Βρισκόμαστε στην αυγή τού 21ου αιώνα, την εποχή τής ηλεκτρονικής τεχνολογίας, των κομπιούτερς, τής εικόνας και των πληροφοριών. Η έκρηξη τής τεχνολογίας, ο ψηφιακός φανταστικός κόσμος που ζούμε, μας έχουν οδηγήσει στην απομάκρυνσή μας από την φύση. Το παγκόσμιο καπιταλιστικό καταναλωτικό σύστημα που έχει επικρατήσει και το εξουσιαστικό κερδοσκοπικό μοντέλο διακυβέρνησης όλων σχεδόν των κρατών, έχουν φέρει την πρόωρη εξάντληση των φυσικών πόρων.
Η καθολική μόλυνση τού πλανήτη μας (ατμόσφαιρα, υπέδαφος, υδροφόρος ορίζοντας) έχουν ως αποτέλεσμα την υποβάθμιση τής υγείας όλων των ειδών τού φυτικού και τού ζωικού και βασιλείου.
Στις άρρωστες «πολιτισμένες» κοινωνίες μας, ο υγιής άνθρωπος αποτελεί ένα είδος εξαίρεσης, που σπανίζει όλο και περισσότερο.
Στην Δύση, μόνο το 2%(!) τού πληθυσμού πεθαίνει πλέον από φυσικά αίτια, ενώ περίπου το 90% των θανάτων αποδίδεται στις λεγόμενες εκφυλιστικές ασθένειες. Μία από αυτές, που εξελίσσεται ίσως στην πιο θανάσιμη, είναι και ο καρκίνος.
Ο καρκίνος αποτελεί σήμερα τη δεύτερη αιτία θανάτου για το σύγχρονο άνθρωπο. Σύμφωνα με την Αμερικανική Εταιρεία Καρκίνου, το 2002 καταγράφηκαν 10,9 εκατομμύρια νέα κρούσματα καρκίνου στον κόσμο και σημειώθηκαν 6,5 εκατομμύρια θάνατοι από αυτόν. Κάθε χρόνο, τα θύματα από καρκίνο στον πλανήτη μας έχουν έντονα αυξητική τάση με την πλειονότητα των κρουσμάτων να εμφανίζεται στις αναπτυσσόμενες χώρες. Για το 2007, η ίδια εταιρεία ανακοίνωσε, ότι πέθαναν 7,6 εκ. άνθρωποι, για το 2009 οι θάνατοι έφθασαν τα 8 εκ., ενώ το 2010 άγγιξαν τα 8,5 εκ.. Σύμφωνα με την πρόβλεψη τής Π.Ο.Υ. (Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας), ο αριθμός των θανάτων από καρκίνο αναμένεται να ξεπεράσει κατά πολύ τα 10 εκ. το 2015! Τέλος, υπολογίζεται, ότι μέχρι το 2025 ένας στους δύο ανθρώπους θα νοσήσει από κάποια μορφή καρκίνου!
Παρά τις δυσοίωνες αυτές προβλέψεις, η συμβατική Ιατρική μάς διαβεβαιώνει καθημερινά σκορπώντας υποσχέσεις, ότι τα φάρμακά της και οι μεθοδολογίες της εξελίσσονται (γονιδιακές θεραπείες, νανοτεχνολογία, βλαστοκύτταρα, νέα έξυπνα φάρμακα κ.ά.) και πως οι θεραπείες τού καρκίνου και των άλλων εκφυλιστικών ασθενειών είναι γι΄ αυτήν θέμα χρόνου.
Όπως δηλαδή υποσχόταν πριν από 60-70 χρόνια με τα χημικά συνθετικά φάρμακα, τα εμβόλια, την πυρηνική Ιατρική και την εξέλιξη τής μικροχειρουργικής. Τότε, αρχικά, κάποιες επιδημικού τύπου ασθένειες εξαφανίστηκαν, όπως η ελονοσία, η φυματίωση, κάποιες λοιμώξεις, παιδικές ασθένειες κ.ά.. Όμως, ο κύριος λόγος τής εξαφάνισης αυτής ήταν το καθαρόραπΌ, οι αποχετεύσειςις μέρες μας: «Κνθήκες υτρός ή θεραπευτής, ή μέσο, ή φάρμακο, δεν μπορεί να θεραπεύσει οποιαδήποτε νόσο. Η μόνη δύναμη, που μπορεί να επιφέρει ίαση σε οποιαδήποτε πάθηση, είναι η ίδια η αυτοθεραπευτική δύναμη τού κάθε οργανισμού. Επομένως, οι ιατροί, θεραπευτές και τα μέσα τους, είναι αποκλειστικά και μόνο αρωγοί στην προσπάθεια αυτή».
Στις αρχές τής δεκαετίας τού ΄70, ένας αμερικανός ασθενής, ο Σαμ Σόεμαν, πληροφορήθηκε, ότι είχε καρκίνο στο ήπαρ κι ότι δεν υπήρχε θεραπεία γι΄ αυτόν. Οι γιατροί τον διαβεβαίωσαν, ότι θα πέθαινε σε τρεις μήνες. Ο Σαμ απεβίωσε ακριβώς στούς τρεις μήνες επιβεβαιώνοντας τούς γιατρούς του. Ωστόσο, η νεκροψία έδειξε, ότι η διάγνωση ήταν λανθασμένη! Είχε πραγματικά όγκο στο ήπαρ, όμως ήταν καλοήθης και πολύ μικροσκοπικός και το κυριότερο δεν είχε κάνει καμμία μετάσταση. Αιτία τού θανάτου του δεν βρέθηκε ποτέ και τεκμηριωμένα δεν ήταν ο καρκίνος. Μετά από πολλές συσκέψεις, οι γιατροί του με την συμβολή ψυχολόγων συμπέραναν, ότι: Πέθανε, επειδή οι γιατροί του τον έπεισαν, ότι η ασθένειά του ήταν θανατηφόρα. Ουσιαστικά ενεργοποίησαν την αρνητική αυθυποβολή μέσα στον οργανισμό του, το φαινόμενο nocebo.
Μέσα από πολλές κλινικές μελέτες και πειράματα, επιστήμονες έχουν αποδείξει κλινικά το φαινόμενο ή αποτέλεσμα nocebo, όπως ακριβώς και το αντίθετο από αυτό φαινόμενο placebo. Επομένως, ένα μεγάλο ποσοστό καρκινοπαθών επιδεινώνονται, νοσούν και τελικά πεθαίνουν από την δύναμη, που ασκεί το αρνητικό αυτό φαινόμενο επάνω τους. Επίσης, υπάρχουν πλέον βάσιμες απόψεις, ότι το φαινόμενο nocebo μπορεί να προκαλέσει νέο καρκίνο ή μετάσταση τού καρκίνου! Το πλέον σίγουρο είναι, ότι οι δυνάμεις, που εμπλέκονται στο φαινόμενο nocebo, είναι πολύ ισχυρές. Μέχρι σήμερα, οι μηχανισμοί αυτοί εξακολουθούν να παραμένουν ηθελημένα (;) άγνωστοι στην συμβατική Ιατρική…
Έτσι, λόγω άγνοιας και φυσικά αλαζονείας τους, οι συμβατικοί γιατροί ενεργοποιούν το φαινόμενο nocebo στούς ασθενείς τους υποβάλλοντάς τους αρνητικά με θανατηφόρες προτροπές, όπως «έχετε κακοήθη όγκο», «κινδυνεύετε από μετάσταση στούς πνεύμονες», «έχετε πέντε με έξι μήνες ζωή» κ.ά… Κάποιοι γιατροί ωστόσο, αποφεύγουν να λένε στούς ασθενείς τους, ότι έχουν καρκίνο, γνωρίζοντας, ότι αυτό θα αποβεί μοιραίο για την εξέλιξη τής ασθένειας και τής ζωής τους. Όμως, στην πορεία τής συμβατικής θεραπείας που ακολουθεί, οι ασθενείς αντιλαμβανόμενοι ότι έχουν καρκίνο, τρομοκρατούνται, καταρρέουν και υποκύπτουν στο φαινόμενο nocebo.
Αν πιστέψετε, ότι έχετε καρκίνο ή ότι θα πεθάνετε απ΄ τον καρκίνο, υπάρχει σοβαρός κίνδυνος στην πρώτη περίπτωση να πάθετε καρκίνο, ενώ στη δεύτερη να πεθάνετε απ΄ τον καρκίνο, τον οποίο ήδη έχετε. Τα άτομα, τα μόρια, τα κύτταρα και τα γονίδιά μας ως πιστοί στρατιώτες ακολουθούν τις εντολές, που δέχονται απ΄ τον στρατηγό, δηλαδή τον εγκέφαλο. Με άλλα λόγια είμαστε οι πεποιθήσεις μας. Τα κύτταρα των οργάνων μας πειθαρχούν και αντιδρούν ανάλογα με την εντολή - πληροφορία, που θα πάρουν από τις σκέψεις μας ή τη συμπεριφορά μας, όπως οι στρατιώτες πειθαρχούν στις διαταγές των ανώτερων τους. Άλλωστε, οι σκέψεις μας είναι μορφές ενέργειας και πληροφοριών, που επηρεάζουν άλλες μορφές ενέργειας, όπως αυτές των κυττάρων του σώματός μας. Έτσι εξηγείται και το φαινόμενο nocebo.
«Αν και ο καρκίνος εμφανίζεται στις κοινωνίες μας όλο και πιο συχνά, η βιομηχανία τού καρκίνου δεν θα βρει ποτέ θεραπεία»
Δρ. Βέρνορ Κόλεμαν
Υπάρχει όμως, και ο άλλος δρόμος, η άλλη οπτική τού καρκίνου. Αν κάποιος καρκινοπαθής υιοθετήσει την πεποίθηση, ότι ο καρκίνος είναι ένας αντιρροπιστικός μηχανισμός επιβίωσης και όχι κατάρα, ή μια ένδειξη, για να φροντίσει τις παραμελημένες πτυχές τής ζωής του και να αλλάξει τις λανθασμένες συνήθειές του, φτάνοντας στα αίτια του καρκίνου του, τότε μπορεί να αντιστρέψει την πορεία αυτή και έχει πολλές πιθανότητες να επιζήσει. Αν τώρα ακολουθήσει την συμβατική Ιατρική κάνοντας χειρουργεία, χημειοθεραπείες και ακτινοβολίες, θα μειώσει κατά πολύ τις πιθανότητες αυτές. Ελάχιστοι, που καταφέρνουν και επιζούν ακολουθώντας τις συμβατικές θεραπείες, εγκωμιάζουν τούς γιατρούς τους και τις ιατρικές θεραπείες, που τους έσωσαν. Αυτό βέβαια συμβαίνει, επειδή η πλειοψηφία των νεκρών καρκινοπαθών δεν μπορούν να εκφέρουν άποψη…
Αλήθεια, γνωρίζετε πόσοι είναι οι επιζήσαντες μετά από τις συμβατικές θεραπείες; Τα ποσοστά είναι θλιβερά. Αν και η ιατρική κοινότητα προσπαθεί να παρουσιάζει αυξημένα ποσοστά επιβίωσης μετά από τις θεραπείες της, τα πραγματικά ποσοστά επιβίωσης είναι ελάχιστα, συγκεκριμένα 3%-5%! Το 1985 το πολύ γνωστό και έγκυρο αμερικανικό περιοδικό Scientific American (τεύχος Νοεμβρίου) κοινοποίησε ένα άρθρο καταπέλτη, που έλεγε, ότι η χημειοθεραπεία είναι αποτελεσματική μόνο στο 3% των περιπτώσεων! Επίσης, στις 15 Σεπτεμβρίου του 1993 δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Journal of the National Cancer Institute, τα αποτελέσματα μιας μεγάλης μελέτης για την χημειοθεραπεία. Και εδώ η χημειοθεραπεία ήταν αποτελεσματική μόνο στο 3% των περιπτώσεων, ενώ σε ένα ποσοστό 4% υπήρχε μία προσωρινή παράταση της ζωής των νοσούντων! Υπάρχουν πολλές παρόμοιες επιστημονικές μελέτες σύγχρονες και παλαιότερες, που αποκρύπτονται από το ιατρικό κατεστημένο, ή δεν λαμβάνονται καθόλου υπ΄ όψη για λόγους ευνόητους… Ακόμα και όσοι φαινομενικά θεραπεύονται για μικρό χρονικό διάστημα από τη χημειοθεραπεία, πεθαίνουν λίγο αργότερα από καρκίνο, που αναπτύσσουν σε άλλο σημείο του σώματός τους.
Κατά τα τελευταία κυρίως έτη, υπάρχουν αρκετές επώνυμες καταγγελίες για εσκεμμένα λανθασμένες διαγνώσεις καρκίνου, που γίνονται σε πολλούς ανθρώπους. Δηλαδή, κάποιοι κάνουν εξετάσεις ρουτίνας ή για κάποιο πρόβλημα υγείας που τους απασχολεί και οι διαγνώσεις καταλήγουν σε καρκίνους. Αυτό συμβαίνει, επειδή οι θεραπείες τού καρκίνου είναι πολύ δαπανηρές και κερδοφόρες κι επειδή οι γιατροί κάνοντας τις συμβατικές θεραπείες σε κάποιον που δεν έχει τίποτα ή κάτι πιο ελαφρύ, θα έχουν επιτυχή αποτελέσματα. Ως συνέπεια θα αυξήσουν κατά πολύ τους τζίρους τους, καθώς και το ποσοστό επιτυχίας τους, στην μάχη κατά τού καρκίνου…
Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι το εμπόριο τού καρκίνου και ο χορός των δισεκατομμυρίων σε βάρος των ανθρώπων. «Απαγορευτικό ακόμη και στις ανεπτυγμένες χώρες έχει καταστεί το κόστος θεραπείας τού καρκίνου σύμφωνα με έρευνα, που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση “Lancet”. Ειδικοί ογκολόγοι κρούουν τον κώδωνα τού κινδύνου για μια νέα κρίση, που έχει δημιουργήσει η έκρηξη των νέων τεχνολογιών και θεραπειών για την κακοήθεια, σε συνδυασμό με την κατακόρυφη αύξηση των κρουσμάτων. Με το κόστος φροντίδας των καρκινοπαθών να έχει εκτοξευθεί σε πρωτοφανή ύψη, οι ογκολόγοι ζητούν να γίνουν ριζικές αλλαγές...
Οι 37 επιστήμονες, που συνέταξαν την έκθεση, διαπίστωσαν, ότι η κατακόρυφη αύξηση τού κόστους οφείλεται κυρίως σε τρεις παράγοντες: στη γήρανση τού πτώπιμού, στην αυξανόμενη ζήτηση για θεραπεία, αλλά και στα πολύ ακριβά σύγχρονα φάρμακα, ορισμένα πειραματικά από τα οποία επιβαρύνουν τον κάθε ασθενή με δεκάδες χιλιάδες δολάρια.
Για παράδειγμα, η θεραπεία για τον καρκίνο τού προστάτη με το σκεύασμα “Provenge”, στο οποίο αναφέρονται οι επιστήμονες στην έκθεση, γίνεται σε τρεις φάσεις και στοιχίζει στον ασθενή περισσότερα από 100.000 δολάρια!» (Βλ. «Εμπόριο με τις θεραπείες καρκίνου», ethnos.gr).
Έχετε ποτέ σκεφτεί, ότι κάποιοι, που έχουν οικονομικά κυρίως συμφέροντα από τον καρκίνο και τις πανάκριβες συμβατικές «θεραπείες», τρίβουν τα χέρια τους, αφού η πελατεία τους (ασθενείς) αυξάνεται σημαντικά κατά τα τελευταία χρόνια; Μήπως οι επιθετικές και κατασταλτικές θεραπείες τής συμβατικής Ιατρικής και η εν γένει αντιμετώπιση τού καρκίνου ευθύνονται για τη δραματική αύξηση των θανάτων από καρκίνο στον κόσμο μας και όχι ο ίδιος ο καρκίνος;
Μήπως το φαινόμενο nocebo είναι πιο θανατηφόρο από τον ίδιο τον καρκίνο; Μήπως ο καρκίνος, δεν είναι τόσο θανατηφόρος, όσο κάποιοι θέλουν να τον προβάλλουν; Μήπως υπάρχουν ήδη πιο αποτελεσματικές θεραπείες τού καρκίνου απ΄ αυτές, που χρησιμοποιεί η συμβατική Ιατρική; Μήπως τελικά ο καρκίνος μπορεί να προληφθεί; Ίσως όλα αυτά σάς ακούγονται υπερβολικά και παρατραβηγμένα ακόμα και ως σενάρια συνωμοσίας. Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να δούμε τί τελικά συμβαίνει με την υπόθεση καρκίνος.
Η περίπτωση Χάμερ και οι διώξεις των «αιρετικών»
Ο Ντερκ Χάμερ, γιατρός γερμανικής καταγωγής και υποψήφιος για το βραβείο Νόμπελ Ιατρικής (βραβείο, που ποτέ φυσικά δεν πήρε), ύστερα από μία προσωπική περιπέτεια με καρκίνο των όρχεων, ανακάλυψε μία μέθοδο, που θεράπευσε το δικό του καρκίνο, αλλά και όλους σχεδόν τους καρκίνους, που ο ίδιος αργότερα ανέλαβε να θεραπεύσει, χωρίς χημειοθεραπείες, ακτινοβολίες και χειρουργικές επεμβάσεις. Μάλιστα, κάποιοι ασθενείς, που απλά διάβασαν τα βιβλία τού Χάμερ θεραπεύτηκαν αλλάζοντας απλά και μόνο την ψυχολογία τους και σταματώντας τις συμβατικές θεραπείες! Αυτά ήταν αρκετά για το ιατρικό κατεστημένο τής Γαλλίας, ώστε να τον κλείσει στην φυλακή ως απατεώνα και τσαρλατάνο.
Για την μεθοδολογία του Χάμερ, όλες οι ασθένειες έχουν μια ψυχική καταγωγή, χρειάζεται δηλαδή μία ψυχική ρήξη, ένα έντονο ψυχικό στρες, για να πυροδοτηθεί ο καρκίνος στον ανθρώπινο οργανισμό. «Όταν ανακάλυψα τον "Σιδηρού Κανόνα τού Καρκίνου", ότι δηλαδή ο κάθε καρκινικός όγκος αναπτύσσεται μετά από ένα DHS (Σύνδρομο Ντερκ Χάμερ), ένα σοκ ρήξης (conflict shock), που μας βρίσκει ξαφνικά τελείως ανυπεράσπιστους, εξέθεσα την θεωρία μου στους προϊστάμενους τής κλινικής. Μου είπαν να την αποκηρύξω, ή να φύγω από την κλινική. Έτσι έφυγα».
Η άποψη τού Χάμερ είναι κοινή με τις ολιστικές θεραπευτικές μεθόδους, που θεωρούν, ότι ο άνθρωπος είναι μία βιοενεργειακή οντότητα κι όχι ένα άψυχο τσουβάλι από ιστούς, κρέατα, κόκαλα και υγρά…
Για τη μέθοδο, που ο ίδιος ανακάλυψε, αναφέρει: «Χάρη στη Νέα Γερμανική Ιατρική, που δεν βασίζεται σε καμμία απολύτως υπόθεση και γι' αυτό είναι αυστηρά επιστημονική, γνωρίζουμε, ότι κάθε λεγόμενη “αρρώστεια” είναι στην πραγματικότητα μια από τις δύο φάσεις τού Ειδικού Βιολογικού Προγράμματος (Senseful Biological Specialprogram, SBS), που έρχεται να αποκαταστήσει μια ρήξη, που διέρχεται σε σωματικό-ψυχολογικό επίπεδο ο οργανισμός. Αυτό, είτε πρόκειται για την “κρύα” συμπαθητική φάση τής ενεργού ρήξης είτε για τη “ζεστή” παρασυμπαθητική φάση τής επούλωσης (λήξης τής ρήξης). Φυσιολογικώς εχόντων των πραγμάτων, το 98% των ανθρώπων και των ζώων επιβιώνουν από ένα τέτοιο Ειδικό Βιολογικό Πρόγραμμα (SBS). Στη συμβατική Ιατρική, τα περισσότερα από αυτά τα SBS, “όχι μόνον ο καρκίνος”, αντιμετωπίζονται με δηλητήρια (χημειο-θεραπεία) και μορφίνη, ενώ το 98% των ασθενών πεθαίνουν.»
Σε ερώτηση γιατί πεθαίνουν οι ασθενείς από τις συμβατικές θεραπείες τού καρκίνου ο Χάμερ απαντά: «Πεθαίνουν εξ αιτίας τού πανικού, που τους δημιουργούν οι ίδιοι οι γιατροί! “Έχείς καρκίνο και δεν θα ζήσεις για πολύ ακόμη...”. Από τον πανικό προκαλούνται και άλλα διαδοχικά SBS και ούτω καθ' εξής... Απλά, το 98% θα μπορούσε να επιβιώσει χωρίς φάρμακα και χωρίς, φυσικά πανικό, επειδή η φύση έχει τελειοποιήσει τα Ειδικά Βιολογικά Προγράμματα αποκατάστασής της μέσω αυτοΐασης, επί εκατομμύρια χρόνια...». Εδώ ο Χάμερ εξηγεί το φαινόμενο nocebo.
Για τη χημειοθεραπεία αναφέρει: «Η χημειοθεραπεία είναι μια απάτη, είναι απλά μια δηλητηρίαση με σκοπό την εξόντωση των ασθενών. Κανένας γιατρός δεν την κάνει για τον εαυτό του ή την οικογένεια του. Η θνησιμότητα τής χημειοθεραπείας, σύμφωνα με το Κέντρο Έρευνας Καρκίνου τής Χαϊδελβέργης στη Γερμανία, ανέρχεται στο 98%!».
Η «Ιερά Εξέταση» τού ιατρικού κατεστημένου και των φαρμακευτικών
Εκτός από τις διώξεις αιρετικών και απίστων από το χριστιανισμό, το σύγχρονο ιατρικό ιερατείο έχει τους δικούς του αφορισμένους και εκδιωγμένους. Η συμβατική Ιατρική λειτουργεί ως άλλη «Ιερά Εξέταση», αφού οποιαδήποτε άλλη μεθοδολογία διαφοροποιείται από τη συνηθισμένη, εκδιώκεται ποινικά. Κάθε πραγματική επιστημονική ιατρική ανακάλυψη και κάθε άλλη θεραπευτική μεθοδολογία (εναλλακτικές θεραπείες) «καίγονται στη φωτιά». Οι λόγοι είναι προφανείς: Διαπλοκή συμφερόντων, αύξηση ασθενών-πελατών, πλουτισμός, έλεγχος πληθυσμών, εξουσία.
Η λίστα των ιατρών, που έχουν διωχθεί ποινικά επειδή προσέφεραν μη κατεστημένες θεραπείες, είναι πολύ μεγάλη. Στις περισσότερες χώρες τής Δύσης είναι παράνομο να ισχυριστεί κανείς, ότι μπορεί να κάνει θεραπεία για τον καρκίνο, η οποία δεν είναι αποδεκτή από το ιατρικό κατεστημένο και τις φαρμακοβιομηχανίες. Γι΄ αυτό τον λόγο πολλοί πρωτοπόροι στη θεραπεία τού καρκίνου έχουν εκδιωχθεί, ενώ οι εναλλακτικές θεραπείες λασπολογούνται και παραγκωνίζονται.
Κατά την δεκαετία τού 1950-60 κυνηγήθηκε άγρια από το ιατρικό κατεστημένο για τις πρωτοπόρες θεραπείες του κατά τού καρκίνου και άλλων εκφυλιστικών ασθενειών, ο σπουδαίος ιατρός και εφευρέτης Vilchem Reich. Ο Reich φυλακίστηκε και βρέθηκε νεκρός στο κελί του…
Πιο πρόσφατη είναι η περίπτωση τού Harry Hoxsey, όπου 17 κλινικές του έκλεισαν στην Αμερική και ο ίδιος συνελήφθη πολλές φορές. Ο Max Gerson, γερμανός γιατρός, που πήγε στην Αμερική και ανέπτυξε μια φυσική θεραπεία, απορρίφθηκε κι αυτός από την καρκινοβιομηχανία. Ο Stanislaw Burzynski έχει γίνει πολλές φορές στόχος δικαστικών διώξεων από τους δικηγόρους του FDA.
Στην Ιταλία, ο καθηγητής Luigi Di Bella χρησιμοποιούσε ένα μίγμα ορμονών και βιταμινών, για να θεραπεύσει τον καρκίνο. Το ιταλικό κράτος απαγόρευσε δια νόμου τις θεραπείες του και πλέον είναι υπόδικος… Ο κατάλογος είναι πραγματικά πολύ μακρύς. Αναφέρουμε ενδεικτικά ονόματα: Ο αυστραλός dr. Sam Chachoua, ο βρετανός dr. Vernon Coleman κ.ά..
Έρευνες στο σκοτάδι
Η σύγχρονη συμβατική Ιατρική είναι ένας τομέας, που καλύπτεται έντεχνα με το μανδύα τής επιστημονικότητας χωρίς η ίδια να αποτελεί κανενός είδους επιστήμη. Η άποψη τού Χάμερ είναι ακριβής: «Η συμβατική Ιατρική είναι ένας μη επιστημονικός πολτός, που στηρίζεται σε χιλιάδες αναπόδεικτες υποθέσεις. Βασίζεται σε ένα δυϊστικό σύστημα πεποιθήσεων, που διαχωρίζει τα πάντα σε “καλά” και “κακά”, σε “καλοήθη” και “κακοήθη” και που σχηματίζει ένα μείγμα πεποιθήσεων χωρίς καμμιά επιστημονική βάση».
Ως επιβεβαίωση της άποψης αυτής παραθέτουμε την έρευνα τής αμερικανικής κυβέρνησης («Assessing the Efficacy and Safety of Medical Technologies US Congress office of Technology Assesment, PB 286-927», 1978, page-7), η οποία, σύμφωνα με το Γραφείο Αξιολόγησης Τεχνολογιών τού αμερικανικού Κογκρέσου, αναφέρει κατηγορηματικά, ότι «οι περισσότερες καθημερινές πρακτικές τής σύγχρονης Ιατρικής είναι αναπόδεικτες σε ποσοστό 80-90%»! Ουσιαστικά μας λέει, ότι οι πλείστες θεραπευτικές πρακτικές τής συμβατικής Ιατρικής είναι πειραματικές...
Συνεχίζοντας, η έρευνα αυτή αναφέρει, ότι «οι χημειοθεραπείες και οι ραδιοθεραπείες, δύο από τις κύριες αποδεδειγμένες μεθόδους αγωγής τού καρκίνου, εμπίπτουν στην κατηγορία τής αναπόδεικτης και πιθανόν επικίνδυνης απάτης»! Φυσικά, η έρευνα αυτή αποσιωπήθηκε, για την ακρίβεια αντιστράφηκε από το ιατρικό κατεστημένο των Η.Π.Α. και δόθηκε στο κοινό παραποιημένη…
Ο Linnous Pauling, γιατρός, που έχει τιμηθεί δύο φορές με το Νόμπελ Ιατρικής, έχει δηλώσει στον τύπο, ότι: «ο πόλεμος και οι θεραπείες κατά τού καρκίνου είναι σε ένα μεγάλο βαθμό καθαρή απάτη».
Ένας άλλος, δύο φορές νομπελίστας τής Ιατρικής και τής Φυσιολογίας, ο James Watson, αυτός, που ανακάλυψε την διπλή έλικα τού DNA το 1962 και μέλος τής Αντικαρκινικής Συμβουλευτικής Επιτροπής των Η.Π.Α., όταν ρωτήθηκε τι είχε να πει για το αντικαρκινικό πρόγραμμα, που υπηρετούσε δήλωσε ότι «είναι ένας σωρός από κόπρανα». Ο Watson έχει αμφισβητήσει ανοικτά τις μεθοδολογίες τής συμβατικής Ιατρικής ακόμα και την γενετική Ιατρική, για τις αποτυχίες και τις παρενέργειές της. Γι΄ αυτές τις λογικές του αμφισβητήσεις τα Μ.Μ.Ε. έχουν φροντίσει να τον παρουσιάσουν ως ρατσιστή και αμφιλεγόμενο ερευνητή…
Ο Hurting Jones, καθηγητής Ιατρικής Φυσικής στο πανεπιστήμιο τής Καλιφόρνια, που ανέλυε επί 25 χρόνια τις στατιστικές επιβίωσης τού καρκίνου, σ΄ ένα συνέδριο τής Αμερικανικής Αντικαρκινικής Εταιρείας δήλωσε, ότι «οι ασθενείς, που δεν υποβάλλονται σε χημειοθεραπείες δεν πεθαίνουν νωρίτερα από τους ασθενείς, στους οποίους εφαρμόζονται η συμβατικές αγωγές και σε πολλές περιπτώσεις ζουν περισσότερο». Οι αντιδράσεις γιατρών, που δεν εμπίπτουν στο ιατρικό κατεστημένο, είναι πάρα πολλές, όμως όλες διώκονται, διαστρέφονται, ή αποσιωπούνται…
Μέσα από την μεθοδολογία που ακολουθεί η συμβατική Ιατρική φαίνεται ξεκάθαρα η κτηνωδία των κέντρων εξουσίας που την καθοδηγούν και η δουλικότητα των υποτακτικών της, που κάνουν ό,τι μπορούν, για να εκμεταλλευτούν την άγνοια των ανθρώπων σε θέματα υγείας. Έχει δε καταφέρει να μετατρέψει τον πόνο των ανθρώπων σε ευκαιρία για κέρδος και επιβολή τής εξουσίας των φαρμακευτικών εταιρειών πάνω στις κοινωνίες. Στο κοινοβούλιο τής χώρας μας πάρα πολλοί βουλευτές είναι γιατροί, γεγονός, που καταστρατηγεί οποιαδήποτε έννοια δημοκρατίας και ελευθερίας. Παρομοίως συμβαίνει και σε άλλα κοινοβούλια. Αυτό δείχνει τη δύναμη, την εξουσία και την επιβολή των φαρμακοβιομηχανιών στα κράτη τού κόσμου μας…
Μέσα από την μεθοδολογία που ακολουθεί η συμβατική Ιατρική φαίνεται ξεκάθαρα η κτηνωδία των κέντρων εξουσίας που την καθοδηγούν και η δουλικότητα των υποτακτικών της, που κάνουν ό,τι μπορούν, για να εκμεταλλευτούν την άγνοια των ανθρώπων σε θέματα υγείας. Έχει δε καταφέρει να μετατρέψει τον πόνο των ανθρώπων σε ευκαιρία για κέρδος και επιβολή τής εξουσίας των φαρμακευτικών εταιρειών πάνω στις κοινωνίες. Στο κοινοβούλιο τής χώρας μας πάρα πολλοί βουλευτές είναι γιατροί, γεγονός, που καταστρατηγεί οποιαδήποτε έννοια δημοκρατίας και ελευθερίας. Παρομοίως συμβαίνει και σε άλλα κοινοβούλια. Αυτό δείχνει τη δύναμη, την εξουσία και την επιβολή των φαρμακοβιομηχανιών στα κράτη τού κόσμου μας…
H σύγχρονη καρκινοβιομηχανία αρνείται πεισματικά να αναγνωρίσει, ότι το 80% των καρκίνων μπορούν να αποφευχθούν μέσω τής πρόληψης. Επίσης, θα μπορούσε να ερευνήσει και να συμπράξει στον κοινό αγώνα με τις εναλλακτικές θεραπείες για το καλό τής υγείας των ανθρώπων κι όχι να τις μάχεται λυσσαλέα. Αλλά, πώς θα μπορούσε μια φαρμακοβιομηχανία να βγάλει λεφτά από ένα πραγματικό θεραπευτικό πρόγραμμα, που περιέχει τη διατροφική αλλαγή, τη βοτανοθεραπεία, τα ομοιοπαθητικά φάρμακα ή τα συμπληρώματα διατροφής; Είναι σίγουρο, ότι οι φαρμακοβιομηχανίες ενδιαφέρονται μόνο για την έρευνα, που δε θα ανακαλύψει ποτέ καμμία θεραπεία, παρά που θα διαιωνίζει τη συντήρηση και την επέκταση των παλιών ασθενειών και τη δημιουργία νέων…
Είναι πραγματικά περίεργο και λυπηρό, οι πολίτες τού κόσμου μας να κοιτάζουν υπνωτισμένοι και αποχαυνωμένοι τα ΜΜΕ και τις κυβερνήσεις τους να τους λένε, ότι τα τοξικά εμβόλια, τα χημικά φάρμακα, τα συντηρητικά και τα χημικά στις τροφές είναι ασφαλή κι ότι η χημειοθεραπεία και η ραδιενέργεια είναι οι μόνες σωστές θεραπείες για τον καρκίνο και αυτοί να τους πιστεύουν. Είναι σαν να τους λένε, ότι το να σε χτυπήσει ένα αυτοκίνητο με ταχύτητα είναι ασφαλές, αφού αυτό επιτάσσουν οι βιομηχανίες αυτοκινήτων. Είναι πραγματικά αστείο, αν δεν είναι τόσο τραγικό το γεγονός αυτό…
Οι χημειοθεραπείες πιθανότατα αυξάνουν τους καρκινικούς όγκους
Μια διεπιστημονική ομάδα από γιατρούς, μαθηματικούς, κυτταρικούς βιολόγους, χημικούς και ειδικούς τού καρκίνου από το πανεπιστήμιο τής Μινεσότα, ύστερα από εκτεταμένες έρευνες για την επίδραση, που έχουν χημειοθεραπείες σε διάφορες περιπτώσεις καρκίνου, κατέληξαν στο συμπέρασμα, ότι: Οι χημειοθεραπείες κάνουν μεγαλύτερη ζημιά στους καρκινοπαθείς αυξάνοντας τους όγκους αντί να τους μειώνουν!
Στο μοντέλο έρευνας, που ανέπτυξαν, εξετάστηκε ο τρόπος, με τον οποίο επιδρούν οι φαρμακευτικές αγωγές στην ανάπτυξη των όγκων. Γνωρίζουμε, ότι τα ενδοθηλιακά κύτταρα, από τα οποία φτιάχνονται τα αιμοφόρα αγγεία διαδραματίζουν ένα διττό ρόλο στην ανάπτυξη των όγκων. Από τη μία πλευρά, τα αιμοφόρα αγγεία προμηθεύουν τον όγκο με τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά, που χρειάζονται για να αναπτυχθεί. Πολλές χημειοθεραπείες έχουν σα στόχο τα ενδοθηλιακά κύτταρα με την προϋπόθεση, ότι αν τα σκοτώσουμε θα κόψουμε και την τροφοδοσία με αίμα των όγκων.
Όμως, από την άλλη πλευρά, τα αιμοφόρα αγγεία είναι επίσης το κανάλι από το οποίο θα πρέπει να περάσουν τα φάρμακα για να φτάσουν στον ίδιο τον καρκίνο. Ποιά είναι λοιπόν η επίδραση τής θανάτωσης των ενδοθηλιακών κυττάρων;
Όλα εξαρτώνται από τον τρόπο εφαρμογής τους, λέει ο Peter Hinow και οι συνάδελφοι του. Το τρομακτικό συμπέρασμα τους είναι, ότι αν εφαρμοστεί η χημειοθεραπεία με τον σωστό τρόπο πάνω στον όγκο, τότε αυτή μπορεί να μειώσει το μέγεθος ενός όγκου. Αλλά αν εφαρμοστούν με λάθος τρόπο, χωρίς τη δέουσα προσοχή για την δομή τού όγκου, οι χημειοθεραπείες μπορεί να διακόψουν την παροχή φαρμάκων, που καταπολεμούν τον καρκίνο σε ένα όγκο κι αντί να μειωθεί ο όγκος αντιθέτως να τον αυξήσουν. (Αναφορά: arxiv.org/abs/0810.1024).
Εδώ θα ΄θελα να αναφέρω δύο σύγχρονα βασικά φάρμακα χημειοθεραπείας το Αmcacrine και το Νleomycins. Και τα δύο έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό, που ανακαλύφθηκε πρόσφατα μέσα από τις πολλές παρενέργειές τους: Και τα δύο μπορούν να προκαλέσουν καρκίνο!
Τελικά δεν είναι καθόλου σύμπτωση, το ότι οι πολυεθνικές, που κατασκευάζουν τα τοξικά χημικά, που δημιουργούν τον καρκίνο, είναι οι ίδιες που κατασκευάζουν και τα τοξικά χημικά, που συνταγογραφούνται ως «θεραπείες» για τον καρκίνο…
Καρκίνος και οπλικά συστήματα
Τι σχέση μπορεί να έχει ο καρκίνος με το στρατό και τις βιομηχανίες οπλικών συστημάτων; Η κατεστημένη ιατρική θεωρία διέπεται από μια a priori «στρατιωτική» νοοτροπία. Βλέπει το ανθρώπινο σώμα σαν πεδίο μάχης και την ασθένεια σαν εχθρό, που εισβάλλει σ΄ αυτό. Ιδεολογία, που κουβαλάει από την ιατρική τού μεσαίωνα, όταν οι τότε γιατροί προσπαθούσαν επιθετικά να θεραπεύσουν τους ασθενείς τους με δηλητηριάσεις, βδέλλες, αφαιμάξεις, ακρωτηριασμούς κι άλλα πρωτόγονα μέσα. Η αποτυχία τής «Ιατρικής» αυτής ήταν παροιμιώδης. Άλλο θεμελιώδες λάθος είναι η αντίληψη, που προσδοκά την «ανακάλυψη» τού μαγικού χαπιού, σαν ένα είδος βιολογικού όπλου, που θα διαλύσει τον παθογόνο στρατό τής ασθένειας, που έχει «επιτεθεί», στον οργανισμό τού πάσχοντος και θα σκοτώσει όλους τους «κακούς» μικροοργανισμούς. Οι μέθοδοί της είναι βίαιες και αποκλειστικά κατασταλτικές, επιθέσεις με κάθε είδους τρόπο, με χημικά δηλητήρια, με ραδιενέργεια, με ακτίνες λέιζερ, με νυστέρια, με ενέσεις.
Όμως, το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι ο αόρατος «εχθρός», που κυνηγάει η συμβατική θεραπεία ούτε οι συμμορίες των κακών κυττάρων και των παθογόνων μικροοργανισμών. Είναι το ίδιο το ψυχολογικά επιβαρυμένο, αποδυναμωμένο, άδειο από θρεπτικά συστατικά, «τοξινωμένο» σώμα, που επιδεινώνεται και τελικά υποκύπτει από τις αφύσικες «θεραπείες»…
Κι όσο με αυτές τις στρατοκρατικές μεθόδους αποτυγχάνουν, τόσο πειραματίζονται με ολοένα πιο τοξικά «χημειο-θεραπευτικά» παρασκευάσματα και πιο επικίνδυνα μέσα, επεμβάσεις στο DNA, βλαστοκύτταρα, νανοχειρουργική κ.ά.
Κατά την περίοδο των δύο παγκοσμίων πολέμων τού 20ου αιώνα, το «αέριο μουστάρδας» υπήρξε ένα βαρύ βιοχημικό όπλο βιολογικού πολέμου. Παρήχθη για πρώτη φορά το 1822, αλλά οι επιβλαβείς επιδράσεις του ανακαλύφθηκαν το 1860. Ονομάστηκε έτσι, επειδή μια μέθοδος παραγωγής του απέφερε ένα μη καθαρό, καστανοκίτρινο υγρό, που μύριζε σαν μουστάρδα. Χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά ως χημικό-καυστικό όπλο στο τέλος τού Α΄ παγκοσμίου πολέμου και προκάλεσε βλάβες στους πνεύμονες τύφλωση και καρκίνο σε πολλούς στρατιώτες. Πολλοί στρατιώτες υπέφεραν 30-40 χρόνια μετά την έκθεσή τους, ενώ πολλοί άλλοι νόσησαν αργότερα από καρκίνο.
Μετά το Β΄ παγκόσμιο πόλεμο και τη μη χρησιμοποίησή του και από τα δύο αντίπαλα στρατόπεδα, διοχετεύθηκε στην φαρμακευτική βιομηχανία, όπου και καθιερώθηκε σαν ένα από τα βασικά φάρμακα τής χημειοθεραπείας! Σήμερα, οι nitrogen mustards (νιτρικές μουστάρδες) αποτελούν ακόμα τα βασικά φάρμακα τής χημειοθεραπείας. Συμπεριλαμβάνουν τη μεχλωραιθαμίνη, τη χλωραμβουκίλη, την κυκλοφωσφαμίδη, την ιφωσφαμίδη και τη μελφαλάνη.
Ήταν η ίδια εποχή, που είχε ήδη ανακαλυφθεί και η ατομική ενέργεια με τη διάσπαση του ατόμου, τη ραδιενέργεια και τα νέα ατομικά οπλικά συστήματα, με τα μαζικά δολοφονικά χτυπήματα στη Χιροσίμα.
Παρόμοιο γεγονός παράφορης σχέσης τού στρατού με τη συμβατική Ιατρική ήταν η διοχέτευση πολλών ποσοτήτων φθορίου από τον αμερικάνικο στρατό στην οδοντιατρική (οδοντόκρεμες, φθορίωση κ.ά.), αλλά και ως απολυμαντικό στα υδραγωγεία! Το φθόριο είναι ένα ισχυρό δηλητήριο, που πριν τον πόλεμο χρησιμοποιούταν ως ποντικοφάρμακο! Επίσης, ήταν κατάλοιπο από την κατασκευή βομβών τού αμερικανικού στρατού. Επειδή περίσσευσε σε τόνους μετά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο, έπρεπε κάπου να διοχετευθεί…
Αξίζει εδώ να σημειωθεί η σχέση φαρμακοβιομηχανιών και σύγχρονων στρατών. Οι στρατιώτες του δυτικού κυρίως κόσμου αποτελούν τα πειραματόζωα των φαρμακοβιομηχανιών. Ατελείωτοι εμβολιασμοί των ανθρώπων αυτών με το πρόσχημα της μεταφοράς τους σε ξένες χώρες για τους φανταστικούς κινδύνους, που διατρέχουν εκεί, έχουν δημιουργήσει ανίατες παθολογικές καταστάσεις σε πολλούς στρατιώτες («Σύνδρομο τού Κόλπου», παραλύσεις, επιληψίες, εγκεφαλοπάθειες κ.ά.). Τέλος, σημειώνουμε, ότι τις πωλήσεις όπλων και οπλικών συστημάτων από πολεμικές βιομηχανίες, πλαισιώνουν πακέτα φαρμάκων και εμβολίων, που πωλούνται υποχρεωτικά μαζί με τα οπλικά συστήματα.
Είναι πραγματικά περίεργο και λυπηρό, οι πολίτες τού κόσμου μας να κοιτάζουν υπνωτισμένοι και αποχαυνωμένοι τα ΜΜΕ και τις κυβερνήσεις τους να τους λένε, ότι τα τοξικά εμβόλια, τα χημικά φάρμακα, τα συντηρητικά και τα χημικά στις τροφές είναι ασφαλή κι ότι η χημειοθεραπεία και η ραδιενέργεια είναι οι μόνες σωστές θεραπείες για τον καρκίνο και αυτοί να τους πιστεύουν. Είναι σαν να τους λένε, ότι το να σε χτυπήσει ένα αυτοκίνητο με ταχύτητα είναι ασφαλές, αφού αυτό επιτάσσουν οι βιομηχανίες αυτοκινήτων. Είναι πραγματικά αστείο, αν δεν είναι τόσο τραγικό το γεγονός αυτό…
Οι χημειοθεραπείες πιθανότατα αυξάνουν τους καρκινικούς όγκους
Μια διεπιστημονική ομάδα από γιατρούς, μαθηματικούς, κυτταρικούς βιολόγους, χημικούς και ειδικούς τού καρκίνου από το πανεπιστήμιο τής Μινεσότα, ύστερα από εκτεταμένες έρευνες για την επίδραση, που έχουν χημειοθεραπείες σε διάφορες περιπτώσεις καρκίνου, κατέληξαν στο συμπέρασμα, ότι: Οι χημειοθεραπείες κάνουν μεγαλύτερη ζημιά στους καρκινοπαθείς αυξάνοντας τους όγκους αντί να τους μειώνουν!
Στο μοντέλο έρευνας, που ανέπτυξαν, εξετάστηκε ο τρόπος, με τον οποίο επιδρούν οι φαρμακευτικές αγωγές στην ανάπτυξη των όγκων. Γνωρίζουμε, ότι τα ενδοθηλιακά κύτταρα, από τα οποία φτιάχνονται τα αιμοφόρα αγγεία διαδραματίζουν ένα διττό ρόλο στην ανάπτυξη των όγκων. Από τη μία πλευρά, τα αιμοφόρα αγγεία προμηθεύουν τον όγκο με τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά, που χρειάζονται για να αναπτυχθεί. Πολλές χημειοθεραπείες έχουν σα στόχο τα ενδοθηλιακά κύτταρα με την προϋπόθεση, ότι αν τα σκοτώσουμε θα κόψουμε και την τροφοδοσία με αίμα των όγκων.
Όμως, από την άλλη πλευρά, τα αιμοφόρα αγγεία είναι επίσης το κανάλι από το οποίο θα πρέπει να περάσουν τα φάρμακα για να φτάσουν στον ίδιο τον καρκίνο. Ποιά είναι λοιπόν η επίδραση τής θανάτωσης των ενδοθηλιακών κυττάρων;
Όλα εξαρτώνται από τον τρόπο εφαρμογής τους, λέει ο Peter Hinow και οι συνάδελφοι του. Το τρομακτικό συμπέρασμα τους είναι, ότι αν εφαρμοστεί η χημειοθεραπεία με τον σωστό τρόπο πάνω στον όγκο, τότε αυτή μπορεί να μειώσει το μέγεθος ενός όγκου. Αλλά αν εφαρμοστούν με λάθος τρόπο, χωρίς τη δέουσα προσοχή για την δομή τού όγκου, οι χημειοθεραπείες μπορεί να διακόψουν την παροχή φαρμάκων, που καταπολεμούν τον καρκίνο σε ένα όγκο κι αντί να μειωθεί ο όγκος αντιθέτως να τον αυξήσουν. (Αναφορά: arxiv.org/abs/0810.1024).
Εδώ θα ΄θελα να αναφέρω δύο σύγχρονα βασικά φάρμακα χημειοθεραπείας το Αmcacrine και το Νleomycins. Και τα δύο έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό, που ανακαλύφθηκε πρόσφατα μέσα από τις πολλές παρενέργειές τους: Και τα δύο μπορούν να προκαλέσουν καρκίνο!
Τελικά δεν είναι καθόλου σύμπτωση, το ότι οι πολυεθνικές, που κατασκευάζουν τα τοξικά χημικά, που δημιουργούν τον καρκίνο, είναι οι ίδιες που κατασκευάζουν και τα τοξικά χημικά, που συνταγογραφούνται ως «θεραπείες» για τον καρκίνο…
Καρκίνος και οπλικά συστήματα
Τι σχέση μπορεί να έχει ο καρκίνος με το στρατό και τις βιομηχανίες οπλικών συστημάτων; Η κατεστημένη ιατρική θεωρία διέπεται από μια a priori «στρατιωτική» νοοτροπία. Βλέπει το ανθρώπινο σώμα σαν πεδίο μάχης και την ασθένεια σαν εχθρό, που εισβάλλει σ΄ αυτό. Ιδεολογία, που κουβαλάει από την ιατρική τού μεσαίωνα, όταν οι τότε γιατροί προσπαθούσαν επιθετικά να θεραπεύσουν τους ασθενείς τους με δηλητηριάσεις, βδέλλες, αφαιμάξεις, ακρωτηριασμούς κι άλλα πρωτόγονα μέσα. Η αποτυχία τής «Ιατρικής» αυτής ήταν παροιμιώδης. Άλλο θεμελιώδες λάθος είναι η αντίληψη, που προσδοκά την «ανακάλυψη» τού μαγικού χαπιού, σαν ένα είδος βιολογικού όπλου, που θα διαλύσει τον παθογόνο στρατό τής ασθένειας, που έχει «επιτεθεί», στον οργανισμό τού πάσχοντος και θα σκοτώσει όλους τους «κακούς» μικροοργανισμούς. Οι μέθοδοί της είναι βίαιες και αποκλειστικά κατασταλτικές, επιθέσεις με κάθε είδους τρόπο, με χημικά δηλητήρια, με ραδιενέργεια, με ακτίνες λέιζερ, με νυστέρια, με ενέσεις.
Όμως, το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι ο αόρατος «εχθρός», που κυνηγάει η συμβατική θεραπεία ούτε οι συμμορίες των κακών κυττάρων και των παθογόνων μικροοργανισμών. Είναι το ίδιο το ψυχολογικά επιβαρυμένο, αποδυναμωμένο, άδειο από θρεπτικά συστατικά, «τοξινωμένο» σώμα, που επιδεινώνεται και τελικά υποκύπτει από τις αφύσικες «θεραπείες»…
Κι όσο με αυτές τις στρατοκρατικές μεθόδους αποτυγχάνουν, τόσο πειραματίζονται με ολοένα πιο τοξικά «χημειο-θεραπευτικά» παρασκευάσματα και πιο επικίνδυνα μέσα, επεμβάσεις στο DNA, βλαστοκύτταρα, νανοχειρουργική κ.ά.
Κατά την περίοδο των δύο παγκοσμίων πολέμων τού 20ου αιώνα, το «αέριο μουστάρδας» υπήρξε ένα βαρύ βιοχημικό όπλο βιολογικού πολέμου. Παρήχθη για πρώτη φορά το 1822, αλλά οι επιβλαβείς επιδράσεις του ανακαλύφθηκαν το 1860. Ονομάστηκε έτσι, επειδή μια μέθοδος παραγωγής του απέφερε ένα μη καθαρό, καστανοκίτρινο υγρό, που μύριζε σαν μουστάρδα. Χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά ως χημικό-καυστικό όπλο στο τέλος τού Α΄ παγκοσμίου πολέμου και προκάλεσε βλάβες στους πνεύμονες τύφλωση και καρκίνο σε πολλούς στρατιώτες. Πολλοί στρατιώτες υπέφεραν 30-40 χρόνια μετά την έκθεσή τους, ενώ πολλοί άλλοι νόσησαν αργότερα από καρκίνο.
Μετά το Β΄ παγκόσμιο πόλεμο και τη μη χρησιμοποίησή του και από τα δύο αντίπαλα στρατόπεδα, διοχετεύθηκε στην φαρμακευτική βιομηχανία, όπου και καθιερώθηκε σαν ένα από τα βασικά φάρμακα τής χημειοθεραπείας! Σήμερα, οι nitrogen mustards (νιτρικές μουστάρδες) αποτελούν ακόμα τα βασικά φάρμακα τής χημειοθεραπείας. Συμπεριλαμβάνουν τη μεχλωραιθαμίνη, τη χλωραμβουκίλη, την κυκλοφωσφαμίδη, την ιφωσφαμίδη και τη μελφαλάνη.
Ήταν η ίδια εποχή, που είχε ήδη ανακαλυφθεί και η ατομική ενέργεια με τη διάσπαση του ατόμου, τη ραδιενέργεια και τα νέα ατομικά οπλικά συστήματα, με τα μαζικά δολοφονικά χτυπήματα στη Χιροσίμα.
Παρόμοιο γεγονός παράφορης σχέσης τού στρατού με τη συμβατική Ιατρική ήταν η διοχέτευση πολλών ποσοτήτων φθορίου από τον αμερικάνικο στρατό στην οδοντιατρική (οδοντόκρεμες, φθορίωση κ.ά.), αλλά και ως απολυμαντικό στα υδραγωγεία! Το φθόριο είναι ένα ισχυρό δηλητήριο, που πριν τον πόλεμο χρησιμοποιούταν ως ποντικοφάρμακο! Επίσης, ήταν κατάλοιπο από την κατασκευή βομβών τού αμερικανικού στρατού. Επειδή περίσσευσε σε τόνους μετά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο, έπρεπε κάπου να διοχετευθεί…
Αξίζει εδώ να σημειωθεί η σχέση φαρμακοβιομηχανιών και σύγχρονων στρατών. Οι στρατιώτες του δυτικού κυρίως κόσμου αποτελούν τα πειραματόζωα των φαρμακοβιομηχανιών. Ατελείωτοι εμβολιασμοί των ανθρώπων αυτών με το πρόσχημα της μεταφοράς τους σε ξένες χώρες για τους φανταστικούς κινδύνους, που διατρέχουν εκεί, έχουν δημιουργήσει ανίατες παθολογικές καταστάσεις σε πολλούς στρατιώτες («Σύνδρομο τού Κόλπου», παραλύσεις, επιληψίες, εγκεφαλοπάθειες κ.ά.). Τέλος, σημειώνουμε, ότι τις πωλήσεις όπλων και οπλικών συστημάτων από πολεμικές βιομηχανίες, πλαισιώνουν πακέτα φαρμάκων και εμβολίων, που πωλούνται υποχρεωτικά μαζί με τα οπλικά συστήματα.
Βασίλειος Μαυρομμάτης
Ομοιοπαθητικός
Κέντρο Εναλλακτικών Θεραπειών
Στατιστικές της ομοιοπαθητικής δεν έχουμε δει πότε ανακοινωμένες!
ΑπάντησηΔιαγραφή