Ενώ στα καθεστωτικά ΜΜΕ δεν γίνεται καμία συζήτηση, ούτε κάν νύξη για εξεύρεση πολιτικής λύσης έξω από το ισχύον πολιτικό σύστημα, δηλαδή έξω από την κατεστημένη πολιτική ολιγαρχία της χώρας, αντίθετα τόσο μέσα στο λαό (βλέπετε εξάλλου τις δημοσκοπήσεις όπου αυτοί που τοποθετούν τον εαυτό τους έξω από το ισχύον πολιτικό σύστημα αγγίζουν το 50%) όσο και ιδίως μέσα στο διαδίκτυο, οι συζητήσεις δίνουν και παίρνουν για την αναγκαιότητα της ανάδειξης ενός νέου ηγέτη που θα....
μπει μπροστά και θα ξεσηκώσει το λαό ενάντια στο σάπιο και διεφθαρμένο καθεστώς.
Οι συζητήσεις αυτή τη στιγμή έχουν κολλήσει στο ερώτημα «Γιατί δεν υπάρχει ένας τέτοιος ηγέτης;». Όμως η απάντηση στο ερώτημα αυτό, δεν έχει να κάνει με κάποια πραγματική λειψανδρία ηγετών. Τέτοιοι υπάρχουν και μάλιστα είναι και εκατομμύρια φορές ικανότεροι από τα υπάρχοντα μέλη της πολιτικής ολιγαρχίας. Η απάντηση έχει να κάνει με τον τρόπο επικοινωνίας του ηγέτη με το λαό του για εξασφάλιση λαϊκής στήριξης.
Δυστυχώς μέχρι στιγμής ο μεγάλος καθοδηγητής των λαϊκών μαζών και ιδιαίτερα στη χώρα μας, είναι τα ΜΜΕ και κυρίως η τηλεόραση. Ο κρατικοδίαιτος ιδιοκτήτης ΜΜΕ είναι το πραγματικό αφεντικό του πολιτικού προσωπικού και είναι αυτός που αναδεικνύει πολιτικούς ηγέτες υποστηρικτές φυσικά των συμφερόντων του. Ο λαός απλά ακολουθεί αυτόν που του υποδεικνύουν τα ΜΜΕ, με τον ίδιο τρόπο που παρακολουθεί τα τουρκικά σήριαλ τα οποία του υποδεικνύουν τα κανάλια. .
Τρόποι ανάδειξης του νέου ηγέτη.
Ας δούμε όμως με ποιους τρόπους μπορεί να αναδειχθεί ένας ηγέτης:
1) Να βγεί ο νέος ηγέτης στις πλατείες και να αρχίσει τις ομιλίες προς το λαό. Αυτή η λύση μπορεί να ήταν ικανή πολύ παλαιότερα και κυρίως όταν δεν υπήρχαν ακόμα τα ΜΜΕ. Σήμερα, όπως αντιλαμβάνεστε, θα καταλήξει σε γραφική περίπτωση μέσα από τον χλευασμό.
2) Να ξεκινήσει ο νέος ηγέτης ένα ένοπλο κίνημα. Και αυτή η λύση ανήκει σε άλλες εποχές και όχι στη σημερινή και μάλιστα με τα ΜΜΕ σε λειτουργία εναντίον του. Βέβαια αν η κατάσταση στη χώρα χειροτερέψει και τελικά ξεφύγει πέρα από κάθε έλεγχο, τότε αναπόφευκτα θα κάνουν την εμφάνισή τους και τέτοιες περιπτώσεις.
3) Να τον αναδείξουν τα ΜΜΕ. Όπως όμως γίνεται αντιληπτό τέτοια περίπτωση θα ήταν ξεπουλημένη από πριν.
4) Να αναδειχτεί μέσα από το διαδίκτυο. Αυτό όμως είναι αδύνατο. Το διαδίκτυο δεν είναι ένα μέσο μονοσήμαντης επικοινωνίας και επηρεασμού χωρίς αντίλογο, όπως είναι τα ΜΜΕ. Το διαδίκτυο είναι ένα διαδραστικό μέσο αμφίδρομης επικοινωνίας, όπου όλοι επικοινωνούν και σχολιάζουν όλους και κανένας δεν θεωρεί κανέναν ικανότερο από τον εαυτό του. Όπως εξάλλου θα παρατηρήσατε τα δημοσιογραφικά blogs δεν δέχονται σχόλια, αλλά βασίζονται στην πρακτική του μονοσήμαντου επηρεασμού. Μέσα λοιπόν από μια τέτοια άναρχη επικοινωνία, μπορούν βέβαια να κυκλοφορούν ελεύθερα οι πληροφορίες και οι προσωπικές απόψεις, αλλά σε καμία περίπτωση δεν αναδεικνύεται ο νέος ηγέτης. Μέσα σε τέτοιες συλλογικές επικοινωνίες, θα πρέπει να λειτουργήσει η δημοκρατική αρχή της λήψης αποφάσεων μέσω της ψήφισης. Αλλά το διαδίκτυο δεν μπορεί, ή τουλάχιστον δεν είναι ακόμα σε θέση να στήσει μια υποτυπώδη ηλεκτρονική Πνύκα για λήψη σοβαρών αποφάσεων.
Όπως λοιπόν διαπιστώνουμε, το πρόβλημα δεν είναι η ύπαρξη ηγετών, αλλά ο τρόπος ανάδειξής τους, μέσω της επικοινωνίας τους με το λαό για την άντληση λαϊκής στήριξης.
Εδώ είναι το πρόβλημα και το οποίο θα λυθεί μόνο όταν καταρρεύσει το καθεστώς, μαζί με τα ΜΜΕ του.
Πάντως μην νομίζετε ότι αυτή η μέρα είναι μακριά.
Το καθεστώς βέβαια τα δίνει όλα για να μην συμβεί αυτό, αλλά η εξαθλίωση συνεχίζει να βαθαίνει.
Ας ετοιμαζόμαστε..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου