Του Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλου
Περιμένεις να τη δεις, να της μιλήσεις στο τηλέφωνο, να περάσεις χρόνο μαζί της και ξενερώνεις τρελά όταν δεν τα καταφέρνεις, γιατί η καρδιά σου χάνει το μέτρημα όταν την κοιτάς βαθιά στα μάτια εκεί που καθρεφτίζεται η ψυχή της, εκεί που νιώθεις γαλήνη και μια μικρή ευτυχία αλλά ντρέπεσαι να το πεις, γιατί φοβάσαι πως θα αντιδράσει, αν της φανερώσεις ότι κρυφά τις νύχτες ονειρεύεσαι πως χορεύεις μαζί της κάτω από τον αστροφορεμένο ουρανό δίπλα στη θάλασσα όπως αυτή θα χτυπήσει το κύμα της στην άμμο για να καλύψει τους παλμούς σου, πίσω από τις νότες.
Και τι γίνεται όταν δεν σηκώνει το τηλέφωνο; Απλά σου γκρεμίζει με μιας τις πιο αγνές και εύθραυστες σκέψεις σου, αλλά δεν πρέπει να υποκύψεις στα λόγια της την επόμενη πως δεν σε πήρε πίσω γιατί ήταν στις μαύρες της...Δεν πρέπει να το επιτρέψεις όχι στον εαυτό σου, αλλά σε εκείνη, γιατί ίσως δεν έχει καταλάβει, ίσως δεν της έδωσες να καταλάβει, ίσως να είναι φοβισμένη, ίσως... να μην υπάρχει ίσως, έχεις να κάνεις με γυναίκα δεν μπορείς να την καταλάβεις. Αν το επιχειρήσεις κινδυνεύεις να χαθείς ο ίδιος σε μια δίνη που δεν έχει επιστροφή.
Ίσως οι σκέψεις να είναι μπερδεμένες, να είναι αταίριαστες, σαν τα κομμάτια του παζλ που είναι ίδια και δεν κολλάνε, αλλά ζεις, αναπνέεις, ερωτεύεσαι και αν απογοητεύεσαι μη το βάζεις κάτω, διεκδίκησε την μέχρι τέλους αν είσαι διατιθέμενος να της χαρίσεις τη ψυχή σου...Μη μασάς από τις χυλόπιτες που θα σου ρίξει από φόβο ή από ανασφάλεια απέδειξε της με ώριμο και σοβαρό τρόπο χωρίς να την πιέζεις πως την σκέφτεσαι. Η σκέψη αρκεί γιατί δείχνει αν νοιάζεσαι στα αλήθεια ή όχι.
Όμως μπορεί και να συμβεί ποτέ...γιατί θα φοβάται να αγγίξει τον ουρανό μαζί σου, θα την κρατάνε δέσμια σκέψεις και αναμνήσεις που θα τις έχει θεοποιήσει μα εσύ ξέρεις πως θα είναι κούφιες συγκριτικά με τις στιγμές που θα της χαρίσεις βάζοντας υποθήκη την ίδια σου την ψυχή.
Νότες σκονισμένες μπλεγμένες με αναμνήσεις, καρφωμένες στο νου από μια ανάμνηση μακρινή ή και κοντινή κάνουν την καρδιά σου να χτυπά πιο δυνατά στο άκουσμα τους.
Κόντρα σε όλα που στοιχειώνουν τη ψυχή, τη σκέψη και τη ζωή ο έρωτας φαντάζει ως η μόνη διέξοδος στο σπιρτόκουτο που μας στοίβαξαν οι τραπεζίτες και οι τοκογλύφοι.
Δεν είναι ότι πετάς στα ουράνια και δεν ξέρεις τι σου γίνεται απλά ΖΕΙΣ και δεν εγκλωβίζεσαι σε αριθμούς και πανωτόκια.
Πρέπει να την κάνεις να νιώσει πως εσύ δεν ζητάς ένα κρεβάτι και μια ζωή ανούσια αλλά κάτι παραπάνω, ζητάς να αγγίξεις τη ψυχή της.
Και που ξέρεις; Ίσως διαβάσει κάποτε αυτές τις αράδες μέσα από τα μάτια σου, που θα της αποδώσεις με λακωνικότητα ενστικτωδώς και μέσα σε δευτερόλεπτα η καρδιά σου θα χτυπά πάνω στη δικιά της και εκείνη τη στιγμή θα είσαι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου. Όλος ο κόσμος μέσα στην αγκαλιά σου, να χτυπά πάνω στην καρδιά σου...Αυτό είναι το μεγαλείο! Ωωω Θέε μου!
Εκεί λες πως θα ήθελες να μην υπήρχε και άλλο όνομα να είχε, θα ήθελες να ήταν ψέμμα δίχως νόημα κανένα μα θα ήξερες την ίδια στιγμή πως δεν μπορείς να ξεγελάσεις τον εαυτό σου και ότι ζεις για να δεις τη ζωή σου μέσα από τα υπέροχα μάτια της. Απλά προσπάθησε, διεκδίκησε, κάνε την να σε σκεφτεί και δείξε της πως σημαντική και ξεχωριστή είναι για σένα, ακόμη και αν την προηγούμενη δε σήκωσε το τηλέφωνο γιατί είχε τις μαύρες της...Εσύ να είσαι εκεί και αν θες τη ψυχή της και μόνο αυτή επέμενε. Αξίζει για τη ζωή σου, όσο αξίζει εκείνη για σένα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου