὰ τὸ αὐτονόητον. Εἴδατε κάποιον δάσκαλο νά ἀπεργήσῃ διότι τοῦ ὑπαγόρευσαν νά δημιουργῇ δούλους; Μήπως κάποιον μαθητή; Ἤ μήπως κάποιους γονεῖς;
Οὐδεῖς ἐνδιαφέρεται ἀγαπητοί μου! Οὐδέποτε ἀποκλείσαμε τὸ Σύνταγμα, διότι τὰ παιδιά μας γίνονται πρώτη ὕλη γιὰ μηχανὲς κιμά…. Οὐδέποτε νοιαστήκαμε… Οὐδέποτε σηκωθήκαμε…
Μέ ποιό δικαίωμα λοιπόν τώρα πονᾶμε;
Οὐδεῖς ἐνδιαφέρεται ἀγαπητοί μου! Οὐδέποτε ἀποκλείσαμε τὸ Σύνταγμα, διότι τὰ παιδιά μας γίνονται πρώτη ὕλη γιὰ μηχανὲς κιμά…. Οὐδέποτε νοιαστήκαμε… Οὐδέποτε σηκωθήκαμε…
Μέ ποιό δικαίωμα λοιπόν τώρα πονᾶμε;
Τελικῶς λοιπόν, γιατί νά κάνουμε αὐτήν τήν ῥημάδα τήν ἐπανάστασιν;
Γιά νά πουλήσουν ὅπλα οἱ ἔμποροι;
Γιά νά διώξουμε τά τωρινά σαπρόφυτα καί νά τά ἀντικαταστήσουμε μέ νεώτερα;
Ἤ μήπως γιά νά ἐπαναφέρουμε διά παντός τήν ἐλευθερία στόν τόπο μας;
Γιά νά πουλήσουν ὅπλα οἱ ἔμποροι;
Γιά νά διώξουμε τά τωρινά σαπρόφυτα καί νά τά ἀντικαταστήσουμε μέ νεώτερα;
Ἤ μήπως γιά νά ἐπαναφέρουμε διά παντός τήν ἐλευθερία στόν τόπο μας;
Ἐγὼ ἀγαπητοὶ φίλοι δὲν κάνω ἐπανάστασιν γιὰ νὰ παραμένω σὲ κάποια ὁμάδα.
Ἐγὼ κάνω τὴν δική μου. Αὐτὴν ποὺ θὰ φέρῃ κι ἄλλους Ἕλληνες κοντά, μὲ τέτοιον τρόπο, ὥς τὲ νὰ μποροῦμε νὰ ξαναφτιάξουμε τὴν Ἑλλάδα ὅπως τῆς πρέπει!
Ἀλλὰ ἔχουμε μεγάλη σκασίλα γιὰ τὸ χρῆμα. Τὸ χρησιμοποιοῦμε μόνον ὅσο χρειάζεται, πρὸ κειμένου νὰ ἐπιβιώνουμε ἀξιοπρεπῶς. Τίποτα περισσότερο.
Ἐπανάστασις γιὰ ἐμέναν εἶναι ἡ ἐπανάστασις τοῦ Κοραῆ. Ὄχι τοῦ Ῥῆγα. (Κι ἄς τὸν θαυμάζω κι αὐτόν.)
Ἄλλως τέ, ἡ Ἐπανάστασις τοῦ 1821 μᾶς δείχνει τὸν δρόμο. Ποιοί ἐπεκράτησαν; Μήπως οἱ πρόγονοι αὐτῶν πού καί σήμερα ἐπικρατοῦν;
Καί ποιοί εἴμαστε ἐμεῖς; Μήπως οἱ ἀπόγονοι αὐτῶν πού πολέμησαν;
Καί μήπως ἔφθασε ἡ στιγμή νά μάθουμε ἀπό τά παθήματά μας;
Ἐγὼ κάνω τὴν δική μου. Αὐτὴν ποὺ θὰ φέρῃ κι ἄλλους Ἕλληνες κοντά, μὲ τέτοιον τρόπο, ὥς τὲ νὰ μποροῦμε νὰ ξαναφτιάξουμε τὴν Ἑλλάδα ὅπως τῆς πρέπει!
Ἀλλὰ ἔχουμε μεγάλη σκασίλα γιὰ τὸ χρῆμα. Τὸ χρησιμοποιοῦμε μόνον ὅσο χρειάζεται, πρὸ κειμένου νὰ ἐπιβιώνουμε ἀξιοπρεπῶς. Τίποτα περισσότερο.
Ἐπανάστασις γιὰ ἐμέναν εἶναι ἡ ἐπανάστασις τοῦ Κοραῆ. Ὄχι τοῦ Ῥῆγα. (Κι ἄς τὸν θαυμάζω κι αὐτόν.)
Ἄλλως τέ, ἡ Ἐπανάστασις τοῦ 1821 μᾶς δείχνει τὸν δρόμο. Ποιοί ἐπεκράτησαν; Μήπως οἱ πρόγονοι αὐτῶν πού καί σήμερα ἐπικρατοῦν;
Καί ποιοί εἴμαστε ἐμεῖς; Μήπως οἱ ἀπόγονοι αὐτῶν πού πολέμησαν;
Καί μήπως ἔφθασε ἡ στιγμή νά μάθουμε ἀπό τά παθήματά μας;
Τὸ αὐτονόητον φίλοι μου εἶναι ἕνα.
Ὅσο ἐμεῖς παραμένουμε ἴδιοι, ἴδιοι θὰ μᾶς κυβερνοῦν.
Θά ἀλλάξῃ ὁ Μανωλιός κάι θά γίνῃ Θύμιος ἤ Κῶτσος; Ἔ καί;
Ἀλλάξαμε ἐμεῖς γιά νά δικαιούμαστε καλλιτέρους ἡγέτες; Ὅσο παραμένουμε ἴδιοι, κι αὐτὸ ἀφορᾷ ἰδίως στὴν παιδεία καὶ στὶς ἀξίες μας, τόσο θὰ μᾶς κυβερνοῦν ἀλῆτες. Ὅταν ἐμεῖς θὰ γίνουμε αὐτὸ ποὺ πρέπει νὰ εἴμαστε, τότε ναί, τότε θὰ δοῦμε πράγματι τὴν μεγάλη ἀνατροπή. Κι αὐτὴ ἡ ἀνατροπὴ θὰ εἶναι συνολική, ὄχι μερική. Θὰ ἀφορᾷ σὲ ὅλον τὸν πλανήτη, ὄχι μόνον στὴν Ψωροκώσταινα. (Ποὺ γιὰ κάποιον λόγο θαυμάσω ἀπεριόριστα….)
Θά ἀλλάξῃ ὁ Μανωλιός κάι θά γίνῃ Θύμιος ἤ Κῶτσος; Ἔ καί;
Ἀλλάξαμε ἐμεῖς γιά νά δικαιούμαστε καλλιτέρους ἡγέτες; Ὅσο παραμένουμε ἴδιοι, κι αὐτὸ ἀφορᾷ ἰδίως στὴν παιδεία καὶ στὶς ἀξίες μας, τόσο θὰ μᾶς κυβερνοῦν ἀλῆτες. Ὅταν ἐμεῖς θὰ γίνουμε αὐτὸ ποὺ πρέπει νὰ εἴμαστε, τότε ναί, τότε θὰ δοῦμε πράγματι τὴν μεγάλη ἀνατροπή. Κι αὐτὴ ἡ ἀνατροπὴ θὰ εἶναι συνολική, ὄχι μερική. Θὰ ἀφορᾷ σὲ ὅλον τὸν πλανήτη, ὄχι μόνον στὴν Ψωροκώσταινα. (Ποὺ γιὰ κάποιον λόγο θαυμάσω ἀπεριόριστα….)
Μποροῦμε νά ἀντιληφθοῦμε λοιπόν τό αὐτονόητον;
Ὅσο παραμένουμε ἀπαίδευτοι τόσο πιὸ εὔκολα θὰ μᾶς χειραγωγοῦν.
Ὅσο παραμένουμε χειραγωγήσιμοι, οὐδεῖς ἀνησυχεῖ ἀπὸ τοὺς κρατοῦντες, γιὰ τὶς καρέκλες τους. (Τὸ πολὺ πολὺ νὰ ἀλλάξουν μουτσοῦνες… Ἴδιες συμπεριφορὲς μὲ ἄλλες μοῦρες… Ἔ καί;)
Ὅσο κρατοῦν τὶς καρέκλες τους, τόσο πιὸ ἀφόρητος θὰ γίνεται ὁ βίος μας.
Ὅσο παραμένουμε ἀπαίδευτοι τόσο πιὸ εὔκολα θὰ μᾶς χειραγωγοῦν.
Ὅσο παραμένουμε χειραγωγήσιμοι, οὐδεῖς ἀνησυχεῖ ἀπὸ τοὺς κρατοῦντες, γιὰ τὶς καρέκλες τους. (Τὸ πολὺ πολὺ νὰ ἀλλάξουν μουτσοῦνες… Ἴδιες συμπεριφορὲς μὲ ἄλλες μοῦρες… Ἔ καί;)
Ὅσο κρατοῦν τὶς καρέκλες τους, τόσο πιὸ ἀφόρητος θὰ γίνεται ὁ βίος μας.
Καί τελικῶς;
Ἔτσι θά πορεύόμαστε; Μέ τούς μισούς νά οὐρλιάζουν γιά τό πορτοφόλι πού ἀδειασε καί τούς ἄλλους μισούς νά μυξοκλαῖνε;
Ἤ μήπως ἐπί τέλους ἔφθασε ἡ στιγμή κάτι νά ἀλλάξῃ οὐσιαστικῶς; Μήπως ὁ τρόπος πού βλέπουμε τήν ζωή, τόν Ἄνθρωπο καί τόν πλανήτη;
Ἔτσι θά πορεύόμαστε; Μέ τούς μισούς νά οὐρλιάζουν γιά τό πορτοφόλι πού ἀδειασε καί τούς ἄλλους μισούς νά μυξοκλαῖνε;
Ἤ μήπως ἐπί τέλους ἔφθασε ἡ στιγμή κάτι νά ἀλλάξῃ οὐσιαστικῶς; Μήπως ὁ τρόπος πού βλέπουμε τήν ζωή, τόν Ἄνθρωπο καί τόν πλανήτη;
Ἔχουμε ἀκόμη δρόμο φίλοι μου. Μακρύ, ἀλλὰ εὐτυχῶς, στὸ τέλος του θὰ βροῦμε αὐτὸ ποὺ χρειαζόμαστε.
Μόνον ποὺ αὐτὸς ὁ δρόμος, ἰδίως ἐπεὶ δὴ ἐμεῖς παραμένουμε σὲ αὐτὰ ποὺ φαίνονται κι ὄχι σὲ αὐτὰ ποὺ ἀπαιτοῦνται, θὰ εἶναι τραχύς.
Θὰ τὸν πορευτοῦμε ὅλοι… Καὶ μόνον ὅταν ὅλοι, ὅσοι πρέπει, θὰ φθάσουν, μόνον τότε θὰ μποροῦμε νὰ συζητήσουμε γιὰ ἐπανάστασιν ποὺ θὰ ὁδηγήσῃ στὴν πραγματικὴ ἐλευθερία.
Μόνον ποὺ αὐτὸς ὁ δρόμος, ἰδίως ἐπεὶ δὴ ἐμεῖς παραμένουμε σὲ αὐτὰ ποὺ φαίνονται κι ὄχι σὲ αὐτὰ ποὺ ἀπαιτοῦνται, θὰ εἶναι τραχύς.
Θὰ τὸν πορευτοῦμε ὅλοι… Καὶ μόνον ὅταν ὅλοι, ὅσοι πρέπει, θὰ φθάσουν, μόνον τότε θὰ μποροῦμε νὰ συζητήσουμε γιὰ ἐπανάστασιν ποὺ θὰ ὁδηγήσῃ στὴν πραγματικὴ ἐλευθερία.
Φιλονόη.
Υ.Γ. Μία λεπτομέρεια. Ὅλα τὰ παραπάνω εἶναι γιὰ νὰ καταλάβουμε τὸ τὶ δὲν πρέπει νὰ κάνουμε. Κατὰ βάθος ὅμως, θέλουμε δὲν θέλουμε, μποροῦμε δὲν μποροῦμε, ἀντέχουμε δὲν ἀντέχουμε, ναί, κάνουμε μόνον αὐτὸ ποὺ πρέπει νὰ κάνουμε. Καὶ τὸ ἀποτέλεσμα θὰ ἔλθῇ, διότι εἶναι ἀνάγκη… .Ἄλλως τέ, ἀνάγκα καὶ θεοὶ πείθονται…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου