Τα μικρά μαύρα έντομα είναι πολύ πιο επικίνδυνα από όσο πιστεύουμε, καθώς μεταφέρουν στον άνθρωπο και κυρίως στα μωρά την παρασιτική νόσο, το γνωστό Καλααζάρ, ασθένεια που προσβάλλει τους σκύλους! Πώς γίνεται αυτό; Ένα τσίμπημα από τη μικρή φλεβοτόμο σκνίπα, η οποία λίγο πριν είχε ρουφήξει αίμα από σκύλο που πάσχει από τη νόσο, είναι αρκετό για να κάνει τη ζημιά!
Στη χώρα μας, μάλιστα, καταγράφονται περίπου 50 κρούσματα κάθε χρόνο, αλλά έχουν υπάρξει χρονιές που ο αριθμός ξεπερνούσε τα 80 περιστατικά.
Το επικίνδυνο τσίμπημα για την ασθένεια προέρχεται από τη θηλυκή σκνίπα η οποία αναζητά αίμα μόνο για να ωοτοκήσει και όχι για να τραφεί, όπως τόνισε πρόσφατα σε συνέντευξη Τύπου ο κ. Βασίλης Κοντός, καθηγητής του Κτηνιατρικού Τομέα στη Σχολή Δημόσιας Υγείας.
Τα περισσότερα περιστατικά μόλυνσης ανθρώπου με λεϊσμανίαση αφορούν σε νήπια που έχουν ανώριμο ανοσοποιητικό σύστημα, ενώ οι πιο ευάλωτοι ενήλικες είναι οι ανοσοκατεσταλμένοι, σύμφωνα με τον καθηγητή παιδιατρικής Δημήτρη Καφετζή.
Όταν προσβληθεί ένα παιδί, προκαλείται πανικός στην οικογένεια, γιατί τα συμπτώματα της νόσου συγχέονται με τη λευχαιμία! Ωστόσο, μια απλή εξέταση αίματος βάζει τέλος στη σύγχυση, ενώ ακολουθεί εξέταση μυελού των οστών για ταυτοποίηση του παθογόνου παράγοντα και έναρξη της θεραπείας.
Η λεϊσμανίαση στον άνθρωπο είναι σπλαχνική - και όχι δερματική- και εκδηλώνεται με επίμονο πυρετό που φτάνει τους 38ο C και διαρκεί εβδομάδες.
«Το παιδί παρουσιάζει επίσης ωχρότητα, γιατί το παράσιτο προκαλεί αναιμία και διόγκωση του σπλήνα. Παλιότερα η θεραπεία κρατούσε ένα μήνα, συχνά χρειαζόταν επανάληψη για δεύτερο μήνα και επειδή ήταν τοξική και ενέσιμη, καθώς γίνονταν με ενώσεις αντιμονίου, έπρεπε ο μικρός ασθενής να παραμείνει στο νοσοκομείο για όλο το διάστημα» εξήγησε ο κ. Καφετζής και συνέχισε: «Σήμερα, η αντιμετώπιση είναι πολύ πιο απλή, χορηγούνται δύο δόσεις φαρμάκου σε δύο ημέρες και στο μικρό ποσοστό των παιδιών που παρουσιάζουν υποτροπή επαναλαμβάνεται η θεραπεία».
Η προστασία των σκυλιών με αντιπαρασιτικές αμπούλες και κολάρα δεν προστατεύει μόνο τα τετράποδα από τη λεϊσμανίαση αλλά και τους ανθρώπους, καθώς μειώνει την πιθανότητα να τα τσιμπήσει η φλεβοτόμος σκνίπα και στη συνέχεια να τσιμπήσει κάποιο παιδί, μεταφέροντας έτσι τη μόλυνση.
Το κολάρο Scalibor προστατεύει τους σκύλους από τη λεϊσμανίαση για 3 μήνες, ενώ το αντιπαρασιτικό οπλοστάσιο ολοκληρώνεται με την αμπούλα τοπικής χρήσης Exspot που περιέχει περμεθρίνη 65% και εξασφαλίζει αντιπαρασιτική προστασία για ένα μήνα, όπως εξηγεί η Σοφία Μπουτσίνη, κτηνίατρος-παρασιτολόγος και υπεύθυνη του Εθνικού Εργαστηρίου Αναφοράς για τα Παράσιτα στο Κέντρο Κτηνιατρικών Ιδρυμάτων Αθηνών.
Το επικίνδυνο τσίμπημα για την ασθένεια προέρχεται από τη θηλυκή σκνίπα η οποία αναζητά αίμα μόνο για να ωοτοκήσει και όχι για να τραφεί, όπως τόνισε πρόσφατα σε συνέντευξη Τύπου ο κ. Βασίλης Κοντός, καθηγητής του Κτηνιατρικού Τομέα στη Σχολή Δημόσιας Υγείας.
Τα περισσότερα περιστατικά μόλυνσης ανθρώπου με λεϊσμανίαση αφορούν σε νήπια που έχουν ανώριμο ανοσοποιητικό σύστημα, ενώ οι πιο ευάλωτοι ενήλικες είναι οι ανοσοκατεσταλμένοι, σύμφωνα με τον καθηγητή παιδιατρικής Δημήτρη Καφετζή.
Όταν προσβληθεί ένα παιδί, προκαλείται πανικός στην οικογένεια, γιατί τα συμπτώματα της νόσου συγχέονται με τη λευχαιμία! Ωστόσο, μια απλή εξέταση αίματος βάζει τέλος στη σύγχυση, ενώ ακολουθεί εξέταση μυελού των οστών για ταυτοποίηση του παθογόνου παράγοντα και έναρξη της θεραπείας.
Η λεϊσμανίαση στον άνθρωπο είναι σπλαχνική - και όχι δερματική- και εκδηλώνεται με επίμονο πυρετό που φτάνει τους 38ο C και διαρκεί εβδομάδες.
«Το παιδί παρουσιάζει επίσης ωχρότητα, γιατί το παράσιτο προκαλεί αναιμία και διόγκωση του σπλήνα. Παλιότερα η θεραπεία κρατούσε ένα μήνα, συχνά χρειαζόταν επανάληψη για δεύτερο μήνα και επειδή ήταν τοξική και ενέσιμη, καθώς γίνονταν με ενώσεις αντιμονίου, έπρεπε ο μικρός ασθενής να παραμείνει στο νοσοκομείο για όλο το διάστημα» εξήγησε ο κ. Καφετζής και συνέχισε: «Σήμερα, η αντιμετώπιση είναι πολύ πιο απλή, χορηγούνται δύο δόσεις φαρμάκου σε δύο ημέρες και στο μικρό ποσοστό των παιδιών που παρουσιάζουν υποτροπή επαναλαμβάνεται η θεραπεία».
Η προστασία των σκυλιών με αντιπαρασιτικές αμπούλες και κολάρα δεν προστατεύει μόνο τα τετράποδα από τη λεϊσμανίαση αλλά και τους ανθρώπους, καθώς μειώνει την πιθανότητα να τα τσιμπήσει η φλεβοτόμος σκνίπα και στη συνέχεια να τσιμπήσει κάποιο παιδί, μεταφέροντας έτσι τη μόλυνση.
Το κολάρο Scalibor προστατεύει τους σκύλους από τη λεϊσμανίαση για 3 μήνες, ενώ το αντιπαρασιτικό οπλοστάσιο ολοκληρώνεται με την αμπούλα τοπικής χρήσης Exspot που περιέχει περμεθρίνη 65% και εξασφαλίζει αντιπαρασιτική προστασία για ένα μήνα, όπως εξηγεί η Σοφία Μπουτσίνη, κτηνίατρος-παρασιτολόγος και υπεύθυνη του Εθνικού Εργαστηρίου Αναφοράς για τα Παράσιτα στο Κέντρο Κτηνιατρικών Ιδρυμάτων Αθηνών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου