Τέλος αρθροπλαστικών ισχίου;

Το τέλος των αρθροπλαστικών ισχίου υπόσχεται μια νέα μέθοδος που βασίζεται στα βλαστικά κύτταρα

Μια τεχνική με χρήση βλαστικών κυττάρων πολεμά την οστεονέκρωση

Σαουθάμπτον

Οι αρθροπλαστικές ισχίου ίσως αποτελέσουν παρελθόν για κάποιους ασθενείς μετά την ανάπτυξη μιας νέας μεθόδου η οποία βασίζεται στα βλαστικά κύτταρα και «πολεμά» ένα σοβαρό πρόβλημα των οστών που οδηγεί σε αρθρίτιδα.

Γιατροί από το Γενικό Νοσοκομείο του Σαουθάμπτον λαμβάνουν βλαστικά κύτταρα από τον μυελό των οστών ασθενών που χρειάζονται επέμβαση αρθροπλαστικής ισχίου εξαιτίας οστεονέκρωσης, μιας κατάστασης κατά την οποία η έλλειψη σωστής τροφοδοσίας των οστών με αίμα οδηγεί σε βλάβες και τελικώς σε σοβαρή αρθρίτιδα.

Τα κύτταρα αυτά «αναμειγνύονται» με θραύσματα οστού άλλου ασθενούς ο οποίος έχει ήδη υποβληθεί σε αρθροπλαστική ισχίου. Το «μείγμα» χρησιμοποιείται ώστε να γεμίσουν οι χειρουργοί την οπή που δημιουργείται αφού αφαιρεθεί από την άρθρωση ο νεκρός, κατεστραμμένος ιστός.

Η τεχνική αναπτύχθηκε από τον Νταγκ Ντάνλοπ, χειρουργό- ορθοπαιδικό στο Γενικό Νοσοκομείο ου Σαουθάμπτον και τον καθηγητή Ρίτσαρντ Ορεφο, ειδικό στις μυοσκελετικές παθήσεις στο Πανεπιστήμιο του Σαουθάμπτον.

Πολύ καλή απόκριση στη διαδικασία

Οπως εξήγησε ο δρ Ντάνλοπ «παρότι η συγκεκριμένη έρευνα βρίσκεται σε εξέλιξη, ορισμένοι ασθενείς οι οποίοι υποβλήθηκαν στη διαδικασία είχαν πολύ καλή απόκριση. Εάν τελικώς έχουμε τα αποτελέσματα που πιστεύουμε, οι ασθενείς με το συγκεκριμένο πρόβλημα δεν θα χρειάζεται να υποβάλλονται σε αρθροπλαστικές».

Ο καθηγητής Ορεφο συμπλήρωσε ότι τα βλαστικά κύτταρα που χρησιμοποιούνται στέλνουν χημικά σήματα στα αιμοφόρα αγγεία. «Ελπίζουμε ότι με αυτήν την τακτική ο οργανισμός θα συνεχίσει να δημιουργεί νέα αιμοφόρα αγγεία στο ισχίο τα οποία θα παρέχουν τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά ώστε να μην νεκρώνεται το οστό».

Η οστεονέκρωση είναι ένα συχνό πρόβλημα το οποίο «χτυπά» κυρίως στις ηλικίες 30-50 ετών. Αποτελεί μια από τις κύριες αιτίες εμφάνισης αρθρίτιδας και, όταν δεν βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο, μπορεί επίσης να αντιμετωπιστεί με φαρμακευτική θεραπεία. Ωστόσο κάποιοι ασθενείς είναι απαραίτητο τελικώς να υποβληθούν σε επέμβαση.

 Γιαννακοχωρίτης